เช้าวันใหม่ที่สดใสสำหรับทุกคนแต่ไม่ใช่สำหรับเด็กสาวน่ารักอย่างไอเดียร์

 

" งื่ออออ....นี้สมัครงานมาตั้งแต่เช้าก็ยังไม่มีใครรับเธอเลยนะไอเดียร์..... " เด็กสาวคร่ำครวญกับตัวเองที่ตอนนี้เดินไปตามฟุตบาทเรื่อยๆอย่างไรจุดหมาย

 

" หืมมมมม...รักสมัครเด็กเสริฟ ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดเทวดาก็เห็นใจเธอเเล้วไอเดียร์...." เสียงหัวเราะและการพูดคนเดียวหน้าผับหรูใจกลางเมืองกรุงของเธอทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็มองมาที่เธอกันหมด

 

Idea past

 

" น้องๆ มาทำไรหน้าผับอ่ะ ผับยังไม่เปิดนะ " ในขณะที่ฉันกำลังดีใจอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา

 

" คือหนูมาสมัครงานค่ะ " :)

 

" สมัครงาน!!! "

พี่คนนี้ตกใจเวอร์มากกกก ฉันแค่มาสมัครงานเองนะ

 

" ใช่ค่ะ " :)

 

" อายุเท่าไหร่เนี้ยยย...จะมาสมัครนะ "

 

" 18 จะ 19 ค่ะ " ฉันตอบออกไปพร้อมรอยยิ้ม

 

" โอ้ยยย...คงทำไม่ได้หรอกน้องง กลับไปเถอะ "

 

" ทำไมละคะ แต่เอ๊ะแล้วพี่เป็นใครเนี้ยยยย... " ฉันก็คุยมาได้ต้องนานใครก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ

 

" พี่ก็เป็นผู้จัดการผับแห่งนี้ไง ชื่อ ไม้ " พอตอบคำถามฉันเสร็จก็ยิ้มหวานเลยนะพี่ แต่เดี๋ยวนะผู้จักการผับหรอ :O

 

" งั้นพี่ก็รับหนูทำงานหน่อยยยน่าาาา"

ฉันใช่น้ำเสียงอ้อนสุดๆเลยละ

 

" ไม่ต้องมาใช่เสียงแบบนั้นกับพี่น้องมันไม่ได้ผล ไม่ได้ก็คือไม่ได้น้อง มันเป็นกฎที่เจ้าของผับเขาตั้งไว้ว่าถ้าอายุไม่ถึง 20 หามให้เข้าไปในผับไม่ว่าจะเข้าไปเที่ยวหรือเข้าไปทำงานก็ไม่ได้ "

 

หลังจากพี่ไม้พูดกฎอันยาวเหยียดให้ฉันฟังฉันก็เข้าใจนะ แต่! ฉันก็จำเป็นต้องใข่เงิน แล้วผับนี้ตรงป้ายรับสมัครบอกเงินเดือน xxxxx เงินเดือนดีมาก ถ้าได้งานนี้คือทั้งเดือนฉันก็อยู่รอดอ่ะ

" แต่หนูจำเป็นต้องใช่เงินจริงๆนะคะ "

" แล้วพ่อแม่เราละไปไหนทำไมถึงปล่อยให้ลูกมาทำงานแบบนี้ "

" ท่านเสียไปแล้วคะ " ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่เศร้ามากพูดถึงท่านที่ไรก็อดคิดถึงไม่ได้ อึก ฮี่ออ...

 

" อ้าว...เฮ้ย...น้องๆ ร้องไห้ทำไม!!! "

 

" นะ...หนู..อึก...คิดถึงพ่อกับแม่....ง่าาาา...ฮื่ออออออ... " ฉันหามน้ำตาตัวเองไม่ได้มันไหลมาเอง

 

" เฮ้ยๆๆ หยุดร้องๆๆ ฮึบไว้น้อง ฮึบไว้ โอ้ยยยนี้มันวันอะไรของกูว่ะเนี้ยยยย " ตอนนี้ดูเหมือนพี่ไม่จะตกใจมากเลยเเหละดูพี่เขาลนไปหมดฉันก็ไม่ได้อยากร้องนะแต่มันห้ามไม่ได้ ชีวิตฉันก็เหลือตัวคนเดียวญาติก็ไม่มี ฉันก็ต้องหาเงินเอง

" พี่ว่าเราเข้าไปนั่งข้างในก่อนดีกว่านะตรงนี้คนเยอะพี่อายว่ะ " ฉันก็อาย! นี้ฉันร้องไห้หน้าผับหรูไม่พอ ยังร้องไห้ตรงที่คนเยอะอีกต่างหาก!

โอ้ยยยย...ไอเดียร์..

 

พอเข้ามาข้างในผับนี้คือหรูมากและกว้างมากด้วย ดูแล้วคงมีอยู่ 3 ชั้น สินะ ชั้นล่างก็คงเป็นชั้นที่ไว้สำหรับคนที่ชอบเสียงเพลงและการเต้น ส่วนชั้นสองคงเป็นชั้น VIP แน่เลยเพราะเป็นชั้นที่มีกระจกสามารถมองเห็นข้สงล่างได้หมดเลย และชั้นบนสุดอันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะมองเห็นไม่ชัดรู้แค่ว่าชั้ยบนสุดนี้สูงน่าดูเลยละ

 

" ตอนนี้นายอยู่ที่ไทยและตอนเย็นนายก็จะเข้ามาดูผับ ถ้ารับเด็กนี้เข้าทำงานมีหวังนายได้เด็ดหัวมึงแน่เลยไอ้ไม้เอ่ยมึงตายแน่ " หลังจากที่ฉันกวาดสายตาดูรอบๆผับก็ได้ยินเสียงพี่ไม้พึมพร่ำคนเดียวด้าวใบหน้าที่เครงเครียด

 

" แต่ถ้าไม่รับเด็กมันเข้าทำงานก็ส่งสาร..เอาไงดีว่ะ "

"..........."

 

" ปิ๊งป๊องง...ในที่สุดก็คิดออกแล้วววว...แหม่..ไอ้ไม้แกนี้ฉลาดจริงจริง หึๆๆ " จากที่พี่แกพูดคนเดียวมานานก็ดูเหมือนจะคิดอะไรออกแล้วละฉันว่านะ

 

" นี้น้องเอาเป็นว่าพี่จะรับน้องเข้าทำงานแล้วกัน แต่! วันนี้นายพี่จะเข้ามา ถ้าเจอผู้ชายคนอย่าเข้าใกล้เลยนะ ไม่งั้นเราตายคู่แน่ " พี่ไม่พูดจบก็ยื้นโทรศัพท์ที่มีรูปผู้ชายคนหนึ่งมาให้ฉันดูคงเป็นเจ้าของผับแหละ แต่เขาดูสูงมากแถมยังหล่อมากด้วย :) มีดวงตาสีฟ้ามรกรต ที่พอยังจ้องยิ่งดูน่าหลงใหล แต่ก็ดูน่ากลัวด้วย

 

" เออ...ได้ค่ะ แล้วหนูเริ่มงานได้วันไหนคะ " :)

" วันนี้เลยได้ไหมพอดีเด็กเสริฟไม่พอจริงๆ ว่าแต่เราชื่ออะไรยังไม่บอกชื่อพี่เลย "

 

" หนูชื่อไอเดียร์คะ "

 

หลังจากที่เราคุยกันพี่ไม่ก็พาเดินดูรอบๆผับพร้อมบอกรายละเอียดงานของฉันด้วย

 

Idea End

 

 

 

_________________________________

 

มาดูกันว่าแผนพี่ไม้จะรอดหรือร่วง😂

 

คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน่าา

🖌📝