ค่ำนั้นหญิงสาวนั่งทานอาหารค่ำคนเดียว ก็ดีเหมือนกันไม่มีคนวางอำนาจมากวนใจ หล่อนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก ไม่กล้าถามใครด้วย คิดแค่เอาตัวรอดเป็นวัน ๆ ไป หวังว่าอีกไม่นานเขาก็จะเบื่อแล้วก็ยอมปล่อยหล่อนไปเสียที 

            “คุณปลายฟ้าครับ...นายให้มาบอกว่าวันนี้จะกลับดึกหน่อย” กิตติลูกน้องคนสนิทของเควิน ที่เป็นคนไปเอาตัวปลายฟ้ามา เข้ามาพูดด้วยอย่างสุภาพ ต่างจากวันนั้นสิ้นเชิง 

            “ไม่กลับมาเลยยิ่งดี” หญิงสาวค่อนว่าเสียงเบา แถมไม่ยอมมองหน้าคนพูดอีกด้วย 

“เอ่อ...ผมอยากขอโทษในสิ่งที่ทำไป...แต่อยากจะบอกว่า เจ้านายของผมไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน” กิตติพยายามอธิบาย เขารู้ตัวว่าหญิงสาวยังโกรธที่เขาเป็นคนเอาตัวหล่อนมา 

            “ฮึ....ฉันไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงของใคร” ยิ่งพูดปลายฟ้าก็ยิ่งโมโห พาลมาลงที่กิตติ ทั้งที่ก็รู้ว่าเขาทำตามคำสั่ง 

            คืนนั้นปลายฟ้าเข้านอนตามปกติ ป่วยการที่จะคอยหวาดระแวง เสียดายที่เขาไม่ยอมให้ใช้โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ต หล่อนโดนตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง สภาพดีกว่านักโทษนิดเดียวเท่านั้น หล่อนอยากรู้ว่าพี่ขุนเขาเป็นอย่างไรบ้าง ป่านนี้เขาจะรู้หรือยังว่าน้องสาวโดนจับมาเป็นตัวประกัน เพราะความหน้ามืดของเขาแท้ ๆ 

            หญิงสาวนอนคิด วนเวียน วกวน จนนอนไม่หลับ กระทั่งได้ยินเขาเปิดประตูเข้ามา เธอจึงแกล้งหลับหวังว่าเขาจะไม่มายุ่มย่าม รบกวนคนนอนหลับหรอกนะ 

            “หลับหรือยังฟ้า” กลิ่นหอมอ่อน ๆ อันเป็นกลิ่นเฉพาะของเขาลอยมากระทบจมูกก่อนที่เจ้าของจะก้มลง กระซิบอยู่ข้างหู 

            “............” ปลายฟ้าไม่ตอบ ได้แต่นอนตัวแข็ง พยายามจะไม่ให้เขาจับได้แต่ก็เหมือนยิ่งแสดงพิรุธ 

            “อื้อ....”หญิงสาวส่งเสียงร้องออกมา เมื่อเขากดจมูกลงกับไหล่เนียน เอวคอดกิ่วถูกมือหนารั้งเข้าไปแนบชิด 

            “นี่แน่ะ...อยากแกล้งหลับดีนัก” เควินพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียน จนปลายฟ้าต้องดิ้นหนี ลุกขึ้นนั่งด้วยความจั๊กจี้ ทำให้สายชุดนอนเลื่อนหลุดไปข้างหนึ่ง บวกกับผมเผ้ายุ่ง ๆ นั่นด้วยแล้ว ช่างเป็นภาพที่เย้ายวนเกินห้ามใจดีแท้ 

 เควินเชยคางมน สบตาหวานล้ำก่อนจะโน้มหน้าลงจูบ ริมฝีปากร้อนนาบประทับไปบนกลีบปากนุ่มอย่างช่ำชอง เรียกร้องให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม เผยอรับอย่างลืมตัว ก่อนจะเลื่อนไล้มาที่เนินเนื้อเต็มตึงที่ตอนนี้มีอาภรณ์ปิดป้องไว้อย่างหมิ่นเหม่ 

ชายหนุ่มปล่อยร่างบางเอนลงกับที่นอนนุ่ม ฝ่ามือร้อนตามไปสัมผัสทุกตารางนิ้ว ครั้งนี้เขารุก หมายเผด็จศึก กลกามระดับเพลย์บอยตัวพ่อถูกงัดมาปรนเปรอ สาวน้อยไร้เดียงสา หรือจะต้านทานความรัญจวนป่วนปั่น หวั่นไหวไปกับการปลุกเร้าอย่างเชี่ยวชาญ ปลายฟ้ามึนงง  สรรพสิ่งรอบตัวเหมือนความฝัน ราวกับโลดแล่นอยู่ในดงดอกไม้แสนสวย   

“บอกฉันสิ ว่าเธอไม่ต้องการมัน” เควินกระซิบเสียงแหบพร่าอยู่ข้างหู  ในขณะที่ความเป็นชายดุนดันอยู่ที่หน้าขา เสียดสีกับผิวนุ่มลื่นดุจทารก 

ปลายฟ้าได้แต่ส่งเสียงครางน้อย ๆ เพื่อบรรเทาความอึดอัด ปั่นป่วนในกาย สองแขนคล้องคอเขาไว้แน่น เบียดสะโพกเข้าหาอย่างลืมตัว  เควินได้ใจรุกหนัก ปรนเปรอด้วยชั้นเชิง มากประสบการณ์ทำเอาร่างบางสะท้าน สั่นระริก เจ็บปวดราวกับร่างกายโดนฉีกแยก มันทรมานเหมือนใจจะขาด ก่อนจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ก่อให้เกิดความสุขหฤหรรษ์ที่หญิงสาวไม่เคยพานพบมาก่อน 

สองร่างเปลือยเปล่าที่กกกอดกระหวัดรัดแน่น  เนื้อตัวชื้นไปด้วยเหงื่อหลังผ่านสมรภูมิรัก เควินจูบซับน้ำตาหญิงสาวที่อดทนจนผ่านพ้นจากความเจ็บแปลบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะโอบอุ้มพาหล่อนก้าวข้ามมันมาได้ 

“เจ็บมากไหม” เควิน ถามเสียงนุ่ม ปลอบประโลมคนตัวเล็ก พลางเขี่ยเส้นผมที่รุ่ยร่ายปิดบังในหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ยังระเรื่อด้วยเลือดฝาด ประหนึ่งผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก 

“ยังมีหน้ามาถามอีก” หญิงสาวบ่นอุบอิบ หลบตา หน้าเป็นสีเข้มจัด 

“ฉันขอโทษ นี่ขนาดยั้งตัวเองไว้แล้วนะ” 

“..ฮึ....” ทำเค้าเจ็บยังมีหน้ามาทวงบุญคุณ 

“แต่ครั้งต่อไปไม่เจ็บแล้วล่ะ...ไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ” ชายหนุ่มตีมึน ทำท่าจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ 

“อย่าค่ะ เหนียวตัวไปหมดแล้ว” 

“งั้นไปอาบน้ำกัน”  เควินบอกพร้อมกับช้อนอุ้มร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน เขาวางหล่อนลงใต้ฝักบัวอันใหญ่ ปล่อยสายน้ำรินรดให้ความชุ่มฉ่ำกับสองร่าง ชายหนุ่ม ทำความสะอาดให้ปลายฟ้าทุกซอกทุกมุมอย่างชำนิชำนาญ ทั้งที่เขาก็ไม่เคยทำให้ใครเหมือนกัน 

“ฟ้าอาบเองดีกว่าค่ะ” พอได้น้ำเย็น ๆ หญิงสาวเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับมา หล่อนเขินอายเกินกว่าที่จะยืนนิ่ง ๆ ให้ชายหนุ่มทำให้แบบนี้ 

“ไม่เป็นไร ผลัดกัน เธอ ล้างตัวให้ฉัน บ้างสิ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแหบพร่า 

“อื้อ...ทำเองสิคะ” หญิงสาวหน้าแดงจัดเมื่อเขาจับมือหล่อนไปสัมผัสกับเจ้าน้องชายของเขา ที่กำลังทำท่าร้ายกาจ ไม่ยอมลงให้ใคร