“นายคะ/นายครับ” เสียงป้ามะลิกับเจ้าครก ดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่ตกตะลึงกับภาพที่เห็น ทีแรกนึกว่ามีเหตุร้ายเพราะแว่วเสียงเหมือนคนทะเลาะ ถกเถียงมาจากบ้านนายใหญ่ จึงรีบปั่นจักรยานชวนกันออกมาดู โชคดีที่ยังไม่ได้เรียกระดมคนงานกันเข้ามาที่นี่ ที่แท้ก็............ 

ทั้งคู่หยุดชะงัก เกวลิน รีบลงจากหลังคนตัวโตมายืนข้าง ๆ เจ้าม้าแก่ แถมยังเกาะแขนเขาไว้อย่างลืมตัว ทำหน้าปั้นยาก ถ้าเป็นไปได้ อยากจะเอาไปมุดในกรงเจ้าสำลีให้รู้แล้วรู้รอดไป ส่วนคนตัวโต ตีหน้านิ่ง ราวกับไม่รู้สึกรู้สา วางมาดนายใหญ่คับไร่ 

“ไม่มีอะไรหรอกป้า เราล้อเล่นกันน่ะครับ” อนาวิน บอกกับแม่บ้านไปอย่างนั้น ทำให้เกวลิน จำเป็นต้องเออออพยักหน้าหงึกหงักตามไปด้วย 

“อ๋อ..ค่ะ ข้าวใหม่ปลามันก็อย่างนี้แหละ ป้าขอโทษนะคะ ที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาขัดจังหวะ..ไปเจ้าครกกลับบ้าน” ป้ามะลิยิ้มแหย ๆ หันมาชวนลูกชายคนสุดท้อง จะเรียกว่าลูกหลงก็ได้ เพราะมาตอนคนเป็นแม่อายุมากแล้ว ก่อนจะกลับบ้านไม่วายหันมาขอโทษขอโพยอีกหลายครั้ง ความจริงที่พักคนงานกับบ้านหลังนี้อยู่ห่างกันมาก แต่เพราะเป็นเวลาดึกสงัด กับเสียงอาละวาดแปดหลอด ทำให้ได้ยินไปไกล 

“เล่นอะไร ไม่เข้าท่า” อนาวิน ปัดมือหญิงสาวออกอย่างเคือง ๆ ก่อนจะเดินตึง ๆ ขึ้นบ้านไปไม่หลงเหลืออาการของคนเมาสักกะติ๊ด.... ความจริงทั้งโกรธทั้งอายมากกว่า กะจะแกล้งยัยตัวแสบแต่มาโดนสวนกลับซะนี่ 

“เชอะ! ฉันไม่ได้เล่นย่ะ...นายน่ะสิ...เล่นอะไรบ้า ๆ” เกวลินบ่นพึมพำส่งค้อนตามหลัง...หมดกัน อุตส่าห์จะสร้างภาพภรรยาที่แสนดีและอ่อนโยน.....พัง! พังพินาศของแท้........ 

 

อนาวิน นั่งกอดอกพิงหัวเตียง หน้าตาบึ้งตึง เขาอยู่ในชุดนอนเรียบร้อย สายตาคู่คมจับจ้องไปยังผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเมีย ใบหน้าหล่อนนวลเนียนหมดจด แม้ไม่ถึงกับโดดเด่น แต่ก็สวยแบบเพ่งพิศ โดยเฉพาะดวงตากลมโตแววตาสุกใสแลดูเฉลียวฉลาด กระตือรือล้น เรือนร่างที่บอบบาง อำพรางก้อนเนื้ออวบอิ่มเต็มไม้เต็มมืออย่างไม่น่าเชื่อ ผิดคาดไปมาก ทีแรกคิดว่าหล่อนจะเป็นพวกจอแบนเสียอีก ไม่นึกว่าจะอึ๋ม....ถ้าเพียงแต่หล่อนจะฤทธิ์น้อยกว่านี้ เป็นลูกแมวเชื่อง ๆ อ้อน ๆ หน่อย เขาก็คงทำใจผลิตลูกกับหล่อนตามที่บิดาต้องการได้ไม่ยาก เพราะทดสอบแล้ว เคมีเข้ากันได้ดีเกินคาด... 

เกวลิน รู้สึกว่ามีสายตาอำมหิตจับจ้องอยู่ทุกฝีก้าว หล่อนไม่แม้แต่จะหันไปมอง....เปล่าเลย คนอย่างยัยเกว ไม่เคยกลัวใคร.......แค่ไม่อยากสบตาด้วย...เป็นไรปะ....... หญิงสาวรีบทาครีมบำรุงผิวหน้าผิวกาย อย่างลวก ๆ ก่อนจะมาม้วนตัวเป็นดักแด้เหมือนคืนที่ผ่านมา ทำเหมือนมองไม่เห็นคนนั่งหน้าตูมอยู่บนเตียง 

“นี่คุณ จะหนีความรับผิดชอบหรือไง” อนาวินเอ่ยเสียงสะบัด 

นั่นไง....... เอาแล้วไง......ยัยเกวเอ้ย...... โดนคุณชายแผลงฤทธิ์ใส่อีกจนได้ หล่อนนึกในใจทำเป็นหลับเดี๋ยวคงเลิกบ่นไปเอง แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด