“ที่รัก”ฉันกำลังจะเป็นลมละ มันหายใจไม่ออกพูดไม่ได้จริงๆอ้าปากห้ามไม่ได้มันชาที่ปากไปหมด

จากัวร์ตาหวานใส่ตาฉัน

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

ก่อนจะได้ห้ามหรือพูดอะไรมือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นก่อน จากัวร์ถอนหายใจแรงๆ แต่ไม่ยอมขยับตัวไปไหนฉันหยิบมือถือขึ้นมาเห็นว่าแม่โทรมาเลยดันหน้าจากัวร์ออกจากต้นคอ

แต่คนมันหน้ามึนยังไงมันก็หน้ามึนวันยังค่ำ ไม่ขยับแถมยังแกะมือฉันออกจากหน้าและซุกหน้าลงกับซอกคอฉันใหม่ ไม่มีทางเลือกฉันเลยปล่อยจากัวร์เลยตามเลยและกดรับสายแม่แทน

“ค่ะแม่” ฉันกดรับสายและสังเกตปฏิกิริยาจากัวร์ไปด้วย เขาได้ยินฉันพูดเท่านั้นแหละจงใจงับต้นคอจนต้องค้อนให้

(หนูไม่ติดต่อแม่เลยนะนีน่า พ่อเขาเป็นห่วงรู้มั้ย) แม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงจริงๆ

“หนูยุ่งค่ะแม่”ฉันบอก และกัดฟันขณะที่จากัวร์ไม่สนใจว่าฉันจะคุยกับแม่อยู่แล้วท่านได้ยินเสียงดูดเม้มตรงต้นคอหรือไม่ คิดอยากทำอะไรมันก็ทำไง ไม่เคยคิดถึงจิตใจคนอื่นหรอก

(นีน่าหนูมีแฟนแล้วลืมแม่ใช่มั้ย)

“หนูป่าวค่ะ ช่วงนี้ทั้งถ่ายแบบแล้วก็กิจกรรมมหาลัยอีกอ่ะแม่ขา”ฉันตอบด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ แม่ไม่เคยอยากให้มีแฟนพอมีแฟนเวลาที่มีให้แม่มันก็น้อยลง ยิ่งเป็นจากัวร์ด้วยจะมีเวลาไม่มีเวลาแม่ก็ไม่โอเคทั้งนั้นแหละ

(ไม่ต้องมาอ้อนเลยยัยตัวดี อาทิตย์หน้าแม่จะแวะไปหาซักสามวันนะ)แม่บอก ได้ยินเสียงพ่อบอกคิดถึงด้วยละ

“แม่มาซักสองอาทิตย์ไม่ได้หรอคะ”

(แม่งานยุ่งมากเลยตัวเล็ก แม่ต้องไปแล้วไว้คุยกันนะ)

“ค่ะแม่ คิดถึงนะรักด้วย”

(จ้า รักหนูนะ)

แม่วางไปแล้วจากัวร์ยังไม่หยุดวุ่นวายกับต้นคอฉัน เขาเอาแต่คลอเคลียมันไม่คิดจะทำอย่างอื่นเลยหรือไง

“จากัวร์!”ฉันเรียกเขาเสียงดัง

“อะไร” เขาตอบเสียงเบา จูบอยู่ได้น้ำลายจะเต็มคออยู่แล้วอ่ะ

“ฉันง่วง หิวด้วย”

“ค่อยกิน”

“แล้วทีนายหิวละ เลิกหื่นสักที”

“แล้วจะหงุดหงิดทำไมนีน่า” จากัวร์ยอมกลับไปนั่งที่และสตาร์จรถ ฉันกอดอกไม่ตอบและเริ่มจะคิดออกแล้วด้วยว่าฉันโกรธอะไรมันไว้บ้าง ตอนนั้นช็อคอิซินดี้มันเล่นมีด ได้คร่าวหน้าถ้าเจออีกจะตบให้จับมีดไม่ทันเลยคอยดู

“มีเหตุผลด้วยนีน่า ฟังก่อนค่อยตบ” จากัวร์พูดจบก็เหยียบคันเร่งจนสุด ดีขับเร็วๆเถอะอยากจะตบมันให้เลือดกบปากเต็มที “คนนะไม่ใช่กระสอบทราย” มันบ่นเสียงเบาแต่ฉันก็หูดีไง

“เอ้อ”ฉันฟึดฟัดขยับตัวอย่างหงุดหงิด ใช่สิฉันมันใช้แต่อารมณ์ใครจะเหมือนอิซินดี้ละ

“เอากระเป๋าไปเก็บดีๆ” จากัวร์สั่งทันทีที่ฉันเข้ามาในห้องและโยนกระเป๋าราคาแพงของตัวเองทิ้งไว้บนโซฟาในห้องรับแขก ฉันเดินหนีจากัวร์ไม่พูดไม่จากับเขา เอาสิฉันจะไม่ใช้กำลังไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ

ตอนนี้บ่ายกว่าๆยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วย เอาสิให้มันหิวตายกันไป

“อ้วนแล้วยังงี่เง่าอีก” จากัวร์ว่าไล่หลังฉันเลยปิดประตูห้องนอนใส่หน้ามันเสียงดัง ร้อนจะอาบน้ำไม่อยากจะอารมณ์ร้อนแล้วร่างกายยังร้อนอีก

ฉันใช้เวลาในห้องน้ำนานพอสมควร เข้าใจฟิวส์แบบอารมณ์ไม่ดีเจอแดดแรงๆที่สนามแข่งแล้วยังจะต้องมาประสาทแด-กกับเรื่องอิซินดี้กับจากัวร์ มันโครตจะไม่อยากออกไปเจอหน้าหรือทำอะไรเลย

ปังๆๆๆๆๆ

“อิอ้วนเปิดประตู”

ปังๆๆๆๆ

เหมือนว่าคนข้างนอกจะรอต่อไปไม่ไหวจากัวร์เคาะประตูห้องน้ำเสียงดัง ทำเอาฉันจากที่นอนแช่ในอ่างเพลินๆต้องลุกขึ้นล้างตัวและนุ่งผ้าเช็ดตัวด้วยความเร็ว

“หยุดเคาะรำคาน”พูดพลางเปิดประตูห้องน้ำออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวไม่ต่างกัน ฉันเกลียดจากัวร์ฉันเกลียดมันจริงๆ

จากัวร์มองมาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนตรงหน้าอยู่ในร่างเปลือยเปล่าที่มีแต่ผ้าเช็ดตัวพันเอวสอบไว้ชิ้นเดียว ร่างสูงยืนพิงกรอบประตูห้องน้ำมองมาอย่างหาเรื่อง ฉันค้อนให้และเดินกระแทกเอวมันออกมาจากห้องน้ำกำลังจะเดินผ่านหน้ามันไป จากัวร์ฉุดแขนเอาไว้ก่อน

“อะไร!” ถามพลางขึ้นเสียงไปด้วย พูดปกติไม่เป็นโว้ย

“หิว” ร่างสูงบอกด้วยใบหน้ายุ่งๆ

“ไปหากินเอง!”ฉันสะบัดมือออกจากการเกาะกุมและเดินออกมาเลยไม่ฟังเสียงบ่นมันด้วยใส่เสื้อผ้าเสร็จเดินเข้าไปทำอะไรกิน สุดท้ายก็พบว่าตัวเองทำไข่เจียวกับต้มยำกุ้งเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ฉันใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการทำกับข้าวและนั่งกินจนหมดจาน มันเหลือต้มยำอยู่ในหม้อกับไข่เจียวอีกครึ่งที่ตัวเองกินไม่หมดจะทิ้งก็เสียดายเลยปล่อยเลยตามเลยไว้บนโต๊ะอาหารแทน

จากัวร์เดินสวนกับฉันเข้ามาในครัว เหมือนเขาจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดฉันเลยเบะปากและเตะหน้าแข้งเขาสุดแรงจนคนตัวโตตกว่าร้องเสียงหลง

“โอ้ย อิอ้วน”

“ใครอ้วนอย่ามาปากดี”ฉันเถียง เบื่อเหมือนกันเรียกอิอ้วนๆอยู่ได้ ไม่ได้อ้วนไม่อยากอ้วนด้วย

“ไปไหนก็ไป” จากัวร์โบกมือไล่ฉันด้วยใบหน้าตึงๆ ไม่รอช้าฉันก็พาร่างตัวเองออกมาจากตรงนั้นเลย ใช้ไงอยากไล่ก็ไล่อยากกอดก็กอดฉันเป็นตุ๊กตาละมั้ง

ขอให้มันสำลักข้าวตาย!

ไม่ถึงสิบนาทีไอ้บ้าจากัวร์ก็เดินมานั่งข้างๆ ฉันโกธรมันเลยเลือกที่จะลุกจากโซฟาไม่ดูมันแล้วหนัง ไม่อยากอยู่ใกล้มัน ลุกขึ้นยืนยังไม่ได้ก้าวไปไหนมือหนากว่าก็จับแขนไว้และเงยหน้าขึ้นมาหาดูใบหน้าบึ้งตึง ฉันตีหน้านิ่งกลับและสะบักแขนออก แต่ก็นะคนมันไม่ปล่อยเอาน้ำร้อนมาสาดมันก็ไม่คิดจะปล่อย

“อย่ามาจับ”ฉันบอกเสียงสะบัด ดึงมือกลับแต่ก็เหมือนเดิมไม่ปล่อยมันก็คือไม่ปล่อย “โอ้ย ไม่อยากนั่ง”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อคนที่นั่งอยู่บนโซฟากระตุกแขนครั้งเดียวร่างทั้งร่างของตัวเองเสียหลักนั่งทับตักจากัวร์อย่างพอดิบพอดีพอจะลุกมันก็กอดเอาไว้เลย คางที่ระไปด้วยไรหนวดเกยอยู่บนไหล่เปลือยเปล่าของตัวเองจากัวร์ครูดคางไปตามลาดไหล่พลางถอนหายใจแรงๆใส่ฉัน

เพราะว่าใส่เสื้อเกาะอกมันเลยเข้าทางคนหื่นๆแบบนี้เข้าไปใหญ๋ เพราะฉันคิดว่ามันพึ่งบ่ายแล้วแอร์มันก็ไม่เย็นมากเลยเลือกใส่เกาะอกแทนแต่เหมือนจะคิดผิดว่าเดี๋ยวนี้ใส่อะไรจากัวร์ก็ลวนลามได้หมด

“งอนไรหนักหนานีน่า ฉันไม่ได้ทำ”จากัวร์บอกเสียงเบาหวิว กระชับแขนกอดเอวฉันไว้แน่น คางที่เต็มไปด้วยไรเคราเกยอยู่บนไหล่

ฉันหันไปมองหน้าจากัวร์พลางเบะปากให้ พอมันเห็นกลับจับท้ายทอยฉันเอาไว้และจูบปากหนักๆไปหนึ่งที

“อื้อ ไอ้!”ฉันด่าไม่ออก เช็ดปากแทบไม่ทันส่วนคนที่ทำกลับเล่นลิ้นเล่นตาใส่

“ไอ้หล่อ”มันตอบเอง ฉันแทบจะหลุดหัวเราะออกมาแต่ติดที่ว่าฉันโกรธมันอยู่

จากัวร์เอาแต่คลอเคลียไม่หยุด ไปวุ่นวายกับหน้าแต่วุ่นวายกับไหล่ที่โผล่พ้นเนื้อผ้าแทน จูบอยู่ได้จูบอยู่นั่นแหละ พอจูบมันก็เลยเถิด สองมือของคนใต้ร่างคว้าเข้าที่ทรวงอกทั้งสองข้างพลางบีบมันเบาๆเวลาที่เขากดจูบลงไปบนไหล่

อยากจะกรี๊ด หัวใจแทบจะหลุดออกจากอกอยู่แล้ว

“ถามก่อนค่อยตบนะ ตบก่อนทีไรแสบแก้มทุกที”จากัวร์พึมพำ

เพียะ!

แต่อารมณ์ตอนนี้เวลาคิดถึงคำพูดของเด็กพวกนั้นในห้องน้ำ ฝ่ามือมันตบเข้าที่หน้าจากัวร์โดยอัตโนมัติ  ใบหน้าที่กำลังวุ่นวายกับการคอเคลียถึงกับหน้าหันไปอีกทาง 

จากัวร์จิ๊ปาก และหันมามองตาขวางพร้อมกับอุ้มร่างฉันที่นั่งตักเขาอยู่ด้วยสองแขน

“บอกให้ถามก่อน โอเคไม่ต้องไปไหนมันแล้ววันนี้”พูดจบร่างสูงก็สาวเท้าไปทางประตูห้องนอน ฉันอ้าปากหวอและดิ้นสุดกำลังที่มี

“ไอ้โรคจิต ไม่เข้าห้อง” แต่รู้มั้ยเวลาจากัวร์ตกมันเขาไม่ฟังใครหรอก

“ทีบอกให้ถามยังไม่ฟัง ไปมีอะไรกันแทนแล้วกัน”

“กรี๊ดดดดดดด”

“หุบปาก เก็บเสียงไว้ครางพอ”

“ปล่อยนะไอ้ซาดิส” ฉันเริ่มข่วนใบหน้าหล่อเหลา  จากัวร์ยิ่งสาวเท้าจนถึงประตูร่างสูงใช้เท้าปิดประตูเสียงดัง แล้วโยนร่างฉันทั้งร่างลงกับเตียงนอนนุ่มๆสุดแรง พอโยนแรงๆรางฉันมันก็เด้งขึ้นจากที่นอนแล้วร่วงลงไปใหม่ไง

อุก!

จุกจริงๆนะ

“โอ้ยยไอ้เลว”

“เลวก็ผัวเธอละวะ”

ฉันเริ่มจะกลัวจริงๆแล้ว ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่มีแม้แต่อารมณ์จะมองหน้ามันด้วยตอนนี้ฉันคลานลงจากเตียงด้วยความจุกจากัวร์ยืนกอดเอวมองมาอย่างระอาใจ

“นายมันสำส่อน”ฉันพูดใส่หน้าจากัวร์ คนที่ยืนอยู่ปลายเตียงตาโตมองมาพลางขมวดคิ้วยุ่ง

“…!”

“ฉันถามจริงๆเถอะจากัวร์ นายมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนบ้าง” ฉันพูดออกไปมันร้อนๆที่ขอบตาแปลกๆ ไม่ได้จะร้องไห้แต่มันร้อนแต่ก่อนมันไม่ใช่แบบนี้แต่ก่อนฉันไม่ใช่แบบนี้ แบบนี้มันไม่โอเคเลยจริงๆ

จากัวร์เดินเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่มุมหัวเตียง ร่างสูงเดินเข้ามาจนถึงตัวฉันพอเขาจะจับมือฉันกลับซ่อนมือตัวเองไว้ด้านหลังและเดินถอยหลังหนีแทน

“ฉันเกลียดความสำส่อนของนาย นับวันมันยิ่งทำลายฉันนายเห็นมั้ย!” ฉันกำลังสติแตกละ ฉันรู้แต่มันควบคุมไม่ได้วันนี้เกือบจะโดนมีดแทง อาทิตย์ก่อนเกือบจะโดนรุมโทรม มันชักจะเกินไปแล้วจริงๆ

จากัวร์เดินเข้ามาหา ฉันถอยถอยหนีจนชิดกับกำแพงเขาได้โอกาสรั้งเอวฉันเข้าหาตัวจนร่างฉันปะทะเข้ากับร่างเขา หน้าฉันซบอยู่ตรงอกเขาพอดี จากัวร์ถอนหายใจออกมาเบาๆเขากดเอวฉันไว้แน่นจนกลัวว่ามันจะหักคาแขนเขาก็เป็นได้

“ฉันพูดไปเธอก็ไม่เชื่ออยู่ดี”

“…”

“ฉันพูดไปเธอก็หาว่าฉันโกหกอีก” เขาบอกเสียงเบาและเอาแต่ก้มลงมาหอมผม เข้าใจความรู้สึกมั้ยไม่อยากให้ถูกตัวแล้วมันโกรธจนไม่อยากสัมผัสตัวเลยด้วยซ้ำ ฉันสะบัดหัวไม่ให้หอมจากัวร์ยิ่งหงุดหงิด

ฉันรู้ว่าเขาอารมณ์ร้อนแค่ไหน เขาไม่มีทางมายืนอธิบายได้เกินห้านาทีหรอก

“นีน่า อย่างอแงได้มั้ยวะ” ก็เหมือนเดิมไม่อธิบาย แต่ขอร้องให้ฉันหยุดงี่เง่าแทน

“ฉันเกือบตายทั้งเป็นสองรอบแล้ว!” ฉันตวาดและดิ้นรนจะออกจากแขนคนตัวโต มันหงุดหงิดไปหมดมันไม่ได้ดั่งใจซักอย่างไม่รู้ว่าจากัวร์ทำหน้าแบบไหนแต่ตอนนี้ฉันไม่โอเคเลยวะยิ่งคุยกันมันยิ่งไม่โอเค

“รู้แล้ว กำลังจะจัดการ”

“รอให้ฉันตายก่อนก็ได้จากัวร์” พูดจบจากัวร์ก็ยอมปล่อยร่างฉันให้เป็นอิสระ เรายืนมองหน้ากันไม่มีใครพูดอะไรต่อจากนั้น ฉันเงียบจากัวร์เงียบ

บางทีก็สงสัยไม่ได้รักกันแล้วจะอยู่ด้วยกันทำไม

“เราละ…”

“หุบปาก!”ฉันยังพูดไม่จบด้วยซ้ำคนตรงหน้าตวาดใส่เสียงดังจนฉันสะดุ้ง น้ำตาคลอมันอธิบายความรู้สึกไม่ได้แต่ฉันกำลังอึดอัดและรับไว้ไม่ไหว

เขาเดินหายออกไปทันทีที่ตวาดใส่ฉันเสร็จ เสียงดังเหมือนอะไรซักอย่างแตกอยู่ข้างนอกและเสียงประตูถูกกระชากและปิดลงเสียงดัง

ไปแล้วสินะ …ไม่พอใจก็แบบนี้ทุกที

มันเป็นความรู้สึกที่ฉันยังไม่แน่ใจ แต่ไม่เคยต้องการแบบนี้เมื่อกี้ถ้าจากัวร์ปล่อยให้ฉันพูดจบฉันจะไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก อาจจะเก็บของออกจากโรงแรมนี้ไปแล้วก็ได้

เราเลิกกันเถอะ…มันเกือบจะหลุดออกจากปากฉันเป็นครั้งที่สองแล้ว

อารมณ์ฉันมันแปรปรวนเกินไปแล้วจริงๆ

JAGUAR TALK

เพล้ง!

ปัง

ปุ้ง!

“ไอ้เชี่-ยมึงแม่งใจเย็นดิ่วะ” ไอ้ไวท์พูดขึ้นใบหน้ามันเอือมระอาผมสุดๆ

“กูหงุดหงิด ไปเอาเหล้ามา”

“มึงก็ไม่ควรทำร้ายข้าวของกูแบบนี้ครับ” ไอ้ปอร์เช่มันนั่งสูบบุหรี่มองมาอย่างสบายอารมณ์ แค่แก้วแตกโต๊ะพังมันไม่ได้สะทกสะท้านหรอกเชื่อดิ่ กระแดะใส่ไงไอ้เหี้-ยนี่

“ไอ้เดย์ก็เข้าโรงบาลไปแล้ว มึงจะหงุดหงิดอะไรอีก” ไอ้วิวส์ถามขึ้นคนอื่นๆพยักหน้าอยากรู้ด้วย

ผมเตะโต๊ะที่ใกล้เท้าที่สุด ก่อนจะเดินไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนคนอื่นๆ ไอ้เรม่อนมันยิ้มกรุ้มกริ่ม มองตาก็รู้กันไงมันเป็นคนเดียวที่น่าจะรู้ว่าผมเป็นอะไร

วันนี้เมื่อปีที่แล้วนีน่าไม่ได้มาด้วย ยัยนั่นติดธุระกับแม่มั้งถ้าจำไม่ผิดแล้วพอปล่อยให้ผมมาคนเดียวเรื่องมันก็เกิด เอะไม่ดิ่เรื่องไม่ได้เกิดแต่ข่าวเกิด ตอนที่นีน่ามีเรื่องกับซินดี้เมื่อเช้าไอ้เรม่อนมันกระซิบบอกผมแล้วว่านีน่าได้ยินอะไรมา มันเป็นแค่ข่าวลือมั้ยวะ ไม่ถามไม่ฟังงี่เง่าอย่างเดียว

“กูแม่งหงุดหงิดชิบหาย”ผมระบายให้พวกมันฟัง หยิบแก้วเหล้าที่ไอ้ไวท์รินให้เข้าปากไปด้วย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดนึกถึงหน้าอิอ้วนแล้วยิ่งอยากจะกระชากเข้ามาตีแรงๆอยากงี่เง่าดีนัก

“มึงก็ใจเย็นๆดิ่ ก็รู้ๆอยู่นีน่าหวงมึงขนาดไหนยิ่งเป็นข่าวแบบนี้เป็นกูกูก็รับไม่ได้” ไอ้ไวท์ว่า หลังจากที่ไอ้เรม่อนเล่าให้ทุกคนฟังหมดแล้ว

ผมปรายตามองไอ้ไวท์ไม่พูดอะไรยกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างเดียว ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวทั้งหมดมาพูดให้เพื่อนฟังวะ แค่นี้มันก็ปวดหัวกับผมมามากแล้ว ถ้ารู้ว่าทะเลาะกันแล้วนีน่าจะบอกเลิกผมพวกมันได้ปวดกระบาลอีก

เอะอะจะขอเลิก คิดว่าพูดเป็นคนเดียวไง

“หงุดหงิดวะ แม่ง!”

“เอาคลิปในห้องน้ำมั้ยละ ไอ้แทนมันมีอยู่” ไอ้เรม่อนบอก ผมเลยหันไปสบตากับมัน มันยิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้วร้ายๆให้  “เอาให้เมียมึงดูมั้ยจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันเพราะชะนีอยากได้ผัวตัวเดียว”มันพูดออกมานิ่งๆพร้อมกับกดมือถือไอ้แทนยิกๆปากหมากว่าไอ้เรม่อนไม่มีอีกแล้ว

ผมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยกแก้วเหล้าเข้าปากอีก

“ไม่วะ แค่นี้ยังไม่เชื่อใจเอาคลิปให้ดูแล้วไงกูเสียความรู้สึกไปแล้ว” มันจริง คิดว่างอนว่าโกรธเป็นคนเดียวรึไงวะ

“นั่นเมียมึงมั้ยไอ้จากัวร์”ไอ้วิวส์สวนขึ้น เป็นเดือดเป็นร้อนแทนอิอ้วนทำไม

“แล้วกูผัวเค้ามั้ย”ผมตอกกลับ พวกมันเลยเงียบและส่ายหัวกันทีละคน

แม่-งมึนชิบหาย ยกไปกี่แก้ววะทำไมมึนขนาดนี้

“ไอ้ปอร์เช่ มึงรินอะไรให้กู”ผมหันไปถามไอ้ที่นั่งข้างๆ มันกระตุกยิ้มมุมปากและตบไหล่ผมเบาๆ

“มึงแพ้อะไรกูรินอันนั้น จำได้มั้ยมึงหลอกกูเรื่องวาเลนเซีย”

เชี่ย!วาเลนเซียน้องสาวมันผมไปแกล้งอะไรเล่นๆสองสามอย่างไม่คิดว่ามันจะฝังใจขนาดนี้

“กูเอาคืนวะ ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะโรคจิตๆของไอ้ปอร์เช่มันไม่ได้เข้าโซนประสาทผมเลยประเด็น ตอนนี้ปวดหัวตุบๆ แสบท้องเหมือนมวลของเหลวกำลังตักันในท้องก็ไม่ปาน

“ไอ้เหี้-ย #@@$$%^*&(&*^*”

JAGUAR END

‘เฮ้ ออกไปจากตัวฉันเว้ย’ ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันคุ้นเคยกำลังผลักผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งออกจากตัวจนผู้หญิงคนนั้นล้มไปกองกับพื้น เขารูดซิบกางเกงเสร็จแล้วเดินออกจากห้องน้ำแต่ผู้หญิงคนเดิมกลับลุกขึ้นกอดเขาจากด้านหลัง

‘ฉันชอบนายนะ ทำไมละจากัวร์’ ผู้หญิงคนนั้นพยายามล้วงมือเข้าไปในเสื้อแฟนฉัน ใช่ฉันกำลังนั่งดูคลิปจากัวร์กับผู้หญิงคคนหนึ่งที่ฉันมองเห็นไม่ชัด มันเป็นคลิปแอบถ่ายในห้องน้ำของสนามแข่งรถฉันจำได้ ผนังและองค์ประกอบโดยรวมคือมันใช่

‘ฉันไม่ได้ชอบเธอ ปล่อย!”จากัวร์แกะมือผู้หญิงคนนั้นออกจากตัว พร้อมกับท่าทางดูแคลนที่ฉันไม่เคยเห็นเขาทำมาก่อน ผู้หญิงคนนั้นผมเผล้าดูยุ่งเหยิง เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่มีชิ้นดี เหมือนไปฝ่ามรสุมสวาทมาอย่างไงอย่างนั้น

‘ใจร้ายจัง มีอะไรกันฉันไม่ผูกมัดนายหรอก’หล่อนว่าและเริ่มแกะกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด มันเกินไปป่าวอ่ะที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะเสียศักดิ์ศรีได้ขนาดนี้

ฉันนั่งดูคลิปมาถึงตอนนี้คำพูดหนึ่งมันลอยเข้าหัวฉันเลย

‘ผัวแกใครๆก็อยากได้’ คำพูดของซินดี้เมื่อตอนเช้า

‘ฉันไม่ได้อดอยากขนาดนั้นวะโทษที อย่าตามนะแล้วจะหาว่าทำร้ายผู้หญิง’ จากัวร์เดินออกจากห้องน้ำไปอย่างฉุนเฉียว คลิปถูกตัดลงตอนที่ซินดี้ติดกระดุมเสื้อตัวเองเสร็จและเดินออกไปตามหลัง

คลิปจบแล้ว

ฉันเหมือนโดนไม้หน้าสามตอกที่หน้าจังๆหลายทีติด เหมือนผู้หญิงงี่เง่าอย่างที่จากัวร์บอกจริงๆไม่ฟังไม่ถามใช้แต่กำลัง รู้สึกแย่ชะมัดฉันนอนดิ้นไปมาอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหน่วงๆในใจ มันหน่วงชะมัดยิ่งเห็นคลิปนี้ จากที่นอนคิดเป็นชั่วโมงว่าจะเก็บของกลับบ้านก่อนต้องยกเลิกไปทันทีที่พี่เรม่อนที่ไม่รู้มีเบอร์ฉันได้ยังไงส่งคลิปมาให้ เขายังส่งข้อความมาบอกอีกว่า ‘จากัวร์มันไม่ได้ทำหรอกนีน่า พวกพี่อยู่ในเหตุการณ์หลายคน’ ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงแต่น่าจะเป็นจากัวร์ที่เล่าให้ฟังแน่ๆ

แล้วเจ้าตัวไปไหนละ

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาจากัวร์ ไม่นานปลายสายก็กดรับ

(โทรมาทำไมวะห๊า) เสียงจากัวร์ดังออกมา น้ำเสียงยานๆ เสียงโหวกเหวกโวยวายของเพื่อนเขาดังเข้ามาด้วย คงอยู่กับเพื่อนสินะ

“อยู่ไหน”ฉันถามอย่างใจเย็น

(สนใจด้วยหรอ เธอมานงี่เง่า)จากัวร์กระแทกเสียงกลับมา ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะกดตัดสายทิ้งและโทรหาพี่ไวท์แทน

“พี่ไวท์จากัวร์อยู่กับพี่มั้ย” ปลายสายรับฉันกรอกเสียงลงไปทันที พี่ไวท์หัวเราะ

(อยู่ผับเมื่อวาน ไอ้วิวส์มันไปรับเธออยู่อีกเดี๋ยวคงถึง)

ก็อกๆ

“นีน่าพี่เอง”

พี่ไวท์พูดจบเสียงเคาะประตูและเสียงพี่วิวส์ดังขึ้นติดๆกัน ฉันเลยกดตัดสายพี่ไวท์และสางผมลวกเดินไปหยิบกระเป๋าและเดินไปเปิดประตูให้พี่วิวส์เลย

“ไปกันเลยพี่วิวส์ หมอนั่นเมาใช่หรือป่าว”ฉันรีบปิดประตูห้องและเดินนำพี่วิวส์ลงไปยังลานจอดรถ

“มันกินเหล้าเข้าไป”พี่วิวส์บอก และเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถเขาเข้าไปนั่งข้างคนขับพี่วิวส์หันมามองด้วยสายตาจริงจัง “จากัวร์มันอ่อนไหวนะพี่ว่า”

“ขอโทษค่ะ” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยขอโทษแทนไม่รู้ว่าขอโทษพี่วิวส์หรือขอโทษจากัวร์ผ่านพี่วิวส์กันแน่ ฉันร้อนใจไปหมดก้มลงมองมือตัวเองตลอดทาง

ไม่กี่นาทีก็มาถึงผับเดิมที่จากัวร์มีเรื่องเมื่อวาน บรรยากาศผับคนเยอะมากผู้คนเริ่มพลุ่งพล่านตั้งแต่ช่วงเย็น ฉันเปิดประตูรถเดินตามพี่วิวส์เข้าไปด้านในผับ เดินแหวกผู้คนเข้าไปกลางผับที่มีโต๊ะใหญ่ที่สุดกับผู้ชายสิบกว่าคนนั่งดื่มกันอยู่ ฉันมองเห็นแผ่นหลังจากัวร์ที่เอาแขนพาดพนักโซฟาอยู่ ข้างๆเป็นพี่ปอร์เช่และเพื่อนของเขา

พี่วิวส์เดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามจากัวร์ฉันเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนที่เมาจนผงกหัวไม่ขึ้น จากัวร์ดดูโอนเอนเหมือนคนเมา ไม่สิเขาเมา พี่ปอร์เช่ยิ้มให้ฉันก่อนจะลุกไปนั่งกับพี่ไวท์โซฟาตัวข้างๆ

“ปอร์เช่มึงแม่-งงี่เง่า”จากัวร์บ่นเพื่อนทั้งๆที่คอตกอยู่ฉันส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะลงนั่งข้างๆหันหน้าเข้าหาคนเมาไม่ได้สติ ใช้หลังมือแตะที่แก้มและซอกคอเขา คนที่โดนแตะตัวสะดุ้งหนีทันที

“เห้ยใครวะ”

“ฉันเอง นายเมาแล้วจากัวร์”ฉันเขยิบเข้าไปใกล้เขา รู้สึกเขินกับสายตาคนอื่นๆนิดๆแต่ต้องสนใจคนเมาเป็นอันดับแรก ฉันใช้ฝ่ามือทาบแก้มที่ร้อนจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จากัวร์พยายามเงยหน้าขึ้นมามองเขาหรี่ตามองพอเห็นว่าเป็นฉันจริงๆก็เบะปากแบบที่ฉันชอบทำใส่