จึก...จึก...
ปากกาเน้นคำจิ้มตรงแก้มเนียนของคนที่ไม่ยอมตื่นซักที ขืนเป็นอย่างนี้มีหวังว่าเธอจะนอนยาวจนไม่ยอมลุกมาอาบน้ำแต่งตัว แถมยังรีบซุกใบหน้าสวยหวานลงที่หมอนหลบการก่อกวนของคนที่นั่งข้าง ๆ เตียงนอน
"คนจะนอน"
เสียงหวาน ๆ บอกคนที่ยังตามเอาปากกาเน้นคำจิ้มใบหน้าเธออย่างไม่ลดละ นอกจากเสียงหัวเราะที่น่าหมั่นไส้นั่นกับการคุกคามเวลานอนของเธอเป็นอะไรที่ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดใจทุกที
"หมดเวลานอนแล้วมิลล์"
เอิร์ลเกรย์พยายามปลุกก็แล้ว แต่ความขี้เซาของมิลล์เฟยก็มีมากพอ ๆ กันเลย
"ยุ่งน่า ใครให้เอาจนถึงเช้าล่ะ ระบมไปหมดแล้วเนี่ย"
มิลล์เฟยทำเสียงอู้อี้ เธอไม่สามารถขยับร่างกายช่วงล่างได้เพราะคนข้าง ๆ ทรมานร่างกายเธอจนถึงเช้าแล้วจะยังจะมาปลุกเธออย่างนี้มันสมควรแล้วรึไง!!!
"ไม่เห็นซะหน่อย ไหนมาดูซิ"
เอิร์ลเกรย์เลิกชุดนอนตัวบางขึ้นมาบนเอวคอดก่อนจะถอดกางเกงในออกอย่างรู้งานทำเอาคนที่นอนงัวเงียอยู่รู้สึกตกใจ
"ดูอะไร"
มิลล์เฟยรู้สึกโล่ง ๆ เพราะไม่มีอะไรปิดบังดอกกุหลาบงามสีชมพูไร้สิ่งใดปกคลุมแม้แต่เส้นขน มันช่างบอบบางเหลือเกินแถมยังแดงอยู่เลย ความสวยงามตรงหน้าทำให้เอิร์ลเกรย์กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะดันขาทั้งสองข้างให้อ้าออก
"ดูอะไรก็ได้ แดงชะมัด แผล็บ"
ถึงปากจะบอกอย่างนั้นแต่ลิ้นร้อน ๆ ก็เข้ามาโลมเลียให้ด้วยความรู้สึกผิดที่ทำรุนแรงลงไป สัมผัสสุดวาบหวามนั้นช่วยบรรเทาอาการได้เป็นอย่างดีจนเจ้าของร่างแอ่นตัวรับสัมผัสจากปลายลิ้นร้อน
"อ๊า"
"แผล็บ ๆ ๆ จ๊วบ"
"อ๊า ก...เกรย์"
"เสียวล่ะสิ ขอน้ำหน่อยนะ"
"อ๊า ทำอะไรน่ะห๊า"
"เลียให้ไง แผล็บ ๆ ๆ ๆ จ๊วบ"
มือเรียวสวยจิกผมยาว ๆ ของคนที่กำลังโลมเลียกุหลาบดอกงามพลางกระดกลิ้นกระตุ้นตรงปุ่มกระสันสลับกับการจุมพิตจนได้ยินเสียงจ๊วบมาเป็นระยะ
"อื้อ อ๊า"
"แผล็บ ๆ ๆ ๆ จ๊วบ"
"อ๊า เกรย์"
"อื้ม น้ำหวานเริ่มออกมาแล้วนะ หวานชะมัด"
"อ๊า เสียว"
"แผล็บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จ๊วบ อา"
เอิร์ลเกรย์โลมเลียกุหลาบงามที่เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน พลางล้วงเข้าไปจับแก่นกายของตัวเองรูดขึ้นลงเมื่อรู้สึกว่ามันปวดหนึบจนน่าขัดใจ
พึ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ
"อ๊า เสียวแล้วนะ"
"แผล็บ ๆ ๆ แล้วไง"
"จะยอมตื่นก็ได้"
"หรอ"
คำสั้น ๆ จากปากของเอิร์ลเกรย์ที่ละจากกุหลาบดอกงามอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะยันตัวขึ้นมาทาบทับเรือนร่างกึ่งเปลือยเปล่าอันแสนนุ่มนิ่มไปหมดเมื่อยามได้สัมผัส
แจ๊ะ...แจ๊ะ...
"อ๊ะ...เธอ"
"เอากันก่อนสิ ไม่ไหวเลยนะแข็งหมดแล้วเนี่ย"
แจ๊ะ...แจ๊ะ....
"เอาแต่ใจ"
"เอาแต่เธอ ต่างหาก"
ดวงตาอันทรงเสน่ห์มองคนที่กำลังกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความเสียวสะท้านเมื่อแก่นกายลำใหญ่ถูไถไปบนทางรักที่ไวต่อการสัมผัสใด ๆ ก่อนที่แก่นกายจะถูกดันเข้าไปข้างในผ่านกลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่ออย่างช้า ๆ
"อ๊า"
"ตอดแรงขนาดนี้ หึ"
ตับ ๆ ๆ ...
"อ๊า"
"ชอบมั้ย"
"อ๊า...ช...ชอบแต่แกมาเอาอะไรตอนนี้ เดี๋ยวพวกยัยกรีนก็มาเคาะห้องพอดีหรอก"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"แล้วไง ก็เอาแรง ๆ ไปเลย"
"บ้าหรอ คนทั้งหอได้รู้พอดีว่าแกไม่ใช่ผู้หญิงน่ะ"
"แล้วฉันเป็นอะไร"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ร่างกายช่วงล่างกระทบกันเด่นชัดขนาดนี้ แถมยังขยับเอวเข้าออกจนเห็นทุกอย่างอย่างนี้ยังมีหน้าจะมาถามอีกว่าตัวเองเป็นอะไร
"ผู้ชายไง เสียบมาขนาดนี้"
"ใหญ่ล่ะสิ หึ"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"อ๊า ใหญ่...แต่แกมันสวยเกินไปแล้ว"
"ชมใช่ป่าว"
"อ๊า"
"หรือประชดประชัน"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!!!
"อ๊า ช...ชมก็ได้"
"ถ้าชม...ฉันชอบที่บอกว่าใหญ่"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!
เสียงเนื้อกระทบกันดังแรงขึ้นยิ่งเอิร์ลเกรย์โน้มใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ ๆ ซอกคอขาวก่อนจะซุกไซ้มันอย่างบ้าคลั่ง
"อ๊า"
"แต่ไม่ชอบ ที่แกบอกว่าฉันสวย จ๊วบ"
"อ๊ะๆ อ๊า"
ริมฝีปากของเอิร์ลเกรย์กดจูบพลางดูดมันเบา ๆ จนเริ่มมีรอยแดงเกิดขึ้นตรงต้นคอขาว ๆ อย่างได้อารมณ์เมื่อความเสียวซ่านเริ่มลุกลาม
"อ๊า มันส์ชิบ ของแกตอนนี้มันคงแดงกว่าเดิมอีก"
"อ๊ะ ๆ ๆ แล้วจะเดินยังไง"
"ไม่เห็นยาก หรือจะให้ฉันอุ้ม"
"บ้าหรอ คนได้มองกันทั้งโรงพยาบาลสิ"
"หึๆ "
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!
"อ๊าเสียว"
"จะออกละนะเดี๋ยวไปราวน์ไม่ทัน"
"อื้อ"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!!!
"อ๊า ซี๊ดส์"
"อ๊า"
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!
"อ๊า ออกแล้ว!!! "
เอิร์ลเกรย์ถอนแก่นกายแทบจะไม่ทันก่อนที่มันจะพ่นของเหลวสีขาวขุ่นออกมาราดรดบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มที่เริ่มจะมีรอยแดงเกินขึ้น ร่างบางกระตุกเกรงเมื่อนิ้วเรียวสวยบดขยี้เนินเนื้อรัว ๆ จนเธอถึงพร้อมกับเอิร์ลเกรย์ในที่สุด
"อ๊า อ๊าาาา"
แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!
"อ๊า เสียว อ๊า"
"อื้ม"
หัวใจทั้งคู่เต้นแรงราวกับจูงมือกันวิ่งระยะทางที่ไกลแสนไกลจนต่างคนต่างเข้าเส้นชัยในแบบของตัวเอง ก่อนจะมีเสียงเคาะที่ประตูดังขึ้น
ก๊อก ๆ ๆ ...
มิลล์เฟยและเอิร์ลเกรย์ต่างมองหน้ากันในสภาพที่คนทั้งคู่ต่างเปลือยเปล่า แถมร่างของเอิร์ลเกรย์ยังนั่งคร่อมมิลล์เฟยอยู่ในเวลานี้
"มิลล์ เกรย์ ตื่นยัง ต้องไปราวน์ละนะ"
เสียงของกรีนเอ่ยเรียกเพื่อนทั้งสองที่เวลานี้ยังไม่เห็นจะลงมาซะทีเธอถึงขึ้นมาตามเพราะดูเหมือนว่าคนทั้งคู่กำลังจะสายแล้ว
"อ่า ฉันแต่งตัวอยู่ แกไปโรงพยาบาลก่อนเลยนะ"
มิลล์เฟยตอบกลับไปทั้งที่แก้มทั้งสองข้างของเธอกำลังถูกคลอเคลียเสียจนน่าขัดใจจึงตีไหล่เอิร์ลเกรย์ไปหนึ่งที
"โอเค ถ้างั้นรีบหน่อยล่ะ อาจารย์หมอคนใหม่ดุนะแก อ๊ายยย ไม่อยากจะคิด"
กรีนแอบปวดหัวอยู่ลึก ๆ เพราะกิตติศัพท์ของอาจารย์หมอคนใหม่ช่างไม่ธรรมดาเอาซะเลย ขืนช้ามีหวังต้องโดนเพ่งเล็งแน่ๆ!!!
"หึ...ไหนล่ะแต่งตัว ยังไม่ทันได้อาบน้ำเลย"
เอิร์ลเกรย์ยิ้มที่มุมปากพลางงับใบหูของมิลล์เฟยเบา ๆ เธอเพิ่งสังเกตว่าที่ใบหูของหญิงสาวเองก็แดงไม่ใช่น้อย นี่ตอนน้าครีมตั้งท้องทานสตอเบอรี่หรือผลไม้สีแดงและอะไรมากเกินไปรึเปล่าแตะตรงไหนถึงแดงไปหมดอย่างนี้
"ก็จะไปอาบนี่ไง ลุกสิ"
"จุ๊บ"
ริมฝีปากบางถูกคนที่นั่งคร่อมจุมพิตอย่างแผ่วเบา เป็นอย่างที่สงสัยจริง ๆ แม้แต่ริมฝีปากก็ยังหวานขนาดนี้
ปึก!
"ลุกไปเลยนะ ฉันตื่นแล้ว จะไปราวน์แล้ว"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ หึ"
เอิร์ลเกรย์ยอมปล่อยให้มิลล์เฟยเป็นอิสระเมื่อเหลือบมองดูนาฬิกาที่มีเวลาให้จัดการตัวเองไม่มาก ใครให้ขี้เซากันล่ะ กว่าจะตื่นได้ ยัยขนมหวาน!!!