“อยู่เฉย ๆ เถอะน่าทำตัวเป็นหมอนข้างนิ่ง ๆ จะได้ไม่เจ็บตัว เพราะฉันก็ไม่ได้พิศวาสเธอนักหนา” ชายหนุ่มปรามเสียงแข็ง 

           เฮอะ ! ……ไม่พิศวาส แล้วที่มากอดเขาเนี่ย หมายความว่ายังไง....หญิงสาวได้แต่คิด ขืนพูดออกไปก็เท่ากับหาเรื่องให้เขาด่าว่าเอาเจ็บ ๆ แสบ ๆ อีกจนได้ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนาพูดดี ๆ หน่อยก็ไม่ได้...ขนาดจะกอดเขายังทำเป็นเก็กใส่....แก้มใสบ่นหงุงหงิงกับตัวเอง แต่ก็ยอมนอนนิ่ง ๆ ให้เขากอดก่ายได้ตามอำเภอใจ....... 

           จากที่ตั้งใจจะกอดเฉย ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัว ที่โชยมาเข้าจมูก เพียงแค่นั้น เจ้าสิงห์น้อยของเขาก็ตื่นขึ้นมา เริงร่าอยากเข้าไปเยี่ยมสาวน้อยในอ้อมกอดนี่เหลือเกินแล้ว ชายหนุ่มได้แต่กัดฟัน ปล่อยให้มันดุนดันสะโพกหนั่นแน่น ด้วยหวังว่ามันจะสงบลงโดยเร็ว 

           แก้มใส ขยับตัวยุกยิก เมื่อรับรู้ถึงการมีตัวตนของเจ้าสิงห์น้อยที่ประกาศศักดิ์ดา อย่างไม่เกรงกลัวใคร ไหนว่าจะกอดเฉย ๆ ไง 

           “นอนนิ่ง ๆ ได้ไหม” นายหัวหนุ่มปวดหัวกับเจ้าสิงห์น้อยที่ดื้อด้าน จึงแกล้งดุคนตัวเล็ก หวังเบี่ยงเบนความสนใจ 

           “แต่พี่เลโอคะ...คือ..มัน” หญิงสาวกัดริมฝีปาก กระดากอายไม่กล้าเอ่ยออกมา 

           “มันทำไม” พ่อสิงห์หนุ่มเอ่ยถามเสียงกระเส่าอยู่ที่ซอกคอ หอมกรุ่น ไม่ต้องทงต้องทนมันแล้ว ในเมื่อความหอมหวานตรงหน้านี้เป็นของเขา เขามีสิทธิ์ 

           “อื้อ.....แก้มยังเจ็บอยู่นะคะ” แก้มใสเริ่มใจสั่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง 

           “รู้แล้วน่า....ช่วยฉันหน่อย” 

           “ชะ...ช่วยยังไงคะ” 

           เรือนร่างบาง ถูกหันหน้าเข้าหาร่างกายแกร่ง พร้อมกับมือนุ่มนิ่มถูกดึงไป ลงไปวางแหมะบนเจ้าสิงห์น้อย 

           “ปลอบมันหน่อย มันไม่ยอมฟังฉัน” เลโอบอกเสียงแตกพร่า 

           “ปะ...ปลอบยังไงคะ” หัวใจของแก้มใส กระหน่ำเต้นโครมคราม มือใหญ่ยังจับมือของหล่อนไว้มั่น ก่อนจะพาเลื่อนเข้าไปใต้กางเกงนอนเนื้อนิ่ม สัมผัสกับตัวปัญหาที่ไม่ยอมสงบลงง่าย ๆ มือบางถูกจับให้กอบกุมเจ้าตัวร้ายโดยมีมือใหญ่นำขยับขึ้นลง  ก่อนจะปล่อยให้เมียสาวได้ลองทำเอง หลังจากที่เริ่มรู้จังหวะ 

           “ถอดกางเกงออกสิคะ” เสียงหวานเอ่ยออกไปอย่างตัดสินใจแล้ว ขืนมัวกล้า ๆ กลัว ๆ คงจะไม่ได้นอนกันทั้งคืน แก้มใสรวบรวมความกล้าผลักอกแกร่ง ให้นอนหงาย ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ท่ามกลางความมืดในขณะที่มือบางยังกอบกุมเจ้าสิงห์น้อย ที่มันขยายตัวขึ้นไปไม่น้อยแล้วจริง ๆ   

           “จะทำอะไร” 

           “แก้มจะสั่งสอนเจ้าเด็กดื้อค่ะ”  โชคดีที่ทั้งห้องมืด มีเพียงแสงจันทร์ด้านนอกสาดส่องเข้ามาพอเห็นราง ๆ เท่านั้น ไม่อย่างนั้นหล่อนคงจะไม่กล้าได้ขนาดนี้ 

           “อืม.....” เลโอหลับตาครางอย่างพอใจ เมื่อมือเล็กขยับอย่างที่เขาสอน แต่จู่ ๆ หล่อนก็หยุดกลางคัน ทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นมองแล้วก็ต้องสูดปากครางอู้  เมื่อลิ้นเล็กตวัดชิมอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ครั้นพอได้ยินเสียงครางของคนตัวโต สาวน้อยด้อยประสบการณ์ยิ่งได้ใจใหญ่ ในที่สุดหล่อนก็สามารถรีดพิษเจ้าวายร้ายได้สำเร็จ