"อืม.....ตอนแรกคิดว่าพอเคลียร์เกมได้แล้วจะได้กลับโลกเดิมซะอีกแต่ไหงถึงมาโพล่ข้างนอกนี้ได้ล่ะเนี่ย"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาพลางมองไปรอบๆที่เป็นห้องพักของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

 

"แล้วตัวเราในตอนนี้มีตัวตนในโลกงี้ยังไงนะ"

 

ฮารุโตะยกมือซ้ายขึ้นมาแล้วปัดลงแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

"อ้อ 'สเตตัส' สินะลืมไปเลย"

 

ฮารุโตะพึมพัมจากนั้นก็มีหน้าต่างโปร่งแสงปรากฏออกมาเหมือนทุกทีแต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือมันไม่มีข้อความของพระเจ้าออกมาอย่างทุกที

 

"เอาไงดีล่ะทีนี้ ดูเหมือนเราจะไม่มีคนรู้จักด้วยสิแถมเงินก็ไม่มีด้วย"

 

ฮารุโตะสำรวจรอบๆตัวก็มีแค่เสื้อผ้าปกติเท่านั้นเองเครื่องยืนยันตัวตนอะไรก็ไม่มีซักอย่าง

 

"ช่วยไม่ได้ตอนนี้มันก็เท่ากับเราเป็นคนเถื่อนขืนโดนจับไปคงแย่แน่"

 

ฮารุจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าที่วางอยู่ข้างๆจากนั้นก็เดินไปที่หน้าต่าง แต่ก่อนที่ฮารุโตะจะทำอะไรก็มีเสียงคนหลายคนพากันวิ่งวุ่นเพราะเหล่าเพลเยอร์ในsaoพากันฟื้นขึ้นมาแล้ว

 

"ก่อนอื่นก็ต้องไปหาที่อยู่ก่อนล่ะนะ"

 

ฮารุโตะกระโดดออกจากหน้าต่างห้องไป โดยชั้นที่ฮารุโตะอยู่นั้นคือชั้นหก ฮารุโตะที่ล่วงลงมาอาศัยทักษะที่ฝึกมาจากหลายๆที่เพื่อลงพื้นอย่างปลอดภัย

 

"ดูเหมือนพลังพื้นฐานจะกลับมาแล้วสินะ"

 

ฮารุโตะกำมือตัวเองจากนั้นก็เปิด'สโตเรจ'ขึ้นมา

 

"อ่า ไม่มีเงินจริงๆด้วยแหะ"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาพลางนึกเงื่อนไขที่พระเจ้าให้มาในตอนแรก

 

"เห้อ....ให้มาตัวเปล่าแล้วหาเงินเองแบบนี้เนี่ยมันลำบากนะ"

 

ฮารุโตะมองท้องฟ้าแล้วถอนหายใจออกมาจากนั้นก็เดิรหายเข้าไปในตรอกแห่งหนึ่งในเมือง....

..

..

..

..

..

-หลายสัปดาห์ผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่เพลเยอร์ sao ฟื้นขึ้นมาจากเกมมรณะ

 

ฮารุโตะกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ระดับสูงกว่าสิบจอ แต่ละจอนั้นเต็มไปด้วยเครื่องหมายกราฟต่างๆ

 

"หืม หุ้นตัวนี่มัน"

 

ฮารุโตะพึมพัมออกมาหลังจากที่เห็นกราฟตัวนึงกำลังดิ่งลงมาฮารุโตะไม่ลังเลที่จะซื้อมาทันที

 

"หึๆ กว่าจะหาเงินทุนมาได้ทำเอาเสียเวลาไปเยอะเลยนะ แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่บอกอีกเหรอว่าผมจะกลับไปได้ยังไงหรือว่าลืมกันไปแล้วนะ"

 

ฮารุโตะหัวเราะคนเดียวแล้วมองไปนังเพดานพลางบ่นออกมาจากนั้นก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาในหัว ฮารุโตะที่ได้ยินแบบนั้นจึงเป็น'สเตตัส'ดูทันที

 

"[ขอโทษทีนะ พอดีเกิดธุระด่วนนิดหน่อยเลยไม่ได้มาคอยดู เคลียร์ได้เร็วไปรึเปล่าตอนแรกก็นึกว่าจะทำอะไรสนุกๆซะอีกอยู่โลกนั้นได้น่าเบื่อจังนะ]"

 

ฮารุโตะอ่านข้อความที่เด้งเข้ามาเลยทำเอาฉุนขึ้นมา

 

"ห่า!! ลากคนอื่นมาโลกอื่นตอนที่ไม่รู้ตัวแล้วยังจะมาหวังเรื่องสนุกอีกเรอะ!!!"

 

ฮารุโตะทุบโต๊ะแล้วตะโกนออกมาจากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกรอบ

 

"[ว้าวโกรธซะแล้ว ถ้างั้นลองเข้าไปเล่นเกมที่ชื่อGGO ดูสิหากทำอะไรน่าสนใจล่ะก็อาจได้กลับบ้านก็ได้นะ]"

 

พออ่านข้อความจบแล้ว

 

"GGO? ถ้าจำไม่ผิดมันคือเกมในเนื้อเรื่องตอนภาคสองหนิแย่แล้วสิเราไม่เคยดูซะด้วย"

 

ฮารุโตะปิดหน้าตารางกราฟแล้วเปิดหาข้อมูลเกมที่พระเจ้าบอกให้มา

 

"อืม...เกมVRแนวสงครามที่ต่อสู้กันด้วยอาวุธปืน เห~เราเองตั้งแต่โลกอาจารย์โคโระก็ไม่ได้จับปืนเลยแหะ"

 

ฮารุโตะเลื่อนดูข้อมูลไปเรื่อยๆ

 

"เร็วๆนี้จะมีการจัดแข่งขัน bullet fo bullet คงให้ไปแข่งเกมนี้สินะ"

 

ฮารุโตะพึมพัมคนเดียวพลางดูข้อมูลของผู้เล่นแนวหน้ากับวิธีการเล่น จากนั้นก็กดสั่งซื้อตัวเกมกับเครื่องอามิวสเฟียร์ทันที

..

..

..

-วันต่อมาในที่สุดของก็มาส่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

"เอาล่ะจะเป็นโลกแบบไหนกันนะ"

 

ฮารุโตะสวมอามิวสเฟียร์จากนั้นก็ลงไปนอนแล้วทำการเริ่มเกมทันที ตอนเริ่มเกมทุกอย่างก็เป็นปกติดีแต่แล้วอยู่ๆตรงจุดเลือกอวตาลกับชื่อฮารุโตะไม่ำด้ใส่ข้อมูลตรงนั้นแต่กลับถูกวาปมาก่อน

 

"เหอะๆ อีแบบนี้อวาตาลเราก็คงไม่พ้นเหมือนครั้งที่แล้วสินะ"

 

ฮารุโตะที่ถูกบังคับเข้าเกมมาทันทีหัวเราะแห้งๆแล้วหันไปด้ายข้างที่มีกระจกการตึกใหญ่อยู่ สิ่งที่สะท้อนกลับมาก็คือฮารุโตะในร่างหน้าสวยนั้นเอง

 

"เอาเถอะ เราเองก็ชินกับร่างนี้แล้วด้วยสิ เอ...ก่นอื่นก็ต้องหาอาวุธกับฝึกเล่นก่อน"

 

ฮารุโตะเดินไปตามเส้นทางระหว่างทางก็เจอเพลเยอร์มองด้วยสายตาไม่ดีนัก แต่ฮารุโตะก็ไม่ได้สจใจมันจนกระทั้งเดินไปเจอกับร้านบาร์ขายอาวุธแห่งหนึ่ง

 

"ขอโทษนะครับ มีใครอยู่ไหมพอดีผมอยากได้อาวุธมาใช้?"

 

ฮารุโตะเข้ามาแต่กลับไม่มีใครอยู่เลยจะมีก็เพียงแสงไฟโชว์อาวุธหลังเคาน์เตอร์เท่านั้น

 

"ไม่มีใครอยู่งั้นเหรอช่วยไม่ได้"

 

ฮารุโตะหันหลังกลับแตาพอกำลังจะเปิดประตูก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาบอกว่าไม่สามารถเปิดได้

 

"หมายความว่าไง เท่าที่อ่านข้อมูลมาไม่เห็นจะมีอะไรแบบนี้เลยหนิ"

 

ฮารุโตะพยายามจะกดล็อคเอ้า แต่ก็ใช้ไม่ได้

 

"แบบนี้ฝีมือของใครก็คงเดาไม่ยาก แล้วมาขังผมไว้ในนี้คิดจะทำอะไรกันน่ะ"

 

ฮารุโตะพูดออกมาแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมา ฮารุโตะเลยเดินสำรวจบาร์แห่งนี้

 

"ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลก หืม..."

 

ฮารุโตะสังเกตุเห็นกล่องไม้ใบหนึ่งวางอยู่มันเป็นไอเทมชิ้นเดียวที่สามารถหยิบขึ้นมาได้ พอเปิดออกในนั้นก็มีปืนอยู่หนึ่งกระบอก

 

"Barrett M82 ถ้าจำไม่ผิดมันเป็นปืนสงครามไว้ใช้ยิงเครื่องบินในสมัยสงคราม? รึเปล่าหว่า"

 

ฮารุโตะพยายามนึกข้อมูลที่อยู่ในหัว แต่เพราะไม่ใช่คนสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้วเลยจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่

 

 

"หนักอะ...แถมกระสุนก็ใหญ่ด้วยจะให้ดอาไปยิงรถถังที่ไหนรึไง แถมยังถูกล็อคเป็นิาวุธประจำตัวด้วยอีก"

 

ฮารุโตะลองยกขึ้นมาเล็งดูจากนั้นอยู่ๆอาวุธชิ้นนี้ก็ถูกล็อคให้เป็นอาวุธเริ่มต้นซะงั้น

 

"อ่า!! พักนี้มันจะยุ่งวุ่นวายมากไปแล้วนะ ถ้าว่างนักก็ลงมาคุยกันหน่อยเป็นไงผมเงก็ชักเอือมแล้วเหมือนกันนะ!!!"

 

ฮารุโตะตะโกนลั่นจากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาฮารุโตะเลยเปิดอ่านดู

 

"[ก็จริงแหละรู้สึกจะวุ่นวายมากไปนิด พอดีทางนี้ช่างเถอะเอาเป็นว่าขอให้สนุกละกันนะพอจบโลกนี้จะพากลับบ้านแน่นอนเลย^^]"

 

ฮารุโตะอ่านข้อความแล้วเอียงคอไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายจะสื่อแต่จะมัวแต่อยู่เฉยๆก็ไม่ได้อะไร ฮารุโตะจึงเดินออกจากบาร์แล้วไปหาเควสทำเพื่อหาเงินเตรียมลงทะเบียนแข่งbullet fo bullet อย่างที่ตั้งใจไว้

..

..

..

..

..

..

..

//////////////////////////////

-มีใครอยากรู้ไหมว่าคุณเจ้านั้นเป็นใครฮ่าๆALOบทมันไม่อำนวยเท่าไหร่อะ

-หลังจากตอนนี้ขอตัวหายไปสักหน่อยนะจะกลับไปแก้บทแรกจริงๆจังๆแล้ว

-ตอนก่อนหน้าก็บอกแบบนี้แล้วก็กลับมาเขียนตอนต่อเฉย

-ไรท์ชอบให้คนติชมนะ เพราะฝีมือไรท์เองก็ใช่ว่าดีเลิศแล้วยิ่งช่วงนี้มันยิ่งตันเข้าไปใหญ่เลย

-ไรท์ว่าจะเขียนเรื่องใหม่ที่เป็นFicของเรื่องใดเรื่องหนึ่งไปเลยดีไหมแบบไม่ต้องย้ายไปมา(ยังแค่คิดๆอยู่นะกว่าจะทำจริงคงอีกนาน)