"อะ...ไร..กัน!!!"
"ลาล่ะนะ"
ฮารุโตะใช้ดาบลำแสงฟันคอของเพลเยอร์ตรงหน้าทิ้งทันที ตั้งแต่รอบแบทเทิลรอยัลเริ่มขึ้นมานี่ก็ผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมง
"อืม.....ยังใช้ไม่ได้เลยแหะ"
ฮารึโตะเก็บดาบลำแสงจากนั้นก็หยิบปืนคู่ใจออกมา
"ถึงอัตรายิงโดนจะเพิ่มขึ้นแต่ก็ยังไม่โดนร้อยเปอร์เซนซักที"
ฮารุโตะลงไปนั่งเช็คสภาพปืนแล้วบ่นออกมาตอนนี้ฮารุโตะเก็ยเพลเยอร์ไปแล้วเก้าคนสี่คนถูกโจมตีด้วยนัดเดียวตายทันทีส่วนที่เหลือฮารุโตะยิงพลาดจึงต้องตามไปเก็บระยะประชิดแทน
"อ๊ะจริงสิ ตอนนี้ชิน่อนกับเจ้าคิริโตะยังรอดอยู่ไหมนะ"
ฮารุโตะหยิบอุปกรณ์ออกมามันคือแผนที่ที่จะคอยบอกตำแหน่งปัจจุบันของเพลเยอร์ที่เข้าร่วมทุกสิบห้านาที
"หืมเพลเยอร์ตอนนี้เหลือน้อยเกินคาดแหะ ชิน่อนกับคิริโตะอยู่ด้วยกันคงกำลังร่วมมือกันอยู่ โอ้เจ้าSterbenนั้นก็ยังอยู่เหมือนกัน"
ฮารุโตะมองดูตำแหน่งจนหมดเวลา
"เอาไงดีนะ ถ้าชนะจะได้กลับโลกเลยรึเปล่าหว่ายังไงก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแหะ"
ฮารุโตะนั่งคิดไปมาอยู่คนเดียวกลางแจ้งโดยที่มีใครบางคนกำลังเล็งปืนมาอยู่
"เอาเถอะ ยังไงตอนนี้ก็ต้องหวังทีาหนึ่งล่ะนะเหยื่อรายต่อไปเป็นนายก็แล้วกัน"
ฮารุโตะหงายตัวเพื่อหลบกระสุนที่ยิงมาจากนั้นก็ใช้ Barrett M82 ยิงในสภาพกลับหัว
ปัง!!!!
กระสุนพุ่งจากปากกระบอกปืนพุ่งไปทันทีด้วยอำนาจทำลายล้างถึงจะอยู่หลังที่กำบังก็ทำอะไรไม่ได้
"อะไรเนี่ย ยิงท่านี้มันดูเท่สุดๆไปเลยนี่น่า"
ฮารุโตะตาเป็นประกายมองท่ายิงของตัวเองเมื่อกี้จากนั้นก็เก็บอุปกรณ์เข้าช่องไอเทมไป
"เอ้าหึบ!!"
ฮารุโตะกระโดดไปมาเพื่อทดสอบน้ำหนักของตัวเองจากนั้นก็มองไปทางนึง
"เท่าที่เห็นเมื่อกี้เจ้าพวกนั้นอยู่แถวๆทะเลทราย ใช้เวลาวิ่งซักยี่สิบนาทีก็น่าจะถึงนะ"
ฮารุโตะตั้งถ้าเตรียมวิ่งแล้วเปลี่ยนสีหน้าจากนั้นก็พุ่งตัวไปทันที
..
..
..
..
..
..
..
..
-อีกด้านนึง
"บางทีเดดกันอาจจะไม่ได้มีแค่คนเดียว..."
"แบบนั้นมันจะเป็นไปได้ยังไง"
"เป็นไปได้สิถ้าในช่วงที่ยิงเพลเยอร์ในเกมแล้วให้อีกคนไปจัดการในโลกจริงล่ะก็...."
คิริโตะกับชิน่อนที่เพิ่งหนีตายจากเดดกันกำลังคุยกันเกี่ยวกับพลังปริศนาที่ใช้ฆ่าคนได้ของเดดกัน
"จริงสิชิน่อนเธออยู่ที่บ้านคนเดียวรึเปล่า"
"เอ๊ะ?!?!"
ชิน่อนที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มหน้าซีดถ้าหากสิ่งที่คิริโตะพูดมาเป็นความจริงล่ะก็มันก็เท่ากับชิน่อนนั้นกำลังนอนรอความตายอยู่นั้นเอง
"มะ มะ!!?"
"ใจเย็นๆสิชิน่อนถ้าหากชีพจรเธอเต้นเร็วเกินล่ะก็จะถูกบังคับล็อคเอ้านะ!! ใจเย็นก่อนค่อยๆหายใจ...."
คิริโตะพยายามปลอบชิน่อนแต่แล้วอยู่ๆคิริโตะก็ได้ยินเสียงบางอย่างจากทางปากถ้ำ
"นั้นมันอะไรน่ะ"
คิริโตะมองกลุ่มควันที่ค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆเลยหยิบกล้องออกมาส่องดูแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลยชิน่อนก็ได้แต่มองควันนั้นอย่างหวาดกลัว
"เห้อ...มาหลบอยู่ตรงนี้งั้นเหรอใช้เวลาหาตั้งนาน"
อยู่ๆก็มีเสียงของใคนบางคนดังมาจากอีกฝากนึงของถ้ำคิริโตะกับชิน่อนสะดุ้งรีบตั้งถ้าพร้อมรบทันทีเล็งไปที่เงาสีดำด้านใน
"ใจเย็นสิ นี่ผมเองชิน่อน คิริโตะ"
"นายคือ...."
"ฮา..รุโตะ..คุง?"
ฮารุโตะค่อยๆเดินออกมาจากเงาแสดงตัวให้ดูทำให้ทั้งสองคนพากันถอนหายใจเหือกใหญ่
"ใช้แล้ว แหม่เสียเวลาพอดูเลยนะพอไม่เห็นในแผนที่ก็นึกว่าทั้งสองคนเสร็จไปแล้วซะอีกแต่พอเช็คคนที่แพ้ก็ไม่มีรายชื่อพวกนายก็เลยลองหาดูน่ะ"
ฮารุโตะพูดไปพลางหยิบแผนที่ออกมาให้ดู
"เดี๋ยวสิ แล้วนายทำไมถึงมาโพล่ด้านในแทนที่จะเป็นข้างนอกล่ะ!!"
คิริโตะโวยวายใส่ฮารุโตะที่อยู่ๆดพล่ออกมาแถมยังทำไม่ทุกข์ร้อนอีก
"น่าไหนๆผมก็อยู่ในเกมที่เหมือนกับสายลับทั้งทีขอแสดงบทบาทแบบนี้หน่อยไม่ได้รึไง"
"ไม่ได้! ไม่รู้รึไงว่าตอนนี้กำลังซีเรียสกันอยู่เนี่ย"
"อุ๊บ ฮ่าๆ"
ฮารุโตะกับคิริโตะที่กำลังเถียงเรื่องไร้สาระกันอยู่ๆก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาทั้งสองคนเลยหันไปมองเจ้าของเสียงนั้นก็คือชิน่อนนั้นเอง
ฮารุโตะมองรอยยิ้มนั้นจากนั้นก็พูดขึ้นมา
"ดูเหมืนจะสบายใจกันแล้วสินะ ถ้างั้นมาคุยกันหน่อยสิผมมีเรื่องอยากจะถามพวกนายอยู่พอดี"
ฮารุโตะลงไปนั่งกับพื้นเพื่อรอให้คิริโตะเล่าสถานการณ์ให้ฟัง
..
..
..
-หลายนาทีผ่านไป
"เห...เพลเยอร์ปริศนาเดดกัน ผู้มีพลังฆ่าคนในโลกจริงผ่านเกมได้โกหกได้หน้าด้านจริงนะแต่เจ้านั้นน่ะผมจัดการไปรอบนึงแล้วนะ"
ฮารุโตะขมวดคิ้วไม่พอใจถึงวิธีการฆ่าแบบนี้แต่ก็พูดข้อมูลของทางนี้ให้ฟังบ้าง
"ว่าไงนะ"
คิริโตะได้ยินงั้นก็จับไหลฮารุโตะแล้วถามอีกรอบ
"ก็บอกว่าเคยจัดการไปแล้วรอบนึง เจ้านั้นมีฝีมือดาบพอตัวเลยล่ะ ถึงจะสู้ผมไม่ได้ก็เถอะแต่ว่าผมตัดสินใจแล้วผมจะไปจัดการข้างนอกเอง เรื่องเดดกันพวกนายก็จัดการเองก็แล้วกัน"
ฮารุโตะพูดจบก็เลื่อนมือเพื่อเปิดหน้าต่างออกมาแล้วเตรียมล็อคเอ้า
"เดี๋ยวสิที่บอกจัดการข้างนอกนี่คือ...."
คิริโตะไม่เข้าใจสิ่งที่ฮารุโตะพูดออกมาเลยถาม
"ก็บอกว่าเดดกันข้างนอกนั้นเดี๋ยวผมจะจัดการเอง แค่นั้นแหละ อ่าว?"
ฮารุโตะพูดจบก็กดปุ่มล็อคเอ้า แต่ว่ากดไม่ติด
"นี่นายหรือว่าไม่รู้ว่าการแข่งนี้จะล็อคเอ้าไม่ได้จนกว่าจะจบ...."
คิริโตะมองฮารุโตะแบบหน่ายๆ
"เออ.....นั้นสินะ ถ้างั้น"
ฮารุโตะหลับตาลงทำสมาธิเพื่อเปลี่ยนกลับไปควบคุมร่างในโลกความเป็นจริง ร่างของฮารุโตะค่อยๆยื่นมือมาแตะที่สวิตเพื่อปิดเครื่อง
"ฮารุโตะ ฮารุโตะ"
ชิน่อนมองฮารุโตะที่นิ่งไม่ยอมขยับมาตั้งแต่เมื่อกี้ จากนั้นอยู่ๆร่างของฮารุโตะก็หายไปพร้อมกับสัญลักษ์ว่าการเชื่อมต่อถูกตัดขาด
..
..
..
..
..
..
-ภายในห้องพักที่ฮารุโตะใช้ในการเล่นเกม
"โอ๊ย มึนหัวจัง....นี่คือผลของการฝืนดึงออกมางั้นเหรอ"
ฮารุโตะสบัดหัวไปมาจากอาการมึนเพราะประสาทสัมผัสถูกสับเปลี่ยนกระทันหัน
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ต้องรีบไปหาชิน่อน"
ฮารุโตะเอื้อมมือไปจับคาตานะคุซานางิ ฮารุโตะใช้มันประคองค่อยๆเดินออกไปจากห้องใช้เวลาสิบนาทีฮารุโตะก็มาถึงแมนชั่นที่ชิน่อนบอกว่าอยู่ที่นี่
"แย่ล่ะสิ ลืมถามไปเลยว่าอยู่ห้องไหน....ช่วยไม่ได้คงต้องไล่ดูทีละห้องไปเลยละกัน"
ฮารุโตะตัดสินใจแบบนั้นจากนั้นก็เริ่มไล่เคาะประตูทีละห้องไปเรื่อยๆซึ่งเสียเวลาอย่างมาก
"ขอโทษด้วยครับ"
ฮารุโตะก้มหัวให้ครอบครัวนึงที่ออกมาเพราะฮารุโตะเรียกหลังจากขอโทษแล้วก็เริ่มหาต่อไปจนอยู่ๆ
"ช่วยด้วย!!!!"
ก็มีเสียงร้องให้ช่วยดังมาจากห้องถัดไปที่อยู่ไม่ไกลนัก
"ชิ...ดันเสียเวลาหาตั้งนานในที่สุดก็เจอสักที เห้ย!!!"
ฮารุโตะที่หัวเสียแบบสุดๆถีบประตูเปิดเข้าไปก็เจอกับภาพที่มีเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังถูกผู้ชายคร่อมอยู่ด้วยใบหน้าหื่นกระหาย
"อาซาดะ อาซาดะ เอะ?แกเป็นใคร"
ผู้ชายคนนั้นสังเกตุเห็นฮารุโตะก็เงยหน้าแล้วถามออกมาฮารุโตะไม่ลังเลยใช้ลูกเตะ เตะใบหน้านั้นจนกระเด็น
"แอ๊ก!!!"
ชายคนนั้นที่ถูกลูกเตะของฮารุโตะกระเด็นเข้าไปชนกับตู้แล้วสลบไปทันที
"ไม่เป็นไรนะ เธอคือชิน่อนใช่รึเปล่า"
ฮารุโตะก้มตัวยื่นมือไปหาผู้หญิงตรงหน้าแล้วถามออกมา
"ฮารุโตะ...งั้นเหรอ"
"อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ คุอง ฮารุโตะขอโทษที่มาช่วยช้าไปนะ"
ฮารุโตะจับมือชิน่อนแล้วดึงให้เธอลุกขึ้นมา
"ไม่หรอก แต่ว่ามาช่วยจริงๆด้วยสินะ ฉันชื่ออาซาดะ ชิโนะฝากตัวด้วย"
"ก็บอกไปแล้วไงว่าจะช่วยน่ะ เอ๊ะ?"
"อะไรเหรอ"
ชิโนะถามออกมาเพราะอยู่ๆฮารุโตะก็ส่งเสียงแปลกๆแล้วปล่อยมือ
"ขอโทษทีนะดูเหมือนเวลาของผมจะมาได้แค่นี้ที่เหลือเดี๋ยวเจ้าคิริโตะก็คงมาช่วยเองไว้เจอกันใหม่นะ"
ฮารุโตะพูดจบก็รีบออกจากห้องไปทันทีทิ้งให้ชิโนะโบกมือลาแบบงงๆ
"อะไรกันเนี่ยอยู่ๆก็ให้กลับซะงั้นขอเวลาอีกนิดไม่ได้รึไง-"
ฮารุโตะพูดไม่ทันจบร่างของฮารุโตะก็สลายหายไปซะแล้ว...
..
..
"[เป็นโชว์ที่ไม่เลว แต่ถ้าอยากจะสร้างฮาเร็มก็ต้องมีพลังมากกว่านี้นะแต่ถึงจะสร้างได้ก็คงตกเป็นพ่อบ้านใจกล้าอยู่ดีนั้นแหละน้า.....]"
อยู่ๆก็มีเสียงดังเข้ามาในหัวของฮารุโตะ แต่ฮารุโตะที่ฟื้นขึ้นมากลับจำสิ่งที่เสียงนั้นบอกมาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
..
..
..
..
..
..
/////////////////////////////
-ขอจบโลกนี้แบบโง่ๆเลยละกันการมาเขียนซ้ำในโลกที่เคยมาแล้วนี่มันยากจริงๆเพราะต้องเปลี่ยนตัวละครกับวิธีเดินเรื่องใหม่
-โลกต่อไปเอาเป็นสเต็บเดิมไปโลกที่ไม่เคยไปละกัน
-โปรเจกใหม่เขียนเสร็จไปแล้วหนึ่งตอนนะมันช่างยาวไกลยิ่งนักโลกต่อไปเอาอะไรดีนะรีเควสมาที!!!ยังเขียนคอเมดี้ไม่ไหวนะ