"ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนแอนซารีวาน คุอง ฮาโตะคุง"

 

หญิงสาวผมสีเกาลัดดวงตาสีเขียวยิ้มให้กับฮารุโตะ แล้วมองตาฮารุโตะแบบระยะประชิด

 

 

 

"เออ ใกล้ไปแล้วครับประธานรีเบ็กก้า"

 

ฮารุโตะที่รู้สึกไม่ปลอดภัยจึงขยับถอยออกมา

 

"ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ หรือว่าเธอคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ"

 

รีเบ็กก้าเข้ามาใกล้ฮารุโตะแล้วเอานิ้วเขี่ยขาฮารุโตะเล่น

 

"เออ...ช่วยเข้าเรื่องทีได้ไหมครับ ขืนอยู่สภาพนี้ถ้ามีคนเข้ามามันจะเป็นเรื่อง..."

 

ฮารุโตะเริ่มหน้าแดงนิดๆขยับถอยไปอีกแล้วเร่งให้อีกฝ่ายเข้าเรื่อง

 

"หึๆ นั้นสินะถ้างั้นขอแนะนำตัวอีกครั้งก็แล้วกันนะ ฉันรีเบ็กก้า แรนดาลล์เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนฝึกสอนมังกรแอนซารีวานแห่งนี้ฝากตัวด้วยนะจะ^^"

 

"ครับทางนี้ก็เหมือนกันครับ"

 

ฮารุโตะก้มหัวเล็กน้อยเคารพอีกฝ่าย

 

"เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า"

 

ประธานรีเบ็กก้าลุกขึ้นไปหยิบเอกสารออกมา ฮารุโตะที่รอดแล้วก็ถอนหายใจ

 

"นักเรียนทุนพิเศษคุอง ฮารุโตะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะเข้ามาเรียนในแอนซารีวานแห่งนี้ เป็นเด็กหนุ่มที่มีพัลรูปร่างต่างจากพัลทั่วไปได้ทำการตรวจสอบมาแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ ก็นะเป็นข้อมูลที่คลุมเครือดีนะ"

 

รีเบ็กก้าวางแผ่นกระดาษลงบนโต๊ะ ฮารุโตะจึงหยิบมาอ่านบ้าง

 

"เป็นข้อมูลที่คลุมเครือแถมไม่มีที่มาที่ไปแต่ก็ดันมีตราประทับรับรองซะอีก จะทำทั้งทีก็เอาให้มันเนียนกว่านี้ไม่ดีกว่านึไงนะ"

 

ฮารุโตะพึมพัมคนเดียวเบาๆแล้วนึกถึงความมักง่ายของพระเจ้าที่มักหาปัญหามาให้เสมอ

 

"ว่าไงนะเมื่อกี้พูดอะไรรึเปล่า"

 

"เปล่าครับพูดต่อได้เลยครับประธาน"

 

ฮารุโตะวางแผ่นกระดาษลงที่เดิมจากนั้นก็บอกให้อีกฝ่ายพูดต่อ

 

"ก็นะหลังจากนี้เธอก็ไปเรียนตามชั้นปกติ ว่าแต่สนใจจะไปเจอกับคนที่มีพัลแปลกๆแบบนายบ้างรึเปล่าล่ะ"

 

"แอส เบลคงั้นเหรอครับ ไม่ดีกว่าพอดีหลังจากนี้ผมมีธุระนิดหน่อย"

 

ฮารุโตะปฏิเสธไปอย่างสุภาพ

 

"เหรอน่าเสียดายนะ ว่าแต่ฉันสงสัยมาตั้งแต่ที่เจอกันแล้วล่ะเธอเนี่ยใส่หมวกแปลกดีนะ"

 

รีเบ็กก้ามองบนหัวฮารุโตะทีมีก้อนบางอย่างสีขาวตัดเหลืองอยู่

 

"เออ...ประธานเจ้านี้น่ะไม่ใช่หมวกหรอกนะครับ"

 

ฮารุโตะยิ้มเจื่อนแล้วหยิบคอนโนะสุเกะบนหัวลงมาวางที่พื้นดูเหมือนว่ามันจะยังหลับไม่ยอมตื่น

 

"ก็อย่างที่เห็นนี่แหละครับ พัลของผมเองคอนโนะสุเกะ-ประธาน..?"

 

ฮารุโตะมองไปที่รีเบ็กก้าที่ตาข้างไปแล้ว

 

"นี่มัน!!!"

 

รีเบ็กก้าที่อดทนไม่ไหวขว้าตัวคอนโนะสุเกะขึ้นมากอดทันที

 

"แอ๊ก!!!!"

 

เจ้าตัวที่กำลังหลับสบายอยู่พอโดนแรงกอดของประธานเข้าไปก็ตื่นขึ้นมาทันทีแล้วตะเกียกตะกายโพล่หน้าขึ้นมาจากหน้าอกของประธาน

 

"เดี๋ยว เดี๋ยวเถอะ เธอเป็นใครกันเนี่ย!! มันอะไรกันฮารุโตะ!!"

 

"ว้าย!! พูดได้ด้วยแถมขนนุ่มนิ้มนี้จะน่ารักน่ากอด!!เกินไปแล้ว!!!"

 

รีเบ็กก้ากอดคอนโนะสุเกะหนักเข้าไปอีกฮารุโตะที่ไม่รู้ว่าจะห้ามยังไงดีก็ได้แต่ทำสีหน้าบอกว่าทำใจซะเถอะ หลังจากนั้นสักพักคอนโนะสุเกะที่ถูกรีเบ็กก้าลูบๆคำๆก็หยุดลง

 

"อะ แห่ม ขออภัยที่เสียมารยาทพอดีเห็นของน่ารักๆแล้วมักจะอดทนไม่ค่อยได้น่ะ"

 

รีเบ็กก้าหน้าแดงเล็กน้อยปรับสีหน้าใหม่แล้วกลับมาพูดกับฮารุโตะ ส่วนคอนโนะสุเกะที่ปลงไปเรียบรอยแล้วนั้นก็กระโดดมาอยู่บนหัวของฮารุโตะตามเดิม

 

"ครับเมื่อกี้จะถือว่าไม่เห็นก็แล้วกันถ้างั้นขอตัวก่อนนะครับ"

 

ฮารุโตพลุกขึ้นจากนั้นก็เดินไปที่ประตูพอกำลังจะเปิดก็มีคนเปิดเข้ามาซะก่อน

 

"ไงแอส เบลค"

 

"นาย? คุอง ฮารุโตะสินะ"

 

คนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือแอสกับเด็กสาวผมสีชมพูคนนึง

 

"ใช่แล้วล่ะ มีธุระกับประธานใช่ไหมถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะ"

 

ฮารุโตะเดินออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนตามแผนที่ ที่ประธานรีเบ็กก้าให้มา........

..

..

..

..

..

..

..

-หลังจบคาบเรียนของวันแรก

 

"ในที่สุดก็จบซะที...มีแต่เรื่องที่เราไม่เข้าใจทั้งนั้นเลยแหะ แถวนี้มีหอสมุดบ้างรึเปล่านะ"

 

ฮารุโตะเดินไปมาภายใรโรงเรียน ไปซักพักจนในที่สุดก็เจอกับตึกแห่งหนึ่ง

 

"กลิ่นสมุนไพร? ตึกนี่ปลูกพืชสมุนไพรไว้งั้นเหรอน่าสนใจดีแหะลองแอบเข้าไปดูดีกว่า"

 

ฮารุโตะที่ตัดสินใจได้แล้วก็เดินเข้าไปในตึกทันที พอเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆในที่สุดฮารุโตะก็เจอกับห้องๆหนึ่งที่มีกลิ่นออกมาค่อนข้างแรง

 

"ห้องนี้สินะ ถ้างั้น"

 

ฮารุโตะใช้พลังเล็กน้อยเพื่อปลดล็อคกุญแจห้องออกจากนั้นก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป

 

"อย่างที่คิดปลูกพืชสมุนไพรแปลกๆเอาไว้เต็มเลยแหะเป็นพืชที่เอาไว้ใช้กับมังกรรึเปล่านะ"

 

ฮารุโตะพอเข้ามาแล้วก็เริ่มมองดูต้นไม้ที่ไม่เคยเห็นริบๆทันทีโดยไม่ได้คิดเลยว่าในห้องๆนี้มีคนอยู่

 

"ใครน่ะ?"

 

"หืม?"

 

ฮารุโตะที่กำลังสนใจต้นสมุนไพรมังกรอยู่นั้นได้ยินเสียงบางอย่างจึงหันกลับไป พอหันไปฮารุโตะกฌได้เจอกับคนๆนึงเธอมีผมสีขาวดวงตาสีม่วงอ่อนเธอกำลังมองฮารุโตะอยู่

 

 

"เออ...คือขอโทษนะพอดีผมสนใจต้นไม้พวกนี้เลยแอบเข้ามาโดยพลักการ เพราะงั้นขอโทษด้วย"

 

ฮารุโตะยิ้มให้เด็กสาวหูแหลมจากนั้นก็ลบตัวตนหายไปจากห้องนั้นโดยทันที....

..

..

..

..

..

..

"ซวยแล้ว ลืมตรวจสอบรอบๆไปได้ยังไงตั้งแต่พลังของเราหายไปเนี่ยความรอบคอบจะตกลงไปด้วยไม่ใช่รึไง โชคยังดีที่ยังใช้เจ้านี้ได้อยู่"

 

ฮารุโตะดึงพลังของเซอเเวนที่ไม่ถูกผนึกขึ้นมาใช้ มันคือพลังของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์การลบข้อมูลพลังทำให้คนที่เคยเห็นหน้าของฮารุโตะนั้นจะไม่สามารถจำใบหน้าของของฮารุโตะได้

 

"จะว่าไปเราลืมไปเลยแหะว่ายังมีพลังนี้อยู่ด้วย"

 

ฮารุโตะที่ใช้ความสามารถลบตัวตนของตัวเองเสร็จแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังเหลือพลังอีกหนึ่งอย่างที่ฮารุโตะนั้นไม่เคยใช้เลย

 

"พลังเวลาเนี่ย มันควรจะใช้ตอนไหนกันนะ?"

 

ฮารุโตะพูดอยู่คนเดียวพลางเดินกลับไปที่หอพักชายที่ประธานรีเบ็กก้าจัดไว้ให้..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

//////////////////////////////

-เอาตรงๆไรท์เองก็ลืมไปจริงๆนั้นแหละที่ฮารุโตะยังมีพลังเวลาอยู่เนี่นฮ่าๆพอดีไม่ใช่พลังหลักอะนะ

-ถ้าคนรู้จักเรื่องนี้น้อยจริงๆก็คงอยู่ได้สักสี่ถึงห้าตอนล่ะนะ

-ที่มาโลกนี้ก็แค่อยากหาสัตว์?เลี้ยงให้ฮารุโตะแค่นั้นเอง

-ถึงโลกนี้ตะไม่จบแต่โลกต่อไปจะข้ามไปโลกที่อยู่ในชาวงซีซันนี้ละกัน

-ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า สวัสดี~~~