##########################

จากที่ผมกลับจากค่ายในวันนั้นผมก็เป็นห่วงร่างเล็กที่กลับกับไอ้บอสคู่อริของผมซึ่งผมกังวลใจมากว่าไอ้บอสมันจะทำอะไรบ้างหรือเปล่าผมจึงโทรไปหาร่างเล็กแต่กลับไม่มีการตอบรับกลับมามันยิ่งทำให้ผมกังวลว่าจะตกอยู่ในอันตรายจึงรีบขับรถออกไปหาร่างเล็กเพื่อที่จะดูว่าร่างเล็กเป็นอะไรหรือเปล่า

 

 

"ทำอะไรอยู่อ่ะเป็นอะไรหรือเปล่าวะเนี่ย

 

"ก๊อกๆ ก๊อก เติ้ล....นายอยู่รึป่าวเปิดประตูหน่อยถ้าไม่เปิดฉันจะพังประตูเข้าไปแล้วนะได้ยินหรือเปล่าเติ้ล 1....2.....สะะะ3

 

"พี่มาใครหรอครับ?

 

" 0__0

 

ผมมองหน้าคนที่มาเปิดประตูที่ห้องของร่างเล็กผมคิดว่าผมมาถูกห้องหนิแลัวนี่ใครกัน

 

"เอออ...นี่ใช่ห้องของเติ้ลรึป่าว

 

" ใช่ครับพี่เป็นเพื่อนกับพี่เติ้ลหรอค้าบทำไมพี่ดูหน้าโหดจังแต่พี่หล่อมากๆครับ

 

" แล้วเจ้าของห้องไปไหนล่ะแล้วนายเป็นอะไรกับเติ้ล?

 

"อ่ออ....ผมเป็นน้องของพี่เติ้ลหน่ะครับ ส่วนพี่เติ้ลไปมหมาลัยแล้วครับเมื่อกี้นี้เอง

 

"อ่อองั้นพี่ขอตัวกลับก่อน

 

ผมที่เดินมาเพื่อไปมหาลัยก็ยังคิดว่าทำไมร่างเล็กต้องตัดสายทุกครั้งที่เขาโทรไปด้วยทั้งๆที่เขาเริ่มปรับตัวและทำไห้ร่างเล็กใว้ใจและเชื่อใจว่าเขาเริ่มมีใจไห้ร่างเล็ก

 

 

Pastเติ้ล

 

จากวันนั้นที่ผมกลับมาจากค่ายผมก็นอนแบบเอาเป็นเอาตายสะอย่างนั่นจนผมลืมไปว่าพ่อบอกผมว่าไอเตอร์จะมาอยู่กับผมด้วยและไม่นานผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเดาไม่ยากหรอกครับว่าใคร

 

"พี่เติ้ลลล~~~~

 

"ว่าใงไอแสบมาเร็วจังนะแกอะ

 

"ก็แน่สิผมรีบมาไห้ถึงเร็วที่สุดเลยนะ ว่าแต่พี่เถอะทำไมหน้าซีดๆจัง เป็นอะไรรึป่าว?

 

"เปล่าพี่แค่นอนน้อยไปแหละ เข้ามาสิพี่จัดห้องใว้ไห้แล้ว.

 

"โห้~~~~สบายจังนี่ถ้าผมมาอยู่ที่เดียวกับพี่ปีหน้าก็ดีสิ

 

"แกไปเลือกคณะมาก่อนไหมแล้วค่อยมาพูกกับฉัน

 

ครืนนน~~~~ครืนนนน....... ผมก้มไปมองโทรศัพท์ที่มีการสั่นแจ้งเตือนว่ามีการโทรมาพอผมมองว่าเป็นใครผมก็รู้สึกยังไม่พร้อมที่อยากจะคุยกับปลายสายตอนนี้เพราะตั้งแต่เหตุการณ์ในวันที่จะกลับบ้านผมจะเลือกกลับกับร่างสูงแต่ดันมีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ท่าทางดูสนิทกันมากผมจึงตัดสินใจกลับกับพี่บอสโดยไม่มองร่างสูงอีกเลยตลอดการเดินทางผมคิดอยู่เสมอว่าผมไม่คู่ควรกับเขาอยู่แล้วเพราะเขาไม่ชอบผู้ชายเขาต้องชอบผู้หญิงสิฐานะบ้านผมก็ไม่ได้รวยอะไรมากผมไม่เหมาะกับเขาตั้งแต่ผมเข้ามาในชีวิตของร่างสูงแล้วผมจึงตัดสายไปและไม่หวังที่จะขอเจอกับร่างสูงอีกแต่ฟ้าก็ดันเล่นตลกกับผมสะงั้นเหมือนผมยิ่งหนียิ่งเจอ

 

"น้องเติ้ล!!

 

"คะ..ครับพี่ทัช

 

"เป็นใงบ้างสบายดีไหม

 

"สบายดีครับพี่ทัชมีอะไรรึเปล่าครับ?

 

" อ่อพี่ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากมาทักทายสักหน่อย

 

"อ่อครับงั้นผมของตัวไปเรียนก่อนนะครับ

 

" เดี๋ยวๆ น้องเติ้ลเป็นอะไรกับไอเวย์รึป่าว

 

"ห๊ะ!!! ก็....เปล่านะคับ

 

ผมที่กำลังจะหันหลังกลับไปเพื่อที่จะไปเรียนเพราะวันนี้ผมมีเรียนเช้าเลยทิ้งให้เตอร์อยู่ที่หอของผมและเมื่อผมหันหลังกลับก็เหยียบเท้ากับคนที่กำลังเดินเข้ามาหาผมผมจึงกล่าวขอโทษและผมก็เจอแต่ความเงียบผมจึงเงยหน้าสรุปกับเป็นคนที่ผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเขาในตอนนี้

 

"ฟุบ~~~พี่เวย์!!!

 

"ทำไมนายต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นด้วยเมื่อเจอฉัน

 

ผมทำได้แค่มองหน้าและหลบสายตาเพราะไม่อยากให้ใจของผมสั้นและใจอ่อนทุกครั้งเมื่อเจอหน้าพี่เขาและผมก็หลีกตัวออกมาแต่กลับโดนร่างสูงจับข้อมือของผมไว้

 

"พี่ปล่อยข้อมือของผมนะครับผมจะไปเรียน

ผมจึงสะบัดข้อมืออย่างแรงและเดินออกมาด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่มีสาเหตุและอกด้านซ้ายที่มันชาและเจ็บปวดมันทำให้ผมรีบเดินและปาดน้ำตาอย่างช้าๆผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมเจ็บมาก

 

 

Pastเวย์

 

 

เมื่อผมมาถึงมหาลัยผมได้เดินออกมาที่ผมจอดรถและกำลังจะเดินไปที่คณะของผมผมเห็นไอ้ทัชมันยืนคุยกับใครก็ไม่รู้ผมจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆจึงรู้ว่าเป็นร่างเล็กที่ตลอดหลายวันมานี้ผมไม่ได้เจอเขาแล้วติดต่อก็ไม่ได้และเมื่อผมเดินเข้ามาใกล้ๆร่างเล็กก็ดันหันหลังและบังเอิญเหยีบเท้าผมมันทำไห้ผมนึกถึงวันแรกที่ผมเจอร่างเล็กวันแรกวันที่ผมรู้สึกไม่ถูกขี้ชหน้ากับเด็กที่ก้าวร้าวและมาเหยียบเท้าผมเพราะผมเห็นร่างเล็กวันแรกที่มีหน้าตาคล้ายผู้หญิงจนผมคิดว่าร่างเล็กอาจปลอมตัวมาเป็นผู้ชายก็ได้แต่ผู้ชายอะไรดูกี่ทีก็น่ารักแต่นิสัยที่บางทีก็จะดูดื้อและหัวรั้นผมจึงไม่แปลกใจที่แม่ของร่างเล็กมาบ่นให้แม่ของผมฟังและผมเชื่อว่าร่างเล็กไม่คิดว่าแม่ของเขาจะรู้จักแม่ของผมและผมเป็นอย่างดีแต่เสียงของร่างเล็กดันดึงสติให้ผมหันกลับมามองหน้าเพราะผมจะจับมือล่างเล็กอยู่เพราะอยากให้ร่างเล็กมาคุยกับผมว่าทำไมถึงหลบหน้าผมและไม่อยากเจอผมขนาดนั้น แต่เหมือนผมยิ่งถามยิ่งพูดร่างเล็กก็ยิ่งหนีและไม่อยากมองหน้าผมและร่างเล็กก็ได้สะบัดมือผมหลุดออกจากข้อมือเล็กและเดินหนีผมไปแบบไม่มีสาเหตุ

 

"เวย์มึงทำอะไรน้องมันวะ ทำไมน้องมันดูแปลกๆวะเวลาเจอมึงมึงทำอะไรไห้น้องเติ้ลของดีสถาปัตย์โกรธวะ

 

"กูจะไปรู้ไหม!!

 

"กูขอโทษครับเพื่อนเวย์ มึงเลิกทำหน้าตาจะแดกหัวกูได้ละกูแม่งกลัวสายตาแบบนี้ของมึงจริงๆ

 

 

Pastเติ้ล

 

ผมที่เดินออกมาจากตรงนั้นแล้วมุ่งหน้าตรงไปที่ห้องเพื่อจะเข้าไปเรียนของอาจารย์ที่โหดที่สุดเพราะผมเคยโดนไปแก้รายงานมาแล้วเพราะอาจารย์ดุมากเกือบทำให้ผมกับไออุ่นไม่ผ่านและเมื่อผมมาถึงผมก็เห็นอุ่นมันนั่งรอผมอยู่ผมจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆมันและดูเหมือนว่ามันคงจะรู้ว่าผมเป็นอะไรแน่ๆผมก็เลยนั่งเฉยๆผมก็คิดว่าผมควรถามมันดีไหมแต่ผมก็ตัดสินใจว่าผมควรจะถามมันเพื่อความสบายใจของมันและของผม

 

"อุ่น...มึงว่าเป็นไปได้ไหมวะที่คนไม่มีอะไรดูธรรมดาๆคนนึงจะตกหลุมรักคนที่เราคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้และฐานะเราต่างกันมากมึงคิดว่ามันจะเป็นไปได้ไหมวะ

 

"เติ้ลมึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ ถ้ามึงถามกูแบบนี้เอาแบบความคิดกูเลยนะเว้ยกูคิดว่าคนธรรมดาไม่จำเป็นต้องเป็นคนพิเศษหรอกนะเว้ยหรือฐานะจะด้อยกว่าแต่กูเชื่อว่าถ้าคนมันรักกันแล้วมันจะไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอกว่ะมึงเชื่อกูดิ

 

"มึงคิดงั้นหรอวะ แล้วถ้ากูเปิดใจรับเขาเข้ามากูจะไม่เสียใจแล้วไม่ผิดหวังใช่ไหมวะหรือกูคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามีใจให้กูรักกูวะแม่งสับสนชิบหาย

 

"เติ้ลเนี้ยอย่าบอกนะว่ามึงกำลังแอบรักใครอยู่?

 

"เฮ้ยบ้าน่ามึงกูจะไปรักใครวะ

 

"มึงอย่าลืมนะเว้ยเติ้ลกูเป็นเพื่อนมึงไม่ว่ามึงจะเป็นอะไรกูรับได้นะเว้ย ไม่ว่ามึงจะเจออะไรหรือใครทำอะไรมึงมึงบอกกูแล้วเล่าให้กูฟังได้นะเว้ยเติ้ล

 

"เออ...กูรู้แล้วแต่ถ้ากูพร้อมแล้วกูจะเล่าทุกอย่างให้มึงฟังกูสัญญา

 

พอเรียนจบคลาสผมก็ชวนอุ่นเดินไปหาของกินเพราะผมรู้สึกหิวมากจนตาจะตายอยู่แล้ว

 

"อุ่นมึงว่างใช่ป่ะไปหาข้าวกินกันแล้วเดี๋ยวกูจะได้ซื้อข้าวไปให้น้องกูที่อยู่ที่หอด้วย

 

"เออ.,.เอาดิกูก็หิวอยู่พอดี ว่าแต่น้องมึงเหอะมาอยู่กับมึงกี่วันวะ?

 

"น่าจะอีก 2-3 วันแหละมึงเพราะว่าพ่อกับแม่กูไปดูงานที่ต่างจังหวัด

 

"อ๋อ~~~~โอเคใว้ว่างๆเดี๋ยวกูจะไปหา ว่าแต่วันนี้มึงกลับกับใครวะ

 

"เดินดิวะมหาลัยกับหอกูอยู่ก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่นะเว้ย ดีซะอีกกูจะได้เดินเรื่อยๆ

 

" อื้มมมม....งั้นไปกันเดะน้องมึงรอ ปานี้หิวแย่แล้ว

และเมื่อผมกับอุ่นไปที่ร้านข้าวและสั่งข้าวเสร็จเรียบร้อยผมจึงบอกลาอุ่นและเดินไปเพื่อที่จะกลับหอแต่ผมกับหยุดเพราะเสียงเรียกจากด้านหลัง

 

"น้องเติ้ลลลล~~~เดี๋ยวก่อนนนน!!

 

ผมจึงกลับหลังหันไปตามเสียงเรียกและเมื่อผมเห็นมันก็ยิ่งทำให้ผมไม่อยากคุยกับคนตรงหน้าซึ่งคนๆนั้นก็คือพี่บอส ซึ่งพักหลังๆมานี้พี่เขาแปลกๆชอบมาวนเวียนและทำตัวสนิทสนมกับผมแต่ผมก็ไม่อยากคิดมากเพราะพี่เขาอาจจะไม่คิดร้ายกับผมก็ได้

 

"ครับพี่บอส พี่มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ?

 

"อ่ออ.....เปล่าหรอกคับพอดีพี่เห็นเราเดินคนเดียวหน่ะ

 

"อ่อ..คือว่าผมกำลังจะกลับหอหน่ะคับ พี่บอสละคับมาทำอะไรแถวนี้?

 

"พี่มาหาเรานั่นแหละ

 

"ห๊ะ!!! มาหาผม?

 

"ใช่...ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั่นแหละครับหื้มมม

 

" อะะะ.....เอออ.....!!!!!

 

แล้วพี่บอสก็เอามือมาจับกลุ่มผมและขยี้ผมของผมอย่างเบาๆผมที่ตกใจเลยหันหัวหนีและผมไม่ค่อยชอบกับการกระทำของพี่บอสเพราะทุกครั้งที่พี่เขาเจอผมพี่เขาจะชอบทำกับผมแบบนี้ซึ่งผมไม่ชอบ เพราะผมจำคำที่ร่างสูงเหมาะกับผมในวันนั้นว่าผมไม่ควรไว้ใจใครง่ายๆมันเลยทำให้ผมไม่อยากสนิทกับใครหรือให้ใครมาตีสนิทกับผม

 

"พรุ่งเราว่างรึป่าวเติ้ล?

 

"อ่อ...เอออ....คะะะ..คือไม่ว่างคับ

 

"วันหลังต้องว่างนะพี่จะชวนเราไปซื้อของไห้พี่หน่อยงั้นวันนี้พี่ไปส่งนะ

 

"เอออ....ผมกลับเองได้พี่

 

"ไห้พี่ไปส่งเถอะเร็วกว่า

 

พี่บอสก็พาผมเดินไปที่รถของเขาและเปิดประตูให้ผมแล้วผมก็นั่งรถของเขามาได้แป๊บนึงก็ถึงหอแล้วบังเอิญผมเห็นไอ้เตอร์ลงมาหน้าหอพอดีผมจึงลงจากรถและมีพี่บอสเดินตามลงมาผมจึงแนะนำให้เตอร์รู้จัก

 

"เตอร์นี่พี่บอส

 

"อื้ม...ยินดีที่ได้รู้จักครับ

 

"เช่นกับค้าบน้องเตอร์ งั้นพี่ขอกลับก่อนนะครับน้องเติ้ล

 

"ครับขอบคุณที่มาส่งนะคับ

 

"พี่เติ้ลผมว่าผมเคยเห็นหน้าพี่เขาที่ไหนนะแล้วผมก็เคยได้ยินเรื่องพี่เขาด้วยว่าพี่เขา....... ชั่งเถอะ

 

"แกจำผิดคนหรือเปล่าเตอร์!?

 

"ช่างเถอะน่าาาพี่เติ้ล.... เออพี่วันนี้มีคนมาหาพี่ด้วยหน้าตาโหดๆเข้มๆและหล่อมากๆ เขามาถามหาพี่

 

"แล้วแกบอกไปว่ายังใง?

 

"ผมบอกไปว่าพี่ไปเรียนแล้ว แล้วพี่เขาก็ไปเลย

 

"เขาไม่ถามอย่างอื่นเลยรึใงห๊ะ!!

 

"เอ้าา...ทำไมพี่ต้องอารมณ์ใส่ผมด้วยเนี้ย?

 

"ฉันขึ้นไปห้องแหละฉันเหนื่อยยมาก

 

"พี่เป็นอะไรเนี้ย ไบโพลารึใง

 

 

 

Pastเวย์

 

 

ผมที่เลิกเรียนแล้วผมก็เดินมาที่หน้าคณะสถาปัตย์ผมเห็นร่างเล็กกำลังจะเดินกลับหอผมที่จะเรียกให้ร่างเล็กหันมากับต้องหยุดเพราะเห็นไอ้บอสยืนเรียกร่างเล็กอยู่ต่อหน้าผมทั้งสองดูสนิทกันมากและที่สำคัญไอ้บอสมันลูบผมของร่างเล็กแต่ดูเหมือนร่างเล็กก็ปฏิเสธและผมก็ไม่รู้ว่าเขายืนคุยอะไรกันแต่ผมไปทำอะไรมากไม่ได้เพราะผมทำได้แค่มองมองไอ้บอสพาร่างเล็กของผมกลับหอ ผมที่ยืนกำหมัดแน่นเพื่อจะระบายอารมณ์แต่กลับทำอะไรไม่ได้เพราะร่างเล็กของผมกำลังอยู่ในอันตรายแต่ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะปกป้องหรือเข้าหาร่างเล็กได้ในตอนนี้ผมทำได้แค่มองร่างเล็กอยู่ห่างๆและผมจะรักษาสัญญาที่ผมเคยให้ไว้กับแม่ของร่างเล็ก

 

 

ย้อนกลับหลายสัปดาห์ที่แล้ว

 

 

ตาเวย์วันนี้จะมีเพื่อนแม่ตระกูลพูลวิเวทมาหาแม่นะลูกมาคุยธุระเรื่องธุรกิจนิดหน่อยแม่อยากให้แกอยู่กับแม่ด้วยและที่สำคัญแม่ชอบลูกชายของเขามากเพราะลูกชายทั้งสองคนของเขาเป็นคนที่น่ารักอัธยาศัยดีเป็นเด็กที่น่าเอ็นดูเอาตรงๆเลยนะตาเวย์ แม่น่ะอยากได้น้องเขามาเป็นลูกสะใภ้จะไม่รู้ว่าแกไม่ชอบแน่ๆแต่ไม่อยากให้แกลองเปิดใจถ้าแกได้เจอน้องเขาแกจะต้องตกหลุมรักน้องแน่ๆเลยนะตะเวย์

 

 

"ผมก็เคยได้ยินพ่อพูดอยู่กับผมบ่อยๆเหมือนกันครับ แต่ผมคิดว่าถ้าผมเปิดใจและรับให้คนใหม่เข้ามามันจะทำให้ครอบครัวเราเป็นอันตรายเหมือนครั้งที่แล้วหรือเปล่าเพราะผมไม่มั่นใจกับอะไรอีกต่อไปและผมก็ไม่อยากมีความรักเพราะมันทำให้ผมเจ็บ และที่สำคัญผมเคยเจอเด็กคนนั้นแล้ว

 

"นี่แกไปเจอที่ไหนห๊ะ!ตาเวย์??

 

"มหาลัยครับแม่

 

"แล้วน้องเขาเป็นไงน่ารักหรือเปล่า

 

"ก็งั้นงั้นแหละครับแค่หน้าตาดูคล้ายผู้หญิงนอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรพิเศษ

 

"ถึงตอนนี้ก็จะพูดแบบนี้แต่ถ้าแม่จะลองเอาน้องมาอยู่ในบ้านไม่อยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้แม่เชื่อว่าแกก็ต้องใจอ่อนบ้างแหละ

 

ผมเงียบและคิดในสิ่งที่แม่ของผมกำลังจะทำในตอนนี้ที่อยากจะให้ร่างเล็กมาอยู่ในบ้านไม่ใช่ผมไม่อยากให้มานะครับแต่ผมคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่ร่างเล็กจะรู้ว่าผมติดตามชีวิตความเป็นอยู่ของร่างเล็กมาตลอดผมอยากจะบอกว่าผมติดตามร่างเล็กมาตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอและผมก็รู้ในหลายๆเรื่องของตระกูลพูลวิเวทที่ตอนนี้เริ่มแย่เพราะถูกโกงเงินเป็นจำนวนหลายล้านจึงเป็นเหตุให้แม่ของผมต้องให้แม่ของร่างเล็กมาคุยเพื่อที่จะช่วยเหลือบริษัทและตระกูลของร่างเล็กไว้ และไม่นานผมก็เห็นคุณหญิงของตระกูลพูลวิเวทมา ผมจึงยกมือไหว้และเชิญให้คุณหญิงตระกูลพูลวิเวทไห้เข้ามานั่งาี่ห้องรับแขก

 

"คุณป้าเข้ามานั่งในห้องก่อนก็ได้นะครับพอดีว่าคุณแม่กำลังเคลียร์งานอยู่ล่ะครับเดี๋ยวอีกสักพักก็คงจะลงมา คุณป้าจะเอาอะไรไหมครับผมจะให้แม่บ้านจัดมาให้

 

"ป้าขอแค่น้ำเป่าก็พอแล้วจ่ะคุณเวย์

 

"งั้นรอสักครู่นะครับ

 

ผมจึงสั่งให้แม่บ้านจัดน้ำเปล่าและน้ำส้มพร้อมผลไม้มาให้แม่ของร่างเล็กแล้วผมก็เดินตามมาเพื่อดูความเรียบร้อยแต่แม่ร่างเล็กดันชวนผมนั่งเพื่อที่จะถามไถ่ความเป็นอยู่ผมจึงนั่งคุยกับท่าน

 

"คุณเวย์คุณโตแล้วคุณหล่อมากเลยนะคะคุณเวสป้านี้แทบจำไม่ได้แล้ว

 

"คุณป้าก็สวยเหมือนเดิมเลยนะครับ

 

"ยังปากหวานเหมือนเดิมเลยนะคะคุณเวย์ว่าก็แก่ลงเรื่อยๆแล้วค่ะ

 

ผมพูดกับคุณป้าได้ไม่นานแม่ของผมก็เดินลงมาและเดินลงมานั่งข้างๆเพื่อคุยธุรกิจต่างๆที่เกี่ยวกับตระกูลพูลวิเวท

 

"เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานเลยนะ

 

"ก็เรื่อยๆน่ะพอดีว่าวันนี้ฉันว่างฉันเลยมาหาเธอ

 

"ฉันดีใจนะที่เธอมาหาฉันเธอเดือดร้อนฉันก็พร้อมจะช่วยเหลือเธอเสมอนะ

 

"ฉันขอบใจเธอมากนะที่เธอขอให้ความช่วยเหลือฉันตลอดฉันไม่รู้จะตอบแทนเธอยังไงดีถ้าเธอมีอะไรให้ฉันช่วยฉันยินดีที่จะพบไม่เคยเธอเสมอนะ

 

"ฉันน่ะไม่ต้องการอะไรมากหรอกฉันเห็นเธอมีความสุขฉันก็มีความสุขไปด้วย ว่าแต่ฉันได้ข่าวว่าเธอมีลูกชาย 2 คนหรอ

 

"อ๋อ....ใช่ชื่อเติ้ลกับเตอร์น่ะ

 

"ถ้าฉันจะขออะไรเธอสักอย่างได้ไหม?

 

"ได้สิเธอต้องการอะไรหรอ

 

"ฉันอยากได้ลูกชายเธอมาเป็นลูกสะใภ้ฉันจะได้ไหม

 

"ห๊ะ!!!เธอว่าอะไรนะ

 

"ฉันต้องการให้ลูกชายคนโตของเธอมาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ฉันรับรองฉันจะดูแลลูกชายเธออย่างดีเพราะฉันชอบผู้ชายเธอมากพี่ชายเธอเป็นคนที่น่ารักจริงๆนะ

 

"แต่ฉันคิดว่าคุณเวย์คงไม่เห็นด้วยใช่ไหมคะคุณเวย์?

 

"เออ....คือออผมมมม....

 

"ตาเวย์อ่ะเขาอยากรู้จักอยากทำความรู้จักกับลูกชายของเธอนะ

 

"คับ...ผมเคยเจอน้องเขาที่มหาลัยครั้งแล้วครับคุณป้าให้น้องไม่อยู่ในคฤหาสน์ก็ได้นะครับผมสัญญาจะดูแลน้องให้ดีจะแม่ใครมาเข้าใกล้น้องได้ครับผมสัญญา

 

"ป้าเข้าใจนะคะว่าคุณเวย์ทำตามคำสั่งที่คุณแม่ของคุณเวย์สั่งแต่ถ้าหากมันฝืนคุณเวย์ไม่จำเป็นต้องเอาน้องมาอยู่ก็ได้นะคะเพราะป้าก็ไม่อยากให้น้องมาทนกับคนที่ไม่ได้รักน้องจริงๆหวังว่าคุณจะเข้าใจความรู้สึกของป้านะคะ

 

"ครับผมเข้าใจถึงผมจะยังไม่แสดงอะไรมันชัดเจนแต่อีกไม่นานผมว่าอะไรๆมันคงชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิมนะครับคุณป้า

 

"ป้าก็ขอให้มันเป็นแบบนั้นแหละค่ะคุณเวย์ แต่ป้าก็ขอให้คุณเวย์ดูแลน้องแบบนี้ไปก่อนนะคะป้ายังไม่พร้อมที่จะให้น้องมาอยู่ที่นี่จริงๆป้าขอโทษด้วยจริงๆนะคะ ส่วนเรื่องธุรกิจที่ฉันมาวันนี้ฉันไม่ได้มาขออะไรเธอมากและฉันไม่ได้จะเอาลูกมาเป็นพนันกับใครเพราะฉันรักลูกของฉันมากๆหวังว่าเธอคงเข้าใจนะ

 

"ฉันเข้าใจเธอเสมอแต่ฉันไม่ได้จะบังคับหรืออะไรเธอส่วนเรื่องธุรกิจฉันพร้อมจะยื่นมือช่วยเธอเสมอฉันจะรอเธอเปิดใจและให้ลูกเธอมาอยู่กับฉันนะ

 

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับก่อนน

 

"เดี๋ยวผมไปส่งนะครับคุณป้า

 

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะเดี๋ยวป้ากลับเองได้อย่าลืมที่คุณ เวย์ สัญญากับป้านะคะ

 

"ครับผมไม่เคยลืมคุณป้าเชื่อใจผมได้ครับ

 

กลับมาปัจจุบัน

 

 

หลังจากวันนั้นที่ผมคุยกับแม่ของร่างเล็กผมจึงอยากดูแลร่างเล็กใกล้ๆและเปิดใจยอมรับและเปิดใจให้กว้างมากขึ้นเพื่อเข้าใจร่างเล็กและปกป้องให้ร่างเล็กปลอดภัยจากพวกที่คอยทำร้ายร่างเล็กของผมตอนนี้ผมผมยังไม่แสดงอะไรมากแต่ผมก็อยากให้ร่างเล็กรู้ถึงการที่ผมอยากมีร่างเล็กและอยากใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไปผมจะแสดงให้ร่างเล็กรู้ไม่ช้าก็เร็ว

 

 

#ดูเหมือนว่าเวย์จะเริ่มลุกเติ้ลสะแล้วเวย์จะทำอะไรไห้มันชัดเจนรึป่าวน่าาา