ปิดเมืองไรซ์ซิตี้
× 0
× 0
× 0
ขณะที่พวกเรากำลังเดินออกจากห้องนิรภัยพวกเราทุกคนก็ต้องตกใจตากค้างกันเป็นแถบ เพราะสิ่งที่เราเห็นก็คือทหารหน่วยคอมมานโดประมาณสิบกว่านาย ยกปืนเล่งมาที่พวกเรา
" หยุด! อย่าขยับค่อยๆยกมือขึ้น" เสียงผู้ชายปริศนาพูดสั่งการ
"เดี๋ยวๆ หยุดก่อนที่คือลูกน้องของผมเอง" เสียงบอสพูดขึ้น
ฉัน: พวกนายทำอะไรกับเจ้าโบโบ้
???: อย่าตกใจไปเลยเราแค่ยิงยาสลบให้มันเฉยๆ เป็นการป้องกันเบื้องต้น ตัวมันใหญ่มาก ใหญ่กว่าปกติ
ฉัน: ปกติมันไม่ทำร้ายใครก่อนนะ แล้วทำไมต้องเล่งปืนมาที่เรา!!
???: เพื่อเช็คความปลอดภัย
ฉัน: นายเป็นใคร?
ไมเคิล: ผมชื่อว่าไมเคิล เป็นหัวหน้าหน่วยคอมมานโดทีม A และผมได้รับมอบหมายให้มาตวาจเช็คและควบคุมสภานะการณ์ที่นี้ พวกคุณทุกคนโอเครนะปลอดภัยหรือเปล่า?
ริช: พวกเราทุกคนปลอดภัยดี แค่มีบาดแผลนิหน่อย บอสคุณไปซ้อนตัวอยู่ตรงไหนหรอคะ? ทำไมไม่มารวมตัวกับพวกเราที่ห้องนิรภัย!!
บอส: ตอนนี้พวกเราออกไปจากที่นี้กันก่อนเถอะ! ปล่อยให้เจ้าหน้าที่เขาทำงานต่อออกไปแล้วเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ทุกคนฟัง
ไมเคิล: เราเตรียมเฮริคอปเตอร์ไว้ให้พวกคุณเรียบร้อยแล้ว เราจะไปส่งพวกคุณที่สำนักงานใหญ่
ฉัน: แล้วเจ้าโบโบ้ล่ะ?
ไมเคิล: พอมันได้สติ เราจากเอามันขึ้นรถบรรทุกตามพวกคุณไปที่หลัง
ฉัน: คุณจะให้มันขึ้นรถบรรทุกยังไง? หากพวกคุณคิดจะใช้อาวุธขู่มันหรือใช้ไม้ช็อตไฟฟ้า พวกคุณตายกันหมดแน่!!!
ไมเคิล: เราจะใช้อาหารล่อมันคุณวางใจเถอะเราจะไม่ทำร้ายมันแน่นอน
ฉัน: ดีใจนะที่ได้ยินแบบนั้น! แต่มันติดปัญหาอยู่ดี!
ไมเคิล: อะไร!
ไมค์: เฮ้! พี่เครื่องแบบ ผมจะบอกอะไรให้นะ เจ้าโบโบ้มันอยู่กับโบโลเวียมาตั้งแต่เด็กคนที่ค่อยให้อาหารมันก็คือโบโลเวีย และเจ้าโบโบ้มันไม่ชอบที่แคบ
ไมเคิล: นายจะพูดอะไรกันแน่
ไมค์: นายไม่ฉลาดเลยนะฉันพูดขนาดนี้แล้วนายยังไม่เข้าใจอีกหราๆๆๆ ก็ถ้าไม่มีโบโลเวียมันไม่ยอมขึ้นรถบรรทุกให้นายหรอกต่อให้นายมีอาหารล่อก็ตาม!!
คนที่สั่งมันได้มีแค่โบโลเวียเท่านั้น เข้าใจไหม! พี่เครื่องแบบ ต่อให้นายใช้ปืนขู่ก็ไร้ผล มีแต่จะยิ่งทำให้มันโกธรมากขึ้น
ไมเคิลนิ่งไปสักพักหนึ่ง เหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องเจ้าโบโบ้ แล้วก็เดินออกไปสักพักก็เดินกลับเข้ามาใหม่แล้วก็เริ่มพูดขึ้น
ไมเคิล: ผมได้ปรึกษากับหัวหน้าของพวกคุณที่สำนักงานใหญ่แล้ว เขาบอกว่าให้คุณเป็นคนดูแลและพาเจ้าแมวยักษ์มีไปโดยให้คุณเป็นคนควบคุมมัน โบโลเวีย
ฉัน: ตกลง ฉันชอบความคิดนี้นะ
ริช: เธอไหวหรอ เธอได้รับบาดเจ็บอยู่นะ
ฉัน: อย่ากังวลไปเลยริช! เธอลืมเรื่องของฉันไปแล้วเหรอ
ริช: งั้นดูแลตัวเองดีๆนะ
ไมค์: ฉันจะอยู่กับเธอโบโลเวีย เธอจะได้ไม่เหงาและคอยจับตาดูพี่เครื่องแบบด้วย
ฉัน: ไม่ต้องหรอกไมค์! นายไปกับทุกคนเถอะ
ไมค์: ไม่ ผมเป็นคนดูแลระบบทุกอย่างของที่นี้นะหากเกิดเรื่องฉุกเฉินผมคิดว่าผมช่วยพี่เครื่องแบบได้
ไมเคิล: งั้นก็ตามใจ แต่อย่าเข้ามาขัดขวางตอนที่พวกเราปฏิบัติหน้าที่ก็พอ หากเราต้องการความช่วยเหลือผมจะบอกคุณเอง
" หัวหน้าครับ ตอนนี้มีคำสั่งใหม่มาแล้วครับ รัฐบาลจะปิดเมืองไรซ์ซิตี้และเร่งให้อพยพชาวเมืองออกไป" นายทหารคนหนึ่งพูด
ฉัน: แล้วชาวเมืองจะไปอยู่ที่ไหนหรอ!แล้วแม่กับหลานสาวของฉันล่ะ?
ไมเคิล: รัฐบาลได้จัดสรรค์ที่พักใหม่ให้ทุกคนเรียบร้อยแล้วอยู่ในเมืองหลวงควีนเซนต์ คุณไม่ต้องห่วงครอบครัวจองพวกคุณทุกคนๆ ได้รับสิทธิพิเศษจากสำนักงานใหญ่ พวกเขาจะดูแลอย่างดี
" เชิญทุกคนเดินมาตามมาครับ" จากนั่นทุกคนก็ค่อยเดินออกไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ที่เจ้าที่เตรียมไว้ให้ แต่ทำไมฉันคิดว่าเรื่องนี่มันแปลกๆอยู่ เหมือนพวกเขามีอะไรมากกว่านั้น ทำไมศูนย์วิจัยสัตว์ทั้ง 2 เมืองที่ได้รับค้างคาวผลไม้จากสำนักงานใหญ่เหมือนกันมันถึงหลุดออกมาในระยะเวลาใกล้เคียงกันแบบนี้นะ
"หรือว่ามันจะเป็นแค่ความบังเอิญกันนะ"
