"ทำไมตอนนั้นนายถึงได้ถอยกันล่ะ นายไม่เชื่อใจงั้นเหรอว่าฉันคนนี้จะเอาชนะไม่ได้"

 

เซเบอร์กำหมดแน่นถามฮารุโตะอยู่ตรงระเบียงภายในปราสาทของไอเบิร์นที่อยู่ไม่ห่างจากเมืองมากนัก

 

"ก็ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจหรอกนะ แต่การต่อสู้แบบสองลุมหนึ่งแถมมีไรเดอร์อยู่อีกมันเสี่ยงเกินไป"

 

"งั้นเหรอนายเองก็เหมือนกับมาสเตอร์สินะ"

 

เซเบอร์พูดจบก็เดินเข้าไปด้านในทันทีทิ้งให้ฮารุโตะอยู่คนเดียว

 

"จริงๆผมเองก็อยากจะช่วย แต่ว่าพลังเซอร์แวน ไม่สิพลังของผมในตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้เลย"

 

ฮารุโตะกำหมัดแน่นจากนั้นอยู่ๆก็มีหน้าต่างโปร่งแสงเด้งขึ้นมา

 

"นี่มัน......"

 

ฮารุโตะอ่านข้อความในนั้นแล้วยิ้มออกมา

 

"เป็นพระเจ้าที่ยุ่งได้ถูกเวลาซะจริงนะ"

 

ฮารุโตะพึมพัมคนเดียวแล้วเดินเข้าไปด้านในไม่นานก็เดินเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง

 

"คุณไอริส"

 

ฮารุโตะเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับหญิงสาวผมสีขาวดวงตาสีแดง ไอริส สฟิล วอน ไอส์เบิร์นกำลังนั่งดื่มชา มองดวงจันทร์อยู่คนเดียว

 

"ฮารุโตะ? มีอะไรงั้นเหรอมาหาเอาป่านนี้"

 

"ผมจะมาขอลาไปสักระยะนึงน่ะครับ พอดีนึกเรื่องที่จะทำได้ขึ้นมา"

 

"เอาสิ"

 

"เอะ?"

 

ฮารุโตะตอนแรกกะว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ยอมแต่พอลองขอไปกับยอมง่ายๆก็ถึงกับไปไม่ถูกเท่าไหร่

 

"แต่ว่ามีเงื่อนไขอยู่ข้อนึงนะ"

 

ไอริสชูนิ้วขึ้นมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม ฮารุโตะที่เห็นแบบนั้นเลยเงียบเพื่อบอกให้อีกฝ่ายพูดต่อ

 

"สงครามในครั้งนี้จะถูกพักไว้ชั่วคราวก่อนเพื่อให้มาสเตอร์ทุกคนช่วยกันจัดการแคสเตอร์ที่บ้าคลั่งน่ะแต่คิริสึงุบอกว่าจะไม่เข้าร่วมในศึกครั้งนี้"

 

"ถ้าเรื่องนั้นก็พอเข้าใจอยู่ครับ แล้วมาเล่าให้ผมฟังทำไม?"

 

"แคสเตอร์น่ะลักพาตัวเด็กๆในเมืองไปแล้วทำการทดลองบางอย่าง เซเบอร์น่ะอยากจะเข้าไปหยุดแคสเตอร์เดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำแต่ก็ไปไม่ได้น่ะ"

 

ฮารุโตะที่ฟังมาจนถึงตอนนี่ก็เข้าใจจุดประสงค์ของไอริส

 

"ถ้าเรื่องนั้น มันก็คือธุระเดียวกันกับที่ผมจะไปนี่แหละครับ"

 

"จริงเหรอ!!!"

 

ไอริสได้ยินฮารุโตะพูดแบบนั้นก็รีบเข้ามาจับมือฮารุโตะทันที

 

"คะ ครับพอดีผมน่ะได้พลังใหม่มาเลยว่าจะเอาไปทดสอบดู แล้วก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีเซอร์แวนที่ทำร้ายผู้ไม่เกี่ยวข้องอยู่ด้วยพอดี..."

 

"งั้นเหรอ ถ้าขอรบกวนด้วยนะฉันเองก็ไม่อยากจะให้มีผู้เคราะห์ร้ายไปมากกว่านี้กแล้ว"

 

"ครับ ถ้างั้นขอตัว"

 

ฮารุโตะเดินถอยหลังมาสองก้าวจากแล้วมองไอริสที่นึงก่อนร่างของฮารุโตะก็หายไปทันที

 

"ขอฝากด้วยนะฮารุโตะคุง ทางนี้เองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเหมือนกัน"

 

ไอริสกุมมือตัวเองแน่นแล้วเดินออกจากห้องไปทันที....

..

..

..

..

..

"เอาล่ะ ก่อนอื่นก็ต้องหาที่กบดานของอีกฝ่าย"

 

ฮารุโตะที่ออกมาจากปราสาทใช้เวลาไม่นานก็เข้าไปอยู่ในเมืองจากนั้นก็หยิบแผนที่ออกมา

 

"จากข้อมูลที่ได้มาจากคุณมายะ รู้สึกว่าเด็กที่หายไปจะอยู่แถวๆบริเวนตึกแถวนี้สินะ"

 

ฮารุโตะวงกลมตรงแผนที่ไปทีละจุด

 

"ถ้าดูจากมุมนี้ การลักพาตัวจะเกิดขึ้นที่ตรงนี้ไปจนถึงจุดนี้แต่จะไม่ออกนอกเขต งั้นแสดงว่าแหล่งกบดานคงเป็นตึกร้างตรงไหนสักแห่งบริเวณนี้"

 

ฮารุโตะนั่งวาดเส้นทางบนแผนทีไปเรื่อยๆจนในที่จุดก็เจอจุดที่น่าสงใสทั้งหมดสามจุด

 

"งั้นก่อนอื่นก็ต้องไปสำรวจก่อนละกัน"

 

ฮารุโตะมองวิวของเมืองที่มีไฟสว่างสวยงาม แต่ภายในเมืองนี้กับมีสงครามที่มีแต่การเข่นฆ่า

 

 

ฮารุโตะใช้เวลาไม่นานในที่สุดก็มาถึงซอกตึกแห่งนึงพอเดินเข้าไปเรื่อยๆก็มองเห็นเด็กผู้หญิงสวมชุดสีแดงคนนึงกำลังวิ่งเข้าไปในอาคารร้างแห่งหนึ่ง

 

"สงสัยจะคิดถูกสินะที่มาสำรวจตรงนี้เป็นที่แรก"

 

ฮารุโตะเรียกคาตานะออกมาจาก'สโตเรจ'แล้วติดไว้ที่เอวเพื่อให้ง่ายต่อการชักออกมาฮารุโตะเดินเข้าไปอย่างไร้เสียงพอเเต่พอเข้าไปแล้วก็เจอกับเด็กคนนึง

 

 

 

เธอมีผมสีน้ำตาลดวงตาสีฟ้าสวมชุดสีแดง เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังโดนชายที่คิดว่าจะเป็นมาสเตอร์ของแคสเตอร์จับอยู่

 

"มีเด็กอยู่เยอะขนาดนี้เลยเหรอ ช่วยไม่ได้"

 

ฮารุโตะมองไปรอบๆก็เห็นเด็กๆหลายคนกำลังนอนไม่ได้สติกันอยู่ ฮารุโตะจึงพุ่งเข้าไปจับแขนของชายคนที่ว่าทันที

 

"นี่นายเป็ยใคร ถึงบังอาจมาขัดความสนุกของผมกันหะ!!!"

 

ชายคนนั้นพยายามสบัดมือของฮารุโตะที่จับเอาไว้แต่ก็ไม่ยอมหลุด ชายตรงหน้าฮารุโตะจึงชักมีดขึ้นมาพยายามแทงฮารุโตะ เด็กสาวที่เห็นแบบนั้นก็ตะโกนลั่น

 

"พี่ชาย!! ระวัง!!!"

 

สิ้นเสียงของเด็กสาว ก็ได้มีน้ำสีแดงกระเด็นไปโดนหน้าของเธอ เด็กสาวที่รู้สึกว่ามีอะไรมาโดนที่ใบหน้าจึงใช้มือปาดออกมา แล้วเธอก็ได้รู้ว่าน้ำสีแดงนั้นคือเลือดนั้นเอง

 

"อ๊ากกกกก แขนของผม!!!!"

 

ชายคนที่เอามีดแทงฮารุโตะตะโกนลั่นเพราะตอนนี้แขนของเขาไปขาดออกจากตัวแล้ว

 

"คนที่หันอาวุธเข้าหาผม แล้วมีชิ้นส่วนกลับไปครบนี่มีไม่เยอะนักหรอกนะ หืม!!"

 

ฮารุโตะที่กำลังพูดอยู่รู้สึกได้ถึงบางอย่างจึงกระโดดถอยหลัง และจุดที่ฮารุโตะเคยอยู่ก็มีวงเวทย์โพล่ขึ้นมาแล้วลากตัวชายที่ลักพาตัวเด็กๆเข้าไป

 

"แคสเตอร์มาช่วยไว้งั้นเหรอ....อ๊ะจริงสิเธอไม่เป็นไรใช่ไหม"

 

ฮารุโตะที่นึกขึ้นได้ว่ามีเด็กสาวที่ยังมีสติอยู่เลยรีบหันไปหาเธอที่ใบหน้าเปื้อนหยดเลือดอยู่

 

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ แล้วพี่ชายล่ะหนูเห็นเลือดออกมาด้วยนี่น่า!!!"

 

เด็กสาวที่ตั้งสติได้รีบขว้ามือฮารุโตะที่เปื้อนเลือดขึ้นมาดู

 

"อ่านี่ไม่ใช่เลือดของผมหรอกนะ ที่สำคัญกว่านั้นรีบพาพวกเพื่อนๆเธอออกไปจากที่นี่ดีกว่า"

 

ฮารุโตะใช้ผ้าเช็ดเลือดที่เปื้อนหน้าเด็กสาวจากนั้นก็เดินไปอุ้มเด็กอีกหลายคนที่ยังไม่ได้สติ

 

"นี่เธอชื่ออะไรเหรอ"

 

ฮารุโตะที่แบกเด็กๆจนเต็มตัวไปหมดถามขึ้น

 

"ชะ ชื่อริน โทซากะ รินค่ะ!!"

 

"งั้นรินช่วยพี่เปิดประตูหน่อยได้ไหมพอที่มือผมไม่ว่างแล้วน่ะ"

 

ฮารุโตัยิ้มให้เด็กสาวแล้วแสดงให้ดูว่าตอนนี้ทั่วทั้งตัวกำลังแบกเด็กๆประมาณห้าคนอยู่ หลังจากนั้นฮารุโตะกับรินก็ออกมาจากซอกตึกได้

 

"ขอบคุณมากนะ รินเองก็รีบกลับบ้านได้แล้วบางทีเจ้านั้นอาจจะอยู่แถวๆนี้ก็ได้นะ"

 

พอฮารุโตะพาเด็กๆที่ถูกลักพาตัวหปส่งตำรวจก็เดินเข้ามาหารินที่แอบมองอยู่จากอีกฝั่งของถนน

 

"ชื่อล่ะ"

 

"หืม?"

 

ฮารุโตะที่อยู่ๆก็ถูกถามก็เอียงคอสงสัย

 

"หนูบอกชื่อของหนูไปแล้ว แล้วพี่ชายล่ะชื่ออะไร"

 

รินมองหน้าฮารุโตะแล้วถามออกมาอีกรอบ

 

"อ้อ ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ผมชื่อคุอง ฮารุโตะยินดีที่ได้รู้จักนะ ทีนี้ก็รีบกลับบ้านไปได้แล้ว"

 

ฮารุโตะลูบหัวเด็กสาวเบาๆ

 

"ค่ะ เอาไว้เจอกันใหม่นะคะ พี่ฮารุโตะ!!"

 

รินโบกมือลาฮารุโตะแล้วก็ออกวิ่งไป

 

"รู้สึกว่าเราเนี่ย จะมีโอกาศเจอเด็กๆเข้ามาหาบ่อยจังนะ"

 

ฮารุโตะมองมือที่เพิ่งลูบหัวเด็กสาวไปพลางหายไปจากที่ๆยืนอยู่..

..

..

..

..

..

ปราสาทของตระกูลไอส์เบิร์น

 

ฮารุโตะที่พลาดจัดการแคสเตอร์ได้กลับมาที่ปราสาทแต่พอมาถึงก็ต้องเจอกับบางอย่างที่อยู่ตรงสวน

 

"อาเชอร์ ไรเดอร์ แล้วก็เซเบอร์ มานั้นดื่มเหล้าอะไรกันตรงนี้นะ"

 

ฮารุโตะมองคลาสอัศวินทั้งสามนั่งดื่มเหล่าแล้วพูดคุยกันโดยมีไอริส สฟิล กับมาสเตอร์ของไรเดอร์คอยมองดูอยู่

 

"ช่างเสียมารยาทซะจริงที่มาแอบฟังการสนทนาของเราแบบนี้ไอ้สวะชั้นต่ำ"

 

ระหว่างที่ฮารุโตะกำลังแอบมองอยู่นั้นอยู่ๆก็ถูกอาเชอร์มองมาแล้วพูดขึ้น

 

"ก็นะเดิมทีก็ไม่ไดเคิดจะปิดบังอยู่แล้วด้วยสิ"

 

ฮารุโตะออกมาจากเงาแล้วพูดขึ้นมา

 

"เหอะต่อหน้าราชาเช่นข้ายังไม่ยอมก้มกราบช่างเป็นสวะที่ไม่รู้สำเนียกเอาซะเลยนะ"

 

กิลกาเมสเปิดเกทออฟบาบิโลนแล้วเล็งมาที่ฮารุโตะ

 

"ฮารุโตะหนีไป!!!"

 

เซเบอร์ที่เห็นแบบนั้นเลยรีบเรียกให้ฮารุโตะหนีไปเพราะลำพังเพลังของแอสซาซินไม่มีทางชนะได้แน่นอนแต่ฮารุโตะกลับยืนนิ่งส่วนไรเดอร์ก็นังนั่งดื่มเหล้าไม่ได่สนใจอะไร

 

"นี่เซเบอร์ ผมน่ะไม่ได้เหมือนกับเมื่อวานหรอกนะ"

 

ฮารุโตะยิ้มให้เซเบอร์กับอาเชอร์จากนั้นก็ดีดนิ้ว อยู่ๆภาพรอบๆตัวของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็เต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีแดงฉาน

 

"โห นี่น่ะเหรอโฮกุของแอสซาซิน เป็นพลังที่แข็งแกร่งไม่เบา"

 

ไรเดอร์มองทิวทัศที่เปลี่ยนไปแล้วชมขึ้นมา

 

"ไม่ใช่ นั้นไม่ใช่พลังของแอสซาซิน ฮารุโตะเธอไปได้พลังนี้มากจากไหน!!"

 

ไอริส ที่รู้อยู่แล้วว่าฮารุโตะไม่มีทางมีความสามารถแบบนี้ได้ตะโกนถามออกมา

 

"นี่แหละพลังใหม่ของผม ฮาจุน(พญามารแห่งสวรรค์ชั้นหก) ไงล่ะ"

 

ฮารุโตะยกมือขึ้นจากนั้นเพลิงรอบๆก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

 

"พลังในการสร้างโลกจำลองที่แม้แต่เทพยังต้องสยบพลังของจอมมารยังไงล่ะ!! ว่าแต่"

 

ฮารุโตะที่กำลังอวดพลังของตัวเองอยู่นั้นอยู่ๆก็หายตัวไปแล้วมาโพล่ที่ด้านหลังของกิลกาเมส

 

"ผมสงสัยมาตั้งแต่ที่ได้เจอกันแล้วล่ะเจ้านี่มันสร้างภาพลวงตาสินะ"

 

อยู่ๆฮารุโตะที่เข้ามาใกล้กิลกาเมสก็ดึงสร้อยคอของ กิลกาเมสออกมา

 

"นี่แกอย่าเข้ามาแตะต้องตัวข้านะ!!!"

 

กิลกาเมสที่รู้สึกว่าฮารุโตะกำลังจะทำอะไรรีบหันไปเพื่อที่จะหยุดแต่ก็ไม่ทันซะแล้วเพราะสร้อยคอเวทย์มนต์ได้ถูกฮารุโตะดึงออกมาแล้ว

 

"เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะก่อนที่จะ-!!!"

 

กิลกาเมสที่พยายามจะเอาสร้อยคืนอยู่ๆร่างก็ส่องแสงสว่างจ้าออกมาพอแสงหายไปก็ปรากฏร่างๆของกิลกาเมสแต่กลับไม่ใช่ร่างที่ทุกคนเคยเห็น

 

"ก็ว่าอยู่ว่ามันแปลกๆ ที่แท้ก็เป็นจริงๆด้วยสินะ"

 

ฮารุโตะที่หลบห่างออกมามองร่างของกิลกาเมสที่เปลี่ยนไปจากชายหนุ่มรูปงามดันกลายเป็นหญิงสาวที่สวยสุดๆแทน

 

 

..

..

..

..

..

..

..

..

/////////////////////////////////

-ตอนนี่เขียนยาวกว่าปกตินะเนี่ย

-แต่ว่าก็ค้างกันไปซะ555

-พลังที่ฮารุโตะได้มานั้นเป็นพลังของคลาสอาเชอร์นะถ้าใครเคยอ่านบทของอายาโตะมา จะรู้ว่าเป็นพลังของใคร

-แต่ถึงไม่รู้เดี๋ยวตอนหน้าก็จะมาอธิบายเองแหละ