ฉันออกมาจากโรงแรมกับจากัวร์หลังจากที่เรากินข้าวที่เตรียมไว้แต่แรกเสร็จ ฉันนอนอยู่ในรถคันงามคันที่จะใช้ลงแข่งพรุ่งนี้ของจากัวร์ ภายในตัวรถดูกว้างและหรูมาก ไม่ต้องเดาให้ยากว่าหมอนี่ใช้เงินกับการแต่งรถคันที่สองไปเท่าไหร่

ความรู้สึกเพลียและง่วงตอนสองทุ่มเวลานี้ทำเอาแทบลืมตาไม่ขึ้น คนที่ทำให้ร่างกายฉันเป็นแบบนี้กลับผิวปากอย่างมีความสุข ฉันง่วงยังจะลากฉันมา ฉันบอกว่าไม่ยังจะหนีบฉันมาด้วยอีก

ฉันโกธรมัน

จากัวร์ขับรถมาจอดอยู่หน้าผับแห่งหนึ่ง เขาเดินลงจากรถมาประคองฉันออกจากรถเมื่อประตูรถเปิดอัตโนมัติ จากัวร์ประคองฉันให้ยืนบนพื้นและกดล็อครถก่อนจะมีผู้ชายใส่ชุดดำเดินมาเฝ้ารถเขาไว้ถึงสามคน

ต้องขนาดนี้เลยหรอ? จอดหน้าผับทั้งๆที่มีป้ายห้ามจอดติดอยู่จอดเรียงจากรถแรมโบกินีที่สวยไม่แพ้กันอีกสองคัน ตกลงนี่มันเป็นเจ้าของพื้นที่ด้วยหรือไง

ฉันขมวดคิ้วมุ่น เงยหน้าขึ้นมองอย่างขอคำอธิบาย จากัวร์แค่โอบเอวเข้าไปในผับเพราะฉันไม่มีแรงมากพอจะเดินด้วยตัวเองเฉยๆหมอนี่เลยต้องช่วยเพื่อไม่ให้ฉันล้มลงไป

“คลับเพื่อน ไอ้ปอร์เช่มันเพิ่งกลับมาจากอเมริกา” คนข้างๆกระซิบข้างหูแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เขาพาฉันเดินแหวกผู้คนเข้าไปด้านใน ระหว่างทางนมชะนีหน้าไหนไม่รู้เบียดแขนแฟนฉันไปหลายเต้าเลยทีเดียว

ก็แค่ได้แค่หาเศษหาเลยละนะ

“ชอบจังนะนมเนี่ย” ฉันแซะ และหันหลังกลับไปมองผู้หญิงนมโตคนหนึ่งที่เดินผ่านหน้าเราไป ขนาดจากัวร์โอบเอวฉันอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนั้นกลับมองผู้ชายของฉันอย่างกับจะกลืนลงคอให้ได้ แล้วรู้มั้ยผู้ชายที่กอดเอวอยู่มันทำหน้ายังไง จากัวร์เอาแต่มองตามยัยนั่นจนเหลียวหลัง สายตามันอยู่ที่หน้าอกผู้หญิงคนนั้นอย่างเดียว

ใช่สินมฉันไม่อลังการเหมือนผู้หญิงคนนั้นนี่

ฉันเบ้ปากใส่จากัวร์ และเดินนำไปเขาเลยต้องรีบเดินตามมากอดเอวไว้ตามเดิม หมอนี่หัวเราะเยาะฉันละ

“ทีหลังชอบแบบนั้นก็อย่ามากินนมฉัน” ฉันเมินหน้าหนีมันไปอีกทาง ไม่อยากจะมองหน้ามีความสุขของมันเลยจริงๆ

เกลียด

จากัวร์ได้ยินดังนั้น ก็เอาแต่หัวเราะไม่ยอมพูดอะไรอีกจนเรามาถึงโต๊ะด้านในสุดที่มีกลุ่มผู้ชายนับสิบคนนั่งอยู่ เพื่อนจากัวร์นั่งอยู่ครบทุกคน เด็กในกลุ่มเขานั่งอยู่โต๊ะข้างๆกันบางคนยกมือไหว้บางคนยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ฉันชักจะชินกับการถูกห้อมล้อมด้วยผู้ชายแล้วละ

“ลีลาท่าเยอะชิบหาย”พี่ไวท์ทักขึ้นคำแรกทันทีที่จากัวร์นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับพี่วิวส์ที่นั่งคลอเคลียกับสาวสวยนมโตอยู่ไม่แคร์สายตาใครเลยจริงๆ

“แล้วใครใช้ให้มึงชวนไม่บอกล่วงหน้า”จากัวร์ตอบและคว้าเอวฉันลงไปนั่งทับตักตามเคย ด้วยแรงจะเดินยังไม่ค่อยมีแล้วจะจับฉันเหวี่ยงไปทางนั้นทีทางนี้ทียังได้

ฉันหันไปทุบอกคนที่ใช้มือหนึ่งกอดเอวมือหนึ่งถือแก้วเหล้าที่เพื่อนส่งให้เข้าปาก จากัวร์สำลักเหล้าเลยละ

“แอ่ก แค่เรื่องนมทำโกธร” เขาว่าและอมยิ้มใส่ตาฉันเต็มๆ มันไม่ได้น่ารัก!

“สมน้ำหน้า” ฉันเบะปากให้มัน ยังเคืองเรื่องนมผู้หญิงคนนั้นไม่หาย ไม่มีทางหายง่ายๆหรอกบอกเลย

“อย่าลงไม้ลงมือกัน” จากัวร์ยังไม่ทันได้ว่าอะไร ผู้ชายหุ่นอย่างกับนายแบบนิตยสารที่ฉันเคยถ่ายแบบด้วยบ่อยๆ เจ้าของผมสีควันบุหรี่ใบหน้าคมคายจมูกโด่งเป็นสัน นัยตาสีดำสนิทนั่นมัน…

หล่อ! หล่อไม่บันยะบันยัง

“มึงสั่งใครพูดใหม่”จากัวร์ตอบกลับ เจ้าของสีผมควันบุหรี่ยกยิ้มมุมปาก เขาไหวไหล่ให้คนใต้ร่างฉันก่อนจะนั่งโซฟาตัวเดียวกับพี่ไวท์

เขามองมาที่ฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ไม่เจอกันนานเปิดตัวเมียแล้ว” เขาหันไปถามจากัวร์ ดวงตาดูหงุดหงิดตาตลอดเวลานั่นมัน…สเป็คฉันชัดๆ

“เรื่องของกูน่า แล้วตกลงเรื่องของมึงเป็นไง” ดูจากัวร์จะสนใจผู้ชายคนนี้มากเขาดูยิ้มตลอดเวลาที่พูดคุยกัน ต่างกับเพื่อนคนอื่นๆที่เขามีท่าทีจริงจัง

“งานยาก เลิกพูดถึงเหอะไอ้ไวท์ชงเหล้าให้หน่อย” เจ้าของผมสีควันบุหรี่หันไปบอกพี่ไวท์ด้วยเสียงหงุดหงิด แต่พอหันมาคุยกับแฟนฉันกลับนุ่มนวลซะจนน่าขนลุก “โครตมุ้งมิ้งไอ้สัส ชุดคู่ไง?”

จากัวร์แค่หัวเราะออกมา เขากอดเอวฉันไว้แน่นขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันจ้องเพื่อนเขาตาเป็นมัน

“ชอบทำให้มีอารมณ์”ดูมันพูดเถอะ ฉันเลยเลิกสนใจเพื่อนเขาและหันไปดูบรรยากาศรอบๆ เสียงบีตส์หนักๆกับผู้คนที่โยกย้ายส่ายสะโพกอยู่ตอนนี้มันช่าง…น่าออกไปดิ้นจริงๆ

“หยุดความคิดเธอซะนีน่า ดูสังค์ขาลตัวเองด้วย”จากัวร์มันว่า เหมือนจะรู้ความคิดฉันทุกอย่างชอบขัดความสุข แม้แต่อาหารตามันก็ขัด ฉันได้แต่นั่งเซ็งดูอะไรไปเรื่อยบนตักมัน ร่างกายไม่ได้เอื้ออำนวยจะหลับแหล่ไปหลับแหล่แต่ก่อนจะหลับตาลงภาพชายหญิงข้างๆกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ ทำเอาตาค้างเลยทีเดียว

อื้อหือจูบกันขนาดนี้เลยหรอ? จะสิงร่างกันอยู่แล้ว

“มองอยู่ได้ ผัวอยู่นี่ปะวะ”ไอ้บ้าจากัวร์ว่าและเอาคางมาเกยไหล่ฉันไว้ พอฉันหันไปมองพี่วิวส์เขาก็หอมแก้มจนต้องหันไปอีกทางแทน ฉันปรายตามองจากัวร์อย่างหมันไส้ชอบลวนลามต่อหน้าเพื่อนไง

“มึงก็เกินไปเหี้ยกัวร์”ผู้ชายผมสีควันบุหรี่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ก่อนจะหันมายิ้มมุมปากให้ฉัน เชื่อเถอะมันน่าจะเป็นรอยยิ้มที่ดีที่สุดของเขาแล้ว ดูจากบุคลิกภายนอกเย็นชาจัด ดูท่าจะโหดจัดด้วยเช่นกันไม่งั้นพวกเขาสองคนคงไม่มานั่งตาหวานใส่กันไม่เกรงใจเพื่อนที่นั่งข้างๆเลยด้วยซ้ำ

เหมือนโลกนี้มีกันแค่สองคนอย่างไงอย่างงั้น

“กูจะลวนลามเมียแล้วมึงจะหึงทำไม”จากัวร์ว่า และจะหอมแก้มฉันโชว์เพื่อนแต่ฉันดันหน้าหมอนี่ไว้ก่อน ร่างสูงครางจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจ

“กูหึงมึงตลอดแหละมีเมียแล้วกูก็หึง”ผู้ชายเย็นชาคนนั้นบอกด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เขาปรายตามองฉันทำเอาตัวแข็งทื่อเลยทีเดียว

“หลอนวะพวกมึงแม่-ง”พี่ไวท์ขัดขึ้น พวกเขาเลยพากันระเบิดหัวเราะออกมา

เพล้ง!

แต่ด้วยเสียงผู้ชายหลายคนเสียงมันอาจจะดังเกินไปเลยไปกระทบกับหูใครมั้งเสียงแก้วแตกถึงดังขึ้นไปไกลจากโต๊ะที่พวกเขานั่งเท่าไหร่

ทุกคนในซิกแซกเงียบและหันไปที่ต้นเสียง จากัวร์ถอนหายใจออกมาแรงๆฉันเลยลูบมือเขาไว้

“ใครวะ” พี่วิวส์ผละออกจากผู้หญิงและหันไปมองต้นเหตุด้วยสายตาเอาเรื่อง

“ใครโยน”เสียงพี่ไวท์ดังขึ้นอีก พวกเขาลุกขึ้นยืนกันหมดไม่เว้นแม้แต่จากัวร์ที่วางร่างฉันให้นั่งบนโซฟาและเอาแจ็คเก็ตที่เขาใส่ทับมาให้ ฉันรับไว้และใช้มันห่มกายตัวเอง

เขากำลังจะมีเรื่องกัน

จากัวร์ของฉันมันไม่ชอบอะไรแบบนี้ ถ้าเพื่อนลุยเขาก็ลุยกันหมดจะห้ามไว้คงไม่ได้ก็อย่างว่ามั้งผู้ชายฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ฉันทำใจยอมรับตั้งแต่เป็นแฟนกันจนตอนนี้เริ่มจะชินกับมันแล้ว

แต่ความรู้สึกลึกๆมันกับ…มันหน่วงยังไงไม่รู้สิ

“ไอ้ปอร์เช่คลับมึงพังใครซ่อม” พี่ไวท์ถาม ผู้ชายผมสีควันบุหรี่ที่ยืนอยู่ข้างจากัวร์ยิ้มเย็นก่อนจะตอบ

“ไอ้จากัวร์ซ่อมโอเค้?”

“หือ?”จากัวร์ขมวดคิ้วมุ่น เขามองหน้าเพื่อนผมสีควันบุหรี่ที่ชื่อปอร์เช่เสร็จก็หันมาหาฉันและหันไปพูดกับเพื่อนของเขาที่เริ่มจับขวดเบียร์ขวดเหล้าใกล้ๆตัวไว้ “กูเพิ่งยกบัตรเคดิตให้นีน่า หารกันพวกมึงตกลงมั้ย”จากัวร์บอก ทุกคนดูนิ่งมากและพยักหน้ารับในที่สุด

ผู้ชายพวกนี้มีความรับผิดชอบดีนะ ทำพังก็ซ่อมให้

เสียงเพลงดับลงแล้วเสียงอื้ออึงของคนในคลับดังขึ้นแทน ไฟทุกดวงถูกเปิดขึ้น กลุ่มจากัวร์จากที่ฉันนั่งดูอยู่คร่าวๆประมาณยี่สิบกว่าคนกำลังยืนเรียงหน้ากระดานมองต้นเหตุของแก้วใบนั้น ทุกคนเริ่มทยอยกันออกไปยกเว้นไว้แต่กลุ่มที่อยู่ตรงกลางที่ดูจะเยอะเป็นพิเศษพวกนั้นนั่งมองพวกจากัวร์ด้วยท่าทางสบายๆ

 ฉันนั่งอยู่บนโซฟา ด้านหน้าเป็นจากัวร์และเพื่อนทุกคนดูจะอารมณ์ไม่ดีสุดๆ

แค่แก้วแตกเนี้ยนะ

“มึงแข่งรถพรุ่งนี้ ไอ้จากัว์ไปนั่งกับเมียมึง” ปอร์เช่สั่งแฟนฉัน เขาดูน่ากลัวมากไม่ได้แสดงอาการอะไรเลยแต่สายตาเขาน่ากลัวจริงๆ จากัวร์กำลังจะอ้าปากเถียงก็โดนขัดขึ้นอีก

“ใช่ไอ้จากัวร์มึงไปนั่งกับแฟนมึง” เพื่อนจากัวร์คนใดคนหนึ่งบอก ฉันเลยช่วยดึงชายเสื้อเขาอีกแรง เพื่อนเขาดันจากัวร์ถอยหลังฉันก็ดึงชายเสื้อเขา ยึกๆ คนเอาแต่ใจหันมามองฉันฉันเลยพยักหน้าให้อย่างอ้อดอ้อน

“นะนะ เดี๋ยวก็แข่งอีกเผื่อฉันโดนลูกหลงอีก”ฉันอธิบายจากัวร์ดูอ่อนลงแต่ก็ยังไม่ยอมเดินมานั่งจนเพื่อนเขาที่ชื่อปอร์เช่เดินเข้ามาตบบ่า

“กูก็อยู่ ไปนั่งกับแฟนมึงข้างบนดูอยู่ห่างๆพอเห็นท่าไม่ดีค่อยเข้ามา”

“กูรู้ไงเหี้-ยเช่มึงดูพวกมันดิไอ้เหี้ยเดย์มันจะเล่นกับพวกกูไม่ใช่มึง”จากัวร์เพยิดหน้าไปทางนั้นตรงกลางผับที่มีกลุ่มผู้ชายหลายสิบคนรวมตัวอยู่ แน่ละกลุ่มนี้แน่ๆที่โยนแก้วใส่พวกจากัวร์ ผู้ชายที่ชื่อเดย์ต้องเป็นคนที่ยืนถือไม้หน้าสามอยู่แน่ๆ

พวกนั้นเอาอาวุธแบบนั้นเข้าในคลับได้ยังไงกัน

“เฮียครับ พวกมันถล่มหน้าร้านเละหมด ดีที่ขับรถพวกเฮียออกไปทันครับ” ผู้ชายในชุดสีดำที่ฉันเจอหน้าผับเข้ามาบอกปอร์เช่ด้วยท่าทางหวั่นๆ

ปอร์เช่พยักหน้ารับ แต่สีหน้าเขาดูหน้ากลัวเหลือเกินในความคิดฉัน จากัวร์หันมาหาฉันที่จับชายเสื้อเขาไว้แน่น เขามองมาเหมือนบอกให้ปล่อยแต่ฉันกลับส่ายหัวแทนคำตอบ

“จากัวร์”ฉันเรียกเสียงเบาน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ พรุ่งนี้เขาต้องแข่งรถแล้ววันนี้มันจะตีกันหนักแน่ๆดูจากสถานการณ์แล้ว

“อย่านะ”ฉันพูดอีก จากัวร์ทำสีหน้าลำบากใจและยอมเดินมานั่งกับฉันง่ายๆเขานั่งลงข้างๆอุ้มฉันขึ้นไปนั่งบนตักและกระซิบข้างหูฉัน

“ขอสามสิบนาทีสัญญาจะไม่มีรอย”ร่างสูงบอก และหอมแก้มฉันอย่างเอาใจเขาหอมมันซ้ำๆเมื่อเห็นว่าฉันยังไม่ตอบและเพื่อนของเขาก็เริ่มจะขยับตัวกัน หัวใจฉันจะวายตายอยู่แล้ว

“นีน่า”เขาเรียก ฉันไม่ตอบยอมถูกหอมดีกว่าปล่อยให้จากัวร์ไปตีกันไม่ใช่หรอ “กลับโรงแรมไปก่อนจะให้ไอ้ดรีมไปส่งแล้วจะรีบกลับไปโอเคมั้ย”ผู้ชายคนนี้กำลังตะล่อมฉันด้วยคำพูดและน้ำเสียงเหมือนหลอกเด็กห้าขวบอยู่ เขาทั้งจูบทั้งหอมตามหน้าจนฉันต้องพยักหน้ารับในที่สุด

“รีบกลับนะ ฉันนอนไม่หลับ” ฉันบอกเสียงเบาก้มหน้างุดด้วยความรู้สึกแปลกๆ

“อื้มรู้แล้ว ไอ้ดรีมไปส่งนีน่าดิ่”ประโยคแรกเขาพูดกับฉัน ประโยคหลังเขาหันไปบอกดรีม ดรีมพยักหน้ารับและเดินมาหาจากัวร์เลยจับฉันลุกขึ้นยืนพร้อมกับเขา ร่างสูงที่สูงกว่าฉันมากก้มลงมาหอมแก้มก่อนจะบอกให้ดรีมพาฉันกลับโรงแรม

JAGUAR TALK

ยังเพลียไม่หายไอ้ควายเดย์ก็เข้ามาวอนตีนไง

“ไอ้เหี้-ยเดย์ออกมาคุยกับกูหน่อย”ผมตะโกนออกไป และเดินไปหาพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว มันไม่กล้าทำอะไรหรอก แต่ก็ไม่แน่วะ

ไอ้เดย์เดินออกมาหาผมที่เดินไปหามันด้วยท่าทางสบายๆไม่เดือดร้อนอะไรในมือมันมีบุหรี่อยู่ มันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า เยอะกว่าแค่ครึ่งเดียวกูต้องกลัวมั้ย?

มองหน้ากวนตีนตลอด

“มองหน้ากูหาแผล?”ถามด้วยใบหน้ากวนตีนกลับ คันตีนยิกๆอยู่เหมือนกัน

“หึ” มันแค่หัวเราะในลำคอผมเลยตบบ่ามันแรงๆ

“หรือหาตีน เอ้าเลือกดิ่เอาอันไหน”

“ปากดีวะ ไม่เจียมตัวเลยนะมึง”มันว่า และปัดมือผมออก

“มึงข้องไร ต้องการฝีเท้าพวกกูมาก?”

“มึงกระทืบไอ้เควินเด็กกู” มันว่าด้วยใบหน้าแดงก่ำขึ้น ผมเลยยักไหล่ให้มัน เพิ่งจะตรัสรู้ว่าเพื่อนกันจะกลายไปเป็นเด็กศัตรู

เจ็บเหี้-ยๆ เมียไม่ให้กินนมยังไม่เจ็บขนาดนี้บอกเลย

“แล้วมึงว้อนอยากโดนบ้าง?”ผมถามมันอย่างใจเย็น จัดผมที่ชี้โด่ของมันให้เข้าที่ให้ ไอ้เดย์ปัดมือออกและยกยิ้มมุมปาก

“มึงอย่าแน่ไอ้จากัวร์ กล้ามากนะมึงให้คนไปข่มขืนแฟนกู” ไอ้เดย์มันบอก ผมเลยหัวเราะออกมาพลางตบหัวมันสุดแรง

“ใครแฟนมึงอิซินดี้นั่นใช่มั้ย”ผมถามอย่างเหลืออด ไอ้เดย์หันกลับมามองด้วยความแค้นมันจะสวนกลับแต่จับมือมันไว้ได้ทัน

บอกแล้วไงคนละเบอร์กัน

“กูจะบอกมึงให้เอาบุญนะ ยัยนั่นบอกที่อยู่กูเองแถมเปิดห้องไว้รอด้วยกูก็แค่ไม่ว่างเลยส่งเพื่อนไปแทนดูมั้ยละคลิปยังมีนะไม่ได้ลบ”

“มึง!” ไอ้เดย์มองหน้าผมอย่างโกธรจัด ลูกน้องมันจะเดินเข้ามาหาผมหลายครั้งแต่ไอ้ไวท์กับไอ้ปอร์เช่ชี้หน้าพวกมันไว้อยู่

“หาใหม่เหอะวะ ได้ข่าวว่าไม่ได้ข่มขืนนะเมียมึงสมยอมทั้งสามคนวะ”

ผลั้ว!

ผมพูดจบไอ้เดย์มันสะบัดมือออกจนหลุดก่อนจะปล่อยหมัดเข้าห้าผมเต็มๆ

ไอ้เชี้-ย เลือดออกนีน่าตบแน่ๆ

“เห้ย”เสียงไอ้วิวส์ดังขึ้นทันทีที่ผมโดนต่อยไปหมัดนึง ผมหันไปสบตาอย่างรู้กันกับพวกมันก่อนจะหันหน้ากลับไปหาไอ้เดย์และสวนหมัดใส่หางคิ้วมันสุดแรง

ผลั่ว ผลั่ว ผลั้ว

สามครั้งติดมันยังไม่ได้หันมาด้วยซ้ำ ไม่รู้ละอารมณ์ขึ้นแล้วมีอารมณ์อยากกระทืบคนแล้ว

“ถ้าเมียกูตบ สัญญากูเอามึงตาย” อย่างที่บอกไม่มีใครรู้หรอกว่าอิอ้วนตบเจ็บขนาดไหน โดยเฉพาะเวลาตบไปน้ำตาคลอไปบางทีไอ้เดย์อาจจะสมควรไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มแทนไอ้เควินมัน

“หึ” มันถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดทิ้งก่อนจะตวัดสายตาดุดันมาทางผม แล้วยังไงวะ?มันน่ากลัวตรงไหน “พวกมึงลุยแม่ง!”มันตะโกนกลับไปบอกเพื่อนพวกนั้นกู่เข้ามาหาผมเพื่อนผมก็กู่เข้าไปหามันแล้วรู้อะไรมั้ยว่าอะไรที่พวกผมซ่อนไว้ในมือด้านหลัง

เหล็ก!

ผลั้ว มือผมออกหมัดอัตโนมัติไอ้เดย์เสียหลักล้มลงไปเลยขึ้นไปนั่งคร่อมมันแล้วออกหมัดใส่ไม่ยั้ง จะเอาให้พูดไม่ได้ซักเดือนโทษฐานทำให้ปากมีแผล

ผลั่ก!

มันได้โอกาสผลักผมตอนที่เผลอไปมองเพื่อน พวกเพื่อนกำลังต่อยกันอยู่ท่อนเหล็กกับท่อนไม้คิดเอาเถอะต่อให้2ต่อ1มันก็สู้เหล็กไม่ได้ ใครบอกมันอยากเล่นอาวุธก่อนนี่ก็ช่วยไม่ได้วะ

ผลั้ว

“เชี้ย”ผมสบถออกมาเมื่อร่างไอ้เดย์ขึ้นมาคร่อมและปล่อยหมัดใส่หน้าผมเต็มๆหายหมัด เล่นเอามึนอยู่เหมือนกัน มันง้างมือจะต่อยอีก แต่เท้าผมถีบมันออกได้ร่างมันล้มเสียหลักผมรีบลุกขึ้นเตะเข้าที่ลำตัวมันสุดแรงเกิด เสียงไอ้เดย์ครวญครางด้วยความเจ็บ

“อุก”

ไม่ได้ทำให้มันสงสารซักนิด

เสียงหมัดกับโลหะปะทะเข้ากับร่างกายดังไม่หยุด เสียงตี-นผมที่กระทืบไปตามหน้ามันก็ดังไม่หยุด ไอ้เดย์ใช้มือปิดหน้าตัวเองไว้ไม่ได้ทำให้มันรอดพ้นตีนไปได้ ผมใช้เท้าขยี้ไปตามมือมันและพอมันเอามือออกก็

เหยียบหน้ามันเต็มฝ่าเท้า คนที่โดนเหยียบอยู่พยายามแกะเท้าผมออกจากหน้าแต่โทษทีอารมณ์นี้เอาควายมาฉุดก็เอาเท้ากูออกจากหน้ามันไม่ได้

“ไอ้เหี้-ยอึก”มันเอ่ยปากด่าด้วยความยากลำบาก ผมแค่กระตุกยิ้มมุมปากและจ้องเข้าไปในดวงตาแดงก้ำของมัน

“มึงเริ่มก่อน กูไม่เคยรังแกใครก่อนมึงก็รู้”พูดพลางเตะเข้าไปที่ท้องมันอีกที ไอ้เดย์นอนตัวงอมองผมด้วยสายตาเคียดแค้น

“กูนิ่งไม่ได้แปลว่ามึงจะเหลิงยังไงก็ได้”

อั่ก!

“เมียมึงมันทำคนของกูก่อน”

อั่ก

“กลับไปอยู่ในที่ของมึง”ผมบอกและเตะเข้าไปที่ท้องมันอีก

อั่ก

“ถ้ามึงยังระรานพวกกู รอบหน้ามึงได้รู้”

ตุ๊บ

ผมเตะไปตามตัวมันซ้ำๆ ด้วยแรงอารมณ์หลายครั้งแล้วที่ปล่อยมันไป หลายครั้งแล้วที่มันทำร้ายผู้หญิงในกลุ่ม หลายครั้งแล้วที่มันไม่โดนดีซักที ว่าจะเอาให้ลุกไม่ได้ซักสามเดือน…

“จากัวร์!”

แต่เหมือนมีเสียงสวรรค์มาช่วยไอ้นรกเดย์ ผมหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียงนีน่าวิ่งมาจากด้านหลังคลับหุ่นนางแบบวิ่งมาด้วยความเร็วมากอดผมจากด้านหลัง เธอกอดเอวผมไว้แน่นพร้อมกับแก้มนิ่มๆที่ซบอยู่บนแผ่นหลัง

ชอบทำแบบนี้ทุกที แบบนี้ทุกทีเลยวะ

ผมไม่ตอบแต่เลือกที่จะกระทืบไอ้เดย์อีกที แต่นีน่าขย้ำหน้าท้องผมสุดแรงเท้าแม่-งก็ชะงักค้างเลยไง ตอนนี้มันหมดสติไปแล้วคนรอบข้างผมหยุดตีกันแล้วเพื่อนผมเจ็บหลายคนแต่เพื่อนไอ้เดย์แตกไปหลายคน สาหัสจนต้องพยุงกันไว้ พวกมันยืนมองผมกระทืบไอ้เดย์ไม่มีใครคิดจะเข้ามาห้าม มีแต่อิอ้วนที่ใจกล้าวิ่งเข้ามากอดทุกที

ทำตัวแบบนี้สองครั้งแล้วมั้ยวะ สองครั้งแล้วนะเว้ย

“ไอ้ดรีมกูบอกให้มึงไปส่งนีน่าไม่ใช่?”ผมเลือกที่จะไม่สนใจอิอ้วนที่กอดผมไว้แน่นแต่หันไปเอาเรื่องไอ้ดรีมแทน มันพะอืดพะอม

“ก็ซ้อไม่กลับอ่ะ พอจะขึ้นรถซ้อก็วิ่งกลับมาผมยื้อไว้นานสุดแล้วเฮีย”มันบอกพลางไปหลบหลังไอ้วิวส์ที่ยืนกอดอกมองมาอยู่ผมเลิกสนใจไอ้ดรีมหันหน้าไปหานีน่า คนที่กอดผมอยู่เงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วก็ซุกหน้าลงกับอกผมแทน

“อิอ้วน”

“อะไร”นีน่าตอบเสียงอู้อี้และกอดผมไว้แน่น

“เธอมัน…”ผมอยากจะจับยัยนี่เฆี่ยนจริงๆ

“ทำไมอ่ะ”เธอถามและไม่ยอมเงยหน้าจากอกผม

“น่ารัก”