"ถ้างั้นเซเบอร์เธอก็ไปตัดสินกับแลนเซอร์ให้เรียบร้อยซะล่ะ"

 

ฮารุโตะตัดคำสาปที่แขนขวาของเซเบอร์ให้

 

"เข้าใจแลัวงั้นไว้เจอกันนะฮารุโตะ"

 

เซเบอร์ลองขยับมือขวาดูจากนั้นก็ออกเดินเพื่อมุ่งหน้าไปหาเเลนเซอร์ศัตรูที่สัญญากันเอาไว้ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกว่าจะเอาชนะให้ได้ในฐานะอัศวิน

 

"เอาล่ะถ้าไม่นับแลนเซอร์ ตอนนี้ผู้เข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ก็มีไรเดอร์กับแคสเตอร์ที่หลบซ่อนตัวอยู่สินะ"

 

ฮารุโตะนั่งอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูงแห่งหนึ่ง

 

"ไรเดอร์น่ะ กิลเธอช่วยไปจัดการได้รึเปล่า"

 

"เหอะแค่นั้นสบายมากแต่ข้าอยากขออะไรเจ้าหน่อย"

 

"อะไรล่ะ"

 

ฮารุโตะเอียงคอสงสัยเพราะถ้าเป็นพลังของกิลในตอนนี้ถุงจะไม่ได้ชนะแบบขาดลอยแต่ฮารุโตะก็คิดว่ากิลก็น่าจะชนะได้

 

"ช่วยเพิ่มพลังเวทย์ที่ส่งมาให้อีกหน่อยได้ไหม ข้าอยากจะจบงานเร็วๆน่ะแล้วก็ขอ เออาข้าคืนด้วย"

 

"หืม? เอาเถอะผมเองเวลาก็ไม่ค่อยเหลือแล้วด้วยสิ"

 

ฮารุโตะหยิบดาบของกิลออกมา กิลที่รับมารู้สึกได้ถึงบางอย่าง

 

"นี่เจ้า ร่างนั้น!!"

 

กิลชี้มาที่ฮารุโตะที่ตอนนี้ร่างค่อยๆจางลงไปบ้างแล้ว

 

"ไม่มีอะไรหรอก รีบไปได้แล้วน่า"

 

ฮารุโตะรีบส่งพลังเวทย์ให้กิล กิลที่ไม่ค่อยเข้าใจก็สลายหายไปแล้วมุ่งหน้าไปหาไรเดอร์

 

"เวลาในโลกนี้ใกล้หมดแล้วสิ คงต้องรีบหาตัวแคสเตอร์ อ้าว"

 

ฮารุโตะที่กำลังจะลองเริ่มหาตัวแคสเตอร์แบบสุ่มดู แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะปรากฏตัวออกมาเองซะอย่างนั้น

 

"ใช้มหาเวทย์เรียกสัตว์ประหลาดออกมาแบบนี้ ถ้าปล่อยต่อไปแย่แน่"

 

ฮารุโตะมองไปที่ร่างของสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ที่ปรกฏตัวออกมาจากน้ำแถมแคสเตอร์ยังอยู่ข้างในเจ้าตัวนี้อีก

 

 

 

 

"อะไรจะใหญ่ได้ขนาดนี้แหะ แถมไม่ใช่พลังของเทพซะด้วยซันเซน เซไคของเราคงใช้ไม่ได้ผลแน่"

 

ฮารุโตะมองไปที่ร่างยักษ์มันเริ่มใช้หนวดของมันเข้าโจมตีไปรอบๆแล้ว

 

"คนจะกลับบ้านทั้งที ก็อย่ามาสร้างปัญหาให้ทางนี้สิ ออกมาคุนิฮิโระ!!!!"

 

ฮารุโตะเรียกคุนิฮิโระออกมาจากนั้นก็เข้าไปบังคับ แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่แบบสุดๆของสัตว์ประหลาด คุนิฮิโระยังมีขนาดแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น

 

"ถึงจะตัวใหญ่แต่ก็ใช่ว่าจะล้มไม่ได้ ผมสร้างคุนิฮิโระมาเพื่อล้มไอ้ตัวแบบนี้อยู่แล้ว!!"

 

ฮารุโตะบังคับคุนิฮิโระใช้ดาบสองมือฟันใส่หนวดของสัตว์ประหลาดแต่เพราะพลังเวทย์ของแคสเตอร์เลยทำให้มันฟื้นตัวแทบจะทันที

 

"แย่แหะ "

 

ฮารุโตะที่เห็นแบบนั้นจึงถอยห่างออกมาแล้วใช้ปีกด้านหลังบินแยกออกไปทำลายหนวดของสัตว์ประหลาดเพื่อถ่วงเวลา

 

"ตอนนี้พลังของเราไม่สามารถทำลายไอ้เจ้าตัวแบบนี้ได้ ส่วนคนที่จะทำก็ดันไม่อยู่ด้วยนี่สิ กะว่าจะลองทำตัวเท่ๆดูแต่ถ้าจะไม่ไหวแหะ"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาพลางจัดการหนวดของอีกฝ่ายแต่ไม่ว่าจะจัดดารไปแค่ไหนมันก็ฟื้นฟูได้เรื่อยๆ

 

"ช่วยไม่ได้ เออ...กิลตอนนี้ว่างรึเปล่า"

 

ฮารุโตะใส่พลังเข้าไปในเรจูของอาเชอร์ที่เชื่อมต่อกับกิลเอาไว้อยู่

 

"ห่า!! มีอะไรทางนี้เพิ่งจะจบการต่อสู้อันสมกับราชานะอย่ามาขัดกันได้มะ"

 

กิลบ่นออกมาเพราะการต่อสู้กับไรเดอร์นั้นถึงจะไม่ใช่การต่อสู้ที่ต้องเอาจริงขนาดนั้นแต่กิลก็ให้ความเคารพต่อราชาผู้พิชิต อิสกันดาร์

 

"ขอโทษที่ขัดก็แล้วกัน แต่แคสเตอร์ทางนี้ถ้าไม่ใช่ โฮกุระดับถล่มปราการมันจัดการไม่ได้น่ะ"

 

ฮารุโตะพูดไปพลางตัดหนวดที่เข้ามาโจมตีเรื่อยๆ

 

"ห่า แล้วมันเป็นปัญหาของข้ารึไงแล้วก็ขอบอกไว้ก่อนว่าพลังเวทย์ของข้ามันไม่พอให้ใช้เอนูม่า เอริสำด้อีกรอบหรอกนะ"

 

ระหว่างที่ฮารุโตะกำลังพูดอยู่กิลก็มาอยู่บนหัวของคุนิฮิโระแล้วดูเหมือนระหว่างที่คุยกันเจ้าตัวจะเดินทางมาพอดี

 

"แหวะ ไอ้ตัวแบบนี้อย่าคิดจะเอาสมบัติของข้าออกไปฟันมันเชียวล่ะ"

 

กิลมองสัตว์ประหลาดแล้วบ่นออกมา ฮารุโตะที่ทนไม่ไหวจึงเปิดคอกพิทออกมาแล้วขึ้นไปหากิลที่อยู่ด้านบน

 

"มันจะเรื่องมากไปแล้วนะ ผมอุตส่ายอมเพราะเห็นว่าคอยช่วยเหลืออยู่หรอกแต่ถ้ายังเป็นงี้ผมขอคืนก็แล้วกันนะ"

 

ฮารุโตะดึงดาบเออาออกมาจากมือของกิล

 

"เห้ย เดี๋ยวคิดจะทำอะไรน่ะ"

 

"ก็ในเมื่อเธอไม่ยอมทำเดี๋ยวผมจะทำเอง"

 

ฮารุโตะแย่งดาบเออา มาจากกิลจากนั้นก็ส่งพลังเวทย์เข้าไปใบดาบของมันที่แยกออกเป็นสามส่วนเริ่มหมุนสวนทางกันจนเกิดเป็นพลังงานลมมหาศาล

 

"เดี๋ยวก่อน!! ถ้าขืนแกยังใส่พลังเวทย์เข้าไปไม่หยุดมีหวังแกเป่าเมืองนี้กระจุยแน่!!!"

 

"ว่าไงนะ"

 

ฮารุโตะที่ได้ยินแบบนั้นหันไปหากิลแต่เพราะเผลอไปทำให้ฮารุโตะเผลอปล่อยพลังที่สะสมเอาไส้ไปทางสัตว์ประหลาดทันที แรงลมที่สามารถผ่าแยกมิติได้เข้าปะทะกับสัตว์ประหลาดจนมันสลายหายไปพร้อมกับเมืองที่หายไปส่วนหนึ่ง

 

"เออ...... ขอโทษครับที่ไม่ฟังคำเตือน"

 

ฮารุโตะที่มองเห็นผลงานของตัวเองก็พูดขึ้นมาพร้อมกับโยนดาบเออาเข้าไปในสโตเรจทันที

 

"เห้อ....จริงๆข้าก็ไม่สนใจนักหรอก ว่าแต่ข้าอยากจะถามเจ้ามาตั้งนานแล้วเจ้าอายุเท่าไหร่น่ะ"

 

กิลมองร่างเด็กหนุ่มนามฮารุโตะตรงหน้า ทั้งใบหน้า ท่าทางบวกกับสิ่งที่เจ้าตัวเผลอบ่อยๆมันบ่งบอกว่าารุโตะแถบจะไม่มีประสบการณ์ด้านสงครามเลย

 

"เอะ มาถามอะไรเอาตอนนี้ แต่ถ้าจะให้บอกก็คงสิบหกปีมั้งไม่สิอีกประมาณเดือนนึงก็คงสิบเจ็ด.....ตายแหง!!"

 

ฮารุโตะที่นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ตะโกนลั่น

 

"อะ อะไรของเจ้าเนี่ย!!"

 

"ก่อนถึงงานวันเกิมผมมันจะมีงานกับของขวัญจากทางบ้านหลักส่งมาทำให้ก่อนหน้านั้นสองอาทิตย์ผมจะไม่มีเวลาออกไปไหนเลยน่ะสิ"

 

"ห่า พูดเรื่องอะไรของเจ้าน่ะ??"

 

กิลที่ไม่เข้าใจเรื่องที่ฮารุโตะพูดก็ถามออกมา

 

"เอาง่ายๆก็คือผมต้องรีบกลับบ้านแล้วไงล่ะ ถึงจะไม่รู้ว่าพาพวกเธอไปได้ด้วยรึเปล่าก็เถอะ อ๊ะเซเบอร์มาแล้ว!!"

 

ฮารุโตะที่ลนแบบสุดๆขว้าแขนของกิลแล้วพุ่งตรงไปดานล่างที่มีเซเบอร์อยู่

 

"ฮารุโตะ!! ข้าชนะแล้วล่ะ-"

 

เซเบอร์ที่เห็นฮารุโตะบินมาเลยโบกมือเรียกแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้มาแสดงความยินดีที่ตัวเองชนะสักเท่าไหร่

 

"เซเบอร์ขอโทษทีนะช่วยจับมือผมที!!!"

 

ฮารุโตะยื่นมือที่ค่อยๆหายไปให้เซเบอร์และในช่วงเวลาที่มือของทั้งสองคนแตะโดนกันร่างของทั้งสามคนก็หายไปในทันที

 

โดยไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี่สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่านี้ได้จบลงแล้ว แต่เพราเป็นการจบลงที่ไม่สมบูรณ์จอกที่ปรากฏออกมาจึงไม่สมบูรณ์เช่นเดียวกัน

 

"หึๆ ในที่สุดก็ได้มาแล้วจอกศักดิ์สิทธิ์คุ้มค่าจริงๆกับที่ต้องคอยแอบซ่อนอยู่ในเงามาตลอด"

 

เสียงหัวเราะของชายคนนึงดังออกมาชายคนนั้นเข้าไปแตะจอกศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่สมบูรณ์เพื่อขอในสิ่งที่ตนปราถนาชายคนนั้นก็คือโคโตมิเนะ คิเรย์....

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

/////////////////////////////////

-จบเป็นที่เรียบร้อยขอบอกไว้ก่อนว่าภาคซีโร่เนี่ยคงไม่ได้มีภาคต่ออะไรหรอกนะ แค่จะตัดจบให้มันดูดีนิดหน่อย

-โลกต่อไปไรท์ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนนะตอนหน้าน่าจะเป็นการปรับพลังของฮารุโตะใหม่บวกกับงานที่กำลังท่วมหัวของตระกูลคุอง

-ที่จะบอกก็มีแค่นี้แหละใครทีาเคยเสนออะำรไว้เม้นมาอีกรอบก็ดีนะไรท์ลืมหมดแล้ว