21
× 0
× 0
× 0
เควิน โอบประคอง ปลายฟ้ามานอนด้วยกันบนเตียง กดรีโมทเปิดเพลงเบา ๆ เขานอนตะแคงกอดหญิงสาวไว้หลวม ๆ
ปลายฟ้าเสียอีกที่เป็นฝ่ายนอนไม่หลับ หล่อนลืมตาใสแจ๋วมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทางพฤตินัย เขาดูน่าหลงใหล ในแบบฉบับชายในฝันของสาว ๆ หลายคน หญิงสาววางมือเบา ๆ บนมัดกล้ามแกร่ง ที่ปกคลุมด้วยไรขน ก่อนจะลากไล้นิ้วเรียว อย่างเผลอไผล มาที่กล้ามท้องแข็งแรงของเขา
“คิดจะลวนลามฉันเหรอ” เควิน รีบตะครุบมือบางนั้นไว้ ก่อนที่หล่อนจะไถลไปไกลกว่านี้
“ขะ..ขอโทษค่ะ” ปลายฟ้ารู้ตัวว่าโดนจับได้ ก็อายจัด
“รับผิดชอบซะดี ๆ ...เธอทำให้ฉันนอนไม่หลับแล้ว..ปลายฟ้า” เควินพลิกตัวขึ้นอยู่เหนือร่างบางทันที พร้อมกับก้มลงจุมพิตดูดดื่ม ก่อนจะไล่ลิ้มชิมความหอมหวานไปทั่วตัว ปลายฟ้าเหมือนใจจะขาด แทบสำลักความสุขที่เขามอบให้ เขาเรียกร้องความรับผิดชอบจากหล่อนจนพอใจ ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน
8. ผู้หญิงของเควิน
ปลายฟ้าตื่นมาตอนเย็น รู้สึกมึนหัว อยากจะนอนต่อมากกว่า ไม่อยากเที่ยวแล้ว ทันทีที่หญิงสาวพลิกตัว ก็มีเสียงทักจากคนที่ทอดสายตามองอยู่นานแล้ว
“เป็นไง หายง่วงหรือยัง” เควินถาม ในขณะที่แขนยังโอบกอดไว้ไม่ยอมปล่อย
“หิว...วันนี้ไม่ไปได้ไหมคะ เก็บโควตาไว้ก่อน” หญิงสาวรู้สึกหิว ขนาดทานหมูได้ทั้งตัว อีกอย่างไหล่ของเขาก็ยังเจ็บ ถึงไม่พูดหล่อนก็พอรู้ ขนาดหล่อนร่างกายแข็งแรงยังอ่อนเพลีย เลย คนบ้า...หน้ามืดจนลืมตาย…เจ็บแล้วไม่เจียม
“จะกินอีกแล้วเหรอ เธอเพิ่งจะกินฉันไปเองนะ ฉันไม่ไหวแล้วอ่ะ” เควินแสร้งทำหน้าตกใจ ล้อเลียนหล่อน
“ใครจะไปกินคุณ...เดี๋ยวเหอะ”
“......555......ทำไมล่ะ ไม่อยากไปเหรอ” ชายหนุ่มถามเข้าเรื่อง แปลกใจ เมื่อตอนบ่ายหล่อนยังกระตือรือร้น ดีใจที่จะได้ไปเที่ยวอยู่เลย
“ทั้งหิว ทั้งง่วงเลยค่ะ” ปลายฟ้าตอบ เปลือกตายังหนักอยู่เลย
“ไปทำอะไรมาเหรอ” ชายหนุ่มถามขณะจับมือบางขึ้นมาไล่จูบทีละนิ้ว
“ยังจะมาถามอีก” ปลายฟ้าดึงมือออก ลุกขึ้นงอน ๆ แต่ก็ถูกเควินรวบเอวลงไปนอนอีกจนได้
“............555...........ถามแค่นี้ก็โกรธ ใจน้อยจัง หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย” เควินพลิกตัวขึ้นมองคนขี้งอนชัด ๆ พลางเอามือเปิดหน้าผากหญิงสาวล้อเลียน เห็นปากกับจมูกเชิด ๆ นั่นก็อดที่จะก้มลงไปจูบเบา ๆ ไม่ได้
“ทำเป็นเก่ง คุณน่ะป่วยอยู่นะ”
“อื้อ...ดูถูกกันเหรอ...นี่แน่ะ” เควินปล้ำจูบ เอาคางสาก ๆ แกล้งถู ๆ ตรงผิวเนินเนื้ออ่อน ๆ จนหญิงสาวหัวเราะคิก ทั้งเจ็บ ทั้งจั้กจี้
“โอ๊ย ! พอแล้วค่ะ รู้แล้วว่าเก่ง” ปลายฟ้าดิ้นหนี ออกมานั่งหอบ เควินทำท่าจะตามเข้ามาจึงถูกปาหมอนใส่ จนเกิดสงครามย่อม ๆ
ปลายฟ้านั่งทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้มีทีท่าเหนียมอาย ห่วงสวย เลยแม้แต่น้อย หล่อนถือคติ ด้านได้อายอด กองทัพเดินด้วยท้อง ส่วนชายหนุ่มเพลินตาเสียมากกว่า ซ้ำยังมีแก่ใจแกะปูนึ่งส่งให้สาวน้อยอีกต่างหาก
กิตติเข้ามายืนในห้องอาหาร สีหน้าแสดงความยุ่งยากใจ ปกติเขาจะไม่เข้ามาขัดความสำราญของเจ้านายเด็ดขาด แต่คราวนี้คงจะมีเรื่องด่วนจริง ๆ
“มีอะไร กิตติ” เควินถาม เขารู้ว่าคงต้องด่วน ไม่อย่างนั้นลูกน้องคนสนิทจะไม่เข้ามาในเวลาอย่างนี้เด็ดขาด
“คุณลูซี่ ขอเข้าพบครับ” กิตติตอบเลี่ยง ๆ ทั้งที่ความจริง หล่อนโวยวาย ถูกการ์ดกันตัวไว้ จะบุกมาให้ได้
“บอกให้กลับไป” เควิน หน้าเครียดขึ้น ตอบสั้น ๆ ลูซี่ คู่นอนคนล่าสุด ที่เขาใช้บริการนานกว่าคนอื่น จึงทำให้เจ้าหล่อนคาดหวังว่าจะไต่อันดับมากกว่านั้น ทั้งที่เขาคิดว่าคุยกันเข้าใจแล้ว แต่หล่อนก็ดูเหมือนไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ
“ครับ” กิตติรับคำ เขาแค่รอฟังน้ำเสียงเจ้านายเท่านั้น แบบนี้แสดงว่าไม่มีเยื่อใยแล้ว จะได้จัดการให้เด็ดขาด
“ใครหรือคะ” ปลายฟ้ารู้สึกทะแม่ง ๆ ยังไงพิกล กิตติเข้ามาเหมือนเป็นเรื่องสำคัญแต่ก็พูดกันแค่สองสามคำ เหมือนรู้กัน
“ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เควิน ปรามเสียงเข้ม
“ขอโทษค่ะ ลืมไป ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะพูดอะไรได้” หญิงสาวเริ่มน้อยใจ
