ณ. บ้านเล็กกลางป่าใหญ่ ที่มีต้นไม้น้อยใหญ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ปรากฏชายหนุ่มร่างบางที่มีใบหน้าสวยและน่ารักจนผู้หญิงบางคนยังอาย กำลังนั่งอยู่บนขอนไม้ที่ถูกแปรสภาพมาเป็นเก้าอี้ เอาไว้ใช่สำหรับนั่งรับลมอยู่หน้าบ้าน ใบหน้าหวานเหม่อมองไปยังท้องฟ้าที่ออกสีส้มนวล ในเวลาที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน เด็กหนุ่มไม่พูดไม่จาอะไรทำเพียงแค่มองพระอาทิตย์ที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะลับขอบฟ้าไป
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”
เสียงสุนัขพิทบูลตัวสีดำรูปร่างใหญ่ลำตัวมีกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ที่เขาเก็บมาเลี้ยงนั้นกำลังเห่าเรียกผู้เป็นนายที่กำลังเหม่อมองท้องฟ้าที่แปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเง็นเข้มและมีดวงดาวมากมายประดับอยู่บนท้องฟ้าทำให้ในเวลากลางคืนในช่วงคืนเดือนดับนั้นดูสวยงามไปอีกแบบ
“มีอะไรเปล่าแบล็ค”
เด็กหนุ่มหันไปหาสุนัขของเขาก่อนจะเอ่ยถามออกไป พรางเอามือเล็กมาลูบที่หัวของสุนัขนั้นเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและหมุนตัวหันหลังเดินกลับเข้าไปภายในตัวบ้าน และไม่ลืมที่จะหันมาเรียกสุนัขของเขาให้เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน สุนัขของเขานั้นลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างเจ้านาย และเดินคู่กันเข้าไปภายมนตัวบ้าน
.
.
ภายในตัวบ้านนั้น เปิดประตูเข้ามาจะพบเจอกับห้องนั่งเล่นที่มีเพียงพรมและเบาะลองนั่งประมาณสามสี่ใบ ทางด้านซ้ายมือก็จะเป็นตู้หนังสือและโต๊ะเก้าอี้ที่ทำไว้ใช่สำหรับอ่านหนังสือ เดินเข้าไปข้างในอีกจะเป็นครัวขนาดเล็กที่มีเพียงที่ทำอาหารและโต๊ะขนาดเล็กที่ไว้สำหรับทานข้าวเพียงเท่านั้น ส่วนห้องน้ำนั้นก็อยู่ถัดออกไปจากครัวอีกหน่อยเดีนวเท่านั้น ห้องนอนนั้นจะอยู่ใต้หลังคา ร่างกายบางเดินไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารให้ตัวเขาเองและสุนัขคู่กาย ระหว่างที่เขาทำอาหารอยู่นั้นสุนัขของเขาก็นั่งเฝ้ามองเจ้าของไม่ห่างเลย
“โฮ่ง “
“มีไรแบล็ค หอมละสิหิวแล้วใช่มั้ย”
“โฮ่งโฮ่ง”
สุนัขนั้นลุกขึ้นยืนและห่างสั่นไปมาด้วยความดีใจ พร้อมกับเห่าออกมาตอบเจ้านายของเขาเป็นนัยๆ
ร่างเพียวบางเพียงแค่ยิ้มรับและหันไปเทอาหารสำหรับแบล็คใส่ถ้วยและเดินเอามาวางไว้ให้แบล็คที่พื้นก่อนที่ตัวเองจะหันไปทำอาหารให้ตัวเองเสร็จสรรพและเดินเอาหารของตัวเองมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารของเขาและลงมือทานอาหารที่อยู่ตรงหน้าไปพร้อมกับแบล็คจนหมด หลังจากที่หนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวเคลียร์อาหารของพวกเขาจนหมดแล้วนั้น ทั้งสองก็ย้ายร่างกายของพวกเขาไปที่ห้องน้ำทันที
ภายในห้องอาบน้ำ ทั้งสองได้ทำการอาบน้ำด้วยกันแต่จะบอกว่าอาบทั้งคู่ก็ไม่ได้เพราะ คนที่อาบจริงๆมีเพียงแค่ร่างบางเท่านั้น แต่ส่วนอีกตัวนั้นเหมือนจะมาเล่นมากกว่า ทั้งสองใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควรก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกจากห้องน้ำไป ร่างบางใส่เพียงเสื้อยืดและกางเกงบอลเพียงเท่านั้น หลังจากที่พวกเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยนั้น ทั้งคู่ก้เดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที
ภายในห้องนอน ที่มีขนาดไม่เล็กมาก และ ไม่ใหญ่มากนักมีขนาดกลางมีเพียงแค่พรมขนาดกลาง ฟูกขนาดกลาง หมอนหนึ่งใบ และผ้าห่มผืนที่ไม่หนาและไม่บางมากนัก ส่วนตรงหัวเตียงจะมีภาพครอบครัวของร่างบางอยู่ ร่างบางเดินไปนั่งที่ฟูกของเขาก่อนจะล้มตัวลงนอน และตามด้วยแบล็คที่ล้มตัวลงนอนบนพรมที่อยู่ข้างฟูกที่นอน มันนอนมองหน้าเจ้าของของมันที่เหมอมองไปยังท้องฟ้าที่มืดสนิทอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ไดใช่เสียงของมันเพื่อเรียกเจ้าของกลับมา แต่มันใช่ขาหน้าของมันสะกิดไปที่แขนเรียวของเจ้าของมันเพียงเท่านั้น
“มีอะไรเปล่าแบล็ค”
“….”
มันไม่ได้ตอบอะไรไปแต่มันทำเพียงแค่เอาหัวของมันไปคลอเคลียที่แขนและที่มือของร่างบางเพียงเท่านั้น
“แกรู้หรอว่าฉันเป็นอะไร”
มันไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยื่หน้าไปใกล้เจ้าของมันมากขึ้น
“ขึ้นมานอนข้างบนมาแบล็ค”
หลังจากร่างบางพูดจบ มันก็เหยียบขึ้นฟูกทีนอนทันทีก่อนจะนอนลงข้าง ร่างบางเอื้อมแขนมากอดสัตว์เลี้ยงเขาไว้ ก่อนจะนอนหลับไปพร้อมกับสัตว์เลี้ยงของเขา