“สวย ๆ อย่างคุณมินนี่ คงเหงาเฉพาะตอนมาที่นี่แหละมั้งครับ ตอนอยู่กรุงเทพฯ ไม่น่าจะเหงา คงมีคนมาให้เลือกจนตาลาย” ภีมวัจน์เอ่ยยิ้ม ๆ แต่ในใจนึกหมั่นไส้ยัยชะนีดัดจริตนี่เหลือเกิน คงจะรู้ว่าคุณวินมีเมียแล้ว ถึงได้เร่มาทางนี้...ชิ..... 

“คุณภีม ชมกันเกินไปแล้วค่ะ มินนี่จะลอยได้อยู่แล้วนะคะ” หญิงสาวบีบเสียงเล็กพยายามทำให้ดูน่ารัก 

อย่างหล่อนไม่ต้องกลัวลอยหรอกย่ะ ก้นใหญ่อย่างกับกาละมัง นั่นคือสิ่งที่ภีมวัจน์คิด แต่ที่แสดงออกเพียงรอยยิ้มทรงเสน่ห์ ส่งให้เบา ๆ  

เกวลินเห็นแล้วได้แต่ก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม กลั้นเสียงหัวเราะจนไหล่สั่นไหว ทุกอย่างอยู่ในสายตาของอนาวินตลอด 

“เป็นอะไรเกว” ชายหนุ่มก้มลงไปพูด พอให้ได้ยินกันแค่สองคน 

“สงสารคุณภีมน่ะสิคุณ” หญิงสาวกระซิบตอบ 

“ทำไม”  

“ฉันว่าคุณภีมคงอยากจะอ้วกแย่แล้ว”  

“รู้ดีจริงนะ” อดไม่ได้ที่จะดีดหน้าผากไปหนึ่งที พร้อมกับยิ้มขำ เห็นด้วยกับเมียสาว ใครที่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของภีมวัจน์ก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน 

“เอาอีกแล้ว...บอกไม่เคยจำ” เกวลิน ถอนหายใจหนักหน่วง ถลึงตาให้ชายหนุ่มข้างกาย ที่ชอบประทุษร้ายหน้าผากหล่อนเหลือเกิน อยู่ใกล้ไม่ได้ เป็นต้องโดนทุกทีสิน่า 

“ดูคู่คุณวินกับคุณเกวลินสิคะ สวีทกันจังเลยนะคะคุณภีม” มินนี่พูดกับภีมวัจน์น้ำเสียงอ่อนหวาน พลางถือวิสาสะเกาะแขน แล้วเอียงตัวเข้าแนบชิด จงใจให้หน้าอกภูเขาไฟ สองก้อนถูกับ แขนของชายหนุ่ม แต่แทนที่จะชวนให้วาบหวิว กลับกลายเป็นขุนลุกขนพองไปได้ 

เฮ้อ! ...เบื่อยัยชะนีอยากมีผัวตัวนี้จริงเล้ย ..... ทำยังไงจะสลัดแม่นี่หลุดซักทีเนี่ย.....ฉันอยากจะบ้า...เลขาหนุ่มได้แต่กรีดร้องในใจ.......แล้วส่งสายตาไปหาเพื่อนสาวอย่างขอความช่วยเหลือ 

“เอ่อ ไม่ได้สวีทอะไรหรอกค่ะ สงสัยแมลงจะกัดคุณวินค่ะ....ใช่ไหมคุณ...มาค่ะเกวช่วยเอาออกให้นะคะ” เกวลินหันไปพยักพเยิดกับสามี แล้วถือโอกาสล้วงมือเข้าไปในเสื้อแล้วบรรจงคีบเนื้อที่ติดมือมาน้อยนิด เพราะพ่อเจ้าประคุณ ฟิตแอนด์เฟิร์มเหลือเกิน จงใจบิดพุงอย่างแรง เพื่อเป็นการเอาคืน ที่โดนเคาะหน้าผากไปแล้วหลายครั้ง 

“โอ๊ย.! ..อะไรกันเกว” อนาวินหน้ายู่ 

“อยู่เฉย ๆ สิคะ เกวกำลังจะเอาแมลงออกให้ค่ะ” พูดพลางก็จ้องตาอย่างสะใจ ที่ได้เอาคืน 

“โอ๊ะ! สงสัยผมก็โดนแมลงกัดเหมือนกัน” ภีมวัจน์ ปิ๊งไอเดียดีดตัวลุกขึ้นอย่างว่องไว สลัดชะนีหลุดซักที...อารมณ์เสีย...เชอะ.... 

“ผมแพ้เสียด้วย คุณเกวมียาแก้แพ้ไหมครับ” ถามพลางหลิ่วตาอย่างรู้กัน 

“อ๋อ...มีค่ะ แต่อยู่ที่บ้านนะคะ คุณภีมแพ้มากหรือเปล่า เกวว่ารีบไปกินยาเถอะค่ะ เดี๋ยวถ้าแพ้จนหายใจไม่ออกล่ะก็ตายได้เลยนะคะ อย่าประมาทเด็ดขาด” เกวลินเล่นใหญ่ซะไม่มี 

“งั้นเรากลับกันเลยดีกว่า” อนาวินตัดบทอย่างรู้งานเพราะเห็นเมียกับเลขาเข้ากันราวกับแชมป์แบดมินตันประเภทคู่ พร้อมกับเรียกพนักงานเช็คบิล 

“ว้า...เสียดายจังค่ะ เพิ่งจะคุยกันได้แป๊บเดียวเอง” ผู้หญิงที่ไม่รู้ตัวว่าทำให้วงแตกบ่นพร้อมกับทำหน้าผิดหวัง อย่างเห็นได้ชัด 

“ขอโทษนะครับ คุณมินนี่เอาไว้โอกาสหน้านะครับ” ภีมวัจน์เอ่ยขึ้นอย่างมีมารยาท อย่างน้อยหล่อนก็เป็นหลานสาวของผู้ที่มีคุณูปการกับที่ไร่ อนาวินได้รับคำแนะนำดี ๆ ด้านการเกษตรจากปู่ของหล่อน หลายอย่าง แล้วมันก็ผลผลิตที่ดีอยู่ตอนนี้ เขาจะทำกับหล่อนอย่างที่ใจคิดไม่ได้