"อืม.....คิดยังไงก็ไม่รู้เหมือนกันแหะว่าไอ้พลังนี้มันมีประโยชน์อะไร"

 

ฮารุโตะนอนเล่นอยู่บนต้นไม่ต้นนึงเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดเลยทำให้เจ้าตัวว่างแบบสุดๆ

 

"หืม อาคารนี้มีใครอยู่ด้วยงั้นเหรอ"

 

ฮารุโตะจับสัมผัสถึงตัวตนบางอย่างได้จากตึกใกล้ๆจึงกระโดดลงจากต้นไม้แล้วเข้าไปดู

 

"นี่คอนโนะสุเกะ"

 

ฮารุโตะเดินไปถึงหน้าประตูจากนั้นก็เรียกเจ้าจิ้งจอกจอมเซาบนหัว

 

"หืมมีอะไรเหรอ หาว~"

 

"ถ้านายเป็นพัลจริง ก็น่าจะจับสัมผัสพวกมังกรได้บ้างรึเปล่า"

 

"แน่สิ ถึงจะระบุไม่ได้ว่าเป็นมังกรอะไรแต่ก็บอกได้นะว่าใกล้ๆนี้มีอะไร ยกตัวอย่างเช่นในตึกนี้มีมาเอสโทลที่กำลังหมดแรงนอนอยู่น่ะ"

 

คอนโนะสุเกะใช้หางของมันชี้ไปที่อาคารตรงหน้าฮารุโตะ

 

"แสดงว่าที่ผมสัมผัสได้เนี่ยถูกต้องสินะ แล้วที่บอกว่าหมดแรงนี่หมายความว่าไง"

 

ฮารุโตะเงยหน้าเล็กน้อยถามอีกรอบ

 

"อืม...จะอธิบายยังไงดีล่ะ เอาง่ายๆมังกรส่วนใหญ่จะได้รับพลังจากตราสลักดวงดาวใช่ไหมล่ะ แต่ไอ้ตัวที่ยู่ด้านในน่ะดันตัดสายพลังนั้นทิ้งก็เลยหมดสภาพน่ะ"

 

"ไม่เห็นจะเข้าใจ แต่เอาเป็นว่ามีมังกรกำลังอ่อนแออยู่ข้างในจังะปล่อยไปเฉยๆก็คงไม่ดี"

 

ฮารุโตะพูดจบก็ค่อยๆเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป พอเดินเช้าไปได้ประมาณสองก้าวมังกรตัวสีขาวที่กำลังนอนอยู่ก็ยกหัวของมันชึ้นมาแล้วคำรามใส่ฮารุโตะ

 

 

 

 

"โฮกกกกกกกก!!!!"

 

"อะไรน่ะไหนว่าอ่อนแอไงคอนโนะสุเกะ"

 

ฮารุโตะยกมือขึ้นมาบังกระแสลมที่มังกรตัวสีข้างพัดเข้ามาใส่

 

"กำลังฝืนอยู่น่ะสิ ช่วยไม่ได้"

 

คอนโนะสุเกะพูดจบก็กระโดดลงจากหัวของฮารุโตะแล้วเดินเข้าไปหามังกรตัวนั้นแบบหน้าตาเฉย มังกรสีขาวทีาเห็นคอนโนะสุเกะเข้าไปใกล้ก็หยุดคำรามออกมา

 

จากนั้นทั้งสองตัวก็จ้องหน้ากันไปมาแถมยังส่งเสียงแปลกๆเหมือนกับกำลังคุยอะไรกันอยู่

 

"อืม อืม เข้าใจแล้วถ้าเป็นแบบนั้นก็คงช่วยไม่ได้จริงๆสินะ"

 

คอนโนะสุเกะพยักหน้าให้กับมังกรสีขาวจากนั้นก็เดินมาหาฮารุโตะ

 

"เออ...นี่นายเมื่อกี้ไปคุยกับมังกรมาเหรอ"

 

ฮารุโตะที่ยังไม่เชื่อใจถามออกมา

 

"ก็แหงสิ เอ้าฟังให้ดีๆ เจ้ามังกรตนนี้น่ะชื่อของมันคือการเวน เป็นมาเอสโทลมังกรระดับสูงที่ตอนนี้กำลังอ่อนแอเพราะไม่ได้รับพลังเวทย์จากเจ้านายน่ะ"

 

"อืมเมื่อกี้นายก็เล่ามาแล้วนะ ว่าแต่ทำไมถึงไม่ได้รับพลังเวทย์ล่ะ"

 

ฮารุโตะถามต่อ

 

"ถ้าจะให้อธิบายง่ายๆ กาเวนกับเจ้านายที่ชื่อลุคกะ นะเกิดอุบัติเหตุขึ้นทำให้คนที่ชื่อลุกกะไม่กล้าขี่กาเวน ส่วนกาเวนที่เห็นแบบนั้นก็ตัดสินใจตัดความสัมพันเพื่อปกป้องเจ้านายเอาไว้น่ะ"

 

คอนโนะสุเกะอธิบายซะยาวยืด

 

"นายนี่ อธิบายอะไรให้มันวนไปวนมาดีนะ"

 

"ว่าไงนะ!!!"

 

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ถ้าเป็นอย่างที่คอนโนะสุเกะพูดเจ้ามังกรนี่จะไม่แย่เอาเหรอ"

 

ฮารุโตะเมินคอนโนะสุเกะที่กำลังโวยวายแล้วถามต่อ

 

"ก็แย่ล่ะ แต่มันเป็นปัญหาของกาเวนกับเจ้านายน่ะ เราทำอะไรไม่ได้หรอกนะ"

 

คอนโนะสุเกะพูดจบก็กระโดดขึ้นไปบนหัวฮารุโตะแล้วขดตัวนอนต่อ แต่ะฮารุโตะก็ยังไม่ยอมขยับไปไหนเอาแต่มองมังกรตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่ดีนัก

 

"เห้อ....นายนี่ชอบหาปัญหาใส่ตัวอยู่เรื่อยเลย"

 

คอนโนะสุเกะบ่นออกมาจากนั้นก็เดินเข้าไปหากาเวนอีกรอบ พอคุยกันได้ซักพักคอนโนะสุเกะก็กลับมา

 

"กาเวนบอกว่าจะยอมรับพลังเวทย์ส่วนหนึ่งของนายเพื่อยืดชีวิตของตัวเองน่ะจนกว่าจะถึงวันที่ลุคกะเจ้านายของตนกลับมาแบบนี้ได้รึเปล่า"

 

คอนโนะสุเกะพูดกับฮารุโตะ

 

"อืม...ตัวผมตอนนี้ก็แถบไม่ได้ใช้พลังเวทย์ด้วยถ้ามันจะช่วยให้กาเวนดีขึ้นผมก็ยินดี"

 

ฮารุโตะยื่นแขนซ้ายที่มีตราสลักแห่งดวงดาวไปทางกาเวน มังกรตัวสีขาวค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ตราสลักจากนั้นตรานั้นก็ค่อยๆส่องแสงออกมา

 

"การทำสัญญาชั่วคราวเสร็จสิ้นเท่านี้ก็พอใจแล้วใช่ไหมรีบไปกันได้แล้ว"

 

คอนโนะสุเกะพูดก็กระโดดขึ้นไปบนหัวอีกรอบจากนั้นฮารุโตะก็เดินออกจากอาคารหลังนั้นไป

 

"หืมเด็กคนนั้นมัน อ้ออย่างงี้นี่เอง"

 

ฮารุโตะมองร่างของเด็กสาวผิวขาวหูแหลมที่กำลังแอบมองดูฮารุโตะจากตั้นไม้ไม่ไกลนัก

 

"เด็กคนนั้นคือลุกกะ เจ้านายของกาเวนสินะ ท่าทางก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรอุบัติเหตุนั้นทำให้ทั้งสองคนต้องจากกัน ลองหาทางทำอะไรซักอย่างดูดีกว่า"

 

ฮารุโตะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นลุคกะจากนั้นก็เดินออกไปทันที

..

..

..

..

..

..

..

..

..

-กลางเมือง

 

ฮารุโตะออกมาซื้อของใช้ที่จำเป็นหลายๆอย่างภายในเมือง อยู่ๆท้องฟ้าที่สว่างสดใส่ก็มีเมฆสีดำเข้าปกคลุมทำให้ท้องฟ้ามืดลงทันที

 

"เมฆนั้น ไม่ใช่ของตามธรรมชาติสินะ แะมสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนตร์มหาศาลใกล้ๆนี่"

 

ฮารุโตะมองไปรอบๆจากนั้นอยู่ๆก็มีสายฟ้าฟาดลงมาอย่างแรงแล้วปรากฎร่างขนาดใหญ่ของมังกรตนนึง

 

 

 

ร่างของมันนั้นใหญ่โตกว่าบ้านเรือนแถวนั้นเป็นอย่างมาก ผิวหนังของมันนั้นซีดมากจนเหมือนกับตายไปแล้วแถมยังมีดวงตาสีม่วงอยู่เต็มรอบตัวของมัน

 

"แหวะ นั้นมันมังกรจริงๆงั้นเหรอ"

 

ฮารุโตะทำสีหน้ารังเกียจนิดหน่อยพลางมองร่างของมังกรที่เน่าเปื่อยมันค่อยๆทำลายตึกต่างๆ แล้วในที่สุดก็มีใครบางคนปรากฎตัวออกมาเพื่อที่จะต่อสู้กับมัน

 

"นั้นมันประธานรีเบ็กก้า ว้าวนั้นน่ะเหรออาร์ค"

 

ฮารุโตะมองประธานนักเรียนสวมชุดเกราะที่กำลังขี่คูฮูรินมังกรคู่ใจของตนเข้าต่อสู้กับมังกรยักษ์

 

"นี่คอนโนะสุเกะ นายเองก็มีใช่มะอาร์คน่ะสร้างให้ผมมั้งสิ"

 

"เรื่องอะไรล่ะ ลำพังใช้พลังของตัวเรานอกจากมีพลังคุยกับคนอื่นได้เนี่ยที่เหลือก็ไม่รู้แล้วล่ะ"

 

คอนโนะสุเกะโพล่หัวออกมาตอบเสร็จก็กลับไปขดตัวเหมือนเดิม

 

"เหรอช่วยไม่ได้ยังไงตอนนี่เราที่ไม่มีมังกรก็คงเข้าไปร่วมสู้ไม่ได้ แต่แอบไปดูใกล้ๆซักนิดละกัน"

 

ฮารุโตะมองไปรอบๆเพื่อหาเส้นทางที่ใกล้ที่สุดจากนั้นฮารุโตะก็รีบวิ่งไปทันที

 

ฮารุโตะใช้เวลาไม่นานมากนัก ก็ไปถึงแต่เพียงแค่ผ่านไปไม่กี่นาทีสถานการณ์ก็เข้าขั้นวิกฤตแล้ว ตอนนี้ประธารรีเบ็กก้าใช้พลังไปจนหมดทำให้แม้แต่อาร์คก็หายไปแล้ว

ส่วนแอสที่ไม่รู้ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ก็กำลังขี้มังกรสีขาวบินอยู่รอบๆระหว่างที่ฮารุโตะกำลังมองอยู่นั้นก็มีสายบางอย่างคล้ายๆกับหนวดพุ่งเข้ามาฮารุโตะ

 

"อะไรกันน่ะเจ้าพวกนี้ เป็นแค่สายที่ออกมาจากให้ตัวน่าหยะแหยงนั้นดันมาทำเป็นหนวดสุดลามกซะได้"

 

ฮารุโตะมองเหล่าเหยื่อที่ตกเป็นเป้าของมัน แต่ละคนที่โดนนั้นเป็นผู้หญิงแถบจะทั้งหมดแถมทุกคนยังถูกฉีกเสื้อผ้าซะไม่เหลือด้วย

 

"ไอ้แบบนี้มันไม่ใช่มังกรแล้วเฟ้ย!!! ทนไม่ไหวแล้วออกมาคุนิฮิโระ!!!"

 

ฮารุโตะทนไม่ได้กับสถาพสุดแสนจะวาบหวิวตรงหน้าเรียกคุริฮิโระออกมาจากนั้นก็ทำลายหนวดที่มันค่อยๆเลื้อยเข้าไปในจุดที่ไม่เหมาะเท่าไหร่นักทิ้งทั้งหมด

 

"ตอนแรกก็กะว่าจะดูเฉยๆ แต่ถ้าปล่อยไปแบบนี้เมคงถูกทำลายแน่ ตอนแรกกะว่าจะมาพักผ่อนสักหน่อยแหะ"

 

ฮารุโตะบ่นไปมาจากนั้นก็บังคับคุนิฮิโระให้กางปีกบินไปทางที่ประธานรีเบ็กก้าอยู่

..

..

..

..

..

..

..

..

///////////////////////////////////////

-ขอบอกไว้ก่อนเนื้อเรื่องอาจจะไม่ตามอนิเมะเท่าไหร่นักเพราะงั้นอย่าใส่ใจ

-อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วทนอีกนิดนะ

-อ้ออีกอย่างช่วยนี้อาจไม่ได้ลงนะว่าจะกลัยไปแก้พวกตอนแรกๆที่คำผิดรู้สึกจะมีคนเข้ามาอ่านใหม่แล้วติมาน่ะ