43
× 0
× 0
× 0
ชายหนุ่มเข้ามาช่วย เขาล้วงมือเข้าไปควานหาแมลงที่แผ่นหลังของใบหม่อน แต่ไม่พบสิ่งแปลกปลอมนอกจากผิวเนื้อเนียนนุ่มลื่นมือ จนเผลอลูบไล้อยู่อย่างนั้น ไม่ลูบเปล่าดันปลดตะขอเสื้อชั้นในด้วย ….เอาวะ ยอมก็ได้ ในเมื่อเมียเขาช่างเร้าใจขนาดนี้ จะงอนทำซากอยู่ทำไมวะ......
“แมลงยังอยู่อีกไหม ที่รัก” ตะวันกระซิบถาม
“ยังอยู่ค่ะ ตัวใหญ่มากด้วย” หญิงสาวดันตัวเขาออกห่าง..
“ใบหม่อนแกล้งพี่ใช่ไหมครับ...ใจร้าย” ตะวันยังกอดเรือนร่างนุ่มนิ่มนั้นไม่ยอมปล่อย
“ก็พี่ตะวันไม่หายโกรธสักทีนี่คะ”
“ทำแบบนี้มันเสี่ยงมากรู้ไหม ถ้าพี่อดใจไม่ไหวทำผิดสัญญาขึ้นมาล่ะก็ ...” ชายหนุ่มลองหยั่งเสียง เผื่อจะฟลุ๊ค
“ใบหม่อนเชื่อมั่นว่าพี่ตะวันจะต้องรักษาสัญญาของเราได้ค่ะ”
“นอนเถอะ” ชายหนุ่มเซ็ง หล่อนพูดขนาดนี้ใครจะกล้า....ฉลาดเอาตัวรอดนักนะ...
25. คนอวดแฟน
“พี่ตะวันขา..จะกลับแล้วหรือคะ” ใบหม่อนลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ตั้งใจจะไปทำอาหารเช้าให้สามีตามปกติ แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นพี่ตะวันแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว กำลังหยิบนาฬิกาขึ้นมาสวม จึงรีบถามเสียงหวาน
“ครับ พี่ต้องไปทำงานเดี๋ยวไม่มีเงินมาแต่งเมีย” ชายหนุ่มยิ้มพราว ที่ได้หยอกเย้าคนตัวเล็กให้เขินอายบ่อย ๆ
“ยังไม่ไปไม่ได้หรือคะ” ใบหม่อนลุกขึ้นเดินไปสวมกอดและซบหน้ากับแผ่นหลังแข็งแรงของชายหนุ่ม ผู้เป็นสามี เอ๊ะ.........พี่ตะวัน ตัวห๊อม..หอม…ชื่นจาย....
“หืม...ทำไมวันนี้อ้อนจัง” ชายหนุ่มหันกลับมาหา จับไหล่สองข้างดันออกห่างตัว เพื่อดูหน้าชัด ๆ ก่อนจะลูบผมเผ้ายุ่งเหยิง ให้เข้าที่เข้าทาง ขนาดพึ่งตื่นนอนหล่อนยังงดงามขนาดนี้ จะไม่ให้เขาหวงได้ยังไงกัน
“นะคะ...พี่ตะวัน...อีกครึ่งวันก็ยังดี” หญิงสาวส่งสายตาเว้าวอน
“เอ...มีอะไรพิเศษหรือเปล่า จะขออะไรพี่อีกครับ” ตะวันบีบปลายจมูกเล็กของสาวเจ้าอย่างเอ็นดู
“วันนี้เพื่อนใบหม่อนจะมา อชิน่ะค่ะ มันอยากเจอพี่ตะวันอีกครั้ง”
“อีกครั้ง?...พี่เคยเจอเพื่อนของใบหม่อนด้วยหรือครับ” ตะวันขมวดคิ้ว นึกไม่ออก
“แก่แล้วก็ยังงี้แหละ ขี้หลงขี้ลืม” หญิงสาวแกล้งว่า
“หืม...ว่าพี่แก่ เดี๋ยวเหอะ” ตะวันฟัดแก้มใส ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ทำเอาคนช่างอ้อนหัวเราะคิก ๆ
“เป็นอันตกลงนะคะ” ใบหม่อนผละออกจากชายหนุ่มได้ ก็รีบเข้าไปอาบน้ำ ราวกับกลัวเขาจะหนีกลับไร่ไปเสียก่อน
ตะวันส่ายหน้าระอาตัวเอง ที่ไม่สามารถขัดใจเจ้าหล่อนได้สักเรื่อง เป็นต้องแพ้ลูกอ้อนทุกทีไป ชายหนุ่มถอยมานั่งที่โซฟาปลายเตียง โทรหาผู้จัดการสั่งงานเสร็จ ก็โทรหาไอ้พู่ลูกน้องคนสนิททันที ความจริงเรื่องงานในไร่ไม่เท่าไหร่ ทุกอย่างอยู่ตัวแล้ว ถึงเขาไม่อยู่ก็สามารถดำเนินไปได้ ไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่ที่ห่วงคือเรื่องหมวดริน ที่แฝงตัวเข้ามาสืบราชการลับในไร่
“สวัสดีครับนาย...คิดถึงพู่เหรอครับ”
“ไอ้พู่..กวนตรี.......แต่เช้าเดี๋ยวเถอะ”
“เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง”
“เรื่องไหนครับนาย” ไอ้พู่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หงุดหงิดที่เจ้านายถามหากิ๊ก
“หักเงินเดือนห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ก็แล้วกันถ้ามึงยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร” ชายหนุ่มขู่
“โห...โหดอ่ะ...กิ๊กของนายสบายดี...ไม่มีใครกล้ายุ่งหรอก ดุอย่างกับเสือ” ไอ้พู่บ่น
“เออดี...คอยดูไว้ เผื่อเขาให้ช่วยอะไร” ตะวันเคยโทรบอกกับผู้กองพีระ ไอ้พู่จะเป็นคนอำนวยความสะดวกให้ เพราะมันเข้าใจว่าหมวดรันเป็นกิ๊ก....เท่านั้นแหละเขาก็โดนผู้กองหนุ่มบ่นซะหูชา
ใบหม่อนกับอชินั่งอยู่ด้วยกันในร้านไอศกรีมแบรนด์ดังที่ตั้งอยู่ในห้างใหญ่โตของเชียงใหม่ ในขณะที่ตะวันขอตัวไปโทรศัพท์คุยกับลูกค้ารายใหม่จากต่างประเทศ ที่มีเงื่อนไขพิเศษที่เขาต้องเจรจาเอง ผู้จัดการไม่สามารถตัดสินแทนได้
“เป็นไงมั่งแก..สามีแกอร่อยไหม” อชิถาม ทำตาเล็กตาน้อย
“คนนะไม่ใช่ขนม จะได้กินได้” หญิงสาวเขินจัด เสพูดไปอีกเรื่อง ทั้งที่เข้าใจความหมายที่เพื่อนพูดอย่างทะลุปรุโปร่ง
“แหมเป็นฉันหน่อยไม่ได้ แม่จะกลืนกลินให้หมดตัวเลย...น่ากินชะมัด” อชิทำตาลอย
“น้อย ๆ หน่อย ที่พูดอยู่น่ะสามีฉันย่ะ” ใบหม่อนค้อนเพื่อน
“แค่จิ้นก็หวงหรือยะ...ยัยงก”
“ช่วงงานแต่งงานของฉันแกกลับมาไม่ได้จริงเหรอ”ใบหม่อนมองเพื่อนตาปรอย
“ไม่ต้องมาใช้ลูกอ้อน เพราะฉันติดสอบ”
