"ในที่สุดก็เสร็จสักที"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาหละงจากที่เซ็นเอกสารใบสุดท้ายเสร็จ

 

ก๊อก ก๊อก

 

"ขะ ขออณุญาติค่ะ...."

 

เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากนั้นก็มีคนเข้ามา

 

"แหม่พอเปลี่ยนสำเนียงแล้วดูน่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย กิล...."

 

ฮารุโตะยิ้มออกร่าพลางมองเด็กสาวผมทองในชุดเมดกำลังถือถาดน้ำชาเข้ามา

 

"นะ หนวกหูน่า!! ก็แกไม่ใช่รึไงที่เป็นคนที่ให้ข้ามาทำแบบนี้น่ะ"

 

กิลเปลี่ยนเป็นเสียงแข็งเหมือนเดิมจากนั้นก็วางถาดน้ำชาลงอย่างแรงจนทำให้น้ำเกือบหกออกมา

 

"นี่ๆ ดีๆหน่อยเอกสารพวกนี้มันสำคัญนะแล้วก็ถ้ายังทำตัวแบบนี้อีกผมจะเรียกหัวหน้าเมดมาอบรบใหม่นะ"

 

"อ๊ะ เรื่องนั้นขอทีเถอะ-ขอทีเถอะค่ะไม่อยากโดยคุณหัวหน้าเมดลากตัวไปอีกแล้วเพราะงั้นจะทำตัวดีๆขอร้อง...."

 

กิลเปลี่ยนน้ำเสียงทันทีจากการที่โดนขู่

 

"ผมไม่ทำงั้นหรอกน่า ที่สำคัญผมว่าจะเริ่มข้ามโลกใหม่แล้วนะกิลจะไปด้วยรึเปล่าแล้วก็ฝากถามอาเทอเรียทีนะ"

 

ฮารุโตะพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องด้านหลัง

 

"จะไปแล้วเหรอ....ค่ะ โทษทีนะแต่ตอนนี้ข้- ฉันยังต้องเรียนรู้งานให้หมดก่อนน่ะส่วนอาเทอเรียก็คงเหมือนกันนั้นแหละ....ค่ะ"

 

กิลพูดด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆเพราะเพิ่งเคยฝึก

 

"เหรอน่าเสียดายนะงั้นฝากบอกหัวหน้าเมดด้วยนะว่าผมจะไม่ออกจากห้องอีกประมาณสองวันงาน ไปล่ะ"

 

ฮารุโตะโบกมือให้กิลจากนั้นก็เดินเข้าห้องไปทันที

 

"เเปลกแหะ ถึงจะบอกว่าเดินทางแต่รู้สึกเหมือนพลังของเจ้าฮารุโตะมันน้อยแปลกๆ....ช่างเหอะคิดไปก็เหนื่อยเปล่า"

 

กิลปัดเรื่องคาใจทิ้งไปจากนั้นก็เดินไปเก็บกองเอกสารเพื่อเอาไปให้พ่อบ้านจัดการต่อ....

..

..

..

..

..

..

"คงต้องรีบฝึกเรื่องเวทย์มนตร์ใหม่แหะ ถึงเราจะจับพลังเวทย์ได้แต่ตอนนี้แค่ทำให้เสถียรยังยากเลย ไอ้คุณพระเจ้าดันผนึกพลังเวทย์อีก"

 

ฮารุโตะเปลี่ยนเป็นชุดออกศึกประจำตัวจากนั้นก็เดินไปที่ชั้นหนังสือ

 

"เอาล่ะจะไปโลกไหนดีนะ ก่อนอื่นตัวเราที่แถบจะไม่มีพลังอะไรเลยจะไปโลกระดับเดียวกับFate ก็คงยากด้วยสิ...."

 

ฮารุโตะไล่มองดูชั้นหนังสือตรงหน้าไปเรื่อยๆพลางคิดว่าโลกทีาเหมาะกับตัวเองในตอนนี้คือที่ไหน

 

"อ๊ะ โลกนี้มัน......."

 

ฮารุโตะเจอหนังสือที่น่าสนใจเข้าเลยหยิบออกมา

 

"Seikoku no Dragonar ถ้าจำไม่ผิดมันคือโลกที่เด็กเกือบทุกคนจะมีรอยสลักที่สามารถเรียกมังกรคู่หูออกมาได้สินะ"

 

ฮารุโตะพลิกเล่มไปมาแต่ไม่เปิดไปอ่านด้านใน

 

"ถ้าเรารู้เนื้อเรื่องก่อนมันจะไปสนุกอะไร อยากรู้จังนะว่าคู่หูของผมจะเป็นมังกรน่าตายังไง"

 

ฮารุโตะยิ้มออกมาจากนั้นก็เดินไปหยิบของที่จำเป็นเฝแล้วจับยัดเข้า'สโตเรจ'

 

"โลกที่มีเพื่อนเป็นมังกรเนี่ย...น่าสนุกจริงๆนะ เอาล่ะไปกันเถอะMove world!!!"

 

ฮารุโตะพูดคีย์เวิร์ดการข้ามโลกขึ้นมาจากนั้นทัศนะวิสัยรอบๆก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

 

"ที่นี่มันป่า...เหรอ"

 

ฮารุโตะที่ย้ายโลกมามองไปรอบๆฮารุโตะยืนอยู่บนรากไม้ของต้นไม้ขนาดใหญ่

 

"แล้วต่อไปต้องทำยังไงดีต่อล่ะเนี่ย แล้วทางออกอยู่ไหนกันนะ"

 

"ฮารุโตะมองไปมาเพื่อหาทางออกระหว่างที่กำลังสำรวจอยู่นั้นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางก็ส่องแสงออกมา

 

 

"นี่มัน....อะไร..."

 

"เป็นเด็กหนุ่มที่ให้ความรู้สึกประหลาดดีนะ"

 

มีเสียงบางอย่างดังออกมาจากแสงที่ฮารุโตะกำลังมองอยู่

 

"คุณเป็นใคร....แล้วรู้รึเปล่าว่าผมจะหาคู่หูมังกรได้ที่ไหน"

 

ฮารุโตะที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้ถามออกไป

 

"หึๆข้าเหรอ ข้าก็คือมาเธอร์ดร้าก้อนไงล่ะ เจ้านี่น่าสนใจดีนะชักถูกใจซะแล้วสิจงยื่นมือมาซะสิข้าจะมอบตราสลักแห่งดวงดาวของข้าให้กับเจ้าเอง"

 

"แบบ...นี้เหรอ"

 

ฮารุโตะยื่นแขนซ้ายออกไปเพราะแขนขวานั้นมีเรจูอยู่ถ้าจะให้มีตราสลักรวมกันที่แขนข้างเดียวมันคงไม่ดีนัก

 

"รับไปซะสิ หลังจากนี้เจ้าจะถูกพาไปที่ทางออกเองเพราะงั้นสบายใจได้"

 

สิ้นเสียงนั้น ก็มีบางอย่างแยกตัวตัวออกมาจากต้นไม้ใหญ่มันค่อยๆลอยเข้ามาหาฮารุโตะจากนั้นมันก็ค่อยๆเข้าไปในแขนข้างที่ฮารุโตะยื่นออกไป

 

"แสงนี่มัน รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูกเลยแหะ"

 

อารุโตะอาบแสงสว่างของมาเธอร์ดราก้อน จากนั้นสติของฮารุโตะก็ค่อยๆจางหายไป.....

..

..

..

..

..

..

..

..

..

-อีกด้านนึงทางฝั่งของกิลกับอาเทอเรีย

 

"ว่าไงนะ!! ฮารุโตะออกเดินทางไปแล้วเรอะ!!"

 

อาเทอเรียเขย่าตัวกิลที่เพิ่งเข้ามาบอกว่าฮารุโตะออกเดินทางไปแล้ว

 

"เบา เบา ก็บอกว่าไปแล้วไงล่ะเพราะงั้นหนุดเขย่าได้แล้ว!!"

 

กิลที่โดนเขย่าไปมาพยามบอกให้อีกฝ่ายหยุดแต่ดูเหมือนอาเทอเรียจะไม่ฟังตนแล้ว

 

"ทั้งที่ อยากจะรู้เรื่องของฮารุโตะให้มากว่านี้แท้ๆเชียว...."

 

อยู่ๆอาเทอเรียก็จ๋อยลงไปทำให้กิลหลุดรอดออกมาได้

 

"เห้อ...ข้าก็ไม่ว่าหรอกนะที่เจ้าจะมีความรักอะไรแบบ นั้นน่ะแต่คิดดีแล้วรึไงที่คิดจะโดดงานหัวหน้าเมดน่ะ"

 

"หืม ข้าไม่คิดจะโดดงานหรอกนะ เพราะเดิมทีงานของข้าก็มีแค่คอยดูแลสวนกับทำงานจิปาถะนิดๆหน่อยเอง"

 

"หะ? งานของเธอมีแค่นั้นเองอะ"

 

กิลถามเพื่อความมั่นใจ ทั้งที่ทั้งสองคนเข้าทำงานพร้อมกันแท้ๆแต่งานที่ได้รับเนี่ยมันเทียบกันไม่ติดเลยด้วยซ้ำ

 

"อืม งานของข้ามันก็ม่เท่าที่พูดนั้นแหละเพราะงั้นตอนนี้เลยว่างไง"

 

อาเทอดรียที่ยังไม่เข้าใจว่ากิลต้องการจะสื่ออะไรแต่ก่อนที่จะพูดกันจบก็มีเงาบางอย่างโพล่ออกมา

 

"นี่!! จะอู้งานไปถึงไหน รีบไปทำงานต่อได้แล้วยัยตัวขี้เกียจ!!!"

 

คนที่เข้ามาหิ้วคอกิลนั้นก็คือหัวหน้าเมดลิสนั้นเอง

 

"ยัยป้าปล่อยเดียวนี้นะ วันนี่ข้าทำงานเหนื่อยแล้วให้ยัยอาเทอเรียไปทำบ้างสิ!!!"

 

กิลที่โดนหิ้วคออยู่โวยวายออกมาแล้วชี้ไปที่อาเทอเรีย

 

"ทางนั้นเขาเป็นเด็กดีทำงานตามที่บอกทุกอย่าง ส่วนแกก็เอาแต่ขี้เกียจงานมันเลยไม่เสร็จไงล่ะ แล้วเมื่อกี้ว่าไงนะแกเรียกฉันว่าอะไร!!"

 

หัวหน้าเมดที่โกรธจัดถามกิล

 

"มะ ไม่มีอะไรค่ะรบกวนช่วยสอนงานดิฉันด้วยค่ะ"

 

"ดีมาก ถึงจะไม่มีเจ้านายคอยดูอยู่อต่เป็นเมดก็ต้องรักษาภาพลักษ์ให้ดีเอ้าไปทำงานกัน ส่วนเธอพอพักจากนี้ก็ช่วยไปทำความสะอาดห้องของนายน้อยทีล่ะ"

 

หัวหน้าเมดลิสพูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับกิลที่ตอนนี้ทำท่าทางหมดหวังเป็นที่เรียบร้อย

..

..

..

..

..

..

..

..

////////////////////////////

-ตอนนี้อาจมีสำนวนคำแปลกๆหน่อยนะ

-การวางบทของตอนนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่คิดว่านะ

-เรื่องนั้นช่างเหอะหลังจากที่นั่งคิดไปๆมาๆก็ได้โลกที่จะไปซักที

-แนวอื่นนอกจากต่อสู้ก็อยากไปอยู่นะแต่ไรท์ขอเวลาหน่อยน้าเพราะต้องไปวางโคลงใหม่

ปล.ไรท์แต่งทุกตอนแบบสดตลอดเพราะงั้นอนาคตของแต่ละตอนไรท์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน^_^