"ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนแอนซารีวาน คุอง ฮาโตะคุง"
หญิงสาวผมสีเกาลัดดวงตาสีเขียวยิ้มให้กับฮารุโตะ แล้วมองตาฮารุโตะแบบระยะประชิด
"เออ ใกล้ไปแล้วครับประธานรีเบ็กก้า"
ฮารุโตะที่รู้สึกไม่ปลอดภัยจึงขยับถอยออกมา
"ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ หรือว่าเธอคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ"
รีเบ็กก้าเข้ามาใกล้ฮารุโตะแล้วเอานิ้วเขี่ยขาฮารุโตะเล่น
"เออ...ช่วยเข้าเรื่องทีได้ไหมครับ ขืนอยู่สภาพนี้ถ้ามีคนเข้ามามันจะเป็นเรื่อง..."
ฮารุโตะเริ่มหน้าแดงนิดๆขยับถอยไปอีกแล้วเร่งให้อีกฝ่ายเข้าเรื่อง
"หึๆ นั้นสินะถ้างั้นขอแนะนำตัวอีกครั้งก็แล้วกันนะ ฉันรีเบ็กก้า แรนดาลล์เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนฝึกสอนมังกรแอนซารีวานแห่งนี้ฝากตัวด้วยนะจะ^^"
"ครับทางนี้ก็เหมือนกันครับ"
ฮารุโตะก้มหัวเล็กน้อยเคารพอีกฝ่าย
"เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า"
ประธานรีเบ็กก้าลุกขึ้นไปหยิบเอกสารออกมา ฮารุโตะที่รอดแล้วก็ถอนหายใจ
"นักเรียนทุนพิเศษคุอง ฮารุโตะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะเข้ามาเรียนในแอนซารีวานแห่งนี้ เป็นเด็กหนุ่มที่มีพัลรูปร่างต่างจากพัลทั่วไปได้ทำการตรวจสอบมาแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ ก็นะเป็นข้อมูลที่คลุมเครือดีนะ"
รีเบ็กก้าวางแผ่นกระดาษลงบนโต๊ะ ฮารุโตะจึงหยิบมาอ่านบ้าง
"เป็นข้อมูลที่คลุมเครือแถมไม่มีที่มาที่ไปแต่ก็ดันมีตราประทับรับรองซะอีก จะทำทั้งทีก็เอาให้มันเนียนกว่านี้ไม่ดีกว่านึไงนะ"
ฮารุโตะพึมพัมคนเดียวเบาๆแล้วนึกถึงความมักง่ายของพระเจ้าที่มักหาปัญหามาให้เสมอ
"ว่าไงนะเมื่อกี้พูดอะไรรึเปล่า"
"เปล่าครับพูดต่อได้เลยครับประธาน"
ฮารุโตะวางแผ่นกระดาษลงที่เดิมจากนั้นก็บอกให้อีกฝ่ายพูดต่อ
"ก็นะหลังจากนี้เธอก็ไปเรียนตามชั้นปกติ ว่าแต่สนใจจะไปเจอกับคนที่มีพัลแปลกๆแบบนายบ้างรึเปล่าล่ะ"
"แอส เบลคงั้นเหรอครับ ไม่ดีกว่าพอดีหลังจากนี้ผมมีธุระนิดหน่อย"
ฮารุโตะปฏิเสธไปอย่างสุภาพ
"เหรอน่าเสียดายนะ ว่าแต่ฉันสงสัยมาตั้งแต่ที่เจอกันแล้วล่ะเธอเนี่ยใส่หมวกแปลกดีนะ"
รีเบ็กก้ามองบนหัวฮารุโตะทีมีก้อนบางอย่างสีขาวตัดเหลืองอยู่
"เออ...ประธานเจ้านี้น่ะไม่ใช่หมวกหรอกนะครับ"
ฮารุโตะยิ้มเจื่อนแล้วหยิบคอนโนะสุเกะบนหัวลงมาวางที่พื้นดูเหมือนว่ามันจะยังหลับไม่ยอมตื่น
"ก็อย่างที่เห็นนี่แหละครับ พัลของผมเองคอนโนะสุเกะ-ประธาน..?"
ฮารุโตะมองไปที่รีเบ็กก้าที่ตาข้างไปแล้ว
"นี่มัน!!!"
รีเบ็กก้าที่อดทนไม่ไหวขว้าตัวคอนโนะสุเกะขึ้นมากอดทันที
"แอ๊ก!!!!"
เจ้าตัวที่กำลังหลับสบายอยู่พอโดนแรงกอดของประธานเข้าไปก็ตื่นขึ้นมาทันทีแล้วตะเกียกตะกายโพล่หน้าขึ้นมาจากหน้าอกของประธาน
"เดี๋ยว เดี๋ยวเถอะ เธอเป็นใครกันเนี่ย!! มันอะไรกันฮารุโตะ!!"
"ว้าย!! พูดได้ด้วยแถมขนนุ่มนิ้มนี้จะน่ารักน่ากอด!!เกินไปแล้ว!!!"
รีเบ็กก้ากอดคอนโนะสุเกะหนักเข้าไปอีกฮารุโตะที่ไม่รู้ว่าจะห้ามยังไงดีก็ได้แต่ทำสีหน้าบอกว่าทำใจซะเถอะ หลังจากนั้นสักพักคอนโนะสุเกะที่ถูกรีเบ็กก้าลูบๆคำๆก็หยุดลง
"อะ แห่ม ขออภัยที่เสียมารยาทพอดีเห็นของน่ารักๆแล้วมักจะอดทนไม่ค่อยได้น่ะ"
รีเบ็กก้าหน้าแดงเล็กน้อยปรับสีหน้าใหม่แล้วกลับมาพูดกับฮารุโตะ ส่วนคอนโนะสุเกะที่ปลงไปเรียบรอยแล้วนั้นก็กระโดดมาอยู่บนหัวของฮารุโตะตามเดิม
"ครับเมื่อกี้จะถือว่าไม่เห็นก็แล้วกันถ้างั้นขอตัวก่อนนะครับ"
ฮารุโตพลุกขึ้นจากนั้นก็เดินไปที่ประตูพอกำลังจะเปิดก็มีคนเปิดเข้ามาซะก่อน
"ไงแอส เบลค"
"นาย? คุอง ฮารุโตะสินะ"
คนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือแอสกับเด็กสาวผมสีชมพูคนนึง
"ใช่แล้วล่ะ มีธุระกับประธานใช่ไหมถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะ"
ฮารุโตะเดินออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนตามแผนที่ ที่ประธานรีเบ็กก้าให้มา........
..
..
..
..
..
..
..
-หลังจบคาบเรียนของวันแรก
"ในที่สุดก็จบซะที...มีแต่เรื่องที่เราไม่เข้าใจทั้งนั้นเลยแหะ แถวนี้มีหอสมุดบ้างรึเปล่านะ"
ฮารุโตะเดินไปมาภายใรโรงเรียน ไปซักพักจนในที่สุดก็เจอกับตึกแห่งหนึ่ง
"กลิ่นสมุนไพร? ตึกนี่ปลูกพืชสมุนไพรไว้งั้นเหรอน่าสนใจดีแหะลองแอบเข้าไปดูดีกว่า"
ฮารุโตะที่ตัดสินใจได้แล้วก็เดินเข้าไปในตึกทันที พอเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆในที่สุดฮารุโตะก็เจอกับห้องๆหนึ่งที่มีกลิ่นออกมาค่อนข้างแรง
"ห้องนี้สินะ ถ้างั้น"
ฮารุโตะใช้พลังเล็กน้อยเพื่อปลดล็อคกุญแจห้องออกจากนั้นก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
"อย่างที่คิดปลูกพืชสมุนไพรแปลกๆเอาไว้เต็มเลยแหะเป็นพืชที่เอาไว้ใช้กับมังกรรึเปล่านะ"
ฮารุโตะพอเข้ามาแล้วก็เริ่มมองดูต้นไม้ที่ไม่เคยเห็นริบๆทันทีโดยไม่ได้คิดเลยว่าในห้องๆนี้มีคนอยู่
"ใครน่ะ?"
"หืม?"
ฮารุโตะที่กำลังสนใจต้นสมุนไพรมังกรอยู่นั้นได้ยินเสียงบางอย่างจึงหันกลับไป พอหันไปฮารุโตะกฌได้เจอกับคนๆนึงเธอมีผมสีขาวดวงตาสีม่วงอ่อนเธอกำลังมองฮารุโตะอยู่
"เออ...คือขอโทษนะพอดีผมสนใจต้นไม้พวกนี้เลยแอบเข้ามาโดยพลักการ เพราะงั้นขอโทษด้วย"
ฮารุโตะยิ้มให้เด็กสาวหูแหลมจากนั้นก็ลบตัวตนหายไปจากห้องนั้นโดยทันที....
..
..
..
..
..
..
"ซวยแล้ว ลืมตรวจสอบรอบๆไปได้ยังไงตั้งแต่พลังของเราหายไปเนี่ยความรอบคอบจะตกลงไปด้วยไม่ใช่รึไง โชคยังดีที่ยังใช้เจ้านี้ได้อยู่"
ฮารุโตะดึงพลังของเซอเเวนที่ไม่ถูกผนึกขึ้นมาใช้ มันคือพลังของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์การลบข้อมูลพลังทำให้คนที่เคยเห็นหน้าของฮารุโตะนั้นจะไม่สามารถจำใบหน้าของของฮารุโตะได้
"จะว่าไปเราลืมไปเลยแหะว่ายังมีพลังนี้อยู่ด้วย"
ฮารุโตะที่ใช้ความสามารถลบตัวตนของตัวเองเสร็จแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังเหลือพลังอีกหนึ่งอย่างที่ฮารุโตะนั้นไม่เคยใช้เลย
"พลังเวลาเนี่ย มันควรจะใช้ตอนไหนกันนะ?"
ฮารุโตะพูดอยู่คนเดียวพลางเดินกลับไปที่หอพักชายที่ประธานรีเบ็กก้าจัดไว้ให้..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
//////////////////////////////
-เอาตรงๆไรท์เองก็ลืมไปจริงๆนั้นแหละที่ฮารุโตะยังมีพลังเวลาอยู่เนี่นฮ่าๆพอดีไม่ใช่พลังหลักอะนะ
-ถ้าคนรู้จักเรื่องนี้น้อยจริงๆก็คงอยู่ได้สักสี่ถึงห้าตอนล่ะนะ
-ที่มาโลกนี้ก็แค่อยากหาสัตว์?เลี้ยงให้ฮารุโตะแค่นั้นเอง
-ถึงโลกนี้ตะไม่จบแต่โลกต่อไปจะข้ามไปโลกที่อยู่ในชาวงซีซันนี้ละกัน
-ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า สวัสดี~~~