เมียนางซิน

บทที่ 3

อาจารย์จำเป็น

หลังจากที่นิโคลัสได้แอบถ้ำมองของขวัญอาบน้ำตั้งแต่วันนั้นมาเขาแทบไม่มีกะจิตกะใจไปมีอารมณ์กับคู่ขาคนไหนทำเอาลูกน้องหลายคนต่างมองเจ้านายของตนเองด้วยความสงสัย

ทางด้านของขวัญเองเธอได้ไปถามมาดามอลิสเซียแล้วว่าใครเป็นคนเอาของมาให้เธอที่เรือนหลังเล็กพอได้รู้คำตอบทำเอาเธอแทบปรี้ด แปลว่าตอนนั้นที่เธอได้ยินเสียงเหมือนมีใครอยู่ในห้องนอนของเธอก็เป็นจริง เธอแทบจะจัดการกับตาเฒ่านิโคลัสโรคจิตที่มาแอบดูเธออาบน้ำและยังมาเห็นเธอกำลังปรนเปรอรสสวาทให้กับตนเองอีก ถามว่าเธออายมั้ย ตอบได้เลยว่าหนูของขวัญคนนี้ไม่อายคะ เป็นเรื่องปกติที่คนเราต้องมีความต้องการบ้าง เธอเลยไม่แคร์ถึงแม้ตาเฒ่านิโคลัสจะเห็นก็เถอะ แต่ถึงยังไงก็ทำอะไรเธอไม่ได้ จะพูดก็ทำให้ตัวเองเสียหายเปล่าๆ

 “ยัยก้นครัว!!”

ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเสียงใครทั้งบ้านก็มีอยู่คนเดียวนี้แหละที่กล้าเรียกเธอแบบนี้ บอกไปหลายครั้งก็ไม่รู้จักจำ พูดหูซ้ายทะลุหูขวา

“มีอะไรหรือคะตาเฒ่านิโคลัส”

“กรอดดด”

นิโคลัสได้แต่ยืนกัดฟันข่มอารมณ์ไว้ เพราะว่าวันนี้แด๊ดของเขาอยู่บ้านทำให้เขาไม่อยากที่จะมีเรื่องกับยัยก้นครัวนี้ซะเท่าไร ง่ายๆเดี่ยวโดนแด๊ดด่ายังไงล่ะ ข้อหารังแกเด็กในปกครองซึ้งเขาโดนเป็นประจำเวลาแกล้งยัยก้นครัว

“นับจากพรุ่งนี้ไปเธอต้องไปฝึกงานที่บริษัทกับฉันเข้าใจมั้ย”นิโคลัสตะคอกใส่ของขวัญอย่างเสียงดัง

“เข้าใจคะ บอกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องมาตะคอกใส่กันเลย ฮึก!!!”ของขวัญพูดขึ้น ปากจิ้มลิ้มเม้นตรงทำท่าจะโฮร้องออกมาดวงตากลมโตแดงกล่ำน้ำตาคลอ

“อย่ามาทำเป็นสำออยได้มั้ยห๊ะ!! ยัยก้นครัว”นิโคลัสพูดขึ้นอย่างหัวเสียที่เห็นคนตัวเล็กทำท่าจะร้องออกมา

“ฮึก!!ทำมั้ยต้องเรียกยัยก้นครัว เค้ามีชื่อเหมือนกันนะตาแก่นิสัยไม่ดี ฮืออ”ของขวัญหันไปมองยังหน้าประตูเมื่อเป้าหมายเดินมาเธอก็แบะปากโฮร้องทันที

“ฮึกก ฮืออออ”

“นิโคลัส!!! แกล้งอะไรน้องอีกแล้ว”เสียงเรียกทุ้มๆดังขึ้น ทำนิโคลัสที่ยืนจ้องมองของขวัญถึงกับสะดุงเชียวสันหลังขึ้นมาทันที่

“แด๊ด!!!”

นิโคลัสหันไปเรียกชื่อหนุ่มใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

“เอ่อ!! ก็แด็ดสิ แกนึกว่าเป็นใครห๊ะ!แล้วนี้แกล้งหนูขวัญอีกแล้วใช้มั้ยห๊ะ!”นิคาไลน์เอ็ดลูกชายตัวดีของเขาที่ชอบแกล้งหญิงสาวตรงเป็นประจำ

“โป้ก!!!”

คุณนิคาไลน์ผู้เป็นบิดาเข้กหัวนิโคลัสทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าที่เขานั้นเอ็นดูเหมือนลูกสาวร้องไห้ออกมา

“โอ้ย! แด๊ดมาเขกหัวผมทำมั้ยเนี้ย”นิโคลัสร้องงขึ้นเมื่อโดนบิดาเขกหัว

“แด๊ดไม่แตะแกก็บุญขนานไหนแล้ว อยู่ดีๆไม่ว่าดีชอบไปแกล้งหนูขวัญ เดี่ยวแด๊ดจะเรียกมี้แกมาจัดการ”

“โถ่!แด๊ดผมแกล้งยัยนี้ตรงไหน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ดีๆก็ร้องออกมา”

“หรออ เมื้อกี้แด๊ดได้ยินเสียงแกตะคอกใส่หนูขวัญอยู่นะ บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้พูดกับน้องดีๆอย่าไปขึ้นเสียงกับน้อง หนูขวัญออกจะบอบบางใสซื่อจิตใจอ่อนไหว แกไปตะคอกใส่น้องทำมั้ย”

“บอบบางใสซื่อมากกกกเลยครับแด๊ด”นิโคลัสย้ำคำว่าบอบบางใสซื่อแบบเน้นๆ

“โอ่ๆ หนูขวัญไม่ร้องนะเดี่ยวฉันจัดการเจ้านิโคลัสให้เอง”นิคาไลน์เดินเข้าไปลูบหัวปลอบใจคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้อยู่

“ฮึก!คะ นายใหญ่”ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ก่อนที่จะเงยหน้ายักคิ้วใส่นิโคลัสที่ยืนโมโหอยู่

“มานี้เลย ไอ้ตัวแสบ”นิคาไลน์ดึงหูนิโคลัสให้ตามมา

ของขวัญปาดน้ำตาของตนเองแล้วหันไปแลบลิ้นปริ้นตาใส่นิโคลัสที่โดนนายใหญ่ทำโทษอยู่ ทำเอานิโคลัสชี้หน้าเป็นการหมายหัวเอาไว้

และก็มาถึงวันที่ของขวัญต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทกับนิโคลัสตามคำสั่งของมาดามอลิสเซียเนื่องจากเธอเรียนบริหารทำให้มาดามอลิสเซียยืนเรื่องไปยังมหาวิทยาลัยให้ของขวัญไปฝึกงานที่บริษัทของตนโดยให้นิโคลัสเป็นผู้สอนงาน

“ตั้งใจฝึกงานนะจ๊ะหนูขวัญ ถ้าเจ้านิโคลัสมันแกล้งอะไรหนูบอกฉันมาเลยนะเดี่ยวฉันจะจัดการให้”มาดามอลิสเซียพูดขึ้น

“คะมาดาม หนูจะตั้งใจฝึกงานไม่ให้มาดามผิดหวังแน่นอนค่ะ”ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอไม่วันทำให้ผู้มีพระคุณของเธอต้องผิดหวังแน่นอน

“ดีมากเลยจ๊ะ โชคดีนะจ๊ะ”มาดามอลิสเซียลูบหัวของขวัญอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณคะมาดาม หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”ของขวัญยกมือไหว้สวัสดีผู้มีพระคุณของเธอ จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่โดยมีนิโคลัสนั่งรอด้านในตัวรถ

“กว่าจะเสด็จมากนะยัยก้นครัว”นิโคลัสพูดขึ้นเมื่อของขวัญเข้ามานั่งภายในรถ

“ชิ!น่าเบื่อบ่นได้ทุกวันตาเฒ่า”ของขวัญพูดขึ้นแล้วปรายตามองคนตัวใหญ่ข้างๆเธอ

ภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีทั้งสองก็เดินทางถึงบริษัท ทำเอาเอลิกแทบจะขาดอากาศหายใจที่ต้องมานั่งดูเจ้านายของเขากับคนตัวเล็กที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาวส่งรังสีอาฆาตใส่กันตลอดทาง ถึงแม้จะได้เถียงกันแต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาจิกกัดหากันอีก

“อย่าทำให้ฉันขายหน้าลูกน้องละยัยก้นครัว”นิโคลัสพูดขึ้นเมื่อรถจอดลงที่หน้าบริษัท

“ชิ!ก่อนที่จะว่าคนอื่น บอกตัวเองก่อนเถอะตาเฒ่า เป็นถึงเจ้านายแต่ดูมาเรียกเด็กในปกครองสิ แบบนี้นะใครจะไปนับถือกัน”

“ยัยก้นครัว!!”นิโคลัสพูดอย่างข่มอารมณ์

“จุ๊ๆ ต้องเรียกว่าขวัญต่างหากคะ ขวัญคะไม่ใช้ยัยก้นครัว โอเค เข้าใจนะคะตามนี้นะคะบอสสุดหล่อ”พูดเสร็จคนตัวเล็กก็เปิดประตูรถออกไปทันทีปล่อยให้นิโคลัสนั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ภายในรถ

ทั้งสองเดินเข้ามาภายในบริษัท พนักงานหลายคนต่างให้ความสนใจกับเด็กสาวที่เดินมาเคียงข้างบอสของพวกเขา เพราะปกติแล้วบอสของพวกเขานั้นไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บริษัทเลยสักครั้งนอกจากมาดามอลิสเซียแล้วก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกเลย ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นผู้หญิงมากกว่าที่มาหาบอสของพวกเขาและส่วนใหญ่ก็จะถูกจับโยนออกไปทั้งนั้น ทำให้พนักงานหลายคนต่างมองด้วยความสงสัย

นิโคลัสพาของขวัญเข้ามาภายในห้องทำงานของเขา ก่อนที่จะกดเรียกเลขาให้เข้ามาหา

“สวัสดีคะบอส”พิมพ์ประกายเลขาสาวของนิโคลัสเดินเข้ามา

“คุณพิมพ์ นี่ของขวัญเด็กที่บ้านของผม เธอจะมาฝึกกับผม คุณพิมพ์ช่วยให้คนเอาโต๊ะมาวางที่ห้องของผมพร้อมกับเอกสารด้วยนะครับ”นิโคลัสแนะนำของขวัญให้กับเลขาสาวของเขาให้รู้จักก่อนที่สั่งงานเลขาสาวเอาไว้

“คะ บอส”

“สวัสดีคะ คุณพิมพ์ หนูชื่อของขวัญนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”ของขวัญยกมือไหว้สวัสดีหญิงสาวตรงหน้าอย่างนอบน้อม

“ยินดีต้อนรับจ๊ะน้องขวัญ เรียกว่าพี่พิมพ์ก็ได้นะคะ น่ารักจังเลยเราเหมือนตุ๊กตาเลย”พิมพ์ประกายยืนมือไปหยิกแก้มเด็กสาวตรงหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ฮะแฮ่ม!จะยืนทำความรู้จักกันอีกนานมั้ย”นิโคลัสยืนมองสองสาวที่ยืนทำความรู้จักกันอย่างหมั่นไส้

“พี่ไปก่อนนะ”

“คะ พี่พิมพ์รีบไปเถอะคะก่อนที่ตาแก่จะอาละวาด”ของขวัญพูดกระซิบกับพิมพ์ประกาย ทำให้พิมพ์ประกายหัวเราะออกมากับคำพูดของเด็กสาวที่กล้าว่าบอสของเธอก่อนที่เดินไปออกห้อง

“เอานี่ไปอ่านพลางๆ”นิโคลัสยืนแฟ้มเอกสารมาให้ของขวัญ

ของขวัญรับแฟ้มจากนิโคลัส ก่อนที่จะเดินไปนั่งอ่านที่โซฟารับแขก นิโคลัสตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอกสารการรายงานผลประจำปี สายตาของเขาหันเห็นเรียวขาขาวๆของยัยก้นครัว

“ข๋าว ขาว เฮ้ย!!”นิโคลัสรีบสะบัดทันที่เมื่อสมองของเขากำลังเลยเถิดไปคิดเรื่องอื่น

 ของขวัญนั่งหัวเราะเงียบๆกับท่าทางของนิโคลัส เธอเห็นเขาแอบจ้องมองเรียวขาของเะอที่เธอพยายามจะแกล้วยั่วให้เขาตบะเเตก ยิ่งเห็นท่าทางของเขาเเล้วทำเอาเธออดหัวเราะออกมาไม่ได้

"คุณนิโคลัสคะ อันนี้คืออะไรคะ ขวัญไม่เข้าใจเลยคะ"

ของขวัญเดินเข้ามาหานิโคลัสที่กำลังนั่งอ่านรายงานอยู่ที่โต๊ะงาน เธอนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเขาเเล้ววางแฟ้มเอกสารให้เขาดู

"ตรงไหนที่เธอไม่เข้าใจ"นิโคลัสเงยหน้าขึ้นเเล้วถามหญิงสาวตรงหน้า

"ตรงนี้คะ" ของขวัญเลื่อนแฟ้มเข้าไปใกล้ๆนิโคลัส เธอยืดตัวขึ้นโน้มเข้าไปหานิโคลัสใกล้ๆเเล้วชี้ตรงจุดที่เธอไม่เข้าใจให้นิโคลัส

นิโคลัสถึงกับกลืนน้ำลายดังกลึบเมื่อของขวัญโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆเขา ทำให้หน้าอกอันอวบอิ่มที่กำลังโผล่วับๆเเวมๆล่อตาล่อใจเขาอยู่

"ตรงนี้คือยอดการส่งออกอาหารจำพวกสัตวปีกครึ่งไตรมาสเเรกปีนี้ ส่วนตรงนี้คือยอดการนำเข้าอาหารแปรรูปจากต่างประเทศ ส่วนใหญ่เป็นอาหารจำพวกแปรรูปที่สามารถเเช่เเข็งได้"นิโคลัสอธิบายในสิ่งที่ของขวัญไม่เข้าใขให้เธอฟัง เขาพยายามที่จะไม่มีหน้าอกอันอวบอิ่ม

"งั้นก็แปลว่าอาหารแปรรูปบ้างชนิดไม่สามารถเเช่เเข็งได้ใช่มั้ยคะ"ของขวัญถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ใช้ เช่นอาหารจำพวกหมัก ดอง ถ้าเเช่เเข็งจะทำให้รสชาติเปลี่ยนไป"

"อ่อ เเล้วสินค้าของบริษัทเรามีกี่ชนิดคะที่ทั้งนำเข้าเเละส่งออก"

"ก็หลายอย่างนะ ถ้าส่งออกก็จะเป็นพวกอาหารสดจำพวกอาหารทะเล สัตว์ปีก หรืออาหารเเช่เเข็งแปรรูป ส่วนสินค้าที่นำเข้าก็เป็นอาหารทะเลซะส่วนใหญ่"นิโคลัสอธิบายให้ฟัง

ของขวัญพยักหน้าจะการเข้าใจ สายตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัย เธอเอามือสองข้างเท้าคางเเล้วจับจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังอ่านรายงานอยู่ตั้งใจ

นิโคลัสรู้สึกเหมือนตนเองนั้นกำลังถูกจ้องมอง เขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เห็นยัยก้นครัวกำลังนั่งจ้องมองเขาตาแป๋ว คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน 

"หน้าฉันมีอะไร เธอถึงจะได้มอง"นิโคลัสถามขึ้น 

"ขวัญสงสัยว่าทำมั้ยคุณถึงได้นิสัยไม่เหมือนคุณลุงนิคาไลน์เลย หน้าตาก็เหมือนกันเเต่..ทำมั้ยนิสัยโครตต่างกันกับฟ้ากับเหวเลย"ของขวัญพูดขึ้นอย่างสงสัย ดวงตาใสแป๋วจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าที่โมโหจนเเทบจะกินเลือดกินเนื้อเธอ

"ยัยก้นครัว!!" 

"อีกแหละ พูดไม่เพราะเลย เป็นถึงท่านประธานพูดไม่เพราะเอาซะเลย ไม่ผ่าน ไม่ผ่าน"

"0-0" นิโคลัสถึงกับน้ำท่วมปากเลยดีเดียว ดูเเม่คุณสิ จีบปากจีบคอพูด มันน่าจับมาจูบให้หายซ่าซะจริงๆว่าไอ้ปากจิ้มลิ้มนั้นมันจะแซบเหมือนตัวของเจ้าตัวหรือเปล่า

"ห่าววว"ของขวัญขยี้ไปมาด้วยความง่วง เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้ก็ปาเกือบตีสองเเล้ว ทำให้เธอแทบจะหลับคาโต๊ะเลยทีเดียว

"ถ้าง่วงก็ไปนอนไป จะไปที่โซฟานั้นแหละฉันอนุญาติ เดี่ยวจะหาว่าใจร้ายอีก"นิโคลัสพูดขึ้น ก่อนที่ลุกจากเก้าอี้เเล้วอุ้มของขวัญที่นั่งจนตาจวนจะปิดอยู่เเล้ว

นิโคลัสอุ้มของขวัญขึ้นเเล้ววางลงที่โซฟา สายตาของเขาจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่เป็นคู่กัดของเขามานาน ใบหน้าที่เนียนสวย ปากจิ้มลิ้มสีชมพู จมูดที่เชิดขึ้น เหมือนคนดื้อรั้น ของขวัญจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเเละน่ารักในคราวเดียวแต่ติดตรงที่ว่าปากจัดไปหน่อย เวลาเถียงกับเขาทีไร เขาต้องเเพ้เธอทุกครั้ง

"จุ๊ฟ"นิโคลัสอดใจไม่ไหวเลยก้มลงจุ๊บที่หน้าผากของขวัญอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ลุกไปเครียลงานที่ค้างต่อให้เสร็จ

ของขวัญลืมตาขึ้นมา เธอเอามือลูบที่หน้าอย่างเเผวเบาตรงที่นิโคลัสจุ๊ลหน้าผากของเธอ ใบหน้าแดงกล่ำไปด้วยความเขินที่อยู่ดีๆนิโคลัสก็มาแสดงมุมอ่อนโยนกับเธอ 

นิโคลัสเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารแล้วจ้องมองคนตัวเล็กกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข เขาหยุบชุดสูทเเล้วเดินไปห่มให้หญิงสาวก่อนที่จะกลับไปจัดการงานต่อ

"พรวดดด"

นิโคลัสสำลักกาแฟทันทีเมื่อเห็นกระโปรงของหญิงสาวที่ถกขึ้นมาเผยให้เห็นต้นขาที่ขาวเนียนๆ จนเกือนจะเห็นเเพตตี้สีแดง

"โอ้ววว ใหญ่อะไรขนานนี้ ป้าดด น่ากินจริงๆ"นิโคลัสเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหายเมื่อชุดสูทที่เขาห่มให้ของขวัญตกลงบนพื้น เผยให้เห็นทรวงอกที่เต่งตึง อันใหญ่มหึมาเกินตัวที่กำลังโผล่ให้เขาเห็น

"แป๊ะๆตายๆแกตายเเน่ไอ้นิโคลัส"นิโคลัสตบหน้าของตัวเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา ให้ตายเถอะชีวิตเขา ต้องมาพ่ายเเพ้ให้กับยัยเด็กตัวเล็กที่ อึ๋ม ไปทุกส่วน ขนานคู่ขาเขาที่ว่าเเน่ยังไม่ปลุกอารมณ์ของเขาได้เท่ากับคนตัวเล็กเลยสักนิด

นิโคลัสปรับแอร์ในห้องให้เย็นขึ้นเพื่อดับอุณหภูมิในร่างกายของเขาที่กำลังร้อนขึ้น เพราะเครื่องร้อนเมื่อไรเป็นอันมีครางเเน่นอน 

ติ๋ง ติ๋ง

หยาดเหงื่อหยดไหลลงบนรายงานของนิโคลัสเป็นหยุด คนตัวใหญ่ใช่หลังมือปาดเหงื่อที่ใบหน้าที่ผุดออกมาตามรูขุมขน ขนานห้องเย็นขนานจนเลี้ยงเพนกวิน หมีขั้วโลกได้เเล้ว ร่างกายของเขายังร้อนเหมือนเเถมยังร้อนขึ้นมากอีก พอหันไปมองตัวต้นเหตุที่นอนหลับอยู่ ยิ่งที่ให้ความร้อนในร่างกายยิ่งร้อนระอุขึ้น

ของขวัญหลับอย่างสบายใจ โดยไม่รู้เลยว่าตนเองนั้นกำลังเป็นสาเหตุให้คนตัวใหญ่กำลังจะลงแดงตายด้วยท่านอนที่ยั่วยวนของเธอแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ

พึ่งงง

ความอดทนของนิโคลัสขาดทันที เขาเดินเข้าไปหาของขวัญเเล้วอุ้มเธอขึ้นมาเเนบอกทั้งที่หลับอยู่ เเล้วโทรหาเอลิกให้มารอที่หน้าบริษัท เขาก้มลงหยิบชุดสูทเเล้วคลุมที่ต้นขาของคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับใหลซบอกของเขาอยู่ 

"หลับลึกขนานนี้มันน่าลักหลับจริงๆยัยก้นครัว"

นิโคลัสอุ้มของขวัญออกจากห้อง พนักงานต่างให้มามองด้วยความสนใจที่เจ้านายของพวกเขานั้นกำลังอุ้มหญิงสาวที่พามาด้วยเมื่อเช้า ทำให้สร้างความอิจฉาตาร้อนให้กับหญิงสาวหลายๆคนที่แอบชื่นชอบเจ้านายหนุุ่ม

เอลิกมองเห็นเจ้านายของเขาที่กำลังอุ้มของขวัญเดินออกมาทำให้เขา เอ่อ เลยทันที ที่เจ้านายของเขาเลิกงานเร็วปกติ เอลิกรีบเปิดประตูให้เจ้านายของเขาทันที 

นิโคลัสอุ้นคนตัวเล็กเข้าไปใน เขายังคงกอดคนตัวเล็กไว้เเน่นกลัวว่าถ้าจะปล่อยให้นอนแบบคนปกติมีหวังลูกน้องเขาได้เห็นของดีเเน่นอน เขาต้องจำใจอกอดคนตัวเล็กที่ตัวเหม็นๆที่สูดกลิ่นกายกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อไว้ในอ้อมกอด 

พอถึงบ้าน นิโคลัสรีบย้ำเท้าไปยังเรือนหลังเล็กทันที เขาเดินตรงเข้าไปห้องนอนของคนตัวเล็กทันที เเล้ววางลงบนเตียงนอนอย่างเบาๆก่อนที่ห่มผ้าให้ เขายืนจ้องมองคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยวที่สามารถสร้างความปั่นป่วนให้กับเขาเป็นอย่างมากจนทำให้เขาเเทบไม่มีสมาธิในการทำงานเลยทีเดียว

"ยัยก้นครัว ยัยเเม่มด ยัยปีศาจ จุ๊บ" นิโคลัสว่าคนตัวเล็กก่อนที่ก้มลงจุ๊บที่ริมฝีปากคนเล็กตัวเล็กอย่างเเผ่วเบาเเล้วเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี

ติดตามตอนต่อไป

เงาแห่งรัตติกาล

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(ยังไม่ได้ตรวจสอบคำผิด)

กรี้ดด ตาเฒ่าแอบเต๊ะอั้งหนูขวัญด้วย หนูขวัญมาอ่อยแบบเบาๆ

หนูขวัญงานเข้าเเล้ว ตอนต่อมีปะทะกันด้วยนะ  หนูขวัญมาเเรง

ไรท์คนเดิมเพิ่มเติมความเเรด 

กดโหวตให้คะเเนน คอมเม้นต์ ติ ชม ให้กำลังใจนักเขียนตาดำๆคนนี้ด้วยนะคะ

ติดตามข่าวสารนิยายได้ที่เพจนะคะ    21:02:03