จุดเริ่มต้น
-
12:50 น. // ประเทศไทย
-
ติ๊ดๆๆๆๆ
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
แม่คะ ถึงไหนแล้ว
-
ฉันกับแม่ไม่ได้เจอกันเกือบห้าเดือน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลากล่าวสุนทรพจน์ในการจบการศึกษา
-
..
เชลล์ หนูคือเชลล์ใช่ไหม
-
เอ๊ะใครกันที่กำลังถือสายโทรศัพท์แม่ฉัน
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
คุณ..
-
..
ขอโทษนะคะคือแม่ของหนูประสบอุบัติเหตุ
-
..
ตอนนี้กำลังนำตัวส่งโรงพยาบาล
-
มะ..แม่เหรอ ประสบอุบัติเหตุ
-
ลำดับถัดไปขอเรียนเชิญ ริเชลล์ ตัวแทนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ขึ้นมากล่าวสุนทรพจน์ค่ะ
-
𝘮𝘢𝘪
ยัยเชลล์
-
𝘮𝘢𝘪
อาจารย์เรียกแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
หะ..ห๊ะ!?
-
ฉันได้ยินเสียงของเพื่อน ก่อนที่จะขึ้นไปบนเวที
-
ทุกสายตามองอยู่ที่ฉัน
-
ติ๊ดๆๆๆ
-
𝘥𝘢𝘥 𝘵𝘢𝘭𝘬
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
พะ..พ่อ
-
พ่อ
ฮัลโหล
-
พ่อ
เชลล์รี่ พ่อได้ไฟลท์บินรอบสามทุ่ม ถ้าพ่อไปถึงเราไปฉลองกันเนอะ
-
พ่อ
เชลล์รี่พ่อรักหนูนะ
-
พ่อ
แล้วก็รักแม่ของหนูด้วย แล้วเจอกันนะ
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
คะ..ค่ะพ่อ หนูก็รักพ่อ..
-
อึก!!
-
หลังจากที่พ่อวางสายฉัน ฉันก็รีบวิ่งออกจากเวทีทันที
-
Ps . พ่อฉันอยู่ที่เกาหลีซึ่งเขาใช้ชื่อว่า “ฮันเทย์” นานๆทีพ่อจะกลับมาบ้านหรือบางครั้งก็พาฉันกับแม่ไปอยู่ด้วย
-
..
หนูเชลล์ ป้าเองที่รับโทรศัพท์แม่ของหนู
-
..
ตอนเกิดอุบัติเหตุป้าผ่านไปทางนั้นพอดี
-
..
เลยรีบโทรตามรถพยาบาลก่อนจะเช็คเบอร์ล่าสุดของแม่หนู
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
แล้วตอนนี้คนขับรถเป็นยังไงบ้างคะ
-
..
พ่อหนุ่มนั่นเสียเลือดมาก รถพายาบาลมาไม่ทันก็เลย..
-
ในใจฉันขอร้องอย่าให้แม่เป็นอะไรเลย
-
อย่าพลากแม่ฉันไปเลย..
-
ในขณะที่ป้าเค้าพาฉันมานั่งรอที่ห้องฉุกเฉิน
-
𝘫
ขอโทษนะครับ
-
𝘫
หมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
-
𝘫
หมอคงช่วยได้เท่านี้จริงๆ
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
มะ..แม่
-
𝘴𝘩𝘦𝘭
อึก..
-
ฉันกันน้ำตาไว้ไม่ไหว..จริงๆ
-
เกลียด!! ฉันเกลียดพระเจ้าที่สุด
-
>>>><<<<
-
ไรต์นุงมิน
ฮาโลววว
-
ไรต์นุงมิน
เป็นไงกันบ้าง
-
ไรต์นุงมิน
หวังว่าทุกคนจะชอบน้าา
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น