วันนี้เป็นวันแต่งงานของทั้งคู่  ที่ถูกจัดขึ้นหลังจากหนุ่มมาร์คโทรหาคุณรัมภา ผู้เป็นมารดาเกือบหนึ่งเดือน  ก่อนหน้านี้คุณรัมภาให้นายเร็คซ์ลูกชายคนเล็ก ไปรับว่าที่เจ้าสาวกลับมาก่อน เพื่อจะได้เตรียมตัวเข้าพิธีวิวาห์แบบไทย  ทำเอาหนุ่มมาร์ค ถึงกับหัวเสีย โดยไม่รู้สาเหตุ เพราะไม่ว่าจะนั่งหรือนอน ไปตรงไหนก็เห็นแต่หน้าหล่อนโผล่มากวนใจ  ออกไปเที่ยวก็ไม่สนุกเหมือนเดิม หลัง ๆ จึงต้องฝังตัวอยู่กับงาน  งาน และงาน จนโดนอลันลูกน้องคนสนิท กับนายลูซเพื่อนรัก แซวว่าที่รีบทำงานก็เพื่อเตรียมฮันนีมูนนี่เอง...เฮอะ....พวกนั้นจะรู้อะไร.....  ที่จริงมันเป็นเพราะยัยตัวแสบไม่อยู่ให้กลั่นแกล้ง  ไม่รู้จะยั่วโมโหใคร ถึงได้มีอาการหงุดหงิดอยู่แบบนี้ เจ้าหล่อน ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขานักหนา….. 

  

           แต่ตอนนี้ หนุ่มมาร์คถึงกับอึ้ง  เมื่อเจอหน้าหนูบัว เจ้าสาวที่ไม่ได้เห็นกันมาเกือบหนึ่งเดือนเพราะเมื่อวานที่เดินทางมาถึงเมืองไทย ก็มัวแต่เมาสละโสดกับเจ้าลูซ  ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเจ้าหล่อนสวยแค่ไหน เดาไม่ยากว่าวันสำคัญแบบนี้หล่อนจะต้องสวยขึ้นไปอีกอย่างน้อยหนึ่งเลเวล  แต่วันนี้หล่อนถึงกับทำให้เขาตาพร่าไปเลย กว่าจะเก็บอาการได้ก็ไม่ทันแล้ว  เพราะเจ้าเร็คซ์สะกิดถามยิ้ม ๆ 

            “เป็นไง พี่ ถึงกับตาค้างเลยเหรอ” 

             “ก็...ปกติหนูบัวของฉันก็สวยอยู่แล้ว เพียงแต่วันนี้สวยกว่าทุกวันก็เท่านั้น” ชายหนุ่มตอบเนือย ๆ แต่ยังไม่วายย้ำกับน้องชาย  แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ 

            “ว้า...น่าเสียดาย...  สงสารหนูบัวจริง ๆ อุตส่าห์ทำสวยตั้งหลายวัน เจ้าบ่าวกลับไม่ตื่นเต้นเสียนี่” 

            “ทำไมวะเจ้าเร็คซ์ จะต้องให้ฉันลงไปชักดิ้นชักงอเพราะความสวยของเมียฉันหรือไงวะ” มาร์ค อดขุ่นเคืองไอ้น้องชายตัวดีไม่ได้    

            “เอาน่า...อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสินายมาร์ค อีกไม่นานก็ได้เข้าหอแล้ว คราวนี้ ไม่มีใคร พาเจ้าสาวของนายหนีไปไหนได้อีก” น้องชายทำเป็นตบบ่า ให้ใจเย็น ๆ หมั่นไส้คนฟอร์มจัดจริง ๆ ไอ้ที่หน้าหงิกหน้างออยู่นี่ก็ไม่ใช่เพราะโดนคุณแม่ สั่งให้พาเจ้าสาวกลับมาเมืองไทยทันทีที่รู้เรื่องน่ะหรือ   

 

          “สวัสดีค่ะพี่มาร์ค” บัวชมพูจำเป็นต้องยกมือไหว้ว่าที่สามีตามมารยาท เมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามาหา หลังจาก หยุดยืนคุยกับน้องชายเมื่อครู่ ซึ่งหล่อนไม่รู้ว่าพวกเขาคุยกันเรื่องอะไรกัน แต่ที่แน่ ๆ คือไม่อยากให้ถึงวันนี้เลย 

            “หนูบัวสวยมาก” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบอยู่ข้างขมับ สูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด ถ้าไม่เกรงสายตาของมารดา ที่จ้องอยู่ล่ะก็ จะจับมากอดและหอมให้หายคิดถึง....ไม่ใช่สิ....จะจับมาทำโทษ ให้หายโมโหต่างหาก ....... 

           บัวชมพูเอนตัวออกห่างเมื่อเขาทำรุ่มร่าม บอกไม่ถูกว่าโกรธ อาย หรือรังเกียจกันแน่....ยังไม่ทันไร ก็แสดงความหื่นนำหน้ามาแล้ว..... 

           “หนูบัว จะรีบรังเกียจพี่ไปถึงไหน” ชายหนุ่มไม่พอใจ หน้าตึง ที่เจ้าสาวทำท่ารังเกียจ แทนที่จะดีใจคิดถึง เหมือนที่เขาคิดถึงหล่อน 

           “พี่มาร์คก็อย่าทำรุ่มร่ามสิคะ” 

           “ไม่เอาน่า แค่นิด ๆ หน่อย ๆ ทำอย่างกับไม่เคย” 

           “ที่นี่เมืองไทยนะคะ” 

           “แล้วไง ก็ผัวเมียกัน ไม่เห็นต้องแคร์” 

           “ยังค่ะ พิธียังไม่เสร็จ อะไรก็เกิดขึ้นได้” 

           “หนูบัว !” มาร์คหัวเสีย รีบเดินผละไปก่อนจะอดใจไม่ไหว จับเจ้าสาวมาจูบแล้วตีก้นสั่งสอนให้สาแก่ใจ...มันน่าโมโหนัก....