ช่วงกลางดึกบนยอดปราสาทหลังใหญ่ของเมืองหลวงเชบเปลที่โดนจาโร่วเด็คยึดครอง

 

"ก่อนที่พวกเอลจะมา ต้องรีบลงมือก่อนดีกว่า"

 

ฮารุโตะมองหอคอยทั้งสี่ตรงหน้าจากนั้นก็กระโดดพังหน้าต่างเพื่อเข้าไป

 

เพล้ง!!

 

"ว๊ายยยย!!"

 

เสียงกรีดร้องตกใจดังขึ้นมาหลังจากที่ฮารุโตะเข้าไปด้านใน เด็กสาวมองร่างของฮารุโตะด้วยสีหน้ากังวน

 

 

 

"บิงโก เธอคือองค์หญิงเอเลนอร่าสินะครับ"

 

"คะ คุณเป็นใครกันคะ...."

 

เด็กสาวผมสีทองถามฮารุโตะด้วยน้ำเสียงแพร่วเบา

 

"เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอกผมมาที่นี่เพื่อช่วยเธอออกไปจากที่นี่"

 

ฮารุโตะเดินเข้าไปคว้ามือของเด็กสาวแต่อีกฝ่ายกับปัดมือออก

 

"ดิฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากคุณหรอกนะคะแล้วที่สำคัญถึงจะพาฉันออกไปมันก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี"

 

เอเลนอร่าก้มหน้าลง ฮารุโตะที่เห็นแบบนั้นจึงถอนหายใจออกมา

 

"เห้อ....เธอเนี่ยทั้งที่เป็นราชวงค์คนสุดท้ายแท้ๆแต่ยังทำตัวแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ประเทศที่พ่อของเธอปกป้องเอาไว้ก็คงจบสิ้นแล้วล่ะนะ"

 

ฮารุโตะพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

 

"ย อย่ามาว่าท่านพ่อนะคะ ท่านพ่อน่ะเป็นพระราชาที่ยอดเยี่ยม!!"

 

"ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ลูกสาวที่จะสืบทอดเจตนารมกับเอาแต่นั่งสิ้นหวังอยู่ที่นี่น่ะเหรอ"

 

"เรื่องนั้น......"

 

ฮารุโตะพูดแทรกจนอีกฝ่ายเถียงไม่ออก

 

"งั้นผมจะพูดอีกครั้งนะ ผมจะพาเธอออกไปจากที่นี่แล้วเรื่องหลังจากนั้นจะลองพยายามดูไหมล่ะไม่ใช่ในฐานะราชวงศ์แต่ในฐานะลูกสาวของพ่อคนนึง"

 

"หมายความว่ายังไงคะ"

 

"อ่าคงจะอธิบายอะไรยากเกินไปสินะเอาเป็นว่าหลังจากนี้ผมจะช่วยเป็นกำลังให้เธอซักพักเอง"

 

"ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ แค่คุณคนเดียวกับกองทัพของจาโร่วเด็ดน่ะ....."

 

"ก็คิดอยู่แล้วว่าคงไม่เชื่อ ถ้างั้นมาลองพิสูจดูไหมล่ะ"

 

"วะ ว๊าย!!!"

 

ฮารุโตะเข้าไปอุ้มเอเลนอร่าขึ้นมาเจ้าตัวที่อยู่ๆก็ถูกอุ้มจึงเผลอส่งเสียงร้องออกมา

 

"คะ คิดจะทำอะไรกันค่ะ!!"

 

"อย่าพูดดีกว่านะเดียวจะเผลอกัดลิ้น"

 

ฮารุโตะยิ้มให้เล็กน้อยแล้วกระโดดออกจากหอคอยทั้งที่ยังอุ้มเอเลนอร่าเอาไว้อยู่ไม่กี่วินาทีต่อมา อากาศที่ว่างเปล่าก็ปรากฏร่างของหุ่นย์ยักษ์สีดำ

 

"นี่มันซิลูเอทไนท์?"

 

"ไม่ใช่หรอกนะ"

 

ฮารุโตะพูดแล้วกระโดดเข้าไปยังส่วนอกที่เป็นห้องควบคุมของคุนิฮิโระ

 

"เอาล่ะอาจจะแคบไปหน่อยแต่ช่วยรออยู่ตรงนี้แปบนึงนะ"

 

"นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ค่ะ!!?"

 

เอเลนอร่าพยายามเรียกฮารุโตะ แต่ฮารุโตะกับเมินเอเลนอร่าแล้วมองไปยังซิลูเอทไนท์สีเทาของกองทัพจาโรเด็ค

 

"ถายในเมืองนี้มีอยู่ประมาณสิบเครื่องกับเรือเหาะอีกหนึ่งสินะ"

 

ฮารุโตถมองเรดาห์ตรวจจับจำนวนของฝ่ายศัตรู

 

"องค์หญิง..."

 

"คะ?"

 

ฮารุโตะที่อยู่ๆก็เรียกเอเลนอร่า เจ้าตัวที่ถูกเรียกจึงตอบกลับไปอย่างงๆ

 

"เธอไม่เชื่อสินะว่าตัวผมจะทำอะไรได้ งั้นลองดูนี่หน่อยเป็นไง!!"

 

ฮารุโตะพูดจบปีกทั้งสองข้างของคุนิฮิโระก็แตกกระจากออกจากกันปีกที่แตกออกพากันบินอยู่รอบๆตัว

 

"ไปเลย...."

 

แท่งเหล็กสีดำที่กลายเป็นฟันเนลบินอยู่รอบๆตัวบินออกไปด้วยความเร็วสูงไปอยู่ที่ส่วนบนของซิลูเอทไนท์ของศัตรู

 

"ยิง....."

 

จากนั้นลำแสงสีแดงก็พุ่งผ่านปากกระบอกปืน ลำแสงจากทุกกระบอกพุ่งทะลุซิลูเอทไนท์ของศัตรูจนแน่นิ่งไปทุกเครื่อง

 

"ทีนี้เข้าใจรึยังว่าแค่จำนวนน่ะไม่ใช่ปัญหาเลยซักนิด"

 

"สุดยอดไปเลยนะคะ......"

 

เอเลนอร่าเห็นว่าหุ่นย์ซิลูเอทไนท์สีเทา ที่เพิ่งจพทำลายประเทศของตนถูกทำลายในพริบตาก็ชื่นชมออกมา

 

"เอาเถอะที่ผมจะแสดงให้ดูมันไม่ใช่เท่านี้หรอกนะ หลังจากนนี้ผมจะพาไปส่งที่นิชิรีที่เป็นฐานที่มั่นแห่งเดียวแล้วกัน"

 

ฮารุโตะพูดจบก็กางปีกออกเตรียมที่จะบินทันทีแต่กลับโดนห้ามเอาไว้ก่อน

 

"เออคุณชื่ออะไรงั้นเหรอคะ"

 

"อ้อยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ผมชื่อว่าคุอง ฮารุโตะจะเรียกฮารุโตะเฉยๆก็ได้"

 

"ค่ะ ถ้างั้นคุณฮารุ...โตะ..ฉันอยากจะรบกวนให้พาพวกท่านน้าที่ถูกจับตัวไว้ในอีกหอคอยไปด้วยได้รึเปล่าคะ"

 

"อ่าเกือบลืมไปเลยแหะ"

 

ฮารุโตะเกาหัวเล็กน้อยแล้วบังคับคุนิฮิโระไปที่ปราสามหลังเดียวกับที่เอเลนอร่าถูกขังไว้แต่ไปที่หอคอยที่เหลือ

ฮารุโตะดึงเพดานออกมาเพื่อไม่ให้คนที่อยู่ด้านในโดนทับจากนั้นฮารุโตะก็เรียกกล่องขนาดใหญ่ออกมา

 

"ช่วยบอกทีได้ไหมว่าผมจะพาออกไปจากที่นี่เองขอให้ทุกคนเข้าไปอยู่ในกล่องนั้นสักพักนะ"

 

"เข้าใจแล้วค่ะ"

 

เอเลนอร่าตอบรับอย่างว่าง่ายแล้วเดินไปอยู่บนฝ่ามือของคุนิฮิโระเพิ่งลงไปด้านล่าง หลังจากอธิบายเสร็จฮารุโตะก็แบกกล่องเหล็กสีดำที่ข้างในเป็นเซฟเฮาส์แบบง่ายๆขึ้นแล้วออกบินทันที

 

นิชิเรียเมืองระหว่างถนนสายเก่าของเชปเปลล์

 

ร่างของคุนิฮโระบินเข้าไปในเมืองพอไปถึงก็มีหุ่นซิลูเอทไนท์จำนวนมากรออยู่

 

"มาต้อนรับกันดีจริงๆเลยนะ"

 

"คุนิฮิโระ...ไม่ทราบว่ามาที่นี่มีธุระอะไรงั้นเหรอครับ"

 

เอลเนสตี้ที่ขับอิคารุกะออกมาด้านหน้าแล้วถามออกมา

 

"อย่ากังวนแบบนั้นสิผมแค่พาคนมาส่งเท่านั้นเอง"

 

ฮารุโตะพูดจบก็บังขับให้คุนิฮิโระวางกล่องเหล็กสีดำลงพอประตูเปิดออก เอเลนอล่าก็เดินลงมาพร้อมกับลูกพี่ลูกน้องกับกับหญิงสูงอายุอีกคน

 

"องหญิง!!!"

 

เหล่าทหารที่เห็นบุคคลที่ลงมาก็พากันวิ่งเข้าไปหาทันที

 

"เท่านี้หน้าที่ของผมก็หมดลงแล้วนะองค์หญิง"

 

"ค่ะขอบพระคุณมาก แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมค่ะท่านอัศวิน"

 

"อ่า เรื่องนั้นคงไม่รู้เหมือนกันแต่ถ้าผมกลับมาที่นี่อีกครั้งไว้ว่างๆจะแวะมาละกัน"

 

"งั้นเหรอคะ ถ้างั้นลาก่อน"

 

"อืม"

 

ฮารุโตะบอกลาเสร็จก็ออกบินอีกครั้ง....

 

"ขอให้ได้พบกันอีกครั้งนะคะท่านอัศวินที่มอบความกล้าให้กับคนอ่อนแอแบบฉัน"

 

เอเลนอล่าพึมพัมเบาๆแล้วหันหลังเดินไปหาเหล่าทหารของประเทศที่ยังหลงเหลืออยู่

 

"ตอนแรกก็กะว่าจะช่วยเอาประเทศคืนมาอยู่หรอกแต่ดูเหมือนเวลาจะไม่พอล่ะนะ"

 

ฮารุโตะมองมือที่ค่อยๆจางหายไปอีกครั้งแล้วบังคับคุนิฮิโระมุ่งไปที่เมืองหลวงของจาโร่วเด็ค

 

"ถึงจะเอาคืนมาไม่ได้แต่ถ้าทำลายฐานของอีกฝ่ายเวลาเหลือเฟือ"

 

คุนิฮิโระพุ่งตัวไปด้วยความเร็วสูงใช้เวลาไม่นานก็ไปถึงเมืองหลวงของจาโร่วเด็ด

 

"เอาล่ะมาลองของกันหน่อยดีกว่า"

 

ฮารุโตะอัดพลังเวทเข้าใส่เครื่องปฏิกรเอเทเรียเพื่อเร่งปฏิกิริยา จากนั้นคุนิฮิโรก็ยืนมือทั้งสองข้างออกมาด้านหน้าไม่นานก็มีวงเวทย์ขนาดใหญ่ปรากฏออกมา

 

"เวทย์มนตร์ใหญ่แบบนี้เพิ่งจะลองใช้ กินแรงเอาเรื่องเลยแหะ"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาจากนั้นก็กดปุ่มยิ่งออกไป วงเวทย์เริ่มทำงานมันกางออกขยายจนเทียบเท่าเมืองๆนึง จากนั้นแรงโน้มถ่วงมหาศาลก็พุ่งลงมาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านล่างจนพินาศ

 

"โทษฐานที่มาทำเรื่องไม่ดีกับเอเลนอร่าล่ะนะ"

 

ฮารุโตะพึทพัมออกมาแล้วเก็บคุนิฮิโระเข้า'สโตเรจ' ร่างของฮารุโตะที่ร่วงอยู่บนอากาศก็ค่อยๆจางหายไป....

..

..

..

..

..

..

..

//////////////////////////////

-เรื่องนี้คนรู้จักน้อยเลยเขียนได้ไม่เต็มที่รอบหน้าเอาเรื่องที่คนรู้จักเยอะๆมั้งดีกว่า

-ยังคงไม่เอาเรื่องที่เคยเขียนมาแล้วนะ อยากเขียนสิ่งที่ไม่มีคนเขียนอะนะ

-ไว้เจอกันโลกต่อไปจะเป็นที่ไหนนั้นต้องรอวัดดวงเอาอะนะ555