"ในที่สุดก็เสร็จสักที"
ฮารุโตะบ่นออกมาหละงจากที่เซ็นเอกสารใบสุดท้ายเสร็จ
ก๊อก ก๊อก
"ขะ ขออณุญาติค่ะ...."
เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากนั้นก็มีคนเข้ามา
"แหม่พอเปลี่ยนสำเนียงแล้วดูน่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย กิล...."
ฮารุโตะยิ้มออกร่าพลางมองเด็กสาวผมทองในชุดเมดกำลังถือถาดน้ำชาเข้ามา
"นะ หนวกหูน่า!! ก็แกไม่ใช่รึไงที่เป็นคนที่ให้ข้ามาทำแบบนี้น่ะ"
กิลเปลี่ยนเป็นเสียงแข็งเหมือนเดิมจากนั้นก็วางถาดน้ำชาลงอย่างแรงจนทำให้น้ำเกือบหกออกมา
"นี่ๆ ดีๆหน่อยเอกสารพวกนี้มันสำคัญนะแล้วก็ถ้ายังทำตัวแบบนี้อีกผมจะเรียกหัวหน้าเมดมาอบรบใหม่นะ"
"อ๊ะ เรื่องนั้นขอทีเถอะ-ขอทีเถอะค่ะไม่อยากโดยคุณหัวหน้าเมดลากตัวไปอีกแล้วเพราะงั้นจะทำตัวดีๆขอร้อง...."
กิลเปลี่ยนน้ำเสียงทันทีจากการที่โดนขู่
"ผมไม่ทำงั้นหรอกน่า ที่สำคัญผมว่าจะเริ่มข้ามโลกใหม่แล้วนะกิลจะไปด้วยรึเปล่าแล้วก็ฝากถามอาเทอเรียทีนะ"
ฮารุโตะพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องด้านหลัง
"จะไปแล้วเหรอ....ค่ะ โทษทีนะแต่ตอนนี้ข้- ฉันยังต้องเรียนรู้งานให้หมดก่อนน่ะส่วนอาเทอเรียก็คงเหมือนกันนั้นแหละ....ค่ะ"
กิลพูดด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆเพราะเพิ่งเคยฝึก
"เหรอน่าเสียดายนะงั้นฝากบอกหัวหน้าเมดด้วยนะว่าผมจะไม่ออกจากห้องอีกประมาณสองวันงาน ไปล่ะ"
ฮารุโตะโบกมือให้กิลจากนั้นก็เดินเข้าห้องไปทันที
"เเปลกแหะ ถึงจะบอกว่าเดินทางแต่รู้สึกเหมือนพลังของเจ้าฮารุโตะมันน้อยแปลกๆ....ช่างเหอะคิดไปก็เหนื่อยเปล่า"
กิลปัดเรื่องคาใจทิ้งไปจากนั้นก็เดินไปเก็บกองเอกสารเพื่อเอาไปให้พ่อบ้านจัดการต่อ....
..
..
..
..
..
..
"คงต้องรีบฝึกเรื่องเวทย์มนตร์ใหม่แหะ ถึงเราจะจับพลังเวทย์ได้แต่ตอนนี้แค่ทำให้เสถียรยังยากเลย ไอ้คุณพระเจ้าดันผนึกพลังเวทย์อีก"
ฮารุโตะเปลี่ยนเป็นชุดออกศึกประจำตัวจากนั้นก็เดินไปที่ชั้นหนังสือ
"เอาล่ะจะไปโลกไหนดีนะ ก่อนอื่นตัวเราที่แถบจะไม่มีพลังอะไรเลยจะไปโลกระดับเดียวกับFate ก็คงยากด้วยสิ...."
ฮารุโตะไล่มองดูชั้นหนังสือตรงหน้าไปเรื่อยๆพลางคิดว่าโลกทีาเหมาะกับตัวเองในตอนนี้คือที่ไหน
"อ๊ะ โลกนี้มัน......."
ฮารุโตะเจอหนังสือที่น่าสนใจเข้าเลยหยิบออกมา
"Seikoku no Dragonar ถ้าจำไม่ผิดมันคือโลกที่เด็กเกือบทุกคนจะมีรอยสลักที่สามารถเรียกมังกรคู่หูออกมาได้สินะ"
ฮารุโตะพลิกเล่มไปมาแต่ไม่เปิดไปอ่านด้านใน
"ถ้าเรารู้เนื้อเรื่องก่อนมันจะไปสนุกอะไร อยากรู้จังนะว่าคู่หูของผมจะเป็นมังกรน่าตายังไง"
ฮารุโตะยิ้มออกมาจากนั้นก็เดินไปหยิบของที่จำเป็นเฝแล้วจับยัดเข้า'สโตเรจ'
"โลกที่มีเพื่อนเป็นมังกรเนี่ย...น่าสนุกจริงๆนะ เอาล่ะไปกันเถอะMove world!!!"
ฮารุโตะพูดคีย์เวิร์ดการข้ามโลกขึ้นมาจากนั้นทัศนะวิสัยรอบๆก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
"ที่นี่มันป่า...เหรอ"
ฮารุโตะที่ย้ายโลกมามองไปรอบๆฮารุโตะยืนอยู่บนรากไม้ของต้นไม้ขนาดใหญ่
"แล้วต่อไปต้องทำยังไงดีต่อล่ะเนี่ย แล้วทางออกอยู่ไหนกันนะ"
"ฮารุโตะมองไปมาเพื่อหาทางออกระหว่างที่กำลังสำรวจอยู่นั้นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางก็ส่องแสงออกมา
"นี่มัน....อะไร..."
"เป็นเด็กหนุ่มที่ให้ความรู้สึกประหลาดดีนะ"
มีเสียงบางอย่างดังออกมาจากแสงที่ฮารุโตะกำลังมองอยู่
"คุณเป็นใคร....แล้วรู้รึเปล่าว่าผมจะหาคู่หูมังกรได้ที่ไหน"
ฮารุโตะที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้ถามออกไป
"หึๆข้าเหรอ ข้าก็คือมาเธอร์ดร้าก้อนไงล่ะ เจ้านี่น่าสนใจดีนะชักถูกใจซะแล้วสิจงยื่นมือมาซะสิข้าจะมอบตราสลักแห่งดวงดาวของข้าให้กับเจ้าเอง"
"แบบ...นี้เหรอ"
ฮารุโตะยื่นแขนซ้ายออกไปเพราะแขนขวานั้นมีเรจูอยู่ถ้าจะให้มีตราสลักรวมกันที่แขนข้างเดียวมันคงไม่ดีนัก
"รับไปซะสิ หลังจากนี้เจ้าจะถูกพาไปที่ทางออกเองเพราะงั้นสบายใจได้"
สิ้นเสียงนั้น ก็มีบางอย่างแยกตัวตัวออกมาจากต้นไม้ใหญ่มันค่อยๆลอยเข้ามาหาฮารุโตะจากนั้นมันก็ค่อยๆเข้าไปในแขนข้างที่ฮารุโตะยื่นออกไป
"แสงนี่มัน รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูกเลยแหะ"
อารุโตะอาบแสงสว่างของมาเธอร์ดราก้อน จากนั้นสติของฮารุโตะก็ค่อยๆจางหายไป.....
..
..
..
..
..
..
..
..
..
-อีกด้านนึงทางฝั่งของกิลกับอาเทอเรีย
"ว่าไงนะ!! ฮารุโตะออกเดินทางไปแล้วเรอะ!!"
อาเทอเรียเขย่าตัวกิลที่เพิ่งเข้ามาบอกว่าฮารุโตะออกเดินทางไปแล้ว
"เบา เบา ก็บอกว่าไปแล้วไงล่ะเพราะงั้นหนุดเขย่าได้แล้ว!!"
กิลที่โดนเขย่าไปมาพยามบอกให้อีกฝ่ายหยุดแต่ดูเหมือนอาเทอเรียจะไม่ฟังตนแล้ว
"ทั้งที่ อยากจะรู้เรื่องของฮารุโตะให้มากว่านี้แท้ๆเชียว...."
อยู่ๆอาเทอเรียก็จ๋อยลงไปทำให้กิลหลุดรอดออกมาได้
"เห้อ...ข้าก็ไม่ว่าหรอกนะที่เจ้าจะมีความรักอะไรแบบ นั้นน่ะแต่คิดดีแล้วรึไงที่คิดจะโดดงานหัวหน้าเมดน่ะ"
"หืม ข้าไม่คิดจะโดดงานหรอกนะ เพราะเดิมทีงานของข้าก็มีแค่คอยดูแลสวนกับทำงานจิปาถะนิดๆหน่อยเอง"
"หะ? งานของเธอมีแค่นั้นเองอะ"
กิลถามเพื่อความมั่นใจ ทั้งที่ทั้งสองคนเข้าทำงานพร้อมกันแท้ๆแต่งานที่ได้รับเนี่ยมันเทียบกันไม่ติดเลยด้วยซ้ำ
"อืม งานของข้ามันก็ม่เท่าที่พูดนั้นแหละเพราะงั้นตอนนี้เลยว่างไง"
อาเทอดรียที่ยังไม่เข้าใจว่ากิลต้องการจะสื่ออะไรแต่ก่อนที่จะพูดกันจบก็มีเงาบางอย่างโพล่ออกมา
"นี่!! จะอู้งานไปถึงไหน รีบไปทำงานต่อได้แล้วยัยตัวขี้เกียจ!!!"
คนที่เข้ามาหิ้วคอกิลนั้นก็คือหัวหน้าเมดลิสนั้นเอง
"ยัยป้าปล่อยเดียวนี้นะ วันนี่ข้าทำงานเหนื่อยแล้วให้ยัยอาเทอเรียไปทำบ้างสิ!!!"
กิลที่โดนหิ้วคออยู่โวยวายออกมาแล้วชี้ไปที่อาเทอเรีย
"ทางนั้นเขาเป็นเด็กดีทำงานตามที่บอกทุกอย่าง ส่วนแกก็เอาแต่ขี้เกียจงานมันเลยไม่เสร็จไงล่ะ แล้วเมื่อกี้ว่าไงนะแกเรียกฉันว่าอะไร!!"
หัวหน้าเมดที่โกรธจัดถามกิล
"มะ ไม่มีอะไรค่ะรบกวนช่วยสอนงานดิฉันด้วยค่ะ"
"ดีมาก ถึงจะไม่มีเจ้านายคอยดูอยู่อต่เป็นเมดก็ต้องรักษาภาพลักษ์ให้ดีเอ้าไปทำงานกัน ส่วนเธอพอพักจากนี้ก็ช่วยไปทำความสะอาดห้องของนายน้อยทีล่ะ"
หัวหน้าเมดลิสพูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับกิลที่ตอนนี้ทำท่าทางหมดหวังเป็นที่เรียบร้อย
..
..
..
..
..
..
..
..
////////////////////////////
-ตอนนี้อาจมีสำนวนคำแปลกๆหน่อยนะ
-การวางบทของตอนนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่คิดว่านะ
-เรื่องนั้นช่างเหอะหลังจากที่นั่งคิดไปๆมาๆก็ได้โลกที่จะไปซักที
-แนวอื่นนอกจากต่อสู้ก็อยากไปอยู่นะแต่ไรท์ขอเวลาหน่อยน้าเพราะต้องไปวางโคลงใหม่
ปล.ไรท์แต่งทุกตอนแบบสดตลอดเพราะงั้นอนาคตของแต่ละตอนไรท์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน^_^