"งั้นฉันไปยื่นเรื่องเรียนปีสี่ก่อนนะ" เธอลงมาชั้นล่างอีกครั้งในชุดนักศึกษารัดรูป เนื่องด้วยหน้าอกที่ขยายขึ้นเล็กน้อยทำให้ชุดนักศึกษารัดแน่นกว่า สามารถมองเห็นสัดส่วนโค้งเว้าได้ชัดเจน คนที่กำลังอุ้มลูกนั่งบนโซฟาปลายสายตามองเพียงนิด จากนั้นเลื่อนสายตาหนี

 

"กระโปรงไม่มีสั้นกว่านี้เหรอ" ฟังดูผิวเผินเหมือนเป็นประโยคคำถามธรรมดา แต่ถ้าฟังดีๆกลับเต็มไปด้วยน้ำคำเหน็บแนมเชิงตำหนิ

 

"ไม่มีหรอก ฉันมีตัวนี้ตัวเดียว ส่วนกระโปรงพลีทยาวและทรงเอฉันขายมือสองออกหมดแล้ว" เธอตอบกลับโดยไม่ได้ถือสาคำเหน็บแหนม

 

"ห้ามกลับเกินหกโมงเย็น"

 

"โอเค จันทร์ถึงศุกร์ฉันไม่ได้ทำงานอยู่แล้ว" เธอจะทำงานให้บริษัทติวเตอร์ในวันเสาร์ - อาทิตย์เท่านั้น

 

"อืม" หญิงสาวอมยิ้มเมื่อได้รับคำอนุญาต สองขาเรียวเดินไปหาลูกชายก่อนจะโน้มลงหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามันทำให้เขาสามารถมองเห็นเนินอกอวบใต้ชุดนักศึกษาได้เต็มสองตา

 

"เดี๋ยวแม่มานะครับ อยู่กับพ่ออย่าดื้อนะครับคนเก่ง" ไอเดียร์เอียงหน้าไปพูดกับลูกชาย และดูเหมือนว่าริกเตอร์จะนิ่งเงียบฟังราวกับเข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังสื่อสาร เด็กชายยิ้มแฉ่งให้ผู้เป็นแม่ใช้กำปั้นน้อยวางบนปลายจมูกโด่งผู้เป็นพ่อ

 

"แอ้~" ชาริทขมวดคิ้วเมื่อลูกน้อยดูมีความสุขเวลาได้อยู่กับเเม่ เขานิ่งมองแม่ลูกพูดคุยกันสักพักกระทั่งไอเดียร์ขอปลีกตัวออกไปทำธุระในที่สุด

.

.

ผับหรูชื่อดัง

มาเฟียหนุ่มปรากฏตัวในผับหรูในช่วงหกโมงเย็นหลังสั่งลูกน้องดูแลลูกชายให้ระหว่างรอแม่ของเด็กกลับมา เขามีนัดคุยงานเล็กน้อยและดื่มกับเพื่อนร่วมธุรกิจ สายตาคมกวาดมองรอบๆผับที่เงียบสงบ สาวเท้าเข้าไปนั่งบนโต๊ะที่มีชายหนุ่มใบหน้าหล่อทั้งสามนั่งรออยู่แล้ว

 

"ไอ้น้องเขยล่ะ" เขาตั้งคำถามเมื่อไม่เห็นเลโอ

 

"มีผ่าตัดสามทุ่ม มันเลยขอพักผ่อนก่อน" ไทเกอร์เป็นผู้ให้คำตอบ

 

"เข้าเรื่องเลยไหม กูต้องรีบกลับก่อนสามทุ่ม" ยศพลเป็นคนขอเข้าเรื่องเพราะภรรยาสาวไม่ปลื้มนัก หากเขากลับดึกดื่นแม้กะรัตจะอยู่รอบ้านพักริมทะเลใกล้ๆก็ตาม เพราะต่างคนต่างไม่มีเวลามากพอ ทั้งสี่หนุ่มจึงเริ่มเข้าเรื่องพูดคุยกันพลางจิบไวน์ประจำร้านพลางๆ กระทั่งเพชรกล้าสั่งให้ไม้ไผ่นำไวน์ล็อตใหม่เข้ามาแทนขวดเดิม

.

.

 

"ดื่มเถอะน่า... ไวน์กูไม่เคยทำร้ายใครหรอก" เพชรกล้าเร่งเร้าเมื่อเห็นท่าทีชั่งใจของชาริท

 

"กูไว้ใจมึงได้ที่ไหน ขนาดเพื่อนมึงยังไม่มีใครไว้ใจมึงเลยไอ้กล้า" ชาริทดันแก้วไวน์กลับเป็นการปฏิเสธกลายๆ

 

"ตามใจมึง กูอุตส่าห์เป็นคนดีของเมียแล้ว" เพชรกล้าตวัดขึ้นไขว่ห้างไม่บีบบังคับ ท่าทีที่เปลี่ยนไปทำให้ชาริทเริ่มลังเลเพ่งสายตามองในแก้วอย่างชั่งใจ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจคว้ามันขึ้นมากระดกเข้าปากพรวดเดียวจนหมดแก้ว

 

ปึง!

เสียงแก้วไวน์กระแทกลงโต๊ะเรียกความสนใจจากยศพลและไทเกอร์ให้หันขวับมองคนที่เพิ่งดื่มไวน์สายตาหวั่นๆ

 

"มันโดนแกงแล้วไอ้ริท" ยศพลเป็นเจ้าของคำพูด

 

"แกงหม้อใหญ่ซะด้วย" ไทเกอร์เสริมต่อ ส่ายหน้าเอือมระอากับพฤติกรรมที่ไม่สามารถแก้ไขให้หายได้สักทีของเพชรกล้า

 

"ในไวน์มีอะไร" ชาริทถามเสียงนิ่ง ตวัดสายตาเชือดเฉือนไปมองหน้าเจ้าของผับหรูอย่างเอาเรื่อง อยากจะบ้าตาย เขาหงุดหงิดที่พลาดท่าให้กับคนเจ้าเล่ห์อย่างเพชรกล้าจนได้

 

"มึงมีเวลาหาสาวๆภายในสิบห้านาทีเพื่อปลดปล่อย ซึ่งนับว่าเป็นชนิดแรกที่กูผลิตให้มันออกฤทธิ์ช้ากว่าที่เคยทดลองมา นี่กูไม่เล่นเเรงเลยนะ" เพชรกล้าลอยหน้าลอยตาตอบ

 

"ไม่แรงเหี้ยอะไร นี่มึงจะให้กูเอากับใคร" ชาริทเริ่มไม่สบอารมณ์ เขาไม่ใช่พวกเพลบอยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ไม่นิยมควงสาว ไม่ชอบเรื่องอย่างว่ากับใครทั้งสิ้น

 

"มึงก็โบ๊ะบ๊ะกับแฟนมึงสิ" เจ้าของผับหรูตอบสีหน้าทะเล้น

 

"แฟนเหี้ยอะไร มันมีที่ไหนไอ้เวร" ไทเกอร์สวนกลับแทนชาริทที่นั่งเครียด

 

"อ้าว... กูนึกว่ามันได้เมียแล้ว" เพชรกล้าหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด เขาได้ยินข่าวมาแว่วๆว่าชาริทมีเมียมีลูกแล้วเสียอีก

 

"อ้าวอะไร มึงเอายาถอนพิษยาให้มันเร็วๆก่อนมันจะลงแดงตาย" ยศพลยื่นมือกระดิกนิ้วรอ

 

"คือกู... ยังไม่ได้ทำยาถอนฤทธิ์" เจ้าของผับหรูยิ้มแห้งๆ

 

"ไอ้เหี้ยกล้า! เล่นพิเรนทร์อะไรของมึงเนี่ย" ไทเกอร์เริ่มเครียดแทน

 

"เวรเอ้ย!" มาเฟียหนุ่มกระชากตัวลุกขึ้นรีบสาวเท้าออกจากผับหรูเมื่อไม่มียายับยั้ง โดยมีผู้ติดตามจำนวนวิ่งตามประกบหลังอย่างรู้งาน สวนทางกับเหล่าพนักงานที่กำลังเริ่มทยอยเข้ามาเตรียมเปิดร้านในช่วงดึก

 

"วิน เตรียมเปิดน้ำเย็นๆใส่อ่างไว้ให้นายด่วน" เจอาร์โทรสั่งการลูกน้องทางบ้านทันทีที่ขึ้นรถ เขาปลายสายตามองหน้าผู้เป็นนายผ่านกระจกเพียงนิดเเล้วเริ่มหาข้อมูลต่างๆที่สามารถแอนตี้ส่วนผสมในตัวยาของเพชรกล้า

.

.

คฤหาสน์ชาริท

มาเฟียหนุ่มขบฟันกรามแน่นเป็นสันเมื่อความต้องการแล่นพลุ่งพล่าน เขารวมสมาธิครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่อยู่บนรถ ทว่ากลับมีเม็ดเหงื่อจำนวนมากผุดขึ้นตามกรอบหน้าคมและลำคอ สองขายาวเร่งฝีเท้าเข้าไปในบ้าน การได้ลงแช่ในอ่างน้ำเย็นๆคงสามารถคลายความร้อนรุ่มได้

 

"อ้าว ไหนนายโทรบอกว่าจะกลับดึก" โทนเสียงปกติของหญิงสาวเรียกความสนใจให้ชายหนุ่มหันขวับมองต้นเสียงอัตโนมัติ

 

ไอเดียร์ในชุดนักศึกษาเดินถือขวดนมในมือเอ่ยถามผู้มาใหม่ด้วยความงุนงง เธอปลายสายตามองนาฬิกาข้างๆซึ่งมันเพิ่งจะหนึ่งทุ่มเศษๆ

 

"..." ดวงตาคมดุดันมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า นัยต์ตามันแผ่วร้อนจนยากจะควบคุม สติสัมปชัญญะแทบไม่ลงเหลืออีกต่อไปเมื่อเธอตรงหน้า เรือนร่างช่างอรชรราวกับหญิงสาวผู้ไม่เคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อน

 

"ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ ไม่ได้กลับบ้านเลยเวลาซะหน่อย" เธอถามด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ เกรงว่าเจ้าของบ้านจะดุว่า ในฐานะที่ตนเป็นผู้อาศัยก็ต้องทำตามกฎที่เขาตั้งขึ้น

 

"เธอ" เขาเรียกเธอเสียงกระเส่า

 

"ฉันเอานมไปให้ลูกก่อนนะ" เธอโชว์ขวดนมในมือแล้วจึงเดินผ่านหน้าขึ้นไปบนห้องหาลูกชายไม่ได้เอะใจอะไรเพราะปกติก็ต่างคนต่างอยู่ ไอเดียร์ไม่รู้ตัวเลยว่ามีอีกคนที่กำลังเร่งฝีเท้าตาม เเทะโลมเธอจากด้านหลังอย่างร้อนรน

__________________________________________

โชคดีนะชาริท ใครเป็นFc.พี่กล้าน่าจะรู้ฤทธิ์เดชนางดี 555555