พลาดและอดีต
× 0
× 0
× 0
"อืม...."
ฮารุโตะลืมตาแล้วค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมา
"ไหนบอกว่าเวลาถูกหยุดไง แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าร่างกายมันเหนื่อยล้าแปลก"
ฮารุโตะลงจากเตียงแล้วทำการยืดกล้ามเนื้อกับบริหารร่างกายหลายๆส่วนใช้เวลาไม่นานก็ออกมาจากห้อง
"อ้าว? วันนี้หายไปไหนกันหมดนะ"
ปกติเวลาฮารุโตะเดินออกมาจากห้องจะต้องมีเมดคิยเฝ้าอยู่คนนึงเสมอแต่ในครั้งนี้กลับไม่มีเลย
"คงมีธุระกันล่ะมั้ง ห้าว...."
ฮารุโตะหาวน้ำตาเล็ดไม่ได้สนใจอะำรเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อทำกิจวัตตามปกติ พอเสร็จแล้วก็มุ่งหน้าไปที่ห้องอาหาร
"แปลกจริงๆ หืมมีคนอยู่ในห้องอาหารงั้นเหรอ"
ฮารุโตะเดินมาอยู่หน้าประตูระหว่างทางนั้นไม่มีใครเลยซักคนแต่ฮารุโตะสัมผัสได้ว่ามีคนอยู่อีกฝากนึงของประตูไม่ใช่แค่หนึ่งแต่คนที่อยู่ในห้องนั้นคือทุกคนในบ้านหลังนี้
"มารวมกันในห้องนี่มีอะไรรึเปล่านะ"
ฮารุโตะไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าไม่ถามก็คงไม่รู้จึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป
"มาช้าจังเลยนะ ฮารุโตะ"
เสียงนั้นดังในเวลาเดียวกับที่ประตูเปิดออก ฮารุโตะที่ได้ยินเสียงนั้นก็รู้ได้ทันที
"คุณพ่อ...."
ชายหน้าตาเคร่งขรึมอายุวัยกลางคนดวงตาสีฟ้าเหมือนกับฮารุโตะมองมาด้วยแววตานิ่งเรียบ
"นั่งสิ"
"ขอปฏิเสธครับ ขอตัว"
ฮารุโตะพูดจบก็หันหลังกลับเดินออกจากห้องไปทันทีแต่ก็ถูกเมดขวางเอาไว้
"คิดจะทำอะไรน่ะ คุณไม่มีสิทธิจะทำอะไรในบ้านหลังนี้นะ เรีย กิลพวกเธอก็ไม่ต้องเอาแต่เงียบตามผมมาได้แล้ว"
ฮารุโตะเรียกทั้งสองคนที่ยืนนิ่งอยู่ กิลกับเรียที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำตามที่ฮารุโตะบอกแล้วเดินมาหา
"ผมขอตัว ช่วยเปิดทางด้วย"
ฮารุโตะกลับไปทำสีหน้าเหมือนสมัยก่อนสีหน้าที่ไม่แยแสต่อคนรอบข้างเมดที่เห็นแบบนั้นจึงรีบเปิดทางให้ทันที
"ไม่ไหว คงยังโกรธอยู่สินะ"
"ต้องขออภัยด้วยแต่นายน้อยช่วงนี้มีสีหน้าที่แจ่มใสขึ้นจริงๆนะขอรับ ท่านเซย์จิ"
พ่อบ้านก้มหัวให้กับชายผู้เป็นพ่อแท้ๆของฮารุโตะ คุอง เซย์จิหัวหน้าตระกูลปัจจุบัน
"ไม่หรอก สีหน้าก่อนที่จะเข้ามาในห้องนี้น่ะเป็นสีหน้าที่เหมือนกับก่อนที่คาเร็นจะเสียเลย สีหน้าของเด็กหนุ่มผู้อ่อนโยน"
เซย์จิดื่มน้ำชาอย่างแผ่วเบาแล้วพูดออกมา
"จะให้ยกโทษให้กับฉันที่เป็นคนเอาชีวิตคาเร็นแม่ของเจ้านั้นน่ะไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เอาล่ะหมดเวลาแล้ว"
"ถ้างั้นกระผมจะไปเตรียมรถให้ขอรับ"
พ่อบ้านพูดจบก็ก้มหัวให้จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องอาหาร.....
..
..
..
-อีกด้านนึง
"ขอโทษนะที่ไปโวยวายใส่พวกเธอแบบนั้น"
ฮารุโตะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างตนเองกับพ่อให้เรียกับกิลฟัง
"ไม่หรอก แค่ฮารุโตะยอมเล่าให้ฟังก็ดีแล้วล่ะ"
"เหอะกับไอ้คนที่ทำร้ายคนรักตัวเองได้ด้วยสีหน้าแบบนั้นถ้าเป็นเราล่ะก็ป่านนี้มันคงไม่เหลือแม้แต่กระดูกด้วยซ้ำ"
เรียกับกิลพูดออกมาหลังจากฟังสิ่งที่ฮารุโตะเล่ามา
"ฮะๆ ผมทำไม่ได้หรอกยังไงเขาก็เป็นพ่อของผมนะ เรื่องนั้นช่างเถอะผมตัดสินใจได้แล้วล่ะ"
ฮารุโตะยิ้มให้ทั้งสองคนแล้วพูดออกมาเรียที่ไม่เข้าใจว่าฮารุโตะตัดสินอะไรเลยถาม
"ตัดสินอะไรงั้นเหรอ"
"ผมจะออกไปใช้ชีวิตเองจะละทิ้งตระกูลเลือดเย็นบ้าๆนี่แล้วไปใช้ชีวิตในโลกภายนอก"
ฮารุโตะพูดด้วยสีหน้าจริงจังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเก็บของทุกอย่างเข้า'สโตเรจ'
"ผมเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมหมดแล้วที่เหลือก็แค่ออกจากบ้านหลังนี้พวกเธอจะไปกับผมไหม"
ฮารุโตะหันไปหาทั้งสองคน ถึงตอนแรกเรียจะมาเพราะอยากอยู่กับฮารุโตะตอนนี้อาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้ส่วนกิลนั้นก็ไม่ต่างกัน
"จุดประสงค์เดิมของฉันก็คืออยากรู้จักนายให้มากขึ้นนะ ต้องไปด้วยอยู่แล้วสิ"
"ถ้าไม่มีเจ้าอยู่เราก็ใช้ชีวิตไม่ได้น่ะสิ แถมพลังของเราก็อยู่ที่นายด้วย"
ฮารุโตะที่ได้ฟังแบบนั้นอยู่ๆก็มีน้ำตาไหลออกมาเล็กๆ
"ขอบคุณนะทั้งสองคน ถ้างั้นไปกันเถอะผมใช้เงินที่หาได้มาอย่างลับๆซื้อทุกอย่างเอาไว้หมดแล้วไปกันเถอะ"
ฮารุโตะเดินไปเปิดหน้าต่างแล้วเรียกเรือเหาะสีทองออกมามันคือบัลลังค์แห่งราชสวรรค์ของกิลนั้นเองทั้งสามคนขึ้นไปบนเรือเหาะ
"เอาล่ะถ้างั้นลาก่อนนะทุกคน"
ฮารุโตะกดปุ่มในสมาทโฟนเพื่อให้แผนที่วางไว้เริ่มขึ้น โดยเริ่มจากลบข้อมูลตัวตนทุกอย่างของฮารุโตะ ฮารุโตะได้ใช้พลังของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ การลบข้อมูล ลบใบหน้าของตัวเองกับคนที่รู้จักทั้งหมดยกเว้นเรีย กับกิล
"เท่านี้ตัวตนของคุอง ฮารุโตะทายาทประจำตระกูลใหญ่ของโลกก็ไม่มีตัวตนอีกต่อไปแล้วล่ะนะ"
ฮารุโตะพูดด้วยสีหน้าเศร้าลงเล็กน้อยแต่ก็ส่ายหัวไล่เรื่องพวกนี้ทิ้งไปแล้วให้เรือเหาะออกบินทันที
"นี่แล้วพวกเราจะไปไหนงั้นเหรอ"
กิลนั่งอยู่ตรงหัวเรือถามออกมาหลังจากที่เริ่มออกเดินทางได้ซักพัก
"ผมซื้อเกาะเล็กๆไว้ที่ทางใต้น่ะเป็นเกาะชนบทไม่มีอะไรพิเศษ เหมาะแก่การเริ่มต้นใหม่ดีไหมล่ะ"
"เหรอ ช่างเหอะแต่ถ้ามีขนมอร่อยๆก็ดีสิเหมือนกัน"
"นี่เธอ คิดแต่เรื่องกินอย่างเดียวรึไง"
"ฮ่าๆ ทั้งสองคนนี่สนิทกันดีจังเลยนะ"
เรีย หรืออาเธอเรียหัวเราะออกมาถึงนิสัยของทั้งสองคนที่คล้ายกันการเดินทางครั้งนี่ใช้เวลาไม่นานก็ไปถึงเกาะที่ฮารุโตะบอก
มันเป็นเกาะที่ไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไปรอบๆก็มีธรรมชาติ ชาวบ้านที่อยู่อาศัยก็มีไม่มากทุกคนทำงานกันอย่างยิ้มแย้ม ฮารุโตะบังคับเรือเหาะไปที่บ้านหลังนึงในภูเขาใกล้ๆ
"นี่คือบ้านของพวกเรา ผมไม่อยากให้ต้องลำบากทำความสะอาดเลยเลือกขนาดเท่านี่น่ะอยู่ได้รึเปล่าทั้งสองคน
"ฉันไม่มีปัญหา รอบๆก็เต็มไปด้วยต้นไม้รู้สึกสงบใจได้ดีเลย"
"เราก็ไม่มีปัญหาได้อยู่แบบนี้มันแปลกใหม่ดูน่าสนใจดี"
ฮารุโตะที่ฟังแบบนั้นก็ยิ้มออกมาที่เลือกไม่ผิดจากนั้นทั้งสามคนก็เข้าไปในบ้านฮารุโตะเอาของออกมาวางตกแต่งบ้านที่ว่างเปล่า
ใช้เวลาทั้งวันในที่สุดก็เสร็จ
"เสร็จสักที ไม่นึกว่าแค่จัดบ้านเนี่ยมันจะเหนื่อยแบบนี้"
"แต่ก็สนุกดีนะ"
"หิวแล้วอ่า...."
ทั้งสามคนพูดพลางนอนอยู่บนโซฟาคนละตัว
"ถ้างั้นก็มากินช้าวกันเถอะตอนที่ไปพักผมได้ผักกับอาหารของพวกคุณป้ามาด้วยล่ะ"
ฮารุโตะพูดแล้วหยิบอาหารออกมาตอนที่ทุกคนกำลังจัดของอยู่นั้นฮารุโตะได้ไปทักทายชาวบ้านที่อยู่ตีนเขาแล้วเอาของฝากไปให้ชาวบ้านก็พากันยิ้มแย้มยกอาหารหรือผักสดให้ฮารุโตะ ทำให้อาหารเต็มโตะไปหมดเลย
"ว้าวดูน่าอร่อยจัง"
"จริงด้วยงั้นเดี๋ยวไปเตรียมของให้นะ"
เรียทำหน้าที่เมดที่ได้เรียนรู้มาเดินไปเตรียมอุปกรณ์สำหรับทานอาหารจากนั้นทุกคนก็มานั่งพร้อมหน้ากัน
"กินล่ะนะครับ/ค่า"
ทั้งสามคนกินอาหารกันอย่างยิ้มแย้ม ผ่านไปไม่นานกิลก็พูดขึ้น
"จริงสิมาฉลองให้กับการย้ายบ้านใหม่กันเถอะ ฮารุโตะในเกทออฟบาบิโลนน่ะมีเหล้าชั้นยอดอยู่นะเอาออกมาสิ"
"เอะแต่ว่านั้นมัน...."
"เอาเถอะน่า"
ฮารุโตะที่โดนกิลตื้อก็ไม่มีทางเลือกหยิบเหยือกสีทิงอร่ามออกมาจาก'สโตเรจ' เพราะสโตเรจของฮารุโตะนั้นเชื่อต่อกับเกทออฟบาบิโลนอยู่แล้ว
"ดีล่ะๆ ถ้างั้นมาเฉลงกัน!!"
กิลที่คึกได้ที่รินเหล้าใส่แก้วให้ฮารุโตะกับเรีย
"คัมไป!!"
กิลดื่มเหล่าหมดแก้วในทีเดียวส่วนเรียก็ค่อยๆดื่มเพราะต้องการชิมรสชาติของเหล้าชั้นเลิศมีเพียงฮารุโตะเท่านั้นที่ไม่ได้ดื่มมัน
"หืมเป็นอะไร ไม่ดื่มรึไงฮารุโตะ"
"เออ...คือผมไม่ค่อยชอบดื่มน่ะเพราะงั้น..."
ฮารุโตะยิ้มให้กิลแล้วค่อยๆวางแก้วลง
"ดื่มๆไปเหอะน่า!!!"
ช่วงเวลาเดียวกับที่กิลพูดแก้วเหล้าก็ถูกยัดใส่ปาก ฮารุโตะที่ไม่ทันระวังก็เผลอกลืนเข้าไปซะแล้ว
"อึก"
"ไงล่ะ เหล้าชั้นเลิศแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆหรอกนะฮารุโตะ อ่าว?เป็นอะไร"
อยู่ๆฮารุโตะก็เงียบไปหลังจากที่ถูกยัดเหล้าเข้าปาก
"ฮารุโตะเป็นอะไรรึเปล่า"
เรียที่เห็นว่าฮารุโตะแปลกไปก็ถามออกมาและในทีสุดฮารุโตะก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับพุ่งเข้าไปจับแขนทั้งสองข้างของกิลเอาไว้
"เดี๋ยวจะทำอะไรน่ะ!!!?"
ไม่ทันที่กิลจะพูดจบริมฝีปากของกิลก็ถูกปิดด้วยปากของฮารุโตะที่เข้าไปจูบแบบไม่ทันตั้งตัว
"ผมน่ะนะ อดทนมาตลอดพวกเธอน่ะทั้งน่ารัก ทั้งสวยแถมยังเก่งกันมากๆเลยล่ะ"
ฮารุโตะถอนจูบออกมาแล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
"เดี๋ยวก่อน ฮารุโตะหรือว่าเธอเมา-ว๊ายย"
เรียที่จะเข้ามาห้ามอยู่ก็ถูกฮารุโตะจับหน้าออกจนเผลอร้องออกมา
"เรียผมเองก็ชอบเธอ ทั้งสองคนน่ะคือคนสำคัญของผมเพราะงั้นผมจะไม่ปล่อยพวกเธอไปเด็ดขาด"
ฮารุโตะหน้าแดงแบบสุดๆจากนั้นก็เข้าไปจูบเรียด้วย อีกคนมือทั้งสองข้างก็กำลังขยำหน้าอกของเรียไปพร้อมกัน
"เดี๋ยวสิ เรียได้แบบนี้มันขี้โกง เราเอง...เราเองก็ชอบนายเหมือนกันนะ!!!"
กิลสารภาพออกมาด้วยหน้าที่แดงไม่แพ้ฮารุโตะเลย
"ถ้างั้นพวกเราก็จะอยู่ด้วยกันนะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
ฮารุโตะเข้าไปโอบกอดเรียกับกิลทั้งสองคนก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรจากนั้นฮารุโตะ กิลกับเรียก็เดินเข้าไปในห้องที่มีเตียงขนาดใหญ่รออยู่.....
..
..
..
..
..
..
..
..
////////////////////////
-ยังไม่จบหรอกนะ แค่ไม่รู้จะไปโลกไหนดี
-เลยมาจัดระเบียบความสำคัญในโลกจริงซักหน่อย
-แค่นี้แหละส่วนใครหวังNC+ก็.....
