ผมได้อุ้มร่างเล็กมาที่ห้องเพื่อที่จะดูว่าร่างเล็กเป็นอะไรบ้างอาการหนักรึเปล่า "ตัวหนักใช่ย่อยแฮะ"

เมื่อมาถึงห้องผมจึงวางร่างเล็กอย่างเบากลัวร่างเล็กตื่นทาโวยวายอีกเพราะตลอดทางร่างเล็กโวยวายตลอดจนคนมองกันใหญ่กว่าจะเงียบผมวางร่างเล็กลงบนเตียงก่อนที่จะเดินไปอีกห้องนึงเพื่อจะขอยาแก้แพ้และเมื่อผมเดินมาถึงห้องผมจึงเคาะประตูเรียกว่ามีใครอยู่บ้าง

"ก๊อกๆ...ก๊อกๆ

 

"อ้าววว...เวย์มีอะไรรึป่าว?

 

"อ๋อพอดีจะมาเอายาหนะ

 

"ใครเป็นอะไรหรอ?

 

"พอดีมีคนไม่สบายหนะ

 

"มีสิงั้นรอแป๊บนึงนะ

 

 

ผมจึงยืนรอแต่รอไม่นานผมก็ได้สิ่งที่ผมต้องการและผมก็รีบเดินไปที่ห้องเพราะผมกลัวว่าอาการจะกำเริบและเป็นหนักกว่าเดิมผมจึงรีบเดินไปที่ห้องให้เร็วที่สุดเมื่อผมม้าที่ห้องผมก็เดินมานั่งข้างๆร่างเล็กและสำรวจใบหน้าที่ตอนนี้เริ่มมีผื่นแดงขึ้นมาตามร่างกายเหมือนเป็นลมพิษผมจึงปลุกให้ร่างเล็กตื่นมากินยาแต่ร่างเล็กกับปฏิเสธและงัวเงียผมจึงพูดออกไปว่า

 

 

"นายต้องลุกมากินยาเดี๋ยวนี้นะ

 

"ฮือออ.....มายยยเอาาาา

 

"นายอย่าดื้อจะได้ไหมห๊ะ!

 

"แล้ววววคู๊นนนนนมาาายุ่งงงงอาารายยยด้วยย

 

"นายไม่ทำตามใช่ไหม?

 

ผมจึงเอายาเข้าปากตัวเองแล้วเอาน้ำตามและดึงร่างเล็กมาประกบปากและป้อนยาไปไห้ร่างเล็กร่างเมล็กดูอึงกำการกระทำของผมก่อนที่จะนิ่งใส่ผมและพูดกับผมว่า

 

 

"คู๊นนนน~~~~~ต้องเป็นเมียผมนะ

 

"ห๊ะะะพ!!!!นายเป็นอะไรของนายอีก

 

"ก็คนจูบผมเมื่อกี้คุณก็ต้องเป็นเมียมึงสิ

 

"นายจะบ้าหรอ!!!!

 

"อึ....ฮื่อออๆๆ....ทามมมมายยคู๊นนนไม่รับผิดชอบทำไมคู๊นนไม่เป็นเมียละ

 

"เห๊ยยย!!อย่าร้องสิเติ้ลนายหยุดร้องเดี๋ยวนี้นะฉันมีอะไรจะบอก

 

"อึบ...ผะ..โผมมม..หยุดแล้ว

 

"ขยับเข้ามาใกล้ๆฉันสิ

 

ร่างเล็กทำตามที่ผมบอกและขยับเข้ามาใกล้ๆผมผมจึงขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆก่อนที่จะประกบจูบที่อ่อนโยนส่งไปยังโพรงปากของร่างเล็กและไห้ลิ่นร้อนกอบโกยความหวานของโพรงปากร่างเล็กมันทำไห้ผมหยุดที่จะหยอกล้อกับลิ้นที่ไม่ประสีประสาของร่างเล็กซึ่งมันทำให้ผมรู้ว่าร่างเล็กยังไม่เคยอยู่กับใครเคยมีอะไรกับใครแน่นอนมันทำให้ผมดีใจแปลกๆผมจูบอยู่นานก่อนที่ผมจะพลักออกร่างเล็กก็ได้ทุบหน้าอกผมบงบอกว่ากำลังหายใจไม่ออกผมจึงพลักร่างเล็กและดูสีหน้าร่างเล็กตอนนี้ที่มีท่าทีอึ่งและหน้าแดงเพราะอาการแพ้หรือเขิลผมอยู่กันแน่ผมรู้สึกว่าผมไม่ควรไห้ร่างเล็กไปดื่มหรือไปอยู่กับใครเด็ดขาดเพราะร่างเล็กเมาแล้วเป็นอย่างนี้ผมจึงไม่อยากไห้ใครมายุ่งกับคนของผมเด็ดขาด

 

 

"อะ..เอออ..นี่เมียของโผมมโผมมมว่าเรานอนกันเถอะ

 

"นายง่วงแล้วสินะ

 

"ช่ายยย...นี่ขอกอดหน่อยได้ไหม

 

ไม่รอช้าร่างเล็กก็เลื่อนมือมากอดผมผมจึงเอามือลูบกลุ่มผมของร่างเล็กและปัดลูกผมออกจากหน้าผากกองจะประทับริมฝีปากบนหน้าผากมนของร่างเล็กผมที่กลัวว่าหากผมใว้ใจใครอีกผมจะโดนทำร้ายเหมือนครั้งที่ผ่านอีกไหมไม่ใช่ผมไม่แน่ใจว่าร่างเล็กของผมไม่มีทางเป็นแบบผู้หญิงคนนั้นแน่นอนแต่จู่ๆความคิดของผมกับตีกันไปหมดผมจึงหันไปมองร่างที่นอนกอดผมอยู่ก่อนที่ผมจะสูงงวงนิทราไป

 

 

pastเติ้ล

 

แสงแดดอ่อนๆที่ผ่านมาและกระทบเปลือกตาของผมมันทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ได้เริ่มต้นวันใหม่อีกครั้งและมันมาพร้อมอาการปวดและมึนหัวเพราะผมจำได้แค่ว่าผมไปเลี้ยงสายรหัสกับรุ่นพี่แล้วผมก็ลืมไปนิดน้อยและผมก็จำไม่ได้อีกและที่น่าตกใจไปกว่านั่นคือผมนอนกอดกับไอพี่เวย์อยู่

 

 

"เห๊ยยยย!!!!!โอ้ยยยย!!

 

"0__0!!!!เห๊ยยย!!!!เติ้ลลล

 

นั่นใงครับผมเกือบลงไปนั่งกับพื้นแล้วแต่ดีนะคับมีไอพี่เวย์มันรับผมใว้ทันไม่งั่นผมสะโพกหักแน่

 

"เติ้ลเป็นอะไรไหมนายเป็นอะไรรึป่าว

 

"ผะะ..ผมม...ไม่เป็นอะไร

 

"นายลุกไหวไหม?

 

"ผมนอนกับพี่ได้ยังใง?

 

"ก็เมื่อคืนนายเมาหนักมากฉันเลยพานายกลับมาที่ห้อง

 

" จริงอ่ออ....ผม....ไม่ได้ทำอะไรลงไปใช่ไหม?

 

"ก็เปล่านี่~~

 

"ว่าแต่นายลุกไหวไหมฉันช่วยนะ

 

ผมควรดีใจกับประโยคห่วงใยพวกนี้ไหมเพราะคำพูดของเขามันทำไห้ใจผมสั่นและรู้สึกดีมากแต่มันทำไห้ผมกลับพูดออกไปในสิ่งที่ผมไม่อยากพูดออกไป

 

"ผมไม่เป็นไร...พี่ไม่ต้องมายุ่งกับผม!

 

"ฉันพูดกับนายดีๆนะเติ้ล

 

"พี่จะไปไหนก็ไปเห๊อะ!!

 

"หึ!อวดดีก็เชิญเลยฉันไปก็ได้

 

ปัง!!!!!ผมที่สะดุดและคิดในใจว่าผมไม่ต้องการไห้มันเป็นแบบนี้ผมอยากไห้เขาอยู่ข้างๆผมแต่ผมกลับไม่อยากได้รับคำพูดดีๆหรือความห่วงใยจากเขาผมจึงพยายามลุกเพื่อเดินไปยังห้องน้ำเพื่อทำกิจวัตรไห้เสร็จเพราะวันนี้เป็นวันกลับแล้วผมจึงรีบแต่งตัวและออกมาเก็บของแต่จะว่าไปไออุ่นไปไหนของมันนะผมเดินออกมาด้วยอาการปวดหัวละมึนนิดหน่อยจึงเดินมานั้งที่โซฟาเพื่อพักสักหน่อยและผมก็เหลือบไปเห็นยาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมันทำไห้ผมเดาไม่ยากว่าเมื่อคืนใครเป็นคนไห้ยาผมเพราะผมตื่นขึ้นมาผื่นก็จางลงถึงแม้นังเวียนหัวยู่ก็ตาม

 

"ก๊อกๆ....ก๊อกๆ...กูเข้าไปนะ

 

"มึงหายไปไหนมาวะ

 

"อะ... เอออ...อ้อกูไปเดินเล่นมากูกะว่าจะมาปลุกมึงพอดี

 

" หรอวะไม่ใช่มึงไปอยู่กับไอซัน,หรอ?

 

"อยู่บ้าอะไร มึงหน้าซีดๆนะเมื่อวานมึงรับเบียร์จากไปพี่เฟย์ไปแต่ดีแล้วที่มึงไม่เป็นอะไรมากเพราะคนดูแลดีสิท่า

 

"คนดูลงคนดูแลอะไรของมึงไอซัน!!

 

"อ้าว??ก็พี่เวย์ใงพี่เขาเฝ้ามึงทั้งคืนเลยนะเว๊ยย

 

"เอออ ชั่งแม่งเห๊อะมึงมาช่วยกูเก็บของเลยจะได้ทันคนอื่นเขา

 

ผ่านไปไม่นานผมกับไออุ่นก็เก็บของเสร็จแล้วพวกผมจึงออกไปรอกันที่ลานรวมตัวกัน

 

"อ้าว..เติ้ล/อุ่น

 

"ค้าบ/ค้าบ พี่น้ำหนาว

 

"เป็นใงบ้างจะได้กลับกันแล้ว

 

"ก็รู้สึกดีสิค้าบพี่น้ำหนาวผมนี่รอมานาน

 

"แกกะเวอร์ไปละอุ่น เติ้ลทำมเงียบๆละไม่สบายรึป่าว

 

"อ่อ...คือ...นิดหน่อยอะคับ

 

"เป็นอะไรมากไหมกินยารึยัง

 

"ผมกินยาแล้วคับอีกไม่นานคงดีขึ้น

 

"โอเคจ่ะ เอ้อ..พี่มีเรื่ิองจะบอกว่าไห้เติ้ลกับอุ่นกลับกับรถพวกรุ่นพี่นะเพราะเติ้ลเมารถส่วนอุ่นก็ตามไปดูแลเติ้ลโอเคไหม

 

"โอเคเลยค้าบบ/ครับพี่น้ำหนาว

 

"งั้นก็แยกย้ายกันไปเลย

 

หลังจากที่พี่น้ำหนาวบอกเสร็จพวกผมก็เดินไปที่รถก็เจอกับไอพี่เวย์และไอพี่บอสยืนอยู่ผมตึงทำอะไรไม่ได้ละเงียบๆไป

 

"อ้าววว.....น้องเติ้ลน้องกลับกับพวกพี่ด้วยหรอคับ

 

"อะ..อ้อ..ใช่คับ

 

"ดีจังพี่จะได้ไม่เบื่อ

 

"น้องน้องเขาพูดแล้วรึใงว่าอยากกลับกับมึง

 

"แล้วทำไมน้องจะกลับกับฉันไม่ได้ละเพื่อนเวย์

 

ใช่คับตอนนี้ผมรู้สึกว่าเหมือนกำลังมีพลังงานบางอย่างที่กำลังจะลุกเป็นไฟเกินขึ้นผมควรทำยังใงดี

 

"เติ้ล!!!นายไปกับฉัน!!!

 

เอาแล้วผมโดนดึงไปหาไอพี่เวย์ส่วนอีกข้างนึ่งไอพี่บอสก็จับใว้ผมควรทำใงบอกผมที่ไออุ่นมึงช่วยกูด้วยดิวะ

 

"เอ่อออ...พวกพี่ใจเย็นๆกันก่อนดีไหมคับ

 

"เติ้ลนายต้องไปกับฉันเท่านั่น

 

"น้องเติ้ลไปกับพี่เถอะนะ

 

โอ้ยยยย!!!!!!ผมจะบ้าตายนี่ผมป่วยอยู่นะผมควรทำใงดีเนี่ยยยถ้าปล่อยใว้มีหวังมีเลือดตกยางออกแน่ๆ

 

 

Pastเวย์

 

หลังจากที่ผมออกมาจากห้องด้วยความหงุดหงิดที่ร่างเล็กพูดแบบนั่นใส่ผมผมอุตส่าห์เป็นห่วงเด็กนั่นแต่สิ่งที่ผมได้คือการที่ผมถูกด่าแบบนี้เนี้ยนะ

 

"อรุณสวัสดิ์ค้าบบพี่เวย์....

 

"เออออ

 

"โห้.....พี่จะพูดแบบนี้ตอนเช้าไม่ได้นะพี่เวย์

 

"เรื่องของฉันแกอย่างมายุ่งได้ไหมไอซัน

 

"พี่ไปหงุดหงิดอะไรมาไม่ทราบ

 

"แกหยุดเสือกสักทีได้ไหมวะ

 

ผมจึงเดินหลีกและไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับและผมก็เดินไปที่รถโดยมีไอซัรขอกลับด้วยเพราะผมได้ไห้คนเอารถมาใว้ที่นี่แล้วผมกะว่าจะเข้าบ้านด้วยเพราะพ่อกับแม่คงอยากไห้ผมกลับบ้านไปทานข้าวกับทานบ้าง

 

"พี่เวย์พี่ไปรอผมที่รถก่อนระผมไปเข้าห้องน้ำ

แปปนึ่ง

 

"อืมม...อย่าช้าอีกหละ

 

ผมจึงเดินไปยังรถที่จอดอยู่จนไม่ได้สังเกตุว่ารถข้างๆเป็นรถของไปบอสผมละมันจ้องหน้ากันพักนึ่งก่อนที่มันจะเริ่มการสนทนา

 

"อ้าวววววว่าใงเพื่อนเวย์จะกลับบ้านแล้วรึใง

 

"ใครเพื่อนมึงกูไม่มีเพื่อนแบบมึง

 

"จุๆทำไมพูดกับเพื่อนแบบนี้หละคนเคยรู้จักกันของก็เคยใช้ร่วมกันจนกระทั้งเมียใงหละเพื่อน

 

"มึง........มันจะมากเกินไปแล้ว

 

ตอนนี้ผมอยากจะซัดหน้ามันไห้รู้ๆกันไปแต่ผมทำได้แค่เก็บอารมณ์คุ่นเคืองใว้เพราะผมเห็นเด็กกำลังเดินมาทางนี้พร้อมกับไออุ่นและผมจึงไห้เด็กนั่นมากับผมเพราะผมไม่อยากไห้มันอยู่กับเด็กนั่นผมจึงดึงข้อมึงเด็กนั่นมาไห้ชิดกับตัวแต่ไอบอสกับดึงอีกข้างและดูเหมือนเด็กนั่นจะนิ่งไปจนผมต้องพูดอีกครั้ง

 

"นายไปต้องกลับกับฉันเติ้ล

 

"เติ้ลกลับกับพี่ดีกว่านะจะกลับกับคนที่บังคับเติ้ลหรอนั้งไปก็บันทอนจิตใจป่าวๆเนอะ

 

"มึงบอสมือจากเด็กของกูสะไอบอสก่อนที่กูจะ

 

"จะ...จะะอะไรต่อยกู?หึ อ่อแล้วใครเด็กมึงกูไม่เห็นน้องจะพูดอะไรเลยนี่

 

"พี่บอส!!พี่เวย์!!!พวกพี่พอเห๊อะเพื่อนผมมือแดงแล้วแล้วที่สำคัญเพื่อนผมป่วยอยู่พี่ลืมไปแล้วหรอพี่เวย์

พอผมมิงสีหน้าของเด็กนั่นที่ตอนนี้เริ่มกลัวผมและอาการที่ป่วยทำไห้เด็กนั่นอาการเริ่มแย่ผมจึงค่อยๆปล่อยข้อมือออกและจู่ๆไอซันก็มา

 

"พี่เวย์...มีเรื่องอะไรกันรึป่าวพี่?

 

"ก็มีดิก็พี่นายกับพี่บอสจะฆ่ากันเพราะไอเติ้ลเนี่ย

 

"แล้วตกลงผลเป็นใงใครชนะ?

 

"มันใช่เวลาไหมซัน

 

ผมยืนนิ่งและไม่พูดอะไรเพราะผมรอไห้เด็กนั่นพูดมากเองว่าจะกลับกับใคร

 

"พี่เวย์ค่าาาาา!!!

 

ผมและทุกคนหันไปดูต้นเสียงที่ดังมาไกลๆจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแพรวรุ่นน้องคนนั่นที่เจอกันระหว่างที่ผมไปซื้อของ

 

"พี่เวย์แพรวขอกลับด้วยได้ไหมค่าาพอดีรถเต็มอะคะ

 

"เอ้ออ..,.พอดีว่า....

 

แต่ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรเด็กนั่นก็ชิงพูดสะก่อนและเป็นการพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากไห้เป็นอีก

 

"พี่บอสผมว่าเรากลับกันเถอะผมอยากกลับแล้ว

 

"นี่เติ้ลพูดจริงๆใช่ไหม?

 

"ครับ อุ่นเอาของขึ้นรถกัน

 

"มาพี่ช่วยถือนะ บ่ายยยไอเวย์

 

ผมมองเด็กนั่นขึ้นรถไปด้วยความหงุดหงิดและอยากกระชากไห้ร่างเด็กนั่นออดมาจากรถของมันแต่ผมทำได้แค่มอง

 

"พี่เวย์แพรวว่าเราไปกันเถอะคะ

 

ผมไม่พูดอะไรแล้วเดินไปเก็บของขึ้นรถด้วยอารมณ์คุ่นเคื่อง"ฉันจะลงโทษนายแน่เติ้ลโทษถานขัดคำสั่งฉัน"

 

"พี่เวย์ผมข่นของขึ้นรถเลยนะ

 

"อื่มมมมมม

 

"แล้ว...คนที่ชื่อน้องแพรวของพี่ละ5555

 

"อย่ามากกวนฉันไม่มีิอารมณ์แกจะทำใงก็ทำ

 

"คุณแพรวคับเชิญคับเดี๋ยวผมเก็บของไห้

 

"อุ๊ยยย!ขอบคุณนะคะ

 

 

Pastเติ้ล

 

จากที่ผมตัดสินใจว่าผมจะกลับกับไอพี่บอสผมก็เงียบและนั้งคิดมาตลอดทางว่ามันคงดีแล้วไม่ใช่หรอวะที่ไห้เขาได้อยู่กับผู้หญิงที่น่ารักแบบนั่นอีกอย่างเขาก็ชอบผู้หญิงนี่ผมเมอลอยจนไม่รู้ว่ามีคนมองผมอยู่ตลอดเวลา

 

"น้องเติ้ล.,....เติ้ลลล

 

"ห๊ะะะ!!พี่บอสว่าอะไรนะคับ

 

"พี่เห็นเราเมอๆนะเป็นอะไรรึเปล่าหรือพี่ขับรถเร็วไปจนทำไห้เราจะอ้วกรึป่าว

 

"อ้อไม่คับผมแค่นั้งคิดอะไรไปเรื่อย

 

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วพี่เป็นห่วง

 

"ขอบคุณคับที่เป็นห่วง

 

 

Pastซัน

 

หลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำผมก็เดินมาที่ลานจอดรถและก็เห็นไอพี่เวย์และไอ้บอสยืนคุยกันและที่สำคัญยังมีเติ้ลกับอุ่นยืนอยู่ด้วยผมจึงเดินเข้าไปถามและผลที่ได้คือทะเราะกันแย่งเติ้ลผมว่านะไอ้บอสมันวอนหาเรื่องพี่เวย์อีกแล้วผมว่านะถ้าไม่มีเติ้ลลับอุ่นยืนอยู่ป่านนี้ไอ้พี่เวย์ซัดหน้าแม่งไปแล้วไม่ได้ยืนปากดีอยู่อย่างนั่นหรอกและที่ผมสงสัยคือพี่ฟ้าหายไปไหนแต่กสงสัยได้ไม่นานก็มีเสียงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้เรียกชื้อพี่ผมมาแต่ไกลนู่แต่ที่ไหนได้ดันเป็นแพรวที่อยู่ขณะสถาปัตย์นั่นนางขอติดรถมาด้วยถ้านางไม่ปรากฏตัวนะปานี้เติ้ลกับอุ่นคงกลับกับพวกผมแล้วคิดแล้วเซ็งผมเป็นห่วงจังทักไปดูสะหน่อยดีกว่าดีกว่ายัยแพรวนี่พูดสะอีก

 

[ผัวอุ่น]:อุ่นทุกอย่างปกติดีรึป่าว

 

[เมียซัน]:ก็งั้นๆนั่นแหละแต่จะไม่ปกติก็ไอเติ้ลนี่แหละ

 

[ผัวอุ่น]:ทำไม?ไอบอสมันทำอะไร

 

[เมียซัน]:กูไม่ใว้ใจไอพี่บอสนี่แล้ววะกูกลัวไอเติ้ลเป็นอันตรายวะไอซัน

 

[ผัวอุ่น]:เอางี้ส่งโลเคชั่นมาเดี๋ยวซันค่อยดูระยะทางไห้โอเคไหม?

 

[เมียซัน]:โอเคถ้าถึงแล้วเดี๋ยวอุ่นโทรบอกนะ

 

ผมจึงเลิกแชทกับอุ่นและรอไห้อุ่นส่งที่อยู่มาเพราะผมก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วเพราะคนที่ปมรักอยู่กับศัตรู่ขนาดนั่น

"เป็นอะไรไอซัน!

 

"ห๊ะๆ!!ป่าวพี่ผมคิดอะไรเรื่อยเปลื่อยหน่ะ

 

รอไม่นานอุ่นก็ส่งที่อยู่รถยังคงเดินไปตามเส้นทางไม่มีการเปลียนแปลงเส้นทางผมจึงวางใจแต่ไม่100%เท่าไหร

 

 

Pastอุ่น

 

ผมคุยกับซันเสร็จก็ส่งที่อยู่ไปไห้ซันเพราะตอนนี้ไอเต้้ลหลับไปแล้วและสิ่งที่ผมกลัวคือไอพี่บอสมันกำลังหาวิธีหรือจุดอ่อนอะไรอยู่แน่ๆผมเชื่ออย่างนั่นเพราะซันเคยเล่าเรื่ิองผู้ชายคนนี้ตอนที่อยู่ที่ทะเลแต่ผมก็หาโอกาสคุยกับเติ้ลไม่ได้สักทีผมจะทำยังใงดี

 

"น้องอุ่นเป็นอะไรป่าว

 

"อ่อผมไม่เป็นอะไรคับ

 

"จะแวะซื้ออะไรบอกได้นะ

 

"ค้าบได้ค้าบเดี๋ยวผมจะบอก

 

ผมนั้งไปสักพักก็เริ่มง่วงไปสะแหละไอกลัวผมก็กลัวแต่ผมง่วงอะทำใงได้ของีบสักแปปแหละกัน

 

"แช๊ะ~~~แช๊ะ~~~ฉันจะทำร้ายของที่แกรักที่สิ่งที่อย่างแกจะต้องชดใช้กับสิ่งที่แกทำไอเวย์

 

 

 

 

 

 

#อาการแพ้แอลกอฮอล์ที่ไม่รุนแรง อาจใช้ยาแก้แพ้เพื่อบรรเทาอาการคัดจมูก หรือผื่นคันได้ แต่ถ้ามีอาการที่บ่งบอกถึงอาการแพ้อย่างรุนแรง ควรใช้ยาเอพิเนฟรีนหรือที่รู้จักกันในชื่ออะดรีนาลีนฉีดเข้าร่างกายทันทีแต่ส่วนน้อยคนที่จะมีการแพ้แอลกอฮอล์

 

#ฝากตอนต่อไปด้วยนะค่าาาา🤟🤟