หลังจากที่ข้ามฟ้ามาส่งค้ำคูณที่หอคนน่ารักจึงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกต่าง ๆ ที่มันตีขึ้นมาจนจุกหน้าอกในตอนนี้  เวลาผ่านไปสักพักคนน่ารักจึงเดินเข้าหอด้วยอาการใจลอย

เพราะคิดเรื่องที่มันเกิดขึ้นอย่างหนักจนทำให้รู้สึกมีอาการปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน สงสัยคิดมากไปแน่ ๆ เลย ถึงหอคงต้องรีบกินยา จากนั้นจึงเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง แต่เดินไปไม่เท่าไหร่ก็มาถึงห้อง

แอ๊ด

ค้ำคูณเปิดประตูเข้าไปทันทีหลังจากถึงหอพัก

ปัง

พร้อมปิดประตูลงเมื่อเข้ามาแล้ว จากนั้นจึงนำกระเป๋าไปวางบนเตียงนอนและหันไปหยิบข้าวของเสื้อผ้าเพื่อที่จะทำการอาบน้ำ บางทีการอาบน้ำอาจจะทำให้อาการที่เป็นอยู่ในตอนนี้ทุเลาลงก็เป็นได้

แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่หวังเอาไว้ เพราะหลังจากอาบน้ำเสร็จอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้มันกลับไม่หายไป แต่มันยิ่งเพิ่มพูนมากเรื่อย  ๆ จนทำให้ปวดหัวหนักไปกว่าเดิม

"เฮ้อ คูณจะทำยังไงให้ฟ้ากลับมาเป็นคนเดิมสักที ต้องทำยังไงคูณถึงจะได้อธิบายในสิ่งที่ฟ้าเข้าใจผิด ในเมื่อฟ้าไม่เคยเปิดโอกาสให้คูณพูดเลยสักคำ คูณไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย คูณยังต้องการให้ฟ้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคูณอยู่นะ"

ค้ำคูณเริ่มคิดมาก คิดหาทางออกโดยที่ไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อไป จึงเดินออกมานอกระเบียงเพื่อมามองดูพระจันทร์ในคืนนี้ที่มันสวยเป็นพิเศษ ฟ้าในตอนนี้กำลังมองพระจันทร์ดวงเดียวกับคูณอยู่รึเปล่านะ

แต่ถ้ามองอยู่อยากให้คุณจันทราช่วยไปบอกฟ้าที ว่า 'คูณขอโทษช่วยรับฟังกันหน่อยได้หรือเปล่า อึก ตอนนี้คูณอยากคุยกับฟ้ามาก ๆ เลยนะ อึก'

ค้ำคูณกำลังร้องไห้ต่อหน้าดวงจันทร์ที่เป็นที่พึ่งสิ่งเดียวของค้ำคูณที่มีอยู่ในตอนนี้ ฮึก

ติ๊ง เสียงแจ้งเตือนเฟซเข้า

หือ ใครกันที่ส่งมาหาคูณเพราะ ทั้งเฟซของคูณมีแต่ฟ้าคนเดียวที่เป็นเพื่อนกันหรือว่าจะเป็นฟ้า

"ฮึก ไม่ร้องแล้ว" ค้ำคูณรู้สึกดีใจที่มีแจ้งเตือนเข้ามา จึงรีบเช้ดน้ำตาตัวเอง แล้วเปิดโทรศัพท์ดู แต่ปรากฎว่าคนที่ทักมาไม่ใช่ฟ้า "มะ…ไม่เป็นไร"

แมน

ค้ำคูณ

ค้ำคูณ คนน่ารัก

ครับ มีอะไรรึเปล่า

 

แมน

ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่จะทักมาบอกว่าช่วยมารับไอ้ข้ามหน่อยตรงร้านเหล้าใกล้ ๆ หอของค้ำคูณ ตอนนี้มันเมามาก เอาแต่เรียกหาค้ำคูณ มันบอกถ้าค้ำคูณไม่มารับมันจะไม่กลับ ช่วยมารับมันหน่อยนะสงสารมัน เมาเป็นหมาเลย

ค้ำคูณ คนน่ารัก

ได้ ๆ ขอชื่อร้านหน่อยครับ

 

แมน

เดี๋ยวผมแชร์โลไปให้

[ โลเคชั่นร้านเหล้า ]

ค้ำคูณ คนน่ารัก

เอ่อ ช่วยบอกชื่อร้านมาได้ไหม เราทำไมเป็น

 

แมน

โอเคได้ครับ ชื่อร้านชายโฉด ครับ

ค้ำคูณ คนน่ารัก

เรากำลังไปนะฝากดูฟ้าด้วย

 

แมน

ครับ

 

หลังจากที่ค้ำคูณได้รับข่าวสารจากแมนว่าตอนนี้ฟ้าเมามากแล้วต้องการคูณ ค้ำคูณจึงรีบวิ่งออกมาจากระเบียงแล้วทำการวิ่งลงมาจากหอ เพื่อที่จะวิ่งไปหาฟ้าที่ร้านชายโฉด

เพราะแถวนี้ไม่มีรถแท็กซี่วิ่งผ่านเลย แล้วคูณก็ขับรถไม่เป็น สิ่งเดียวที่ทำให้ไปหาฟ้าได้นั้นคืออการวิ่งออกไป แต่มันคงจะไม่ไกลหรอก เพราะแมนบอกว่ามันอยู่เลยหอค้ำคูณไปไม่เท่าไหร่

แต่คูณว่าที่แมนบอกว่าไม่ไกลมันคงไม่ไกลสำหรับรถไง แต่การที่คูณวิ่งแบบนี้โครตของโครตไกลเลย แฮ่ก ๆ

ฟะ…ฟ้ารอคูณอีกแป๊บนึงนะ คะ…คูณใกล้จะถึงแล้ว ตึก ตึก ตึก ค้ำคูณออกวิ่งต่อไปทั้ง ๆ ที่ความเหน็ดเหนื่อยยังไม่บรรเทาลง ค้ำคูณวิ่งต่อมาเลย ๆ จนพบเห็นร้านชายโฉดที่แมนว่าจึงทำการวิ่งเข้าไป

ทันทีที่วิ่งเข้าไปค้ำคูณก็ต้องเจอกับแสงสีเสียงที่เจ้าตัวไม่คุ้นเคย เพราะในชีวิตของคุณไม่เคยเข้ามาในสถานที่บรรเทิงแบบนี้เลย

แต่แมนกับฟ้าอยู่ตรงไหนกัน ค้ำคูณจึงพยายามชะเง้อหาฟ้า อยู่ไหนนะ อืม อะตรงนั้นไง

ค้ำคูณเมื่อเจอฟ้าแล้ว จึงรีบสาวเท้าเดินไปหาอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อมาถึงฟ้าก็เมาเหมือนหมาอย่างที่แมนว่าจริง  ๆ ทำถึงต้องดื่มขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้ เป็นเพราะคูณรึเปล่า ที่ทำให้ฟ้าต้องเป็นแบบนี้

"มาแล้วหรอค้ำคูณ ทำไมถึงเหงื่อออกขนาดนั้น" แมนถามออกไปเพราะในตอนนี้ผมเพร่าและเสื้อเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

"คือ เราวิ่งมาน่ะ"

ค้ำคูณเลือกที่จะพูดออกไป เพราะคิดว่าถ้าคูณไม่พูดวันนี้คงไม่รู้เรื่องกันพอดี และอีกอย่างแมนกับเมฆก็เป็นคนดีเพราะเป็นเพื่อนกับฟ้าน่าจะมีนิสัยเหมือน เพราะเคยมีคนบอกว่าศีลเสมอกันจะคบกันได้

"ห๊ะ! วิ่งมา" เสียงแมนกับเมฆพูดออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ

"วิ่งมาจากหอเลยหรอ" คราวนี้เป็นเมฆที่ถามออกไป

"อื้อ ใช่ เราหาแท็กซี่ไม่เจอ เลยคิดว่าถ้ายืนรอแล้วฟ้าคงต้องรอนาน ๆ แน่ ๆ เลย เราจึงตัดสินใจวิ่งมา"

หลังจากที่ค้ำคูณพูดจบเมฆจึงมองเข้าไปที่ค้ำคูณอย่างจริงจัง ไอ้ข้ามมันเจอคนที่เขาพร้อมจะดูแลมันแล้ว ต่อให้มันจะต้องไปเมาเละเทะที่ไหน ผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเขาคนนี้ก็จะตามไปหไอ้ข้ามมันจนเจอ

ค้ำคูณคนนี้นี่แหละ ที่จะเข้าไปเป็นส่วนนึงในชีวิต ที่มันตามหามาตลอด เพราะดูจากตอนนี้เขาก็คงจะชอบมันเหมือนกัน แต่เพียงอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเองก็เท่านั้น เพียงแค่ไอ้ข้ามมันไม่ถอดใจไปซะก่อน พยายามเข้าไปในหัวใจของเขาอีกนิด รับรองรักดี ๆ ก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

"ไอ้ข้าม ไอ้ข้าม" แมนปลุกคนที่ตอนนี้ทำตัวเหลวอย่างกับน้ำเลื่อยไปทั่วให้รู้สึกตัว

"อื้อ อย่ามาปลุกกู กูม่ายกลับ กูจะรอคนน่ารักของกู" คนเมาพึมพำออกมาในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

"เออ เขาก็มาแล้วไง"

"มึงอย่ามาหลอกกู คนน่ารักเขาไม่ได้ชอบกู เขาไม่มาหรอก มึงจะหลอกให้กูกลับหรอ ไม่ได้แดกพี่หรอกไอ้หนู"

แปะ ๆ คนเมายกมือขึ้นไปตีแก้มของเพื่อนที่นั่งดูแลมันอยู่ในตอนนี้ จนทำให้แมนต้องหันไปขอความช่าวยเหลือจากค้ำคูณ

คนน่ารักเมื่อเห็นแมนหันมาแล้วชี้ไปที่ฟ้าก็รู้ได้ทันที

"ฟ้า เรามารับฟ้ากลับแล้วนะ" ค้ำคูณกรอกเสียงลงไปเพื่อบอกกับคนเมา

"หือ เสียงคนน่ารักนี่ ใครมันบังอาจมาปลอมเสียงเขากัน อย่ามาปลอมเสียงค้ำคูณของฟ้านะ"

"ฟ้าเราเอง"

"เราหนาย"

"ค้ำคูณไง"

"ฟ้าไม่เชื่อ คูณเขาไม่มาหรอก"

"ฟ้าลืมตาขึ้นมามองสิ เราอยู่ตรงนี้จริง ๆ นะ อยู่ข้างฟ้าในตอนนี้และในตอนต่อ ๆ ไปเราก็ยังจะอยู่ข้างฟ้าแบบนี้ เท่าที่ฟ้าต้องการเลย ลืมตาขึ้นมามองกันหน่อยนะ" ค้ำคูณพูดออกไปพร้อมกับยกมือขึ้นไปสัมผัสแก้มคนเมาจากนั้นจึงทำการลูบเบา ๆ

พรึบ

ข้ามฟ้าลืมตาขึ้นมาทันทีตามที่เขาบอก

"อื้อ คนน่ารัก" หลังจากที่เห็นค้ำคูณตัวจริง จึงเขยิบใบหน้าของตัวเองไปมุดที่ไหล่ของคนตรงหน้า จากนั้นจึ้งยกมือทั้งสองข้างของเจ้าตัวกอดรัดไปที่เขาทั้งตัว

"ฟ้า เป็นอะไรไปเนี่ย หือ" ค้ำคูณก้มมองคนที่เข้ามากอดตัวเองพร้อมกับเอาหน้าถูไปกับไหล่ของค้ำคูณ

"ฟ้าก็เป็นคนที่รักค้ำคูณงาย จะให้ฟ้าไปเป็นอะไรได้"

ตึกตัก ตึกตัก คำว่ารักของข้ามฟ้ามีผลต่อหัวใจของค้ำคูณ แต่ค้ำคูณยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาคนเมาก็ชิงพูดแทน

"คนน่ารักรู้หรือเปล่า ว่าฟ้าเจ็บมากเลยนะ ฟ้าเจ็บตรงนี้ คนน่ารักเห็นไหม ตรงนี้ครับ"

ข้ามฟ้าพูดออกไปพร้อมกับยกตัวเองออกมาจากไหล่ของค้ำคูณ เพื่อทำท่าทางชี้ไปที่หัวใจ ที่มันเจ็บปวดให้คนน่ารักดูกลัวว่าเขาจะไม่รู้ เมื่อทำการบอกเสร็จจึงกลับเข้าไปในท่าเดิม

"รู้เรารู้แล้ว เราขอโทษนะ แต่มันไม่มีอะไรเลยนะฟ้ารู้รึเปล่า"

ค้ำคูณจึงถือโอกาสนี้บอกกับคนเมาออกไป เพราะถ้าไม่พูดตอนเมา เมื่อตอนเขาตื่นฟ้าก็ไม่ฟังคูณอยู่ดี ถึงการพูดตอนนี้ เมื่อเขาตื่นมาก็คงลืมไปแล้ว แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้พูดออกไป

"อื้อ คนน่ารัก" คนเมาเอ่ยเรียนชื่อคนที่อยู่ในหัวสมองตอนนี้ออกมาพร้อมกับช้อนตาอ้อน ๆ ขึ้นไปมอง

"มีอะไรเหรอฟ้า"

"คนน่ารัก รักแค่ฟ้าคนเดียวได้ไหม อย่าไปรักใครเลยได้ไหมครับ"

อึก เมื่อเจอคำขอนี้จากฟ้า ค้ำคูณจึงไม่รู้จะตอบยังไงออกไป จึงเงยหน้าขึ้นไปมองแมน แมนจึงบอกว่าให้ตอบรับมันไปก่อนไม่งั้นไม่ได้กลับแน่ ๆ

"ดะ…ได้ เราจะรักแค่ฟ้า จะมีแต่ฟ้าและคูณตลอดไป"

ถึงคำพูดนี้จะเป็นถ้อยคำที่แมนบอกให้พูดปัด ๆ ไป แต่มันกลับทำให้ใจเต้นแรงไม่น้อยเหมือนกัน

"อื้อ ฟ้าก็รักคูณนะครับ กอดกันกอดกัน" ข้ามฟ้ารัดคนในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น กลัวถ้าปล่อยแล้วเขาจะหายไปจากฟ้า

"งั้นเรากลับกันไหมฟ้า เดี๋ยวเราไปส่ง"

"หือ กลับหรอ กลับ ๆ ฟ้ากลับ"

"แมนช่วยเราแบกฟ้าขึ้นรถหน่อยได้ไหม เราจะพาเขาไปส่งที่คอนโด"

"ได้ ๆ"

หลังจากที่แมนรับปากค้ำคูณออกไปจึงไปช่วยเขาพยุงไอ้เพื่อนตัวดี แต่มันแมร่งโครตไม่ให้ความร่วมมือเลย ร้องเรียกแต่จะหาค้ำคูณอยู่นั่น

"คนน่ารัก คนน่ารัก ไปไหน"

คนเมาร้องเรียกคนที่มาเมื่อกี้แล้วจู่ ๆ ก็หายไป ฟ้าบอกแล้วใช่ไหม ว่าถ้าปล่อยแล้วเขาจะหายไป

"คนน่ารัก"

"เราอยู่นี่ฟ้า" คนน่ารักรีบวิ่งตามมาทันที หลังจากได้ยินเสียงของข้ามฟ้าเรียก ที่ค้ำคูณหายไปเพื่อไปเก็บสำภาระของคนเมา

"ไปหนายมาครับ ทำไมถึงทิ้งฟ้า" ผมละเบื่อไอ้ข้ามในโหมดนี่จริง ๆ เมาหน่อยละ คนน่ารักอย่างงั้น คนน่ารักอย่างงี้ แหวะ

"ไปเก็บข้าวของฟ้ามาไง ไปเถอะกลับกัน"

"ครับ" ข้ามฟ้าออกเดินต่อทันที เมื่อคนข้างกายที่มีนามว่าค้ำคูณเดินไปด้วยกันในตอนนี้

 

เอาจริง ๆ ระยะทางแค่นี้มันคงใช้เวลาเดินแป๊บเดียวถึง ถ้าไม่ต้องแบกคนขี้เมาแบบไอ้ข้ามมัน กว่าจะได้แต่ละก้าวต้องไหว้วานให้คนน่ารักกระตุ้นมัน ถึงจะยอมเดิน เดินไปก้าวนึงก็ร้องเรียนคนน่ารัก เดินก้าวต่อไปก็ยังร้องเรียก กูนี่อยากจะแหมไปถึงดาวอังคาร กูอิจฉาโว้ยยยยย แต่ถึงจะบ่นออกไปยังไง สุดท้ายก็เดินมาถึงจนได้

"เมฆมึงไปเรียกรถให้ค้ำคูณดิ"

"เออ ๆ"

เมฆหลังจากที่ฟังคำสั่งของแมนจึงเดินไปเรียกรถตามที่มันบอก เรียกรถได้ไม่นานก็มีรถมาจอดคันนึง แมนจึงพยุงคนเมาไปส่งในรถ และบอกทางคนขับรถเสร็จสรรพ จึงปิดประตูรถ และปล่อยให้รถมันไปตามทางของมัน สองคู่นั้นเขาไปแล้ว ก็คงเหลือแค่ผมกับไอ้เมฆที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน

 

"มึงกลับยังไง"

"เอ้า มึงนี่ถามแปลกกูเอารถมาก็ต้องกลับรถกูสิ"

"แต่มึงดื่มเหล้าเข้าไป ไม่ต้องขับ กลับกับกู"

"ไม่เอากูเป็นหวงรถกู กูจะขับกลับเอง"

"แมน!" เมฆเอ่ยเสียงดุออกไปเมื่อมันดื้อ

"นะ ๆ กูเป็นห่วงรถกู"

"เอาแบบนี้ งั้นกูไปรถมึง ทิ้งรถกูไว้นี่นี้แหละ"

"แล้วมึงจะกลับยังไง"

"ก็ไม่นอนกลับมึงยากตรงไหน ไป"

เมฆพูดจบจึงเดินนำแมนไปที่รถทันที

"จะมานอนกับกูได้ไง ไอ้เมฆ" แมนตะโกนไล่หลังคนตัวสูงออกไป ไอ้เวรนี่

 

ทางฝั่งของคนที่อยู่ในรถตอนนี้ คนเมาที่ไม่ได้สติ ยังคงมุดไหล่ของคนน่ารักอยู่แบบนั้น คล้ายกลับเป็นที่สบายที่สุดสำหรับตัวของเขา

ในค้ำคืนที่มีพระจันทร์สวยที่สุดในรอบหลายปี คูณก็ได้มาอยู่ใต้แสงจันทราพร้อมกับฟ้าคนสำคัญที่สุดสำหรับคูณในตอนนี้

คูณจึงอยากอธิฐานกับจันทรา โปรดให้จันทราเป็นพยายานคูณจะอยู่เคียงข้างกับนายข้ามฟ้าคนนี้ตลอดไปไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม

จนกว่าจะมีอะไรมาพรากเราสองให้ห่างไกลจากกัน ก็ขอให้เราทั้งคู่ได้กลับมาพบกันอีกไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติหน้าก็ตาม เพราะไม่ว่าชาติไหน ๆ คูณก็ยังต้องการฟ้าอยู่เสมอ

คอนโด

"เท่าไหร่ครับ" ค้ำคูณถามคุณลุงขับแท็กซี่

"คนที่เรียกรถเขาจ่ายให้ลุงแล้วล่ะหนู"

"ขอบคุณครับ"

ค้ำคูณกล่าวขอบคุณออกไป พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถ จากนั้นจึงดึงให้คนเมาลงมาจากรถด้วยท่าทางทุลักทุเล

"อื้อ ฟ้ายืนดี ๆ หน่อยได้ไหม เราหนัก ฟ้ายืนไม่ตรงเลย" ฟ้าเอาแต่พิงมาทางคูณแบบนี้คูณก็แย่น่ะสิ

"ฟ้าก็ยืนตรงแล้วนะ ยืนไม่ตรงตรงไหนกัน" คนเมาพูดเถียงออกมาก็ยืนตรงแล้วจริง ๆ

ค้ำคูณไม่ได้ตอบอะไรออกไป นอกจากแบกคนเมาเข้าไปในลิฟต์เพื่อไปห้องของเขา

ติ๊ง

เมื่อเข้ามาในลิฟต์จึงกดไปที่ชั้น 8 จากนั้นก็ยืนรอพร้อมกับคนเมาที่ตอนนี้ดูท่าจะหลับไปแล้ว แค่ฟ้าตื่นตัวคูณก็หนักแล้วนะ นี่เขาหลับคูณได้ตายแน่นอน

ติ๊ง

ประตูลิฟต์เปิดออกทันทีเมื่อถึงชั้นที่คนในลิฟต์ต้องการ

"ฮึบ อือ ไหว คูณยังไหว" แฮ่ก ๆ

ค้ำคุณแบกคนเมาออกจากลิฟต์ แล้วเดินตรงไปยังห้องของฟ้า จากนั้นจึงนำคีย์การ์ดที่แมนยื่นมาให้ตอนที่อยู่หน้าร้าน ออกมาทำการแตะลงไปเพื่อปลดล็อค

ติ๊ด ๆ

หลังจากที่เปิดประตูห้องได้แล้วค้ำคูณจึงพยุงข้ามฟ้าไปที่เตียงนอนของเจ้าตัวทันที

ตุบ เมื่อถึงจึงทำการปล่อยตัวข้ามฟ้าลงไป

"เฮ้อ เหนื่อยจัง ฟ้าตัวหนักมากเลย"

"อื้อ คนน่ารักฟ้าร้อน ฟ้าร้อน" คนเมาส่งเสียงงอแงออกมา เมื่ออุณหภูมิในร่างกายตอนนี้มันร้อนจนร่างกายจะระเบิด

"อืม รอแป๊บนะ เราไปเอาน้ำใส่กะละมังก่อนนะ เดี๋ยวเรามา"

ค้ำคูณบอกกับข้ามฟ้าเสร็จ จึงออกมานอกห้องแล้วเดินไปที่โซนห้องครัว เพื่อหยิบกะละมังใส่น้ำ เมื่อใส่จนเต็มแล้ว จึงเดินกลับไปหาคนเมาในห้องที่บ่นว่าร้อนดังออกไปจนคนที่อยู่ในครัวได้ยิน

"มาแล้ว มาแล้ว ฟ้าใจเย็นนะ ๆ " ทันทีที่มาถึงค้ำคูณ จึงจัดท่าทางให้ข้ามฟ้านอนอยู่ในท่าที่สบายมากกว่าเดิม จากนั้นจึงเริ่มเอาผ้าชุบน้ำแล้วบิดให้หมาด ๆ เมื่อบิดผ้าเสร็จแล้ว จึงนำไปเช็ดตามร่างกายของข้ามฟ้าแต่ละส่วน โดยเริ่มจากที่ใบหน้าลงมาที่สันกรามลามมมาถึงคอ และไล่ลงไปตรงหน้าอกและลำแขนของคนเมา

จากนั้นจึงหยุดเช็ดแค่นั้น เพราะคิดว่าฟ้าคงไม่ร้อนช่วงล่างหรอกมั้ง ถึงจะร้อนคูณก็ไม่เช็ดเด็ดขาด คูณยังไม่อยากเห็นฟ้าน้อยออกมาสวัสดีคูณหรอกนะ

หลังจากที่ได้รับความเย็นเข้าสู่ร่างกาย จึงทำให้คนเมาหลับไปทันที ในเมื่อฟ้าหลับไปแล้ว คูณควรจะกลับหอคูณดีไหม แต่ถ้าคูณกลับแล้วกลางคืนฟ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาคูณต้องรู้สึกผิดแน่ ๆ เลย

งั้นเอาเป็นว่าคูณนอนนี่ก็แล้วกัน หวังว่าฟ้าตื่นมาจะไม่โกรธคูณไปมากกว่าเดิมนะ คูณขอนอนแค่ข้าง ๆ เตียงฟ้านะ ไม่ขึ้นไปนอนบนเตียงแน่นอน ฟ้าหายห่วงได้

หาวว ค้ำคูณหาวออกมาด้วยความเหนื่อยล้า เพราะวันนี้ใช้แรงไปเยอะจริง ๆ จึงทำให้เจ้าตัวหลับทันทีหลังจากที่หัวถึงแขนตัวเอง โดยค้ำคูณนอนหลับในท่าทางที่ตัวนั่งอยู่ข้างเตียง แต่ใช้หัวหนุนแขนตัวเองจนหลับไป

ตกดึกในค่ำคืนที่เงียบสงบที่มีคนทั้งคู่นอนหลับอยู่ด้วยกันอย่างในวันวาน แต่แตกต่างตรงที่เขาทั้งคู่ไม่ได้นอนเคียงข้างกันแค่นั้นเอง แต่แค่เท่านี้ก็ทำให้คนที่กำลังจะตื่นเพราะความไม่สบายตัว มองไปตรงคนที่กำลังนอนหลับในท่าทางแบบนั้น ด้วยร้อยยิ้มพิมใจ

เมื่อเห็นคนของใจมาอยู่เคียงข้างกันในตอนนี้ แต่คนที่ตื่นก่อน ไม่ทำการไปขยับท่าทางของคนที่นั่งหลับหรอกนะ แต่เจ้าตัวกลับพลิกหันไปทางเขาคนนั้น จากนั้น จึงเอื้อมมือของเจ้าตัวไปกุมมือเล็ก ๆ ของเขาไว้หลวม ๆ

จากนั้นจึงหลับลงไปอีกครั้งด้วยความสุขที่มันมาเกาะกุมหัวใจแทนความเศร้าที่พบเจอมา ฝันดีนะครับ คนดีของฟ้า

 

 

เข้ามาพูดคุยกัน ได้ที่เฟซบุ๊ก : นักเขียน หน้าใหม่ ได้นะคะ

สามารถเข้าไปเล่นแท็กในทวิตเตอร์ โดยใช้

#จีบคุณด้วยจดหมาย

ส่วนทวิตของไรท์ @Mousyツ

ไปเล่นกันเยอะ ๆ น๊า

ช่วยคอมเมนต์และรีวิวเพื่อเป็นกำลังให้นักเขียนด้วยนะคะ