ปานอัปสรนั่งก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งหิวทั้งอาย กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็อิ่มจนจุกเพราะมื้อนี้เป็นมื้อเที่ยงควบมื้อเย็น คงได้อิ่มไปยันเช้า 

“หิวมากเหรอคุณ” ชายหนุ่มรู้สึกผิดขึ้นมาเหมือนกัน ตั้งแต่เช้าหล่อนกินแค่ข้าวต้มเปล่า ๆ กับแก้วมังกรอีกไม่กี่ชิ้น ก็น่าอยู่หรอกที่จะหิวจนสติแตก ถึงแม้จะไม่ได้ใช้แรงงานมากมายแต่นี่ก็สี่โมงเย็นแล้ว 

“ไม่มั้ง...” ก็เห็นอยู่...จะถามเพื่อ?...ถึงแม้ท้องจะอิ่มก็ไม่ได้แปลว่าหายโกรธ 

“ไม่อิ่มก็กินเข้าไปให้หมด” 

“ฉันประชด...เข้าใจคำว่าประชดไหมคะคุณอลัน” 

“ผมไม่ชอบ” 

“ฮึ.....ไม่ได้อยากให้ชอบ” ปานอัปสรค้อนกะหลับกะเหลือก 

“ผมสั่ง ..... ไม่ได้ขอร้อง” 

ปานอัปสรอ้าปากจะเถียงต่อ แต่ก็รีบหุบฉับเพราะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมากับเขาในฐานะอะไร....คนบ้าอำนาจ.......ด่าในใจก็ได้วะ..... 

“บ่นอะไร” 

“เปล๊า....” เฮ้ย....บ่นในใจก็รู้  ตกลงว่าเป็นหมอผีหรือไงวุ้ย... 

“ผมก็แค่เป็นห่วง เพราะคืนนี้คุณจะต้องใช้แรงอีกมาก เดี๋ยวจะเป็นลม ก็เท่านั้น” 

“หืม......คุณจะให้ฉันใช้แรงทำอะไรอีกคะ....ได้...ว่ามาเลย” หญิงสาวแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ในนาทีต่อมา ค่าแรงเดือนละแสน...เขาก็คงจะใช้จนคุ้มนั่นแหละ 

“คิดว่าอะไรล่ะ ที่เราควรทำด้วยกัน” 

“จะให้ไปปลูกป่าดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนั้น เดี๋ยวงูกัดตาย.....แต่ไม่เป็นไรถ้าคุณกล้าไปฉันก็ไปได้อยู่แล้ว” นางแบบสาวไม่ยี่หระ 

“ใครจะบ้าทำอย่างนั้น” 

“อ้าว....แล้วจะทำอะไรล่ะคะ” 

“เซ็กส์....” 

“หะ.....ห๊า.!!!...” ปานอัปสรตกใจจนตาเหลือก อีตาบ้านี่พูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่น่าเชื่อว่าจะกลายเป็นหมอหื่นกามไปได้ 

“ตกใจอะไรทำอย่างกับไม่เคย  ก็แค่เรื่องธรรมชาติ” 

“ไม่นะ...คุณล้อฉันเล่นแน่ ๆ เลยใช่ไหมคะ”  

“ผมไม่เคยล้อเล่น” ดวงตาคมกริบจ้องมองลึกลงมา ดูมั่นคงแต่ก็ลึกลับ 

“คุณคงไม่คิดจะข่มขืนฉันใช่ไหมคะ เอ่อ...มันผิดกฎหมาย...คุณน่าจะรู้..” หญิงสาวขู่ ทำเป็นปากกล้าแต่ขาสั่น 

“ลองไปเปิดสัญญาดูใหม่ไหม” 

“นี่คุณ....” หญิงสาวพูดไม่ออก อยากจะเอาหัวโหม่งพื้นตายให้รู้แล้วรู้รอด นี่หล่อนประมาทเลินเล่อขนาดนี้เชียวหรือ...ถึงนาทีนี้แล้วหากมัวคร่ำครวญก็เสียเวลาเปล่า หญิงสาวพยายามคิดหาวิธีเอาตัวรอด 

“ฉันว่าคุณต้องเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ.....ถึงฉันจะดูสวย งามสง่า อกผายไหล่ผึ่งหน้าตึงนมตั้ง....เอ่อ...ฉะ...ฉันหมายถึงสิ่งที่เห็นมันเสริมแต่งกันได้ ความจริงหน้าอกฉันนิดเดียวเอง ไม่น่ามองหรอกคุณ”  

ในเมื่อขู่ไม่ได้ผล ปานอัปสรก็เลือกใช้วิธีโน้มน้าวให้เขาเปลี่ยนใจ  

“เรื่องนั้นผมรู้” อลันเอ่ยเรียบ ๆ  

“ผิวฉันก็ขรุขระ ตกกระเต็มตัว แถมก้นยังด้านด้วยนะ...พูดแล้วก็เหยียบไว้เลย อย่าบอกใครนะคุณ ฉันอาย” เอาวะ...ลงทุนถึงขนาดนี้อารมณ์ไม่หดหายก็ให้มันรู้ไป 

“อีกอย่างนะ เรื่องนี้ลับสุดยอด.... “ปานอัปสร เว้นระยะมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นเขานิ่งฟังหล่อนยิ่งได้ใจ เผาตัวเองต่อโดยลืมไปว่าพูดอยู่กับคนเป็นหมอ 

“ฉันสงสัยว่าตัวเองจะเป็นเอดส์ด้วยล่ะ...อย่าบอกใครนะคุณ” หญิงสาวกระซิบกระซาบทั้งที่อยู่กันแค่สองคน......