หญิงสาว นอนเล่นสมาร์ทโฟนแก้เซ็ง ปกติหล่อนไม่ใช่พวกเสพติดโซเชี่ยล ไม่นิยมโพสต์ชีวิตส่วนตัวให้ใครต้องรับรู้ และก็ไม่ค่อยอยากรู้ชีวิตของใครให้รกสมอง ส่วนใหญ่หล่อนจะค้นข้อมูล เรื่องราวที่เป็นที่สนใจของตัวเองในช่วงนั้น ๆ อย่างเช่นตอนนี้ หล่อนกำลังดูรูปภาพอาหาร ค้นหาเมนูแปลก ๆ ทั้งคาวหวาน เผื่อจะเอามาทำสลับกันไป .....ไม่ใช่อยากเอาใจใครหรอกนะ....แค่ทำคลายเครียดเท่านั้น......ฮึ่ม....... 

 

อนาวิน กอดอกยืนมองหญิงสาว ที่นอนหลับสนิทบนเตียง ในท่าไม่ค่อยเรียบร้อยนักสมาร์ทโฟนตกอยู่ข้างตัว หลังจากที่เขาออกไปอาบน้ำแล้วกลับมาแต่งตัว ก่อนจะรีบออกมานั่งดูทีวีอยู่ด้านนอก รอว่าอีกเดี๋ยวหล่อนจะออกมาทำอาหารเย็น เขารอนานจนผิดสังเกต จึงได้เข้ามาดู ที่ไหนได้ ยัยตัวแสบไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว สงสัยครั้งนี้จะโกรธจริง ๆ แฮะ........อืม....เขาคงคะนองปากมากไปหน่อย 

“เกว...เกว” อนาวินนั่งลงข้างเตียง มือหนาเอื้อมไปคลำหน้าผาก ซอกคอ เช็คดูเผื่อจะตัวร้อน แผลอาจจะอักเสบ เพราะหล่อนไม่น่าจะหลับง่ายแบบนี้ ยังไม่ทันมืดด้วยซ้ำ 

“อื้อ......” มือบางปัด สิ่งที่ก่อกวนหน้าตา เนื้อตัว ออกอย่างรำคาญ 

“เกว...เป็นอะไรหรือเปล่า” อนาวิน เขย่าแขนคนนอนขี้เซาแรงขึ้น 

“เฮ้ย ! ...คุณ ทำอะไรเนี่ย” เกวลินลืมตา ขึ้นมาเห็นดวงตาคู่คมจ้องมองมาในระยะกระชั้นชิด เหมือนโดนผีหลอก  

“เธอนั่นแหละเป็นอะไร จะรีบนอนไปไหน”  

“เรื่องของฉัน” นึกได้ว่ายังโกรธอยู่ จึงกลับมาวางท่าปั้นปึ่ง 

“ยังโกรธผมอยู่เหรอ” ถามเสียงอ่อนโยน 

“ฮึ....” จะมาไม้ไหนอีก 

“ผมขอโทษ”  

“ห๊า...นี่หูฉันฝาดไปหรือเปล่า” หญิงสาวไม่คิดว่าจะได้ยินคำนั้นออกจากปากเขาง่าย ๆ  

“ผมยอมขอโทษคุณแล้วนะ อย่าเยอะ” อนาวินพูดดักคอไว้ก่อน เขาไม่มีความอดทนในการง้อใครมากมายนักหรอก จำไม่ได้ว่าเคยง้อผู้หญิงคนไหนมาก่อนหรือเปล่า 

“โอเค รับทราบ” เกวลินนักเลงพอ ในเมื่อกล้าขอโทษ หล่อนก็ยกโทษให้ง่าย ๆ เหมือนกัน ไม่มีกั๊ก  

หลังรับคำขอโทษง่าย ๆ แล้ว ก็หันหลังหลับต่อ เพราะหล่อนปวดเนื้อปวดตัวไปหมด ก็ล้มลงไปขนาดนั้นกระดูกไม่หักก็บุญแล้ว  

“เกว คุณยังหลับไม่ได้นะ ไปกินข้าวก่อน จะได้กินยา” อนาวินสั่งเสียงเข้ม 

“ฉันไม่หิว” บอกทั้งที่ยังหลับตา 

“เกว อย่าดื้อ”  

“อื้อ....เดี๋ยวฉันตามไป” หญิงสาวบอกปัดอย่างรำคาญแล้วเอาหน้าซุกหมอน ก่อนจะควานหาหมอนอีกใบเอามาปิดหน้าตาหัวหูจนมิด 

อนาวินได้แต่ส่ายหน้ายิ้ม ๆ แล้วเดินกลับออกไป