เจ็ดเดือนต่อมา

        @B N Club

        "ในที่สุดก็เรียนจบแล้วววว ชน~"

        "เรียนจบแล้วที่ไหน ยังไม่ได้รับปริญญากันสักคนนะยัยจ๋า" ฉันพูดปรามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ที่ดูจะมีความสุขแบบออกหน้าออกตากว่าคนอื่นเขา

        "เอาน่า…ฉันถือว่าเราจบกันแล้ว"

        "เอาเถอะ ไม่อยากเถียงด้วยหรอก" ฉันหันไปเบะปากใส่เพื่อนรักด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะยกเครื่องดื่มในมือขึ้นมามาดื่ม

        "แล้วนี่เสือไม่ตามมาคุมเธอแล้วหรอยัยริน" ยัยจ๋าที่อดจะถามคำถามนี้กับฉันไม่ได้ก็หันมาด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นที่สุด -_-

        เพราะปกติแล้วตั้งแต่คบกันมาฉันกับเสือแทบไม่เคยห่างกันเลย เวลาที่ฉันมีเรียนเขาก็ตามไปรับไปส่งฉันทุกครั้ง เราอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา เขาหวงฉันซะยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ซะอีก   

        แล้วที่ตอนนี้เสือไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉันก็เพราะว่าเขากลับไปทำธุระที่บ้าน เลยให้ฉันมาที่นี่กับยัยจ๋าก่อน แต่ใช่ว่าเขาจะยอมให้ฉันมาที่นี่ง่ายๆ หรอกนะ แต่ฉันก็อ้อนเขาจนเขายอมใจอ่อนให้ฉันมา แล้วอีกอย่างคลับนี้เขาก็เป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วย มันปลอดภัยพอที่จะให้ฉันมาได้เขาเลยยอมด้วยล่ะมั้ง

        "เดี๋ยวเสือตามมาทีหลังน่ะ"

        "เป็นยังไงบ้างล่ะ แกมีความสุขดีใช่มั้ยริน"

        "มีสิ ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ ไม่คิดเลยเนอะว่าฉันจะมีวันนี้กับเสือจริงๆ เหมือนฝันเลย"

        "โอ๊ยยย อย่ามาดึงฉันเข้าดราม่านะ TT" จ๋าเอื้อมมือมาโยกหัวฉันด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นฉันเริ่มเบะปากทำท่าจะร้องไห้ ก็ฉันมีความสุขมากเลยนี่นา พอย้อนคิดถึงเรื่องในอดีตทีไรมันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ทุกที

        ใครจะไปคิดว่าสักวันเราจะได้รักกับคนที่เราแอบชอบเขา ตามขอพรเรื่องความรักให้สมหวังมาตลอดสี่ปี มันจะมีวันนี้ขึ้นมาได้จริงๆ

        หมับ~

        จู่ๆ ก็มีท่อนแขนแข็งแกร่งกอดเข้ามากอดรอบคอฉันไว้จากทางด้านหลัง กลิ่นน้ำหอมแบบนี้จะเป็นใครได้นอกจากคุณแฟนจอมเจ้าเล่ห์ของฉัน

        "เสือ จะมากอดรินทำไมเนี่ย"

        "ก็คนมันคิดถึงนี่นา" เขายิ้มรับแต่ก็ยังทำหน้ามึนไม่ยอมปล่อยมือออก "ยัยจ๋าเธอทำอะไรแฟนฉันเนี่ย ทำไมรินทำหน้าแบบนี้"

        "นี่…อย่ามาโทษฉันนะ จะสวีทกันก็เชิญจ๊ะ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน" ยัยจ๋าหันมาแหวใส่เราสองคนด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะเดินลุกออกไปจากโต๊ะ

        "ไหนบอกเสือสิ คนดีของเสืองอแงอะไร…?" เสือปล่อยท่อนแขนที่โอบรัดฉันไว้แล้วก้าวมานั่งที่โซฟาข้างๆ ฉันแทน

        "งอแงอะไรล่ะ รินไม่ใช่เด็กแล้วนะเสือ"

        "เด็กสิ รินน่ะเด็กน้อยที่สุด" ว่าจบเสือก็ยื่นมือมาบีบจมูกฉันด้วยความเอ็นดูปนหมั่นไส้ -_-"

        "รินรักเสือนะ"

        "อะไรเนี่ย…เป็นอะไรหรือเปล่าริน ทำไมจู่ๆ ก็บอกรักเสือแบบนี้ล่ะครับ"

        "ไม่ได้เป็นอะไรหรอก รินแค่อยากบอกรักเสือ"

        "น่ารักจัง แฟนใครเนี่ย"

        "แฟนผู้ชายโต๊ะนู้นล่ะมะ-"

        จุ๊บ~

        ฉันยังพูดแกล้งเสือไม่ทันจบคำพูดก็ต้องหยุดลงเพราะโดนริมฝีปากร้อนของคนตรงหน้าประกบเข้ามา

        "อื้อ!" ฉันร้องท้วงทุบอกแกร่งแรงๆ เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บที่กลีบปาก "กัดปากรินทำไมเนี่ยเสือ รินเจ็บนะ"

        "ลงโทษเด็กดื้อครับ"

        "คนบ้า!" ฉันถลึงตาโตๆ ใส่เขาอย่างข่มขู่ ผู้ชายคนนี้นี่อันตรายไม่เปลี่ยนเลย เคยฉวยโอกาสกับฉันยังไงก็ยังทำอย่างนั้นอยู่

        "ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ กลับไปที่คอนโดฯ ดีกว่านะครับคุณเสือ~"

        คิมพูดขึ้นในขณะที่เขากำลังเดินมายังโต๊ะที่ฉันกับเสือนั่งกันอยู่ โดยมีริว จีนและก็เพื่อนเสืออีกสองสามคนเดินตามมานั่งที่โต๊ะ

        วันนี้พวกเพื่อนๆ นัดกันฉลองเนื่องในวันเรียนจบน่ะ ถึงจะยังไม่ได้รับปริญญาแต่พวกเราสอบกันเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่ทางมหาวิทยาลัยจัดงานแค่นั้น เลยนัดมาฉลองกันล่วงหน้า

        "ปล่อยให้มันหาเศษหาเลยรินไปเถอะไอ้คิม นานๆ ทีมันจะได้มีโอกาส"       

        "เงียบไปเลยไอ้ริว อย่ามาทำเป็นรู้ดี"

        เสือมองหน้าริวอย่างโกรธๆ ที่ริวพูดแทงใจดำเขา ก็แน่ล่ะ ฉันไม่ยอมให้เสือมารุ่มร่ามกับฉันง่ายๆ หรอก มากสุดตอนนี้ฉันก็ให้เสือได้แค่จูบเท่านั้นแหละ

        "พอๆ เลิกพูดกันได้แล้ว เรื่องนี้รินเสียหายนะ" จีนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายกับการทะเลาะกันของเพื่อนตัวเอง ก่อนจะนั่งลง

        "ขอบใจนะจีน" ฉันหันไปบอกขอบคุณจีนที่ช่วยหยุดสงครามย่อมๆ ที่จะเกิดขึ้นถ้าเขาสองคนยังไม่หยุดเถียงกัน

        ตอนนี้ฉันกับจีนกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแล้ว ฉันก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นกับความสัมพันธ์ของฉันกับเสือ ตอนแรกมันไม่ง่ายเลย วันที่ฉันไปเจอจีน วันที่ฉันมองหน้าจีนในขณะที่เสือยืนจับมือกับฉันอยู่ แต่จีนก็เข้มแข็งมากๆ เลยล่ะ เราเลยผ่านช่วงเวลานั้นกันมาได้

        "อ้าว ยัยจ๋ามาพอดีเลย" จีนเอ่ยทักทายเพื่อนอีกคนของฉันที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำ "จีนมีเรื่องจะบอกทุกคนอยู่พอดี"

        "เรื่องอะไรหรอ" ยัยจ๋าพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นอยากรู้เป็นที่สุด  

        "คือ…สิ้นเดือนนี้ จีนจะหมั้นแล้วนะ"

        "ดีใจด้วยนะจีน" ฉันพูดกับเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยความดีใจ แววตาของจีนตอนนี้ต่างจากเมื่อหลายเดือนก่อนมาก แล้วฉันก็ดีใจมากที่ตอนนี้จีนเจอคนที่ใช่สำหรับเธอแล้วเหมือนกัน "กับหนุ่มคนนั้นใช่มั้ยอ่า~"

        "อื้ม ><" จีนพยักหน้าตอบด้วยความเขินอาย

        "งั้นเรามาฉลองให้กับจีนล่วงหน้าเลยแล้วกัน ชน~"

        คอนโดฯ T

        ฟุบ~

        เสือวางร่างของฉันลงบนเตียงนอนนุ่มสีขาว เมื่อเขาประคองฉันมาตั้งแต่ข้างล่างคอนโดฯ ตอนนี้ดูเหมือนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้สองสามแก้ว เริ่มทำให้ฉันร้อนแล้วรู้สึกมึนหัวตามมาแล้วล่ะ

        "เสือจะไปหนาย~" ฉันเรียกอีกคนไว้เมื่อเห็นภาพเลือนรางของร่างสูงกำลังจะเดินออกจากห้อง

        "ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้รินไงครับ"

        "ไม่เอาอ่ะ ม่าย…ห้าย…ปายยยย~" ฉันรั้งมือหนาของอีกคนไว้เมื่อเขาเดินกลับมานั่งอยู่ข้างเตียง

        "รินไม่ร้อนหรอ เสือจะเช็ดตัวให้รินรู้สึกดีขึ้นไงครับ"

        "ร้อน รินร้อนน~"

        "งั้นรอเสือก่อนนะ เสือจะไปหยิบผ้าก่อน"

        "ไม่อาว ไม่ให้เสือปาย…" TT^TT

        "ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับคนดี" เสือพูดพรางลูบผมฉันไปด้วย "แล้วจะให้เสือทำยังไงให้รินหายร้อนล่ะ ถ้ารินไม่ยอมให้เสือเช็ดตัวให้"

        "รินอยากอาบน้ำ ไม่สบายตัวเลยย"

        "โอเค งั้นรินลุกขึ้นไปอาบน้ำนะครับ"

        "อุ้ม~" ฉันอ้าแขนกว้างให้ร่างสูงที่ยืนมองอยู่

        "ทำไมเวลาเมาแล้วขี้อ้อนแบบนี้ล่ะ เสือจะไม่ไหวเอานะครับคนดี Y^Y"

        "อุ้มรินไปส่งที่ห้องน้ำหน่อยไม่ได้หรอ เสือออ~"

        "ครับ ไปครับเสืออุ้ม"

        "แฟนรินน่ารักที่สุดในโลกเลยรู้ม้ายยย ><"

        "น่ารักจังครับ"

        เช้าวันต่อมา…

        "อื้อ" ฉันปรือตาขึ้นมาท่ามกลางความเงียบและแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่สาดรอดผ่านผ้าม่านสีน้ำเงินทึบเข้ามาในห้อง

        จ้องมองใบหน้าคมคายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า ฉันดีใจนะที่ฉันยังมีโอกาสได้มองหน้าเข้าใกล้ๆ แบบนี้อีก ได้มองหน้าหล่อๆ ที่ฉันชอบทุกครั้งที่ลืมตาขึ้นมา ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวฉันไว้แบบนี้ทุกคืนก่อนนอน และไม่ว่าทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาฉันนอนดิ้นแค่ไหน แขนนี้ก็ยังตามมากอดฉันไว้อยู่ดี

        ฉันจ้องมองหน้านี้เนิ่นนานเหมือนโดนมนต์สะกด ก่อนจะเอื้อมมือจับใบหน้าคมคายไว้แล้วทาบทับริมฝีปากหนาด้วยริมฝีปากของฉัน แล้วดูเหมือนคนถูกรบกวนเวลานอนจะตื่นขึ้นแล้วล่ะ

        "Morning kiss นะเสือ ตื่นได้แล้ว ^^"

        "ขอนอนกอดรินต่ออีกหน่อยได้มั้ย" เสียงงัวเงียของอีกคนดังขึ้นอู้อี้อยู่ข้างหู เสือกระชับท่อนแขนที่กอดฉันไว้แน่นขึ้น ใบหน้าหล่อก็ซุกหลบความเย็นของแอร์ฯ อยู่ที่ซอกคอฉัน

        "สายมากแล้วนะเสือ" ฉันจับใบหน้าคมคายให้เงยหน้าออกจากซอกคอของฉัน อีกคนก็ทำตามโดยที่ไม่ได้ขัดขืนแต่เปลือกตาของเขายังปิดสนิทอยู่เลย "วันนี้รินมีที่หนึ่งที่อยากพาเสือไปด้วย ตื่นก่อนนะ"

        "รินจะพาเสือไปไหนหรอ"

        "ลุกไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวรินบอก"

        "ครับ" ร่างสูงลุกออกจากเตียงนอนอย่างว่าง่าย แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ หลายคนอาจจะสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมเสือถึงเชื่องเป็นแมวแบบนี้ ก็เพราะเวลาที่เสือดื้อดึง หรือเอาแต่ใจกับฉันเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ยอมให้เขาจูบฉันน่ะสิ แล้วเรื่องแบบนี้เสือก็ชอบทำมันมากซะด้วย เขาเลยต้องยอมๆ ฉัน หุหุ ^o^

        ศาลเจ้า

        "รินพาเสือมาที่นี่ทำไมหรอ?"

        ร่างสูงที่เดินอยู่ข้างกันเอ่ยถามฉันขึ้น ในขณะที่เราสองคนเดินเข้ามาภายในศาลเจ้าที่ฉันเคยมาอธิษฐานเรื่องความรักของฉันกับเสือเป็นครั้งสุดท้าย

        บรรยากาศภายในศาลเจ้านี้ยังคงเงียบสงบเหมือนเดิม ระหว่างทางที่เดินเข้ามามีดอกกุหลาบสีแดงวางเรียงรายอยู่ทั่ว ที่นี่ยังคงขึ้นชื่อในเรื่องของการขอพรเรื่องความรัก มีบรรดาผู้ที่ยังไม่สมหวังเรื่องรักเข้ามาขอพรกันมากมาย

        และฉันก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น แล้ววันนี้ฉันก็อยากจับมือคนที่ฉันรักมาที่นี่อีกครั้งเพื่อขอบคุณพระเจ้า

        เรื่องระหว่างฉันกับเสือมันอาจจะมีเรื่องราวมากมายที่ขวางกั้นเราเอาไว้ ที่เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ฉันคิดว่ามันก็เป็นผลมาจากหลายอย่าง ทั้งตัวเราสองคนเอง ทั้งคนรอบข้าง และคำอธิษฐานที่ฉันร้องขอมาโดยตลอด

        "เสือรู้มั้ย ครั้งหนึ่งรินเคยมาขอพรเรื่องของเราที่นี่ด้วยนะ"

        "งั้นหรอ"

        "ใช่ วันนี้รินก็เลยอยากพาเสือมาขอบคุณพระเจ้าด้วยกัน"

        "อื้ม งั้นเราเข้าไปด้านในกันเลยเถอะ"

        พูดจบเสือก็จับมือฉันเดินเข้ามาถึงด้านหน้าศาลเจ้า แล้วส่งดอกกุหลาบสีแดงสดมาให้ฉันเพื่อขอพรกับพระผู้เป็นเจ้าตรงหน้า

        'พระเจ้าได้ยินเสียงของฉันใช่มั้ยคะ ท่านยังจำคำอธิษฐานนี้ได้อยู่มั้ย…ถ้าพระเจ้าได้ยินคำอธิษฐานของฉันจริง ขอให้ผู้ชายคนนั้นรักฉันกลับ รักฉัน แค่ครึ่งหนึ่งที่ฉันรักเขาก็ยังดี…วันนี้ผู้ชายคนนั้นได้ยืนอยู่ข้างๆ ฉันแล้วนะคะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวันนี้ฉันจะมีโอกาสได้มาขอบคุณท่าน ขอบคุณที่ท่านให้โอกาสและมองเห็นความรักเขาเราสองคน ขอบคุณที่ส่งเขามาให้ฉันรัก ขอบคุณในทุกๆ สิ่งที่ท่านมอบให้กับผู้หญิงโชคร้ายในเรื่องความรักคนนี้'

        "สบายใจมั้ยริน" เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูดังขึ้น ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมามองหน้าเขา ใช่ผู้ชายคนนี้จริงๆ ด้วยที่ฉันต้องการเขามาตลอด

        "ตอนนี้รินมีความสุขมากเลยล่ะ ^_^"

        สายลมเย็นพัดมาวูบหนึ่งทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าพระผู้เป็นเจ้าได้รับรู้ถึงคำขอบคุณของฉันแล้ว

        "เสือรักรินนะ"

        "รินก็รักเสือ รักมาก รักมาโดยตลอด แล้วก็จะรักตลอดไปเลยด้วย"

        เสือยิ้มกว้างให้ฉันเมื่อฉันบอกรักเขาไปตรงๆ แบบนี้ สองแขนแกร่งโอบรัดตัวฉันไว้ให้ฉันอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของเขา ก่อนที่เขาจะประทับจุมพิตอ่อนโยนบนหน้าผากของฉันแล้วไล่ลงมาประทับที่ริมฝีปาก

        ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนที่ฉันรักตลอดไป และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราสองคนอีกในวันข้างหน้า เราก็จะไม่มีวันผละอ้อมกอดออกจากกันเด็ดขาด

        ความสัมพันธ์ระหว่างเราเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน จากมิตรภาพ เปลี่ยนเป็นความรักที่มากกว่านั้น เริ่มจากการคุยกันทุกวัน จนเรารู้สึกว่ามันพิเศษ…และมีบางอย่างที่พิเศษเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน

- The End - 

 

************************************************* 

Talk: ดำเนินมาถึงตอนจบแล้วค่ะทุกคน ขอบคุณนะคะที่อยู่ด้วยกันมานานมาก เกือบ 6 เดือนเลย ใจหายเหมือนกันที่จะไม่ได้เข้ามาอัพแล้ว ขอบคุณที่ชอบตัวละครของพวกเรานะคะ หวังว่าต่อไปจะมีโอกาสมาเขียนนิยายให้ทุกคนอ่านอีกนะ

ฝากกดติดตาม Sunflower_rise คนนี้ไว้ด้วยนะคะ เวลามีนิยายเรื่องใหม่มาอัพจะได้ไม่พลาดกัน

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ถึงบางคนจะแค่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับ comment มันทำให้ไรท์มีกำลังใจมากขึ้นจริงๆค่ะ แล้วกลับมาเจอกันใหม่นะคะ ทุกคน

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ  

ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในใจด้วยนะคะ  

ฝากแชร์ ฝาก Comment ให้กำลังใจกันด้วยน้าาาา ><