"จบแล้วสินะ"

 

ยูโตะปิดหน้าหนังสือแล้วหันไปด้านหลังที่มีพวกโซระเดินมา

 

"อ่า จบแล้วล่ะแล้วไงนายจะแข่งต่อด้วยคนไหมล่ะ"

 

"นั้นสินะ งั้นมาลองกันสักเกมไหมเอาเป็นเจ้านี่ละกัน"

 

ยูโตะดีดนิ้วทีนึงจากนั้นกระดานหมากรุกแบบง่ายๆก็ปรากฏออกมา

 

"ส่วนเรื่องเดิมพัน เอาเป็นหอสมุดแห่งนี้ละกัน อ้อแต่ถ้าพวกนายจะมาอ่านก็ไม่ว่าหรอกนะ"

 

"มั่นใจซะเหลือเกินนะ แล้วสิ่งเดิมพันของทางนั้นล่ะ"

 

"เอาเป็นผมจะยอมทำตามคำสั่งนายทุกอย่างเลยเป็นไง อ๊ะแต่ถ้าเป็นเรื่องที่ผมไม่ต้องการจริงๆจะขอปฏิเสธนะ"

 

ยูโตะยิ้มแล้วเสนอของเดิมพัน

 

"โห ถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับนายเสนอชีวิตของนายให้พวกเราสินะ"

 

"ก็ไม่รู้สิมาลองกันสักเกมไหม"

 

ยูโตะลงไปนั่งอยู่หน้ากระดานเกมชิโระกับโซระก็เดินมานั่งบ้าง ยูโตะมองทั้งสองคนซ้อนทับกับใครบางคน

 

"ถ้างั้น มาเริ่มเกมกันเถอะ...."

 

ยูโตะยิ้มให้แล้วเดินหมากตัวแรกทันที....

 

..

..

..

..

..

..

..

..

หลายชั่วโมงผ่านไปการแข่งขันของยูโตะกับคูฮาคุก็ได้จบลงด้วยชัยชนะของ

 

"รุกฆาต ล่ะนะ"

 

ยูโตะพูดแล้วหยิบหมากตัวสุดท้ายชิโระกับโซระก็ถึงกับพูดไม่ออก

 

"อะไรกันแม้แต่ทั้งสองคนก็ยังเอาชนะไม่ได้งั้นเหรอค่ะเนี่ย"

 

สเตฟพูดขึ้นมาอย่างหวาดๆ พร้อมกับมองไปที่สีหน้าเจ็บใจของทั้งสองคน

 

"คูฮาคุแพ้แล้ว....งั้นเหรอ...."

 

ชิโระกับโซระพึมพัมออกมาเบาๆยูโตะทำเป็นไม่สนใจแล้วยืนขึ้น

 

"ตามสัญญา หอสมุดแห่งนี้เป็นของผมแล้ว แต่ถ้าพวกนายจะมาหาอะไรอ่านกันล่ะก็ตามสบายเลยนะ"

 

ยูโตะโบกมือให้กับทั้งสองคนที่ยังก้มหน้าไม่ขยับ แล้วเดินไปที่ทางออก

 

"จะไปไหนงั้นเหรอค่ะ"

 

จิบริลถามยูโตะที่เดินไปถึงประตูแล้ว

 

"พอดีสนใจสมาพันธ์ตะวันออกที่มีพวกแวบีสอาศัยอยู่นะ เลยว่าจะไปตรวจสอบอะไรสักหน่อย"

 

ยูโตะพูดจบก็เดินต่อไปทันทีส่วนทางด้านชิโระกับโซระ สเตฟที่ยังเป็นห่วงอยู่ก็เข้าไปหาทั้งสองคน

 

"คือว่า...ทั้งสองคน..."

 

"ตัดสินใจแล้ว......"

 

สเตฟที่เข้าไปหาได้ยินเสียงพึมพัมของทั้งสองคนแต่เพราะมันเบามากจึงไม่ได้ยิน

 

"พูดว่าอะไรนะคะ"

 

"ตัดสินใจแล้ว!!!!"

 

"เอ๋!!!! ตะ ตัดสินใจอะไรกันค่ะ!!"

 

อยู่ๆทั้งสองคนก็ตะโกนดังลั่นทำให้สเตฟต้องกระโดดถอยออกมา

 

"ตัดสินใจแล้ว ก่อนจะไปโค่นเทโตะอีกครั้ง พวกเราจะเอาชนะหมอนั้นให้ได้ซะก่อนแล้วก่อนจะถึงเวลานั้น!!!"

 

โซระพูดจบก็หันหลังไปพร้อมกับชิโระแล้วเดินไปหาชั้นหนังสือจำนวนมากแล้วหยิบออกมานั่งอ่านทันที

 

"เอ๋ ทั้งสองคนที่ว่าตัดสินใจแล้วนี่คือ...."

 

"ก็ต้องหาข้อมูลน่ะสิ พงกเราจะโค่นหมอนั้น ว่าแต่จิบริลเธอบอกว่ารู้จักหมอนั้นสินะ"

 

โซระที่คุยอยู่กับสเตฟหันไปหาจิบริล

 

"ค่ะ จะบอกว่ารู้จักก็คงไม่เชิงนัก ต้องบอกว่าเคยเจอกันประมาณสองครั้งล่ะมั้งคะ"

 

จิบริบเอานิ้วเขียไปมาแล้วนึกถึงเรื่องเมืองนานมาแล้ว

 

"ช่วยเรามาทีสิ ว่าเจ้าทาคุยะ ยูโตะนั้นเป็นยังไงน่ะ"

 

"เอ...ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าตัวตนของทาคุยะ ยูโตะจะปรากฏออกมาในช่วงสงครามของเหล่าเทพเจ้าล่ะนะคะ แต่ถ้าจะให้เจาะลึกไปนิดก็คงเป็นช่วงใกล้ๆจะจบสงครามแล้วละมั้ง"

 

"ช่วงจะจบสงคราม? เดี๋ยวสิถ้าพูดแบบนั้นอายุของจิบริลก็...."

 

ชิโระที่เอาแต่อ่านหนังสือถามออกมา

 

"ถ้าไม่นับเรื่องยิบย่อยก็คงประมาณ6000ปีบวกกับอีกนิดหน่อยล่ะมั้งคะ"

 

"หะ หกพัน!!! เดี๋ยวสิถ้าเป็นจิบริลที่เป็นเผ่าพันอายุขัยยืนยาวก็พอเข้าใจอยู่แต่หมอนั้นก็เหมือนกับมนุษย์ทั่วๆไปนะจะเป็นไปได้ยังไง ไม่สิถึงภายนอกจะดูเหมือน..."

 

โซระเผลอตกใจออกมาแต่ก็นึกขึ้นได้ว่ายูโตะมีสิางที่ไม่เหมือนพวกตนที่เป็นชาวต่างโลกอยู่

 

"ค่ะดิฉันก็ตกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมาปรากฏตัวที่นี่ ทั้งที่หลังจบมหาสงครามเขาก็ไม่เคยปรากฏตัวออกมาเลย"

 

"อ่าเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนที่ ฉันอยากรู้คือทำไมจิบริลถึงต้องกลัวหมอนั้นด้วยล่ะ ทั้งที่เธอเองก็เป็นถึงเผ่าพันลำดับที่หกไม่ใช่เหรอ"

 

"ค่ะ....ดิฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขานั้นเป็นใครกันแน่ ในช่วงสงครามเขาได้รับขนานามว่า'เงา'ค่ะ"

 

"เงา??"

 

ทุกคนพากันเอียงคอกับคำพูดของจิบริล เจ้าตัวเลยพูดต่อ

 

"ที่ได้ชื่อนั้นก็เพราะระหว่างที่เผ่าต่างๆกำลังเข้าทำสงครามกันก็จะมีใครบางคนเข้ามาขวางเอาไว้ทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นการทำลายอาวุธหรือแม้แต่ล้มผู้บังคับบัญชาดิฉันเองก็แพ้มาเช่นเดียวกันคะ"

 

"งั้นเหรอจากที่ฟังมา เจ้ายูโตะนั้นมีพลังพอที่จะล้มได้แม้แต่เผ่าชั้นสูงของโลกนี้ได้งั้นสินะ"

 

"ถ้าจะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดนักหรอกคะ และเนื่องจากมันเป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้วขอให้ท่านทั้งสองโปรดคิดไว้ด้วยว่าสิ่งที่ดิฉันพูดไปอาตมีความคาดเคลื่อน"

 

"อ่าเข้าใจแล้วขอบคุณสำหรับข้อมูลนะ"

 

โซระพูดจบก็หันไปหาหนังสือมาอ่านต่อ....

 

อีกด้านนึงยูโตะที่ออกมาจากห้องสมุดก็มาถึงสมาพันธ์ตะวันออกแล้ว

 

"โอ้ เหล่าอมนุษย์ของโลกนี้ก็มีความเป็นอยู่ที่ดีเหมือนกันแหะ"

 

ยูโตะนั่งอยู่บนหลังคาของตึกแห่งหนึ่งพลางมองแวบีสเดินกันไปมาภายในเมือง

 

"เฮ้ย!! แกน่ะเป็นใคร!! ขึ้นไปทำอะไรตรงนั้น!!"

 

อยู่ๆก็มีเสียงเรียกออกมาจสกด้านล่างยูโตะเลยกเมลงไปดูก็เป็นเป็นแวบีสประเภทหมาป่าถืออาวุธชี้มาทางยูโตะ

 

"โดนเจอตัวซะแล้ว หนีก่อนดีกว่า"

 

ยูโตะหัวเราะเล็กน้อยแล้งกระโดดหนีไปตามหลังคา พวกหมาป่าที่เห็นแบบนั้นก็รีบพากันวิ่งตามทันทียูโตะที่วิ่งหนีก็เข้าไปแอบในมีาลับตาแต่ว่า

 

"เจอแล้วมันอยู่ตรงนี้!!!!"

 

กับโดนเจอคัวอย่างง่ายดาย

 

"เห....ฝีมือไม่เลงสมกับเป็นพวกจมูกไว้ท่างั้นแบบนี้ล่ะ!!!"

 

ยูโตะเกร็งเท้าเล็กน้อยแล้วอยู่ๆก็หายไปทันที่ทิ้งให้พวกทหารหมาป่าพากันวิ่งหากันให้ทั่วโดยไม่รู้เลยว่าตัวตนของยูโตะนั้นได้เข้าไปในตึกที่อยู่สูงที่สุดของสมาพันตะวันออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

..

..

..

..

..

..

..

..

//////////////////////

-สำหรับคนที่งงกับเนื้อเรื่องแสดงว่าไม่ได้อ่านบทของภาคซีโร่มาไปย้อนอ่านได้ในภาคII ตอนที่139นะ

-ตอนนี้เป็นการปูบทที่ยูโตะเคยทำไว้นิดหน่อยนะและเนื่องจากเป็นตอนพิเศษไรท์จะตัดให้ค้างตอนไหนดีนะ5555