"ดูเหมือนจะช้าไปล่ะนะ"

 

ฮารุโตะพูดพลางมองเมืองที่ตอนนี้กลายเป็นนรกคาบาเนะไปแล้ว

 

"นั้นสินะคะ แต่ว่าตอนนี้เราต้องช่วยคนที่ช่วยได้ก่อนค่ะ ทุกคนเตรียมพร้อมนะคะ!!"

 

"เราะร้อมทำตามคำสั่งท่านอายาเมะครับ"

 

"โอ้!!!"

 

อายาเมะหันไปหาเหล่าซามูไรด้านหลังจากนั้นเหล่าซามูไรก็เตรียมดาบและปืนเดินออกไปประจำตำแหน่ง

 

"นั้นสินะครับ ถ้างั้นเรื่องหลังจากนี้ผมขอฝากให้ทุกคนก็แล้วกัน"

 

"จะไปไหนเหรอคะคุณฮารุโตะ"

 

อายาเมะที่เห็นฮารุโตะพูดแปลกๆออกมาเลยถามขึ้น

 

"จะลงจากปราการเหล็กน่ะ หน้าที่ของผมหมดลงแล้วหลังจากนี้ผมขอฝากไว้ล่ะ"

 

"ดะ เดี๋ยวก่อน-!!"

 

ฮารุโตะไม่สนเสียงเรียกของอายาเมะจากนั้นร่างของฮารุโตะก็ค่อยๆเดินออกจากห้องบังคับการไป

 

"ทั้งที่ยังหยุดแผนการของบิบะไม่ได้ แต่การพาปราการเหล็กมาให้ถึงนี่คงเป็นเงื่อนไขสินะ"

 

ฮารุโตะมองมือของตัวเองที่ค่อยๆจางหายไปนิละนิด

 

"เอาเถอะกว่าจะถูกส่งย้ายโลกท่าเป็นแบบคราวก่อนก็พอมีเวลาเหลืออยู่"

 

ฮารุโตะที่ออกมาจากปราการเหล็กมองไปรอบๆจากที่สูง และในที่สุดปืนจำนวนหลายร้อยกระบอกก็ออกมาจากปราการเหล็ก

 

"ยิง!!!!"

 

เสียงยิงปืนด้วยแรงดันกระสุนดังไปทั่วแต่ละนัดสามารถเป่าร่างของคาบาเนะให้แหลกเป็นชิ้นๆได้ในพริบตา

 

"ถึงจะมีอนุภาพรุนแรงแต่ก็มีจุดอ่อนอยู่ล่ะนะ"

 

ฮารุโตะพูดพลางมองปราการเหล็กที่ยิงกระสุนอย่างต่อเนื่องไม่นานก็หยุดลง

 

"เพราะมันใช้แรงดันไอน้ำเป็นตัวหลักทำให้น้ำไม่พอคงต้องแก้จุดนั้นล่ะนะเรื่องนั้นให้สุคาริกับอิโคมะหาทางกันเองคงจะได้...."

 

ฮารุโตะมองเหล่าชาวบ้านที่เหลือรอดพากันวิ่งไปที่ปราการเหล็ก

 

"เอาเถอะ แต่มันก็ช่วยเปิดเส้นทางได้ล่ะสักนิดเพื่อให้คนหนีได้"

 

ฉึก!!!

 

"อ๊ากกกกก"

 

ฮารุโตะดึงดาบที่แทงทะลุหัวใจของคาบาเนะที่แอบขึ้นมาจากด้านหลังหวังจะโจมตี

 

"เมืองนี้คงไปต่อไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ไหนจะเจ้านั้นอีก"

 

ฮารุโตะมองร่างของควันดำที่ค่อยๆเดินเข้ามาใจกลางเมืองเรื่อยๆ

 

"ตัวเราในตอนนี้มีพลังไม่พอ ไม่สิไม่มีพลังพอที่จะไปต่อกรกับเจ้านั่นได้เลย"

 

ฮารุโตะกำหมัดที่ค่อยๆจางหายแน่นขึ้นแล้วก็สังเกตุเห็นเงาบางอย่างกำลังวิ่งไปหาควันดำ

 

"นั้นมันอิโคมะเหรอส่วนอีกคนก็เจ้าหัวจุกม้ายังไม่ตายอีกเหรอเนี่ยฮะๆ ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรต้องห่วงล่ะนะ ลาก่อนนะโลกใบนี้น่ะถึงจะไม่ได้ตั้งแต่แต่ก็สนุกมากเลย.!!.."

 

ฮารุโตะตะโกนขึ้นฟ้าเสียงดังลั่นคาบาเนะที่อยู่ใกล้ๆก็พากันกระโจนเข้าใส่ฮารุโตะ แต่เหล่าบาเนะนั้นกลับไม่มีโอกาศได้แตะตัวฮารุโตะเลยเพราะร่างของฮารุโตะนั้นหายไปแล้ว.......

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

-ภายในห้องส่วนตัวของฮารุโตะเวลาเพิ่งผ่านไปได้5นาที

 

"ถ้าจำไม่ผิดเราอยู่ที่โลกของอาจารย์โคโระประมาณสองอาทิตแต่เวลากลับเดินไปไม่ถึงนาที แต่พอโลกคาบาเนะเวลากลับผ่านไปเยอะเหมือนกันแหะ"

 

ฮารุโตะมองนาฬิกาในข้อมือตัวเองแล้วเดินไปหยิบแผ่นKoutetsujou no kabaneriเข้าไปเรียงในชั้น

 

"เอาเหอะถ้าจะย้ายโลกจริงๆก็ต้องหาเวลาให้มากกว่านี้แล้วกัน เหนียวตัวจังไปอาบน้ำหน่อยดีกว่า"

 

ฮารุโตะที่อยู่ในชุดธรรมดาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เดินออกจากห้องไป

 

"นี่เตรียมน้ำให้ทีสิ ผมอยากอาบน้ำน่ะ"

 

"รับทราบแล้วค่ะ"

 

ฮารุโตะที่เดินออกมาจากห้องเรียกเมดที่คอยเฝ้าหน้าห้อง เมดสาวคอบรับคำของฮารุโตะจากนั้นก็ก้มหัวก่อนจะเดินออกไป

 

"ได้แช่น้ำหลังจากไม่ได้แช่สักพักก็ไม่เลวแหะ"

 

ฮารุโตะพูดพลางเดินตรงไปห้องอาบน้ำ

 

"อ้อ!! อีกอย่างนึงช่วยเตรียมอาหารจำพวกของแห้งให้ทีนะเอาซักประมาณอาทิตนึงให้ทีถ้าเตรียมเสร็จแล้วเอาไปไว้ในห้องให้ด้วยนะ"

 

"เข้าใจแล้วค่ะงั้นขอตัวซักครู่"

 

เมดสาวอีกคนที่คอยตามฮารุโตะอยู่เดินแยกไปอีกทางจากนั้นฮารุโตะที่เหลือตัวคนเดียวก็เดินมุ่งหน้าไปห้องอาบน้ำที่เมดอีกคนไปเตรียมให้ก่อนแล้วอย่างสบายใจ

..

..

..

..

..

-ภายในห้องอาหาร

 

"นี่แหละๆ ไม่ได้กินมาตั้งนาน~"

 

ฮารุโตะตาเป็นประกายมองกองภูเขาขนมตรงหน้า หลังจากที่อาบน้ำจัดการหลายๆอย่างเรียบร้อยฮารุโตะก็สั่งให้จัดชุดขนมหลากหลายชนิดมาให้

 

"อืม~ อันนี่ก็อร่อยแหะ อ๊ะจริงสิ"

 

ฮารุโตะกินชนมอย่างมีความสุขนี่เป็นช่วงเวลาที่ฮารุโตะมักทำตัวสมกับอายุตัวเอง ถึงเหล่าพ่อบ้านจะอยากให้ฮารุโตะยิ้มแย้มตลอดแต่ก็ไม่สามารถจัดเมนูแบบนี้ให้กินได้ตลอด พ่อบ้านที่คอยเฝ้าดูมาตลอดเห็นฮารุโตะส่งสัญญาณมาจคงเดินเข้าไปใกล้

 

"ว่าไงขอรับ คุณหนู"

 

"เรื่องที่ให้เอาโปรแกรมเอไอ ที่ผมเพิ่งสร้างไปใช้ในบริษัทคุองตอนนี้เป็นยังไงบ้าง"

 

ฮารุโตะถามงานที่เพิ่งสั่งไปเมื่อไม่กี่วันก่นเอไอที่ฮารุโตะสร้างนั้นเรียนแบบริสุเอไอพัฒนาตัวเองมา แต่ฮารุโตะสร้างให้ด้อยลงมานิดหน่อย

 

"เรื่องนั้นดำเนินการเรียบร้อยแล้วขอรับ จากการคำนวน ของเอไอที่คุณหนูสร้างขึ้นทำให้บริษัทคุองของเรามีรายได้เพิ่มขึ้นมา10% ขอรับ"

 

พ่อบ้านอธิบายให้ฟังตามความเป็นจริง

 

"เหรอ เอาเถอะหลังจากนี้ผมจะขอหยุดงานสักพักนะ หากมีธุระอะไรก็ให้ติดต่อมาก่อนละกัน ส่วนขนมที่เหลือช่วยจัดการเอาไปไว้ในห้องที"

 

"รับทราบค่ะ"

 

เหล่าเมดที่อยู่รอบๆต่างตอบรับอย่างมีมารยาท

 

"อ้อ ไม่ต้องเอามาทั้งหมดหรอก เอ.....แบ่งออกมาซักครึ่งนึงละกันที่เหลือพวกเธอเอาไปทานกันเถอะ"

 

ฮารุโตะพูดจบก็เดินออกจากห้องอาหารไปมุ่งหน้าไปที่ห้องส่วนตัว

 

"นี่ๆ รู้สึกบ้างไหมว่าคุณหนูเปลี่ยนไปน่ะ"

 

"อืม นั้นสิเมื่อก่อนแค่พูดกับพวกเรายังไม่แม้แต่จะพูดด้วยซ้ำ"

 

"นั้นสิๆ แต่ว่านะคุณหนูตอนทานของหวานเนี่ยน่ารักจังเนาะ!!"

 

"เรื่องนั้นเห็นด้วย!!"

 

"อะแฮ่ม!!"

 

เหล่าเมดสาวที่คุยกันอย่างสนุกสนานตัวแข็งทื่อเพราะเสียงไอของพ่อบ้านชรา

 

"จะคุยกันก็ไม่มีปัญหาหรอกนะขอรับ แต่มานินทาเจ้านายแบบนี้มันไม่ดีนะ"

 

"ค่า~"

 

เหล่าเมดสาวติบรับเบาๆจากนั้นก็พากันแยกย้ายกันออกไปทำงานของตัวเอง

 

"อืม....คุณหนูเปลี่ยนไปจริงๆนั้นแหละขอรับเกิดอะไรขึ้นในห้องส่วนตัวกันแน่นะ"

 

พ่อบ้านชราได้แต่คิด แต่ก็ไม่คิดจะก้าวก่ายเรื่องของเจ้านายนัก....

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

////////////////////////////

-เอาล่ะโลกนี้จบไปแล้ว

-โลกต่อไปก็ยังคิดไม่ออกเหมือนเคยจะไปโลกที่เคยเขียนดีไหมนะ

-ใจอยากไปโลกที่ไม่เคยเขียนแต่มันไม่ค่อยมีเนี่ยสิ~

-ลองไปหาใหม่อีกทีละกันรอบนี้ท่ามีคนเสนอซักเรื่องแล้วมีคนขอเหมือนกันนะ

-ถ้าไม่เคยดูจะไปดูแล้งเอามาเขียนให้เลย~

-ไว้เจอกันตอนหน้านะ