“โอ๊ย !” ชายหนุ่มร้องโอดโอย  ราวกับเจ็บเสียเต็มประดา 

“อะไรของคุณคะ คุณมาร์ค” บัวชมพูดิ้นขลุกขลักอยู่บนอกแกร่ง ก้อนเนื้อนุ่ม บดเบียดกับแผงอกกว้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  ในขณะที่มาร์คโอบกอดหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมปล่อย 

“ผมขอโทษ กะว่าจะอาศัยเกาะคุณเป็นหลักยึด เลยทำให้ล้มลงทั้งคู่ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” มาร์คถามเสียงอ่อน อยากจะกอดเรือนร่างนุ่มนิ่มเอาไว้นาน ๆ 

“ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ” บัวชมพูทำตาดุใส่ 

มาร์ครีบคลายอ้อมกอด  ทำเหมือนเพิ่งนึกได้  

บัวชมพูพาตัวเองลงจากร่างหนาที่มีผ้าพันกายเพียงผืนเดียวอย่างทุลักทุเล  แก้มสาวร้อนซู่ หัวใจเต้นตึกตัก มือไม้เกะกะไปหมด เมื่อหญิงสาวสัมผัสเข้ากับท่อนแข็ง ๆ ภายใต้ผ้าขนหนูนั้น....หญิงสาวหน้าแดงซ่าน หล่อนโตพอจะรู้ว่ามันคืออะไร...สงสัยเป็นเพราะจุกกระมังถึงได้แข็งอย่างนี้.....บัวชมพูอยากจะมุดหายไปจากตรงนี้เหลือเกิน หล่อนจะมาหวั่นไหวกับคนป่วยเนี่ยนะ...น่าอายชะมัด 

  

หญิงสาวประคองมาร์คไปส่งหน้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล เพราะถูกคนตัวโตกอดไว้แน่น อ้างว่ากลัวจะทำให้ล้มลงไปทั้งคู่อีก เกิดมาไม่เคยแนบชิดกับผู้ชายที่ไหน เจอกล้ามแน่น ๆ วงแขนแข็งแรง กับกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขา  บัวชมพูได้แต่กัดฟัน อดทน  บอกกับตัวเองว่ามันคือความรับผิดชอบ  ก่อนจะกลับมานั่งหอบน้อย ๆ สลัดความรู้สึกที่เหมือนยังอยู่ในวงแขนของเขาออกไป หล่อนกลับมานั่งรอเขาที่ปลายเตียง ตลอดเวลามีแต่ความคิดฟุ้งซ่าน โดยเฉพาะตอนที่ล้มทับกันอยู่บนเตียง.....โอ๊ย.......  หล่อนไม่สามารถสลัดภาพพวกนั้นออกจากหัวได้ง่าย ๆ 

“หนูบัว...ผมเสร็จแล้ว” มาร์คส่งเสียง หลังจากหายเข้าไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมง เขาเปิดประตูออกมายืนเกาะอยู่หน้าห้องน้ำ มีผ้าขนหนูพันกายเพียงผืนเดียว  ผมเผ้า เนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะพราว  ชายหนุ่มมั่นใจว่าตอนนี้ เขาดูเซ็กซี่ไม่น้อย...ทนได้ก็ทนไป...ยัยเด็กเซ่อ......มาร์คนึกกระหยิ่ม แอบยิ้ม ที่ได้แกล้งยั่วยัยเด็กน้อย ดูเอาเถอะ...หน้าตา แดงก่ำถึงใบหู ลามไปยันลำคอสวย ๆ นั่นด้วย คงจะแดงไปทั้งตัวล่ะมั้ง 

บัวชมพู ก้มหน้าก้มตาเข้าประคองชายหนุ่ม โดยไม่พยายามโฟกัสกับเรือนร่างแกร่งที่มีเสน่ห์เย้ายวนของบุรุษเพศอย่างเต็มเปี่ยม  หล่อนพาเขามานั่งลงบนเก้าอี้ในห้องแต่งตัว  หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กซับน้ำที่เส้นผมให้อย่างเบามือ  มาร์คนั่งตัวแข็งทื่อ หัวใจแทบจะหยุดเต้น  เมื่อหน้าอกหน้าใจของหล่อน เกือบจะพุ่งเข้ากระแทกหน้า  ขณะที่หล่อนยืนเช็ดผมให้  เขาจำต้องข่มใจอย่างหนัก  ....ยัยนี่แกล้งเขาคืนหรือเปล่านะ....แต่มาร์คก็มองไม่เห็นพิรุธบนใบหน้านอกจากความเรียบเฉยที่หล่อนเคลือบเอาไว้ 

บัวชมพูเช็ดผมให้เขาเรียบร้อย  เห็นหน้าตาของชายหนุ่มออกแดง ๆ จึงได้ยกหลังมือขึ้นมาอังหน้าผาก  สงสัยว่าเขาอาจจะเป็นไข้ 

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หน้าแดง ๆ” 

“คงเป็นเพราะปวด” มาร์คแถ 

“ปวด?” หญิงสาวเลิกคิ้ว  มองคนบอกว่าปวด ไม่เข้าใจ  ต่อเมื่อเขาหลุบตาลงต่ำจึงได้ถึงบางอ้อ  หน้าตาแดงก่ำ ที่ต้องมาสื่อสารกับเขาเกี่ยวกับตรงนั้น อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 

“ฉันต้องทำยังไงคะ....เอ่อ...หมายถึง จะช่วยคุณให้หายปวดได้ยังไง” บัวชมพูถามออกไปซื่อ ๆ 

ชายหนุ่มอยากจะกู่ร้องให้ก้องโลก...แม่สาวน้อยเธอช่วยได้แน่....แต่ก็ทำได้แค่ส่ายหน้าปฏิเสธ 

“ถ้าอย่างนั้น  ใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ” หญิงสาวเลือกเสื้อผ้าให้เขา  แล้วยืนหันหลัง    ให้เขาจัดการตัวเองให้เรียบร้อย 

“หนูบัว...ผมเสร็จแล้ว” ชายหนุ่มบอก หลังจากรับเสื้อผ้าเอามาสวมอย่างรวดเร็ว  ขืนลีล่าท่ามากตอนนี้ เขาอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้