บนเนินเขาแห่งหนึ่งมีเงาๆหนึ่งปรากฏออกมา

 

"ไม่ได้กลับมานานแล้วป่านนี้จะเป็นยังบ้างแล้วนะ"

 

คนที่ปรากฏออกมาก็คือยูโตะเด็กหนุ่มผมสีเทาดวงตาสีฟ้า หลังเสร็จการฝึกสุดโหดยูโตะก็ได้ออกเดินทางอีกครั้งและโลกใบนี้ก็เป็นจุดหมายแรก

 

"เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ทั้งที่เมื่อก่อนโลกนี้ยังมีสภาพแวดล้อมที่แค่เดินออกมาที่โล้งก็ทำให้ป่วยจนอาจตายได้แท้ๆ"

 

ยูโตะเดินมองดูธรรมชาติรอบๆที่อุมดมสมบูรณ์ต่างจากครั้งก่อนที่เคยมา แถมตรงสุดขอบฟ้ายังมองเห็นเงายักเป็นรูปตัวหมากอีกด้วย

 

"หึๆ สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะ โลกที่ผมสร้างขึ้นน่ะ!!!"

 

จู่ๆก็มีเสียงออกมาจากด้านหลังยูโตะจึงหันไปแล้วเจ้าของเสียงนั้นก็คือพระเจ้าแห่งเกมที่ยูโตะฝากฝังชูเนียสตาเอาไว้นั้นเอง

 

"อืมสุดยอดไปเลยนะ ไม่คิดว่าจะทำให้เป็นโลกที่น่าสนุกแบบนี้ได้"

 

ยูโตะตอบไปตามความรู้สึกจริง

 

"ถ้างั้นก็ขอให้สนุกกับโลกของผมนะ อ้อเกือบลืมนี่คือกฏของโลกใบนี้ถึงจะเป็นนายก็แห่งกฏไม่ได้หรอกนะ"

 

ฮารุโตะรับแผ่นกระดาษมาแล้วหัวเราะเบาๆ

 

"หะๆ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอกที่ผมมาก็แค่มาพักผ่อนหลังจากไปทัวนร-ไปฝึกมาเท่านั้นเอง"

 

"เหรอ ท่างั้นขอให้สนุกนะ"

 

พระเจ้าแห่งเกมขยับหมวกเล็กน้อยแล้วค่อยๆหายไป

 

"เป็นกฏที่แปลกดีนะถึงจะคล้ายกับกฏของเหล่าวิญญาณก็เถอะ..."

 

ยูโตะอ่านกระดาษที่รับมาแล้วยิ้มเล็กน้อย

 

[1.ห้ามฆ่า,ทำสงครามและปล้นในโลกนี้

2.ความขัดแย้งทุกประการสามารถแก้ไขได้ด้วยผลชนะของเกม

3.ในเกม ทั้งสองฝ่ายจะเป็นผู้ตกลงเงินเดิมพันเอง

4.ถ้าไม่มีความขัดแย้งในข้อ 3 ไม่ต้องกำหนดการเดิมพันก็ได้

5.กลุ่มที่ท้าทายสามารถกำหนดประเภทของเกมที่เล่นได้

6.ตามสัญญา ผู้แพ้เดิมพันไม่สามารถประท้วงผลการแข่งได้

7.ปัญหาการขัดแย้งระหว่างกลุ่ม ให้ตัดสินโดยตัวเเทน

8.ถ้าพบการโกงระหว่างการเล่น จะถูกปรับแพ้ทันที

9.ในนามของพระเจ้า กฏทั้งหมดที่กล่าวมา ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

10.ทุกคยควรเล่นเกมด้วยกัน]

 

"เอาเถอะถึงกฏจะยุ่งยากที่ใช้กำลังตัดสินไม่ได้แต่เราก็มั่นใจฝีมือตัวเองเหมือนกันนะ"

 

ยูโตะเดินอย่างสบายอารมณ์แล้วเดินไปตามถนนพอเดินไปได้ซักพักก็เจอกลุ่มคนดักรออยู่

 

"เฮ้ๆ!! พี่ชายเป็นนักเดินทางสินะ"

 

หนึ่งในกลุ่มนั้นถามขึ้นมา

 

"ก็นะ มีอะไรเหรอพอดีผมต้องการผ่านทางนะมาขวางแบบนี้ก็แย่สิ"

 

ยูโตะพูดด้วยดีๆถึงจะรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรก็เถอะ

 

"เรื่องนั้นคงไม่ได้ถ้าพี่ชายอยากจะไปก็ต้องมาเเข่งเกมกับพวกเราถ้าพี่ชายชนะก็ผ่านไปได้แต่ถ้าแพ้ก็จงทิ้งของมีค่าทั้งหมดไว้ที่นี่ซะ"

 

"ถึงจะบอกว่าห้ามปล้นกันแต่ก็ใช้ช่องโหว่มาทำแบบนี้ได้สินะ"

 

ฮารุโตะมองกลุ่มโจรที่ถืออาวุธแล้วปิดทางเอาไว้

 

"เห้อ เอาสิแล้วอยากจะเล่นเกมอะไรล่ะ อ่าไม่สิรนที่ถูกท้ามีสิทธ์เป็นคนเลือกประเภทเกมสินะ"

 

ยูโตะถอนหายใจออกมาแล้วถามหัวหน้าโจร

 

"เรื่องนั้นทางนี้จะเป็นคนกำหนดเอง พี่ชายแค่รอเล่นเฉยๆก็พอแล้วหึๆ"

 

หลังจากหัวหน้าพูดจบเหล่าลูกน้องก็พากันแบกโตะกับเก้าอี้มาตั้งระหว่างยูโตะกับหังหน้าโจร ทั้งสองคนนั่งมองหน้ากัน

 

"ก็แค่เกมง่ายๆ ทางเราจะให้หมอนี้แจกไพ่ให้คนละใบให้ทั้งสองฝ่ายหงายไพ่เอาไว้บนหัวใครที่แต้มสูงกว่าก็เป็นฝ่ายชนะไป"

 

"งะ งั้นเหรอเข้าใจแล้ว"

 

ฮารุโตะแกล้งตอบไปอย่างประหม่าจากนั้นลูกน้องที่สลับไพ่ก็วางแล้วแจกให้ทั้งสองคนคนละใบ

 

"โกงกันเห็นๆเลยสินะ แต่ถึงเราจะพูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์"

 

ยูโตะคิดพลางมองเหล่าลูกน้องด้านหลังที่พากันยิ้มอย่างสบายใจ

 

"เอ้าๆ พี่ชายก็รีบเอาไพ่ขึ้นมาวางได้แล้วน้า~"

 

หัวหน้าโจรที่บนหัวมีไพ่8แต้มอยู่พูดแล้วยิ้มออกมา

 

"ถ้าเดาไม่ผิดของทางเราก็คงได้แต้มน้อยกว่าสินะถ้างั้น"

 

ยูโตะยื่นมือไปแตะไพ่ตรงหน้าแต่ไม่เปิดออก

 

"หืมมีอะไรเหรอ"

 

"มาตัดสินกันที่เกมเดียวเลยดีกว่า ถ้าแต้มที่จะเปิดน้อยกว่าของนายผมจะยกเจ้านี่ให้"

 

ยูโตะหยิบถุงสีขาวออกมาพอเปิดออกในนั้นก็เต็มไปด้วยเครื่องทองสีสว่างแสบตา

 

"นะ นี่มัน!!!"

 

หัวหน้าโจรมองอย่างตะลึง

 

"ว่าไง รับคำถ้าไหม"

 

หัวถ้าโตรกลืนน้ำลายลงคอแล้วหันไปมองลูกน้องที่เป็นคนแจกไพ่ เจ้านั้นพนักหน้ารับเป็นเชิงว่าไม่ต้องห่วง

 

"ดีล่ะ!! ถ้างั้นพอนับ3แล้วเปิดพร้อมกันเลยนะ!!"

 

หัวหน้าโจรพูดด้วยเสียงมั่นใจเต็มเปี่ยม

 

"1......2......3!! เปิดได้!!!"

 

พอนับครบยูโตะก็เปิดไพ่ที่อยู่บนโตะ หัวหน้าโจรก็เอาไพ้ลงมาด้วยความมั่นใจที่ของตัวเองแต้มเหนือกว่าแต่ว่า

 

"ก กะ เก้าแต้ม!!!!"

 

พอเปิดออกมากลับเป็นยูโตะที่มีแต้มเหนือกว่าไปหนึ่งแต้ม

 

"ผมเป็นฝ่ายชนะแล้วถ้างั้นขอตัว"

 

ยูโตะลุกขึ้นปล้วเก็บถุงที่ใส่ทองแล้วเดินออกมา

 

"อ้อจริงสิ ผมยังไม่ได้กำหนดสินะว่าท่าผมชนะจะได้อะไร...."

 

ยูโตะหันมาพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งทำเอาพวกโจรพากันหน้าซีด

 

"อะ อะไร ระ เหรอ.....!!!"

 

"นั้นสินะเอาเป็นพวกนายทุกคนหลังจากนี้ช่วยตั้งแถวอยู่ช้างถนนคอยทักทายผู้คนที่ผ่านไแมาก็แล้วกัน"

 

ยูโตะโบกมือลาแล้วเดินต่อไปทันทีโดยไม่ได้คิดว่าต่อจากนั้นถนนที่ยูโตะเคยผ่านจะกลายเป็นข่าวลือว่ามีพวกผู้ชายหน้าโหดคอยทักทายผู้คนไปมาด้วยรอยยิ้มจนกลายเป็นเรื่องสยองของเมืองไป...

..

..

..

..

..

..

..

-เอลเกียร์เมืองของเหล่าอิมานิตี้

 

"ในที่สุดก็มาถึงซักที เอ....ก่อนอื่นก็ต้องหาที่พักก่อนสินะ อะไรน่ะ"

 

ยูโตะที่เพิ่งเข้ามาในเมืองมองหาที่เหมาะในกันพักผ่อนแต่ก็เห็นว่ามีอยู่จุดนึงที่มีคนมุงกันเต็มไปหมด

 

""เอาล่ะนะครับ นี่จะเป็นการประลองเพื่อหาราชาองค์ใหม่ของอิมานิตี้โดยผู้ถ้าชิงก็คือคุรามิ เชลล์กับหลานสาวขององค์ราชาสเตฟานี่ โดล่า!!! คราบ!!!""

 

เสียงของผู้ประกาศดังก้องทำให้ยูโตะที่อยู่ไกลๆก็ยังได้ยิน

 

"โดล่า? ชื่อนี้คุ้นๆแหะแต่ช่างเถอะต้องหาที่พักวันนี้ก่อน...."

 

ยูโตะเลิกสนใจกลุ่มคนตรงนั้นแล้วเดินไปอีกทางนึงระหว่างเดินก็ได้เดินสวนทางกับคนสองคนเป็นเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่สวมผ้าคลุมปิดหน้าตาอยู่

 

"หืม?....สองคนนั้นหน้าตาคุ้นๆจังแหะ"

...

..

..

...

..

..

..

..

////////////////////////////////

-เนื่องจากคิดเรื่องต่อไปไม่ออกขอเอาเรื่องนี้มาลงก็แล้วกันนะ

-ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแต่บอกไว้ก่อนว่ายูโตะนั้นไม่รู้เหตุการณ์ล่วงหน้านะ เพราะเกิดที่โลกอื่น

-แค่นี้แหละไว้เจอกันตอนหน้า!!!