กว่าทั้งคู่จะกลับถึงที่พัก  บัวชมพูก็ง่วงงุนจนคอแทบพับ  หล่อนไม่ยอมหลับในรถ ให้เขาอุ้มขึ้นมาอีกเด็ดขาด  อยู่ห่าง ๆ ไว้เป็นดีที่สุด ถึงกระนั้นก็ไม่วายโดนเอาเปรียบ เพราะเขาแกล้งนั่งเบียดจนชิด จนแทบจะสิงร่างกันได้อยู่แล้ว  

“หนูบัว...” มาร์คเรียก ขณะที่บัวชมพูกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องของหล่อน 

“คะ” หญิงสาวหันมา  ตาปรือปรอย  ทำเอาคนเรียกอมยิ้ม กับท่าเดินห่อไหล่ แขนตก ตาแทบปิดเหมือนเด็ก ๆ ที่ไม่เก็บอาการ ง่วงก็แสดงออกว่าง่วง 

“คุณจะอาบน้ำเบื้องต้นหรือเปล่า” มาร์คถามไปอย่างนั้นเอง ไม่รู้จะพูดอะไรกับหล่อน แค่อยากจะดึงเวลาอีกนิด 

“ถามทำไมคะ” หญิงสาวเอียงคอถาม งุนงง จับต้นชนปลายไม่ถูก 

“แค่อยากรู้ เห็นคุณง่วง หรือจะยกยอดไปพรุ่งนี้เช้า” 

“ฉันไม่ซกมกขนาดนั้นหรอกค่ะ  ฉันจัดการตัวเองได้” หญิงสาวค้อนให้ พูดดักคอมาได้ กำลังคิดอยู่เชียว 

“ฝันดีนะครับ” มาร์คยิ้มกว้าง  

“คุณทำตัวแปลก ๆ ไม่คิดจะหนีฉันออกไปเที่ยวใช่ไหมคะ” บัวชมพูเริ่มระแวง ดวงตาปรือปรอยเมื่อสักครู่วาววับขึ้นมาอีกครั้ง  

“...555....อยากรู้ก็มานอนเฝ้าผมสิครับ...ที่รัก” มาร์คพูดจบก็เดิน หัวเราะชอบใจ เข้าห้องของตัวเอง แต่ยังไม่วายหันมายิ้มยั่ว 

บัวชมพู  แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เขาทำเหมือนเด็กหนุ่ม ต่างกันลิบลับกับมาดนิ่ง ๆ ของเขาที่เจอกันวันแรก  แต่ก็ยังอดระแวงไม่ได้  หล่อนรีบสลัดความคิดนั้นออกไป เข้าไปอาบน้ำแล้วคลานขึ้นเตียงผล็อยหลับไปอย่างแสนสุข  เสร็จสิ้นภารกิจไปอีกหนึ่งวัน 

  

ตีห้า ชองเช้าวันใหม่ ร่างกายของบัวชมพูปรับเข้าสู่โหมดปกติ  หล่อนเป็นคนตื่นเช้ามาแต่ไหนแต่ไร  เมื่อก่อนถ้าว่าง หล่อนจะเข้าครัว  ช่วยแม่ครัวทำอาหารอร่อย ๆ ให้คุณป้ารัมภา  กับคุณลุงทอมเป็นประจำ ถึงแม้จะถูกห้ามหล่อนก็ยังแอบทำให้ด้วยความเต็มใจ เพราะรักและเคารพท่านทั้งสองดุจดั่งบุพการี 

แต่วันนี้หล่อนเลือกที่จะมาวิ่งออกกำลังกาย ในห้องฟิตเนสภายในเพนท์เฮ้าส์หรู  ที่มีเครื่องออกกำลังกายหลายชนิด  มาร์คคงจะเป็นคนชอบออกกำลังกาย  ไม่อย่างนั้น รูปร่างของเขาคงจะไม่ทรมานใจสาวขนาดนั้น 

หญิงสาวใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง  ในการวิ่งด้วยความเร็วปานกลาง ก็ทำให้เหงื่อโทรมกายได้แล้ว  หล่อนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก เพราะห่างหายการออกกำลังกายมาหลายวัน หญิงสาวออกกำลังกายจนติดเป็นนิสัยไปเสียแล้ว จึงไม่อยากเว้นช่วง ขาดตอน ขนาดวันที่คิดว่าจะหยุดยังต้องขอยืดเส้นยืดสายนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ยังดี 

บัวชมพูก้าวลงจากลู่วิ่ง  แล้วมายืดเหยียดกล้ามเนื้อ เสร็จแล้วกำลังจะกลับห้อง  ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นหน้าหล่อ ๆ หุ่นล่ำ ๆ ของผู้เป็นเจ้าของห้อง ยืนกอดอกมองนิ่งอยู่แล้ว  ไม่รู้ว่าแอบมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่ 

“คุณมาร์ค....เอ่อ....ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ขออนุญาตคุณก่อนที่จะเข้ามาใช้ห้องนี้” บัวชมพูรีบชี้แจงเกรงว่าเขาจะโกรธ เห็นทำหน้านิ่ง  เดาอารมณ์ไม่ถูก อย่างน้อยก็ขอโทษไว้ก่อน ยังไงเสียหล่อนก็ควรให้เกียรติเจ้าของ ไม่ใช่คิดจะเข้ามาใช้ ก็เข้ามาโดยพละการ 

“ไม่เป็นไร  หนูบัว คุณมีสิทธิ์ใช้ของทุกอย่างในห้องนี้ รวมทั้ง....” ชายหนุ่มเว้นระยะ ยิ้มพราย ดวงตาเป็นประกาย  พลางก้าวเท้าเข้าไปหาคนเอวบาง รูปร่างอรชร อ้อนแอ้น เพราะแบบนี้สินะ เธอถึงไม่กลัวอ้วน 

“รวมทั้งอะไรคะ” บัวชมพูอยากรู้ 

“ตัวผมไง ที่รัก” 

“บ้า...คนลามก” บัวชมพูผลักไหล่หนาออกเต็มแรง แล้วก้าวฉับ ๆ เดินหนีไป ทั้งโกรธ ทั้งอาย “เรียกที่รักบ่อย ๆ ไม่กลัวผีผลักหรือไง” หญิงสาวบ่นอุบอิบ พอได้ยินคนเดียว 

“เดี๋ยวสิ...มาออกกำลังกายเป็นเพื่อนผมก่อน” มาร์คเรียกไล่หลัง 

“ไม่...ฉันเหนื่อย” หญิงสาวตะโกนกลับ ไม่ยอมหันหน้ามา จะให้เขาเห็นได้ไง หน้าเห่อร้อนขนาดนี้ อาจจะแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว