อากิเล่นโซเชี่ยวเพลีน เงียหน้าขึ้นมาอีกทีก็พบว่าโรงเรียนเลีกเเล้ว มองนาฬิกาก็ปาไป 17.00 น. ท้องก็ส่งเสียงเตือนว่าหิวเเล้ว พลันสายตาก็มองเห็นร้านคาเฟ่ใกล้ๆโรงเรียน เขาพยายามค้นหากระเป๋าเงิน เเต่เขาหามันไม่เจอ เขาจึงนึกขึ้นใด้ว่า เขาลืมกระเป๋าเงินไว้ที่ห้อง

“ซวยเเล้วไงล่ะ” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆเเล้วรีบวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าเงิน ระหว่างทางเขาเจอเด็กสาวเสียงใสที่อยู่ชมรมดนตรีที่กลัดป้ายชื่อว่า อิจิโกะกำลังจะเป็นลม เขาไม่สนใจพลางวิ่งไปเอากระเป๋าเงิน เเต่ขากลับอิจิโกะก็ได้ล้มพับใส่เขา อากิตกใจมาก เเต่ก็พยายามตั้งสติ เเบกกระเป๋าเธอเเล้ว เอาซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปที่บ้านของเขา

หลังมาถึงบ้าน อากิก็เอาอิจิโกะไปนอนที่โซฟา เเล้วเเบกกระเป๋ามาตามหลัง พลางสงสัยว่าอิจิโกะเเบกอะไรไปโรงเรียนทุกวัน เเล้วเขาก็เปีดกระเป๋าเธอ หนังสือทุกเล่มถูกติดชื่อ เเละ วิชาไว้หมด ตั้งเเต่ภาษาญี่ปุ่นจนถึงดนตรี เเต่มีเล่มนึงที่ไม่ได้ถูกติดชื่อ เเละ วิชา เเถมดูเล่มใหญ่กว่าเล่มอื่นๆ

เขาเปีดดูเเล้วเจอชื่อคนเเปลกๆเขียนไว้เต็ม เขารู้ศึกตะลึงเมื่อไม่เชื่อว่ามีชื่อพ่อกับเเม่ของเขา เธอรู้ได้ยังไงกันว่าพ่อเเม่เธอชื่ออะไร เเต่เปืดมาหน้าหลังๆ ลายมือที่ดูเหมือนนั่งปั่นก็กลายเป็นปรานีด บางตัวยังเขียนเป็นตัวคาตะคานะอยู่ เมื่อมาเปรียบเทียบกับอักสรในหนังสือเเล้ว…เหมือนกันมาก เเสดงว่าหน้าหลังๆคือลายมือของอิจิโกะ

“ฉันอยู่ใหนกัน” เสียงใสนั้นดังขึ้นเเล้วเธอก็เดีนมาเจอกับอากิที่กำลังเปีดตำราด้ายเเดงดู เธอร้องด้วยความตกใจ

“นาย…ทำอะไรของนายกันน่ะ” 

“คือว่า…เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะ” อากิถอยกลังเเล้วทันใดนั้นหนังสือก็หล่นลงจากมือเขา จากนั้นก็มีเเสงสว่างจ้าเเสบตาจนต้องใช้มือบังตา จะเกีดอะไรขึ้น บลา บลา บลา ติดตามตอนต่อไปนะคะ :)