“ตกลงเอาไง” ลูซถามหญิงสาว ซ่อนความขบขันไว้มิดชิด 

           “โทรหามาร์คัส” แอรีนสั่ง หล่อนพบเจอปัญหามากเหลือเกิน....มาร์คัสเท่านั้นที่จะช่วยหล่อนได้ 

           “โทรแล้ว...พวกเขาไม่อยู่” 

           “อะไรนะ” แอรีนถามเสียงสูงปรี๊ด  จะมีใครซวยซับซวยซ้อนได้เท่าที่หล่อนเจอไหมเนี่ย เพราะไอ้บ้าลูซคนเดียว 

           “นายมาร์คไปฮันนีมูนกับเมีย ส่วนคุณพ่อคุณแม่แล้วก็นายเร็คซ์ไปพักผ่อนต่างจังหวัด ติดต่อไม่ได้สักคน คงต้องรอ” ลูซอธิบายเรียบ ๆ  

           “อร๊ายยย...นายลูซ...นายหาทางออกที่ดีกว่านี้ได้ไหม” 

           “มี” ชายหนุ่มตอบสั้น ๆ  

           “หืม” แอรีนมองเขาอย่างมีความหวัง 

           “คุณกับผมเราแยกกัน” 

           “ไอ้บ้า นายจะทิ้งฉันไม่ได้นะ” แอรีน ผวาเข้าเกาะแขนเขาไว้แน่น ถึงจะเกลียดขี้หน้ากันยังไง แต่ยามนี้ ประเทศนี้ หล่อนมีเขาเป็นคนรู้จักเพียงคนเดียว 

           “ทำไมจะไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”  

           “ก็นายบอกว่าฉันเป็น.....” คำพูดต่อมา ติดอยู่แค่ลำคอ 

           “เป็นอะไร” ลูซตะคอกกลับ 

           “ก็เป็นเมียไงเล่า...ไอ้บ้าลูซ” แอรีนจำต้องกลืนน้ำลายตัวเอง เอาเรื่องนี้มาอ้าง เพื่อไม่ให้โดนเท 

           “ถ้าอย่างนั้นก็สงบปากสงบคำทำตัวดี ๆ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน” ลูซขู่ 

           “อือ...” หญิงสาวพยักหน้ารับคำ ทั้งที่มือก็ยังเกาะเขาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย  

           หึ...หึ..ยัยสมองกลวงเอ้ย...ชายหนุ่มนึกกระหยิ่มใจ ที่เห็นยัยผีบ้าเชื่องเป็นลูกแมว 

 

           “อื้อ...พี่มาร์คขา...พะ...พอหรือยังคะ” บัวชมพูถามเสียงสั่นพร่า ตั้งแต่เมื่อวาน จวบจนวันนี้ สองเท้าของหล่อนยังไม่ได้แตะผืนทรายเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวโดนกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่แต่บนเตียง เพราะสามีต้องการติวเข้ม ใช้หลักสูตรเร่งรัด 

           “หนูบัวเพิ่งจะเรียนรู้ไปไม่กี่บทเรียนเองนะครับ” ชายหนุ่มพูดงึมงำอยู่กับหน้าอกอวบหยุ่น ที่เขาเฝ้าฟอนเฟ้นไม่ห่าง ไม่รู้ว่าถูกอกถูกใจอะไรนักหนา เพราะของหล่อนก็ไม่ได้บิ๊กบึ้มสักหน่อย แต่คงเป็นเพราะขนาดที่เหมาะมือที่ถูกสร้างมาเพื่อเขาคนเดียวกระมัง 

           บัวชมพู จำได้ว่า หลังจากที่ตกเป็นของกันและกันคือโดนเขากลืนลงท้องเรียบร้อยแล้ว หล่อนถามเขาว่าจะต้องทำยังไง เขาถึงจะหยุดอยู่ที่เธอคนเดียว  แล้วคำตอบที่ได้ ก็คือสิ่งที่เขาเพียรพยายามสอนหล่อนมาตั้งแต่เมื่อวาน หลากหลายลีลารักมัดใจสามี หลายกระบวนท่าที่เขานำมาสอน จนหล่อนแทบไม่ได้หายใจหายคอ…ต้องทำขนาดนี้จริง ๆ เหรอ.....หญิงสาวคร่ำครวญอยู่ในใจ........ 

           “พี่ยอมให้หนูบัวติดหนี้ไว้ก่อนก็ได้ครับ” ชายหนุ่มทำใจกว้างดั่งท้องทะเล 

           “อะ...อะไรนะคะพี่มาร์ค หนูบัวเป็นหนี้พี่ตั้งแต่เมื่อไรคะ” หญิงสาวโดนชั้นเชิงที่เหนือกว่าของสามีหนุ่มหลอกล่อจนมึนงง เวลาอยู่บนเตียงสมรรถภาพของสมองจะลดลงอย่างมาก การประมวลผลเออเร่อร์ไปหมด 

           “ก็หนูบัวไม่ยอมเรียนให้จบหลักสูตร” 

           “หลักสูตรขี้โกง” 

           “กล้าว่าผัวหรือ...หึ” มาร์คก้มลงฟัดแก้มนุ่มหนัก ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะตวัดร่างบาง ลอยหวือขึ้นไปนั่งอยู่บนกล้ามท้องแข็งแรง  

           “ว้าย !...พี่มาร์ค...” บัวชมพูตกใจ ที่จู่ ๆ ต้องมานั่งอวดเรือนร่างเปลือย ต่อหน้าสามีจอมหื่น หญิงสาวยกมือขึ้นกอบกุมดอกบัวคู่งามหวังหลบหลีกสายตาเร่าร้อนคู่นั้น 

ภาพเปลือยยวนตา ดั่งงานศิลป์ชั้นเลิศปรากฏชัดเจนแก่สายตา พวงแก้มแดงปลั่ง เนื้อตัว ผิวพรรณนวลเนียนนุ่มมือยามลูบไล้ ป้านสีชมพูที่มีตุ่มไตแข็งตึงหลบซ่อนอยู่หลังมือบางที่เขาจำภาพได้ติดตา จนชายหนุ่มอดใจไม่ไหว จากที่ตั้งใจจะหยุดพักเป็นอันต้องล้มเลิก กลับกลายเป็นเริ่มบทเรียนบทใหม่ขึ้นอย่างเชื่องช้า ละมุนละไม มาร์คลุกขึ้นนั่งมอบจูบดูดดื่มให้กับคนบนตัก มือน้อยที่ปิดบังของหวงในตอนต้น เปลี่ยนมายึดบ่าแกร่งบดเบียด แอ่นกายเข้าหาร่างหนา  เสียงประท้วงเปลี่ยนเป็นเสียงครางแผ่วหวาน  

“พี่มาร์คขา....หนูบัว....หนูบัว” หญิงสาวเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น หน้าตาแดงก่ำ ดวงตาปรือฉ่ำด้วยไฟพิศวาส 

“หนูบัว อะไรครับ” ชายหนุ่มกระซิบถามเสียงแหบพร่า 

“อื้อ....ทรมานค่ะ....” เรือนร่างงามบิดส่ายอยู่บนตักแกร่ง เมื่อถูกมือและลิ้นร้อนของเขาทำงานสอดประสานหลอกล่อจนสาวน้อยเสียการควบคุมตัวเอง และดูเหมือนสามีของหล่อนจะแกล้งทำอะไรชักช้าพาเข้าเส้นชัยแต่ก็ไม่ถึงสักที เหมือนส่งหล่อนไว้ใกล้ ๆ  แล้วก็รามือไปซะอย่างนั้น มันน่าอึดอัดขัดใจไปหมด 

“หนูบัวทำเองนะ...”มาร์คยกเอวคอดของบัวชมพูขึ้น เพื่อผสานสองร่างเข้าด้วยกัน กระซิบให้ภรรยาวสาวโยกขยับ ภายใต้การนำอย่างช่ำชองในตอนแรกก่อนจะปล่อยให้ไฟปรารถนาเป็นแรงขับเคลื่อน ชายหนุ่มถึงกับครางกระหึ่ม ไม่คิดว่าลูกศิษย์จะหัวไวขนาดนี้ สองร่างเกร็งกระตุกเฮือกยามเมื่อแตะฝั่งฝัน ร่างบางฟุบหลับกับอกแข็งแรงอย่างเหนื่อยอ่อน หมดพลังแล้วจริง ๆ  มาร์คลูบศีรษะ หลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน จนกระทั่งจังหวะการหายใจของทั้งคู่กลับมาเป็นปกติ จึงได้ขยับให้หล่อนได้นอนหลับสบาย ๆ  

บัวชมพู ตื่นมาพร้อมกับความหิว ท้องไส้เริ่มปั่นป่วน หล่อนพบว่าตัวเองนอนอยู่เพียงคนเดียว เอ๊ะ...หรือว่าพี่มาร์คจะทำอาหารเซอร์ไพร์อีก......ไม่นะ.....หญิงสาวตกใจ รีบลุกจากที่นอน แต่ก็ต้องนิ่วหน้า เมื่อช่วงขาเรียวทำท่าจะพับทันทีที่เท้าสัมผัสพื้นห้อง อีกทั้งอาการเจ็บแปลบที่บริเวณจุดกลางกาย ทำให้หล่อนเคลื่อนไหวไม่สะดวกนัก หญิงสาวเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนจะค่อย ๆ เดินออกมาข้างนอก...ใจคอไม่ค่อยดี...หวังว่าสามีจะไม่ทำอะไรแผลง ๆ อีก….แต่ก็ใจชื้นเมื่อไม่ได้กลิ่นไหม้....หรือสิ่งแปลกปลอมอื่นใด