ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทที่ 4 เดือด 50%

คุณหู​สุ​แซ่​ ​ี้าร์​สุที่รั 

ท​ที่​ ​4​ ​เื 

 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ัี้​เป็​ัเิเพื่สิท​ข​พิพ์​ลภัส​ ​หญิสา​​ให้​เพลิัลป์​ไป​ส่​ที่​้า​ข​เพื่​ ​ารั​​ลั​ตเที่​คื​ไ่ต้​ร​เพราะ​า​จะ​สุ​ั​เพื่​แ​ไ่ีใคร​จัตาู​ตลเลา 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​เพลิัลป์​ไป​ส่​พิพ์​ลภัส​ตาที่​ต้าร​แต่​ไ่ไ้​ลั​ทัที​ ​จ​รถ​ร​ู่​ห้า้า​เพื่ให้​แ่ใจ​่า​พิพ์​ลภัส​ไ่ไ้​โห​แล้​หี​ไปเที่​ผั​ั​เพื่​ ​ร​ประาณ​ชั่โ​่า​ี​รถเ๋​แ​ที่​ลู​คร​ช​ใช้​ขั​เลี้​เข้าไป​ใ​้า​หลา​คั​ ​เขา​เ​าจจะ​คิา​ไป​าที​พิพ์​ลภัส​าจจะ​าไ้​คาเป็ส่ตั​ู่​ั​เพื่​ ​ๆ​ ​้า​ ​ี​่า​เขา​็​ี​แป​ติตา​ผ่า​โทรศัพท์ืถื​ู่​แล้ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ี้าร์​แี​่​ี​จั​เล​ะั​พิพ​์​หล่​้​”​ ​แจ​เพื่สิท​ข​พิพ์​ลภัส​และ​เป็เจ้าข​า​ัเิ​พู​ั​หญิสา 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​็​ั้​ ​ๆ​ ​แหละ​ ​ู​สิ​่า​ลั​ไป​ั​”​ ​พิพ์​ลภัส​เพิ่​า​จา​ห้้ำ​เพราะ​เข้าไป​า้ำ​เพื่​เปลี่​ชุ​ที่​เตรี​ไ้​้า​เพื่​่​แล้​ ​ัี้​ไ่ไ้​ฉล​ั​แค่​ที่​้า​เท่าั้​หร​ะ​ ​ที่​้า​่ะ​ี​เพีแค่​เป่า​เค้​เท่าั้​ ​หลัจาี้​จะ​ไป​เลี้​ฉล​ัที่​ผั​ต่ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ไป​แล้​ ​ไป​เื่ี้​”​ ​แจ​เิ​เข้าา​ที่​ห้ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“ั​แ​าั​” 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​า​แล้​า​เื่ี้​ ​าี​่​ ​ๆ​ ​ฉั​เป่า​ผ​ให้​”​ ​แจ​เรี​ให้​พิพ์​ลภัส​าั​่​ตรห้า​ระจ​เครื่​แป้​ ​หล่​แต่ตั​เสร็จ​แล้​่ที่​พิพ์​ลภัส​จะ​าถึ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ื้​ ​ขคุณ​ะ​” 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ เพลิัลป์​ลัาถึ​้า​็​เช็​สัญญาณ​ตำแห่​ข​พิพ์​ลภัส​ี​ร​็​เห็​่าั​ู​่​ที่​้า​หลั​เิที​่​เขา​ปั​หุ​ตำแห่​เาไ้​จึ​าโทรศัพท์​ไ้​​โต๊ะ​ขึ้​ห้​ไป​า้ำ​ ​ลา​ิข้า​เ็​ ​่​จะ​เิ​เข้า​ห้​ูฟ​ี่​รู​ู​หั​จเรื่​ไป​หึ่​เรื่​็​ห​าู​โทรศัพท์​ตัเ​ีครั้​เช็​ตำแห่​ข​พิพ์​ลภัส​ี​ร 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​เ็​ื้​ ​ไ่​ทำโทษ​ให้​จริจั​ไ่​เข็​จริ​ ​ๆ​ ​ะ​”​ ​เพราะ​พิพ์​ลภัส​เป็คุณ​หู​ที่​ทำ​ะไร​้ตัเ​ไ่​เป็​ ​คุณ​พิธา​ที่​ีทรัพ์​สิา​า​​ลั​่า​ลู​จะ​ใช้​ริหาร​จัาร​ไ่​เป็​จึ​ตั้ใจ​ไป​ู่​ต่าประเทศ​และ​หา​า​ให้​เขา​ูแล​เพื่​หั​่าาร​ที่ู่​ห่า​จา​ลูสา​จะ​ช่​ให้​ลูสา​ูแล​รัผิช​ตัเ​ไ้​้า​  

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ถ้า​ัู่​ใล้​ั​ลู​ ​พิพ์​ลภัส​็​จะ​ัค​เป็​เ็​เาแต่ใจ​และ​ไ่รู้​จั​โต​ ​หา​ิสั​พิพ์​ลภัส​ไ่​าจ​เปลี่ไป​ไ้​็​ขให้​พิพ์​ลภัส​เจ​ผู้ชา​ที่สาา​รถ​ูแล​พิพ์​ลภัส​ไ้​ั่​เป็​สิ่​ที่​พิธา​ต้าร​  

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​คุณ​พิธา​จึ​ให้​เขา​า​เป็​เครื่​สแ​ผู้ชา​ให้​ลูสา​ ​หา​เป็ตั​เ​ที่​ต้​ค​ตรจส​่าใล้ชิ​ ​็​ค​ไ่​แคล้​่า​จะ​ต้ตา​ใจ​ลูสา​แ่​ ​ๆ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​เพลิัลป์​เหีคัเร่​้​คาเร็​สู​ ​ตี้​เป็เลา​ห้า​ทุ่​่า​แล้​เขา​ขัรถ​ุ่​ไป​ั​สถาที่​ที่​พิพ์​ลภัส​ู่​ตา​ตำแห่​ที่​ปราฏ​ห้าจ​โทรศัพท์​ ​ใช้เลา​ครึ่​ชั่โ​่า​็​าถึ​ที่หา 

 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ “ั​พิพ​์​เป็ไรทำไ​ไ่​​ไป​เต้​”​ ​แจ​​​ไป​เต้​ั​เพื่​ ​ๆ​ ​า​ ​ัี้​าปาร​์​ตี้​ัเิ​ั​าทั​้​เพื่​หญิ​เพื่ชา​พร้ห้าพร้ตา​ั​็​ต้​​ไป​สุ​ั​ให้​เต็เหี่​ไป​เล 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“ั​พิพ​์​ท่าจะ​เา​แล้​”​  

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​แ​เิตา​เข้าา​เห็​พิพ์​ลภัส​ตั่​เ​พิ​โซฟา​คล้า​คเา 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ลั​เล​ไห​ ​หรื​จะ​โทร​หา​ี​้​าร์ั​พิพ​์​ารั​​ลั​”​ ​แจ​​​คาคิ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​จะ​้า​หรืไ​ล่ะ​ ​โทร​ไ่ไ้​ะั​พิพ​์​ไ่​ให้​โทร​ ​ต้​ไป​ส่​ที่​้า​แ​่​สิค​่​โทร​”​ ​แ​้ำ​เพราะ​รู้​ิสั​ข​ี้าร์​พิพ์​ลภัส​เป็​่าี 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​เ​ใช่​ฉั​็​ลื​ไป​เล​ ​แต่​ฉั​ั​ไ่​า​ลั​เล​ ​เพื่​ ​ๆ​ ​คื่​็​ั​สุ​ั​ู่​้​”​ ​ส​เพื่​สา​ที่​ื่เหล้า​เข้าไป​แล้แต่​ั​ีสติ​เพราะ​ื่​ประจำ​รู้​ลิิต​ข​ตัเ​ี​ ​ส่​พิพ์​ลภัส​แ้​จะ​ไ่ไ้​าื​่​​้​่​ ​ๆ​ ​แต่​็​ไ่เค​เห็​เพื่​ื่​จ​เาา​แี้​า​่​ ​พิพ์​ลภัส​เ​็​รู้ตั​เ​ี​่า​ื่ไ้​แค่ไห​ถึ​คร​หุ 

 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​พ่​ฉั​โทรา​เื่ี้​ ​ฉั​ำลัจะ​ลั้า​เี๋​แะ​ส่​ให้​”​ ​ ​ ​แค์​เพื่ชา​ที่า​ร่​ปาร์ตี้​สิท​ั​ทั้​สา​สา​ู่​แล้​ ​เื่ี้​เขา​หลฉา​โทร​ไป​เปิ​ห้​ไ้​ ​ตาค​ปรา​แ​เจ้าเล่ห์​​พิพ์​ลภัส​่า​หาป่า​หิโซ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​เขา​เค​ข​พิพ์​ลภัส​เป็​แฟ​แต่​ถู​ี​ฝ่า​ปฏิเสธ​ ​ีทั้​พิพ์​ลภัส​ั​ทำ​เ่หิ่​ถืี​ใส่​เขา​ู่​เรื่​ ​คืี้​แหละ​ถืเป็​โาส​ที่​เขา​จะ​เาคื 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​แต่่า​...​”​ ​แจ​ทำ​ห้า​คิ​​ไป​ั​เพื่​ ​ๆ​ ​ที่​ำลั​สุสา​ั​ู่​้​คาลัเล​ ​ห่​เพื่​็​ห่​ู่​หร​ะ​แต่่า​็​ั​า​สุ​ต่​ู่ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ไป​เถะ​เี๋​ทา​ี้​ฉั​ูแล​เ​ ​ถึ​้า​แล้​จะ​โทรา​​”​ ​แค์​เสริ​คาเชื่ั่​ ​เื่​ครู่​เขา​ให้​ทิป​าร์เทเร์​ช่​ผส​เหล้า​แ​แร​ล​ไป​ใ​แ้​ข​พิพ์​ลภัส​เา​ให้​ี​ฝ่า​ื่​ไป​แล้​ ​ตี้​ฤทธิ์​แลฮล์​คจะ​ฤทธิ์​แล้​ถึ​ีท​่า​ทา​ึ​ ​ๆ​ ​แ​ั้ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​แค์​็​เพื่​เรา​ ​แถ​ั​ี​แฟ​้​”​ ​แ​เ​็​เห็​่า​แค์​เป็เพื่​ที่​สิท​ั​าตั​้​แต่​ปี​หึ่ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​็ไ้​ ​ั้​ฝาั​พิพ​์​้​ะ​แค์​” 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พิพ์​ลภัส​ถู​แค์​หิ้ปี​า​​ร้า​ ​่​จะ​พา​ขึ้รถ​เ๋​คั​หรู​ข​ตัเ​ ​ขั​ไป​ั​โรแร​ที่ู่​ทา​้าหลั​ข​ผั​เป็​สถาที่​สำหรั​ัท่เที่​ที่​า​จะ​สุขสำราญ​ั​ ​แค์​ปราตา​​พิพ์​ลภัส​ขัตั​พลิ​ซ้า​พลิ​ขา​ ​เื่ี้​ต​ขึ้รถ​าปุ​๊​​็​เา​าป​ลุ​เซ็ส์​่าแร​แ​เ็​ั​ใส่​ปา​พิพ์​ลภัส​ ​ตี้​า​ค​เริ่​ฤทธิ์​ ​ถึ​ไ้​ึ​ทึ้​เสื้​สา​เี๋​รัรูป​ตัเ 

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ร​ห่​ะ​พิพ์​ ​ี​เี๋​ผ​จะ​ทำให้​คุณ​เป็​ฝ่า​ต้าร​ผ​้า​” 

************************************** 

ค​ื้​จะ​ถูจั​ตี​็​คราี้​ล่ะ​ะ 

กลับหน้าเรื่อง
#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น