บัวชมพูยอมให้มาร์คจูงมือเข้ามาภายในผับหรู  เพราะหล่อนไม่ค่อยชอบสถานที่มืดสลัว  และเสียงดังอึกทึก  แต่สาวน้อยก็เก็บอาการไว้อย่างเต็มที่ น่าแปลกที่ยามนี้ หล่อนรู้สึกปลอดภัยที่มีอุ้งมือหนาบีบกระชับและเกาะกุมเอาไว้อย่างปกป้อง 

            ยังไม่ทันได้หย่อนก้นลงนั่งด้วยซ้ำ  สาวสวยสุดเซ็กซี่ ก็ปรี่เข้ามาหาชายหนุ่มทันที ไม่สนใจว่าเขาจะจูงมือสาวน้อยไว้มั่น  หล่อนนั่งลงเบียดข้างที่ว่างของหนุ่มมาร์ค พลางกอดรัดเขาราวกับได้แปลงร่างเป็นปลาหมึกไปแล้ว 

            “มาร์คัส ขา คุณหายไปไหนมาคะ เดียร์นา คิดถึงคุณใจจะขาด” 

เจ้าหล่อนทำเสียงกระเส่า เบียดอกอึ๋มเข้าหาก่อนจะจูบแก้มสากของเขาอย่างสนิทสนม ราวกับไม่มีคนอื่นอยู่ตรงนั้น แถมอีตาพี่มาร์คยังยกแขนอีกข้างโอบเอวสาวเดียร์นาไว้อีก 

“พี่มาร์คคะ  หนูบัวต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ” บัวชมพูเอ่ยกับเขาเสียงหวาน ดูเหมือนนายมาร์คเพิ่งจะรู้สึกตัว 

“เอ่อ...เดียร์นา วันนี้ผมไม่สะดวก เอาไว้วันหลังก็แล้วกัน” มาร์ค หันไปเห็นแววตาวิบวับของคนข้าง ๆ แล้วก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมต้องเกรงใจ 

“เกรงว่าวันหลังก็จะไม่สะดวกค่ะ คุณเดียร์นา” บัวชมพูเอ่ยกับสาวสวยน้ำเสียงราบเรียบ น่าเกรงขาม ราวกับหล่อนเป็นเมียหลวงก็ไม่ปาน 

“มาร์คัสคะ  แม่นี่เป็นใคร ทำไมถึงกล้าพูดจากับเดียร์นาแบบนี้” หญิงสาวมองมาแทบจะจับสาวน้อยปากดีงับหัวเสียให้ได้ 

ลูซ นั่งมองทั้งสามคนยิ้ม ๆ หรือเรียกให้ถูกก็คือ กลั้นไม่ให้ตัวเองระเบิดเสียงหัวเราะออกไปมากกว่า  ความจริงหนูบัวชมพูก็แสบไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย 

“แฟน” มาร์คโพล่งคำตอบไปอย่างตัดสินใจแล้ว....เฮ้อ...ปิ๋วไปอีกคน...สาว ๆ ในสังกัด..โดยเฉพาะเดียร์นาเธอเร่าร้อนถูกใจเขาเสียด้วยสิ... 

“แฟนหรือคะ” เดียร์นาถามย้ำ 

“ตามนั้น” มาร์คยืนยันเสียงอ่อย 

บัวชมพูแอบยิ้มสะใจ อยากชอบขี้ตู่ดีนัก ...สมน้ำหน้า..... 

“ตามสบายนะนายมาร์ค  หนูบัวชมพู พี่ขอตัวก่อน” ลูซเอ่ยยิ้ม ๆ ก่อนจะผละไป เห็นหน้าเพื่อนแล้วไม่อยากจะซ้ำเติม จึงเดินออกมาเงียบ ๆ 

            มาร์คนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด  เขาไม่ได้โกรธสาวน้อยข้าง ๆ ถ้าทุกอย่างที่เธอทำมันจะออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ บางทีถ้าหล่อนรู้สึกหวงแหนเขา ก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อย แต่นี่ชายหนุ่มรู้อยู่เต็มอกว่าหนูบัวแค่จะแกล้งเอาคืนจากเขาเท่านั้น ยัยเด็กบ้านี่ใจแข็งชะมัด..... เฮ้อตอนนี้เขางอนงั้นเหรอ.......เฮ้ย...เป็นไปไม่ได้........ 

            “พี่มาร์คเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”   

            “พี่กำลังดีใจอยู่มั้ง” ชายหนุ่มตอบเสียงสะบัด 

            “เหรอคะ” บัวชมพูกลั้นยิ้ม หล่อนคงไม่ได้ตาฝาดนะ...อีตาพี่มาร์คส่งค้อนให้เธอ..คริ..คริ.. 

            ชายหนุ่ม ไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วย เขาสั่งบรั่นดีมานั่งดื่มราวกับมันเป็นน้ำเปล่า หญิงสาวอดเป็นห่วงไม่ได้  เพราะสังเกตว่าผู้ชายตัวโตทำท่าโงนเงน เหมือนจะนั่งไม่อยู่ หลังจากนั่งดื่มไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง……คออ่อนจริง ๆ เหรอ.... 

          “พี่มาร์คคะ  พอเถอะค่ะ เมาแล้วนะคะ” บัวชมพูบอกเขาเบา ๆ 

          “ครายมาววว.....” ชายหนุ่มพูดจายานคาง ดวงตาปรือฉ่ำ ผิดวิสัยนักดื่มอย่างเขา ส่วนมือไม้ก็ไม้ต้องพูดถึง ตอนนี้แขนข้างหนึ่งโอบไปรอบบ่าของสาวน้อย ราวกับจะทำเพื่อพยุงตัวเองเอาไว้  แต่มือใหญ่ดันห้อยตกมาปัดป่ายแถวเนินอกอวบแน่น  โดยที่สาวเจ้าไม่ทันได้ระวังเพราะมัวแต่กังวลกับอาการเมามายของผู้ชายตัวโต  .....หล่อนคิดว่าเขาคงจะเสียใจล่ะสิ ที่โดนกำจัดคู่ขาคนสำคัญไป