หลังจากออกมาจากสถานีที่มีคาบาเนะประหลาด ฮารุโตะก็นุ่งอยู่กับการปรับแต่งปราการเหล็กจนไม่ได้สนใจภายนอกเลยว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

 

"เอาล่ะ เท่านี้ก็เหลือแค่ปรับด้านนอกให้เข้ากันก็เป็นอันเรียบร้อย"

 

ก๊อก! ก๊อก!

 

"หืม ใครกันนะมาเวลานี้ ครับใคร?"

 

ฮารุโตถวางเครื่องมือเอาไว้แล้วเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกคนที่รออยู่ก็คือมุเมย์นั้นเอง

 

''อ้าว มุเมย์มีอะไรเหรอ"

 

"ที่นี่นอกจากนายแล้วมีใครอีกไหม"

 

ฮารุโตะเอียงคองงกับคำถามแต่ก็ตอบไปตามตรง

 

"ถ้าไม่นับสุคาริที่จะมาช่วยเป็นพักๆก็ไม่มีแล้วล่ะ"

 

"เหรอถ้างั้นขออยู่ด้วยคนนะ"

 

มุเมย์พูดจบก็เดินไปอยู่ตรงมุมห้องแล้วขดตัวเข้าไปในผ้าคลุม

 

"นี่หมายคงามว่าไง มุเมย์"

 

ฮารุโตะที่ยังไม่เขเาใจสถานการเลยเดินเข้าไปถามแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาระหว่างนั้นฮารุโตะก็รู้สึกได้ว่าปราการเหล็กนั้นหยุดแล้ว

 

"โอ๊ะสงสัยถึงสถานีต่อไปแล้วสินะ ถ้างั้นก็ได้เวลาจัดการด้านนอกแล้วสิ"

 

ฮารุโตะมองมุเมย์ที่ยังไม่ขยับไปไหนเลบเดินออกมาจากห้องพอเดินไปที่หน้าขบวนก็เห็นอายาเมะกำลังสั่งเตรียมพร้อมการเข้าจอดของปราการเหล็กอยู่

 

"วุ่นวายน่าดูเลยนะครับ"

 

"อะ คุณฮารุโตะนั้นสินะคะก็พวกเราเดิรทางมาตลอดนี่น่าคุณฮารุโตะจะไปพักบ้างก็ได้นะคะได้ยินมาว่าอยู่ในห้องเครื่องแล้วปรับแต่งปราการเหล็กไม่หยุดเลย"

 

"อ่าไม่หรอกครับผมทำก็เพราะชอบแล้วก็คุณิายาเมะผมมีเรื่องจะขออนุญาติน่ะครับ"

 

"ค่ะถ้าทำได้ดิฉันก็อยากจะช่วย"

 

อายาเมะตอบฮารุโตะตามมารยาท

 

"ไม่ใช่ตอนนี้หรอกครับคือผมจะปรับแต่งปราการเหล็กนิดหน่อยแต่ในขั้นตอนสุดท้ายมันต้องใช้กุญแจหลักของปราการเหล็กไว้ถึงตอนนั้นรบกวนด้วยได้ไหมครับ"

 

"เรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่ปรับแต่งที่ว่าไม่ใช่ปรับหม้อน้ำให้ดีขึ้นเหรอคะ"

 

อายาเมะถามอย่างสงสัยเพราะตอนแรกฮารุโตะบอกเอาไว้ว่าจะใช้โลหะที่ได้มาปรับตัวหม้อน้ำให้แข็งแรงชึ้นเท่านั้น

 

"เรื่องนั้นก็ใช่อยู่แต่ส่วนที่เหลือไว้รอลุ้นดูครับ"

 

ฮารุโตะพูดยิ้มๆแล้วเดินออกจากขบวนหน้าไปรอจนปราการเหล็กเข้าเทียบจอดจนเสร็จ

 

"ดีละ! มาเริ่มกันดีกว่าหลักจากพักเติมเสบียงน่าจะกินเวลาประมาณสามวันน่าจะทันแหะ"

 

ฮารุโตะควงกุญแจมือมองปราการเหล็กตรงหน้าแล้วเริ่มทำงานตัวเองทันที

..

..

..

..

..

..

..

..

ตึง!!

 

เสียงเหล็กเชื่อมต่อระหว่างตู้โดยสารดังขึ้น

 

"หะ!! หมายความว่าไงที่บอกว่าจะคุ้มกันน่ะ"

 

ฮารุโตะพูดออกมาเสียงดังถามสุคาริที่นั่งอยู่ข้างๆ ตลอดเวลาที่เทียบท้าฮารุโตะไม่ได้ออกไปไหนเลยแต่พอเติมเสบียงเสร็จแล้วกับมีคนมาบอกว่าปราการเหล็กจะถูกคุ้มกันโดยลูกของโชกุนที่ชื่อบิบะ

 

"ไม่รู้สิเห็นว่าระหว่างเดินทางมันอันตรายท่านผู้ปลดปล่อยเลยอาสาคุ้มกันพวกเรามันก็ดีไม่ใช่รึไง"

 

สุคาริพูดพลางนอนลงบนพื้นอย่างสบายๆ

 

"ไอ้เรื่องนั้นมันก็ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจหรอกแต่ว่า รถไฟนั้น"

 

ฮารุโตะเดินไปทางช่องเล็กๆที่ไว้มองด้านนอกตรงจุดที่มองไปคือปราการเร็วของบิบะ

 

"หืมมีอะไรมองไม่วางตาขนาดนั้น"

 

"ก็ไม่คิดว่าจะเชื่อหรอกนะแต่ที่นั้นน่ะมีคาบาเนะอยู่จำนวนก็ไม่ใช่น้อยๆเลยล่ะ"

 

ฮารุโตะตอบด้วยเสียงเรียบนิ่งจากนั้นก็เดินไปสวมชุดเกราะแล้วหยิบคาตานะขึ้นมา

 

"คิดจะทำอะไรน่ะ"

 

สุคาริที่สังหรใจไมาดีถามขึ้นอย่างหวาดๆ

 

"แค่ไปเดินเล่นน่ะ จะว่าไปมุเมย์ล่ะ"

 

ฮารุโตะกำลังจะเดินออกจากห้องนึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นมุเมย์มาสักพักแล้วถึงจะไม่ค่อยได้เจออยู่แล้วก็เถอะ

 

"อยู่กับท่านบิบะนั้นล่ะมั้งเห็นว่าเป็นพี่ชายอะไรเนี่ยแหละ"

 

"เหรองั้นผมไปนะ"

 

"อย่าหาเรื่องใส่ตัวล่ะพ่อหนุ่มเครื่องกล"

 

"ฉายาอะไรล่ะนั้น"

 

ฮารุโตะยิ้มเจื่อนแล้วเดินออกจากห้อง

 

"ก่อนอื่นก็ต้องไปเช็คก่อนสินะว่าสัมผัสถึงคาบาเนะนั้นจริงรึเปล่า"

 

ฮารุโตะมองไปที่ปราการเร็วที่กำลังลากปราการเหล็กแล้วลบตัวตนหายไปในความมืด

 

"ตกใจเลยแหะ วิจัยเรื่องคาลาเนะอยู่งั้นเหรอ"

 

ฮารุโตะที่แอบลอบเข้ามาได้สำเร็จกำลังแอบมองดูพวกคนชุดสีขาวกำลังทดลองบางอย่างกับเลือดของคาบาเนะ

"ถึงจะสนใจแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาล่ะนะ"

 

"ใครนะ!!!!"

 

อยู่ๆหนึ่งในคนที่อยู่ตรงนั้นก็หันมาทางฮารุโตะแล้วตะโกนออกมาเห็นชายสวมชุดดำไว้เป็นตาลุงหัวทองไว้หนวดแปลกๆ ฮารุโตะที่โดนจับได้จึงต้องถอยออกมาก่อน

 

"แย่แหะ ถึงจะเป็นตาลุงแต่ฝีมือก็ใช่ย่อยรึเปล่านะ ช่างเหอะวันนี้เอาแค่นี่ก่อนละกัน"

 

ฮารุโตะเดินอย่างสบายอารมณ์พลางโยนหลอดยาบางอย่างไปมา

..

..

..

..

..

..

..

..

..

"คงคิดถูกจริงๆสินะที่ระวังตัวเอาไว้ก่อน"

 

ฮารุโตะมองเมืองปราการของเหล่ามนุษย์กำลังถูกถล่มด้วยกองทัพคาบาเนะแถมด้านหลังยังมีคาบาเนะประหลาดที่พวกอายาเมะเรียกมันว่าควันดำ

 

"เอาเถอะตอนนี้ต้องป้องกันที่นี่เอาไว้ก่อนล่ะนะ"

 

ฮารุโตะชักดาบคาตานะคู่ใจออกมาแล้วมองไปด้านหลังที่มีเหล่าเด็กๆกับคนแก่อยู่

 

"เห้ยไอ้หัวจุก"

 

"หา!! เอาอีกแล้วเหรอแก!!"

 

ฮารุโตะเตรียมพร้อมตั้งดาบแล้วเรียกคุรุสุที่อยู่ใกล้ๆแต่คำที่เรียกนั้นไม่มีความเป็นมิตรเลยสักนิด

 

"แกไปตามหาคุณอายาเมะมาซะตอนนี้ขอแค่ปราการเหล็กขยับได้ที่เหลือก็ไม่ต้องห่วงแล้ว"

 

"ชิ! ก็ได้แต่ถ้าแกปล่อยให้ที่นี่แตกผ่ายล่ะก็ฉันจะมาตัดหัวแก"

 

คุรุสุพูดจบก็ขี่ม้าออกวิ่งไปในทันทีฮารุโตะมองร่างที่ค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ

 

"เอาล่ะจนกว่าจะถึงเวลาของปราการเหล็ก ผมจะเป็นคู่มือให้เอง"

 

ฮารุโตะมองกองทัพคาบาเนะที่ค่อยๆเดินมาหา.....

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

//////////////////////////

-ตอนนี้ดูเหมือนจะตัดฉากสำคัญๆไปเยอะอยู่แต่ก็อย่างที่บอกอะเนื้อเรื่องมันเดินไม่ค่อยมันส์

-ตอนหน้าคงจบแล้วมั้ง

-จริงๆมุเมย์ก็น่ารักนะแต่ไรท์ไม่รู้จะเขียนยังไงให้ฮารุโตะไปจิ้นดี

-ที่สำคัญรู้สึกเหมือนตั้งแต่เขียนมาจะฮารุโตะจะเกี่ยวกับผู้ชายเยอะไปไหมฟระ!!!!!

-เรื่องต่อไปจะไปหาสาวๆบ้างแต่จะรับตัวไปรึเปล่าอันนี้อีกที

-นี่คือปราการเหล็กที่ฮารุโตะปรับแต่งเราได้เซนเซอร์เอาไว้เพื่อให้ดูยากขึ้นฮ่าๆ