CHAPTER 11

“ของแพรของจริงนะ พี่จากัวร์จับดูได้”

หมดละ…ความอดทนไม่เคยเห็นเด็กแรดขนาดนี้

“ดรีมมึงเอาชะนีตัวนี้ออกไปจากกูที” ก่อนที่ฉันจะเดินไปหา จากัวร์หันไปบอกเพื่อนฉันไม่รู้ว่าเขาทำหน้ายังไงคงจะหน้านิ่วคิ้วขมวดแน่ๆเวลามันไม่ถูกใจอะไรน่ะ

“พี่จากัวร์ใจร้ายอ่ะ แพรให้จับดูเฉยๆ” เด็กแพรว่าและจะแตะไหล่จากัวร์อีกแต่มือหนาของแฟนฉันยกขึ้นห้ามไว้ก่อน หล่อนเลยหยุดชะงัก

ฉันไม่อยากฟังเด็กนี่พล่ามแล้วสองเท้าก้าวไปหาจากัวร์ที่เอาแต่ยกแก้วเหล้าใส่ปาก ฉันเดินเข้าไปกอดคอจากัวร์จากด้านหลัง หอมผมมันด้วย หอมทั้งตัวจริงๆหอมแม้กระทั้งเส้นผมให้ตายเถอะ

จากัวร์เอี้ยวตัวมามองแล้วตาโตแต่ไม่ได้ว่าอะไรเมื่อเห็นว่าเป็นฉัน ฉันมองเด็กแพรตั้งแต่หัวจรดเท้าเอาให้อายจนวิ่งแทบไม่ทันยังได้

“พี่คนนี้เด็กพี่จากัวร์ซินะ”เด็กแพรว่าพลางมองมาฉันเหยียดๆแค่ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์รัดรูปมันเหมือนเด็กจากัวร์? แล้วใครเด็กจากัวร์?

ฉันยังไม่ทันได้อ้าปากด่า จากัวร์ก็ตอบขึ้นซะก่อน

“ป่าวนี่อ่ะเมีย”

“ห๊ะ”

“ปกติ ‘ผัว’ พี่มาร้านนี้สั่งบุหรี่ตลอดเลยรึป่าวคะ”ฉันถามพลางเน้นคำว่าผัวลงไป เด็กแพรดูหน้าซีดหน่อยๆก่อนจะขยับร่างกายที่เต็มไปด้วยนมกลับไปที่เดิม ได้ยินเสียงเพื่อนข้างๆหัวเราะละ

“อ้าวน้องผู้ใหญ่ถามไม่ตอบเสียมารยาทนะคะ”ฉันไล่ต้อน ตอนนี้เด็กแพรกำลังรวนแตะนั่นแตะนี่มั่วไปหมด ทำตัวไม่ถูกเข้าไป เห็นแล้วอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อยจากัวร์มันขำออกมาเบาๆด้วย

“อ่อค่ะ ขอโทษนะคะแพรมัวแต่ยุ่งๆเลยไม่ได้ฟังคำถามพี่”ชะนีน้อยตอบอย่างระวัง ฉันแค่ปรายตามองแวบหนึ่งก่อนจะให้ความสนใจจากัวร์บ้าง

“ทำไมดื่มเหล้าตั้งแต่หัววันขนาดนี้”ฉันถามเสียงนุ่มและจูบขมับคนที่นั่งดื่มอยู่ บางทีหมอนี่ก็น่ารักเกินกว่าจะไปตวาดใส่ จากัวร์เอี่ยวตัวมาหาทั้งตัวตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเราหันหน้าเข้ากันทั้งที่จากัวร์นั่งอยู่บนเกาอี้ตัวสูงและมีฉันยืนอยู่ตรงหน้าไม่รู้ว่าเก้าอี้ที่เขานั่งมันสูงหรือฉันเตี้ยกันแน่ฉันยืนอยู่แต่ระดับสายตาเราอยู่ตรงกันพอดี ฉันยกแขนออกจากรอบคอเขาแต่เจ้าตัวกลับไปยอม

“ไม่มีไรทำ ดื่มไปก็ไม่เมาหรอกน่า”จากัวร์ตอบและจับมือฉันไปคล้องคอตัวเองตามเดิม ทำไมวันนี้หมอนี่ดูดีจัง แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำสวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังสีเดียวกัน ผมเซตเป็นทรงอย่างดีทำไมจากัวร์ถึงหล่อขนาดนี้

“อยากจูบหรอ” จากัวร์ถามเสียงเบาฉันมัวแต่จ้องหน้าหมอนี่อยู่ไม่ทันได้ยินเลยพยักหน้าส่งเดชไป จากัวร์ยื่นหน้าเข้ามาจูบที่ริมฝีปากหนักๆก่อนจะผละออกไป “ใส่เสื้อผ้าแบบนี้แล้วน่ารักจัง”คนตรงหน้าบอกพลางมองฉันทั้งตัวแค่ใส่กางเกงยีนส์สีดำสนิทกับเสื้อยืดสีขาวแล้วก็รองเท้าผ้าใบสีขาวมันว่าฉันน่ารัก ปกตินี่ไม่ใช่สไตล์

 ฉันอึ้งไม่หายวันนี้มันแปลกไปหมด หรือเพราะเหล้าเข้าปากถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา

“แล้วลีน่าจะกลับไง” จากัวร์ถามและกอดเอวฉันไว้เมื่อเห็นว่าฉันเงียบไป

“น่าจะนอนโรงแรมอ่ะ”ฉันบอก ถ้าจะให้พี่สาวฉันขับรถกลับตอนนี้ไม่ดีแน่ๆนี่ก็จะมืดแล้วด้วย จากัวร์พยักหน้าให้

“ให้ลีน่ากลับพร้อมไอ้ไวท์ก็ได้มันจะขึ้นไปเอาของในเมืองพอดี”

“อื้อๆ เลิกกินได้ละ”ฉันหยิบแก้วเหล้าออกจากมือจากัวร์ คนตรงหน้ายอมแต่โดยดีก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วหันไปหาเด็กแพรที่เหลือบมองเราเป็นพักๆอยู่ ฉันเห็นการกระทำเด็กนี่หมดแหละแต่ขี้เกียจจะเสวนาด้วย

พอดีผัวไม่ได้เล่นด้วยไง

“ทีหลังอย่าไปยัดเยียดฟองน้ำให้ใครรู้ป่าว” ฉันเงิบมองจากัวร์อย่างอึ้งๆ อึ้งจริงๆตลอดเวลาที่คบกันมาฉันเพิ่งเคยเห็นมันว่าผู้หญิง ปกติมันไม่ได้เป็นแบบนี้เชื่อมั้ยแต่ก่อนตอนคบกันใหม่ๆจัญไรไม่มีใครเกินอ่ะ

แต่ก็อย่างว่าฉันเพิ่งจะมาใช้ชีวิตอยู่กับหมอนี่อย่างจริงจัง เพราะแต่ก่อนเราคบกันแบบไม่ได้เจอกันบ่อย เจอทีก็แค่ไม่นาน

ยัยเด็กแพรหน้าเสีย ส่วนจากัวร์ก็ไม่ได้สนใจหน้าชาๆของเด็กแพรด้วยซ้ำคำพูดต่อมาของจากัวร์ทำฉันจูงมือเขาออกมาเลย

“ถ้าพี่โดนตบ สัญญาจะให้คนมาตบน้องแทน” เอะอะใช้กำลังตลอด ผู้หญิงยังไม่เว้นอ่ะคิดเอาเถอะ

“ผู้หญิงก็เว้นบ้าง”ฉันบอกระหว่างที่จูงมือจากัวร์ออกมาจากตรงนั้น

“เหอะ ยัยนั่นไม่รู้หรอกว่าเธอตบบฉันเจ็บแค่ไหนน่ะ”

ฉันหันกลับไปมองเด็กนั่นที่ยืนอึ้งอยู่ไม่ได้สนใจว่าเด็กนั่นจะทำหน้ายังไงแค่จูงมือจากัวร์ออกมาจากตรงนั้นมาหยุดอยู่ตรงกลุ่มเพื่อนเขา พี่ไวท์ขยับให้จากัวร์นั่งลงบนโซฟาแล้วเอ่ยขึ้น

“น่าจะตบให้คว่ำนะนีน่า” ฉันอ้าปากค้างกับคำพูดของพี่ไวท์ผู้ชายที่หล่อและเหมือนจะใจดีแต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ลีน่าเองก็ตกใจกับคำพูดของพี่ไวท์เช่นกัน

“พี่ว่านะเอานมเบียดขนาดนั้นน่าจะตบให้นมหลุด” พี่วิวส์อีกคน

ฉันส่ายศีรษะให้พวกเขาก่อนที่ทุกคนจะระเบิดหัวเราะกันออกมา ตกลงมันน่าขำตรงไหนตกลงพวกเขาพูดจริงมั้ย?แล้วตกลงมันจริงรึป่าว

“ซ้อเย็นเกินไปวะ เซ็ง!”ทิมรุ่นน้องของจากัวร์ที่นั่งข้างพี่วิวส์บอกและยื่นธนบัตรแบงค์พันสามใบให้พี่ไวท์ ตกลงพวกนี้พนันอารมณ์ฉันกันหรือไง

“นีน่าอยากกลับแล้วอ่ะ กลับก่อนนะ”ลีน่าที่ยืนข้างๆฉันกระซิบบอกข้างหู

“เดี๋ยวไปกับพี่ไวท์ขับรถกลับคนเดียวมันอันตราย”ฉันบอก ลีน่าเหมือนจะอึกอักฉันเลยพูดต่อ “พี่ไวท์ไว้ใจได้แน่นอนดีกว่ากลับคนเดียวน้องเป็นห่วง”

“อื้อๆ” ลีน่ารับคำฉันเลยสะกิดไหล่จากัวร์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ จากัวร์มองมาอย่างรู้งาน

“ไอ้ไวท์มึงจะกลับบ้าน ฝากไปส่งลีน่าให้ด้วยไม่อยากให้ขับรถกลับคนเดียว” จากัวร์พูดจบเพื่อนคนอื่นๆก็เสนอตัวไปส่งกันใหญ่ แต่สุดท้ายพี่ไวท์ก็รับอาสาไปส่งให้

“ถึงแล้วโทรหาด้วยนะ”

ฉันเดินมาส่งลีน่าที่รถพี่ไวท์กับจากัวร์ลีน่าพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งพี่สาวฉันโบกมือให้ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป

“เอาเสื้อผ้ามามั้ย”จากัวร์ถามขึ้นหลังจากที่เราเดินกลับไปยังคาเฟ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงจอดรถของพวกเขา ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบลืมสนิทใจว่าต้องเอาเสื้อผ้ามาด้วยเพราะต้องค้างที่นี่สามวัน ด้วยความที่รีบด้วยเลยลืมนั่นนี่ไปหมด

“แล้วจะใส่อะไรวะ เสื้อฉันให้ใส่แค่ตอนนอน”

“แล้วใส่ตอนอื่นมันจะทำไม”ฉันถามอย่างหาเรื่องยืนกอดอกมองหน้าจากัวร์ด้วย

“ก็ไม่ทำไม แต่ใครเขาใส่เสื้อผู้ชายไปไหนมาไหนบ้าง”จากัวร์ตอบอย่างใจเย็น วันนี้ทำไมมันดูแปลกไปหมดหมอนี่อารมณ์เย็นลงอย่างผิดปกติฉันมองจากัวร์อย่างจับผิดแต่คนตรงหน้ากลับหยิกแก้มฉันและกอดคอพาเดินเข้าคาเฟ่

“หายป่วยแล้วไม่งอแงแล้วน่ารักจัง”ดูเอาเถอะทำฉันร้อนวูบวาบอีกแล้ว จากัวร์ก้มลงมาหอมผมคำพูดของหมอนี่ทำฉันพูดไม่ออกเลยจริงๆ “เขินอ่อ โอ๋ๆไปเอาแจ็คเก็ตก่อนเดี๋ยวพาไปซื้อของ”

ฉันเกลียดมัน!

*************

“จากัวร์ฉันไม่ใส่แบบนี้” ฉันแย่งชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำออกจากมือจากัวร์ และหยิบชุดชั้นในสีขาวขึ้นมาแทนตอนนี้เราอยู่ในห้างดังแถวสนามแข่งรถจากัวร์พาออกมาซื้อเสื้อผ้าและของใช้จำเป็น ปวดสมองกับคนข้างๆจริงๆ มีผู้ชายกี่คนที่เข้ามาเลือกชุดชั้นในกับผู้หญิงบ้าง ไม่ใช่แค่เลือกนะมันวิจารณ์ด้วยละ

“นีน่าฉันไม่ชอบสีขาว”จากัวร์บอกและแย่งชุดชั้นในสีขาวที่ฉันเลือกเอาไว้กลับไปแขวนไว้ที่เดิม ฉันมองค้อนให้คนเรื่องเยอะรอบที่สิบได้ ฉันจะใส่อะไรต้องให้มันชอบหรือไง

“ออกไปรอข้างนอก”ฉันเริ่มจะหมดความอดทนกับหมอนี่ละ ไม่รู้จักอายหรอกคนมองเราก็เพราะมันนี่แหละ

“ไม่ ถ้าไม่หยิบสีแดงกับสีดำฉันไม่ยอม” ยิ่งกว่าเด็กประถมอีก เอาแต่ใจไม่มีใครเกิน เอาแต่ใจแม้กระทั้งชุดชั้นในฉัน

ฉันหยิบชุดชั้นในสามชุดที่จากัวร์เป็นคนเลือกเองทั้งหมดไปจ่ายเงิน พนักงานขายยิ้มให้ฉันและเหล่ตามองแฟนฉันที่เอาแต่ยิ้มอย่างพอใจอยู่

“ทั้งหมด สี่พันสามร้อยบาทค่ะ” พนักงานขายบอกฉันเลยยื่นบัตรเคดิตตัวเองให้ก่อนที่จากัวร์จะเอาบัตรเคดิตของตัวเองยื่นให้พนักงาน

“ขอเงินฉันบ้างก็ได้”มันบ่น ฉันเลยย่นจมูกให้ ตั้งแต่เริ่มถ่ายแบบฉันก็ไม่เคยขอเงินพ่อแม่ใช้เลยซักครั้ง แล้วทำไมฉันต้องขอเงินจากัวร์ใช้ละ หมอนี่ก็ใช้เงินพ่อแม่อยู่เลยไม่ใช่หรือไง

“ขอโทษนะคะบัตรใบนี้ใช้ไม่ได้ค่ะ”พนักงานบอกพลางยื่นบัตรเคดิตคืนให้ จะใช้ไม่ได้ได้ไงฉันไม่ได้ใช้อะไรเลยนะบัตรใบนี้น่ะ เอะหรือว่า?นั่นไงพอพลิกดูบัตรดีๆเท่านั้นแหละ

“ง่ะหยิบบัตรใบเดิมมา”ฉันกัดปากอย่างขัดใจ ผู้ชายข้างๆเลยหัวเราะออกมา

“ทีหลังก็ไม่ต้องถ่ายมันแล้วแบบอ่ะ”จากัวร์บ่นก่อนจะยื่นบัตรเคดิตของตัวเองให้พนักงานไป ฉันเบะปากให้เขาเบื่อผู้ชายข้างๆชะมัด “ทำกับข้าวให้ฉันกินก็พอ”

“ไม่”ฉันตอบและกอดแขนเขาไว้ แก้มแนบลงกับแขนที่มีกล้ามนิดๆขี้เกียจทะเลาะพรุ่งนี้เดี๋ยวจากัวร์ก็ต้องแข่งรถอีกไม่อยากทำให้เขาหงุดหงิดเท่าไหร่ขับรถเร็วขนาดนั้นต้องใจเย็นด้วยมันอันตรายจะตายไป

“เอางี้มั้ยเอาบัตรนี่ไปใช้ไม่ต้องถ่ายแบบอีก”จากัวร์กอดคอฉันออกมาจากร้านทันทีที่รับบัตรคืนจากพนักงาน ฉันเหล่ตามองคนข้างๆอย่างจับผิด

มาแปลกให้บัตรเคดิตไม่จำกัดวงเงินกับฉันเลยนะ

“ให้ทำไม แล้วนายจะใช้อะไรไม่ทราบ” ปกติก็ขอตังค์แม่ใช้ไม่ใช่รึไง

“มีแล้วกัน เอาไปเถอะเงินฉันไม่ใช่เงินของแม่โอเคยัง”

“ไม่อ่ะ ไปเอาเงินมาจากไหนถ้าไม่ขอแม่”ฉันถามอย่างสงสัย รู้แหละว่ากลุ่มเขาทำหลายอย่างแต่หมอนี่เพิ่งเรียนอยู่ปีสี่ยังไม่จบเลย วันๆก็เอาแต่แข่งรถทำนั่นทำนี่ไม่มีสาระซักอย่างนี่

“โวะรู้ว่าบ้านรวยแต่รับไว้เหอะอิอ้วน”จากัวร์รัดคอฉันแน่นขึ้นเลยปรายตามองมันอย่าเคียดแค้น

ฉันเจ็บนะคิดว่าแขนตัวเองเล็กมั้ง

“ฉันใช้เงินเก่งไม่กลัวขนหน้าแข้งร่วงหรอ?”ฉันถามหลังจากที่เราเข้ามานั่งในรถแล้ว จากัวร์มองมาด้วยสายตาเอือมๆก่อนจะจิ้มหน้าผากฉันสองทีติด

“เอาที่สบายใจและมีความสุข”พูดจบเจ้าตัวก็ออกรถทันที ฉันเบะปากให้และหยิบบัตรเคดิตที่วางอยู่บนตักเก็บเข้ากระเป๋า จะใช้ให้มันจนเลยคอยดูเถอะ

“พรุ่งนี้แข่งรถไปดูแล้วอย่าให้ใครแตะตัวไม่งั้นเธอเจ็บ”

“จะตีฉันหรือไง”

“ป่าวจะทำให้เดินไม่ได้สามวันทะเลก็ไม่ต้องเล่น”

“คิดว่ากลัวหรอห๊ะ”

“เธอก็รู้นีน่าว่าฉันไม่ชอบให้ใครถูกตัวเธอ”

“แล้วนายรู้หรือป่าวว่าฉันไม่ชอบให้ใครถูกตัวนายเหมือนกัน”

“รู้ เธอหวงฉันจะตาย” หลงตัวเองที่สุด!

เรากลับมาถึงโรงแรมที่จากัวร์จองไว้ก็มืดแล้ว ตอนนี้กำลังทำจัดเตรียมกับข้าวให้คุณชายกินยากกินอยู่ เตรียมโต๊ะอาหารอะไรเรียบร้อยแล้วเหลือแค่รอคุณชายออกจากห้องน้ำมากินมันเท่านั้น

นั่งรอไม่นานร่างสูงที่สวมแค่บ็อกเซอร์มือเกาหน้าท้องหน้าตาง่วงๆเดินมาหาบนตัวยังคงมีร่องรอยของฉันเต็มไปหมด เคยคิดนะว่าตัวเองซาดิสแบบที่หมอนี่ว่าฉันจริงหรือป่าว แต่จำไม่ค่อยได้ด้วยสิว่าเผลอไปทำตอนไหน ฉันเวลาหน้ามืดตามัวก็ทำหมดแหละ

ใครบอกให้เขาทำก่อนละ

“นีน่าเหมือนแพ้ไรไม่รู้”จากัวร์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ พลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วย

“เป็นไร ไหนอ่ะ”ฉันถามและสำรวจร่างกายเขาไปด้วยจากัวร์ใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวจริงๆถ้าแก้ผ้าออกมาได้มันคงแก้ออกมาแล้วละ รอยแดงบนหน้าท้องที่เกิดจากการเกาด้วยนิ้วของคนตรงหน้าไม่ได้แดงมากมันน่าจะแดงเพราะเกามากกว่า

ฉันจับมือจากัวร์ไว้ให้เลิกเกาและดูต้นเหตุที่คนตัวสูงเอาแต่เกาจนมันแดงเถือกขนาดนี้ รอยแดงไม่มากแต่ผิวหมอนี่ขาวมันเลยดูเด่นชัดขึ้น

“คัน เหมือนโดนมดกัด”

“แล้วเกาทำไม มันยิ่งคัน” ฉันบอกเสียงนุ่มเวลาจาหัวร์หน้านิ่วคิ้วขมวดมันน่ารักจริงๆนะ

“ก็คัน” จากัวร์ตอบ

“อย่าเกาอีก”ฉันบอกเสียงเข้ม

“งั้นเกาให้หน่อย”คนตรงหน้าพูดพลางทำหน้ายุ่งให้ ฉันหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางเด็กน้อยของเขาบางทีก็น่ารักบางทีก็หน้าตบให้เลือดกบปาก

ฉันส่ายหน้าให้ยิ่งเกามันยิ่งไม่หาย ปล่อยให้คันเดี๋ยวเดียวก็หาย

 “ไม่เกาจริงอ่ะ นีน่าฉันคัน”ไม่พูดป่าวยังจับมือฉันไปวางไว้บนหน้าท้องบังคับใหฉันเกาให้อีก ผิวขาวกับหน้าท้องไม่มีไขมันของคนตรงหน้ามันน่านัก…

นีน่าอย่าหื่น! ด่าตัวเองในใจ

“อ้วนๆนั่นขอบกางเกง”เสียงจากัวร์ดึงสติฉันไว้ทันก่อนที่มือน้อยๆของตัวเองจะรูดกางเกงบ็อกเซอร์เขาลงไป “หื่นกามชอบกระทำชำเราฉัน”หรอ?ฉันหรอ?เออไม่ทำก็ได้!

ฉันเบะปากเมื่อโดนขัดใจมือน้อยๆยังเกาะขอบบ็อกเซอร์จากัวร์ไว้ไม่คิดจะปล่อยใบหน้าเงยขึ้นมึงหน้าคนตัวสูงกว่าที่มองมาตาโต ฉันหื่นกามแล้วมันจะทำไมละ เพราะจากัวร์ไม่ใช่หรือไงที่ทำให้ฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แบบนี้

ตอนนี้มีอารมณ์!

“แล้วแก้ผ้ามายั่วฉันเองทำไมละ”ฉันว่าและจะดึงกางเกงจากัวร์ลงแต่เจ้าตัวกับจับขอบกางเกงไว้มั่น มาเล่นตัวอะไรตอนนี้

“นีน่าเข้าห้องนอนกันไม่เอาตรงนี้”จากัวร์บอกเสียงแหบพล่าอย่างเซ็กซี่ เหมือนหมอนี่จงใจจะแกล้งฉัน เหมือนว่าฉันกำลังจะขืนใจเขา

“ไม่ จะเอาตรงนี้”ฉันส่ายหน้าและเอาแต่จ้องหน้าท้องเขา ไม่รู้แหละฉันจะเอาอ่ะ จะเอา!

“หือ ใครเอาอะไรให้เธอกินมั้ยวะทำไมน่ากลัวงี้”

“ก็ฉันอยาก”เราไม่ได้กอดกันมาสามวันแล้วนะฉันจำได้

“ก็เข้าห้องก่อน ตรงนี้ไม่ได้”จากัวร์บอกและยิ้มเอ็นดูให้ ฉันส่ายหน้าอย่างเดียวไม่รู้ละฉันจะเอา ถ้าไปถึงห้องก็ไม่อยากได้แล้ว “ปล่อยก่อนเร็วทีนี้อยากทำอะไรจะให้ทำหมดเลย”เขากำลังหลอกล่อฉันด้วยคำพูด คนตัวสูงแกะมือน้อยๆออกจากขอบกางเกงและช้อนร่างฉันจากกเก้าอี้ขึ้นอุ้มและพาเดินเดินห้องอย่างรวดเร็ว

“หื่นกาม”เขาว่าฉันแต่ตัวเองกลับวางฉันลงบนเตียงและคร่อมฉันไว้ทั้งตัว สองแขนโอบรอบคอจากัวร์เอาไว้ไม่ให้ผละหนี คนตรงหน้าจูบปากที่เจ่อหน่อยๆของฉันแรงๆทีหนึ่งแล้วผละออกมาจ้องมา “ไหนเมื่อกี้จะทำอะไรเอาใหม่ซิ”เขาบอกและล้วงเข้าไปในเสื้อยืดของเขาที่ฉันใส่อยู่จากัวร์คว้าหมับเข้าที่ทรวงอกและบีบเบาๆให้ฉันสะท้านเล่น

“ไม่อยากทำแล้ว”พูดพลางเมินหน้าหนีสัมผัวร้อนๆจากริมฝีปากหยักลึกที่กำลังคลอเคลียซอกคอและใบหูอยู่

“หื้ม ถ้าหยุดตอนนี้ได้ใช่มั้ย”จากัวร์พูดจบก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าอย่างต้องการคำตอบ ฉันรู้ว่าเขาถามไปอย่างนั้นเขาไม่ใช่คนที่ติดแล้วจะดับได้ง่ายๆ แต่ฉันยังคงไปบ้ายอกับคนเอาแต่ใจไง

“ไม่ให้หยุด”บอกออกไปพลางรัดคอจากัวร์เข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราสองคนชนกัน ลมหายใจร้อนๆกับมือนิ่มๆที่จับหน้าอกตัวเองอยู่ทำขนลุกไปหมด

“ทำไมหื่นได้น่ากลัวขนาดนี้”จากัวร์กระซิบและเลื่อนหน้ามาจูบปลายจมูกฉันเบาๆ

“พูดมาก”ฉันว่าย่นจมูกให้

“ทำไมพูดมากแล้วจะทำไม”

“ก็ป่าว”ฉันบอกเสียงเบาและก้มหน้าจนคางชิดอก

พอได้ยินคำตอบที่ถูกใจคนตรงหน้าก็ยกยิ้มมุมปากให้แล้วคลอเคลียลำคอฉันทันที จากัวร์จูบทุกที่ที่สามารถจูบได้ ฝ่ามืออุ่นๆลูบไล้หน้าอกจนพอใจก็เลื่อนไปตามลำตัว ฉันสะท้านแล้วสะท้านอีกกับสัมผัสคนตรงหน้า ร่างกายชาวับเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปจูบลงที่ไหปลาร้า

“ตายแน่อิอ้วนลุกไม่ขึ้นแน่ๆ”

CUT เจอกันในกลุ่มลับค่ะ

จากัวร์เป็นคนแรกที่ทำมันเสมอ เขามักจะพรากทุกอย่างของฉันไปยกเว้นแต่…หัวใจ

ใช่หัวใจไงนีน่าหัวใจเธอไง…ฉันไม่ได้รักมันเสียหน่อย

“อย่าหลับ”ฉันไม่รู้ว่าตัวเองออกมาจากห้องน้ำตอนไหนหลังจากที่สับสนอยู่กับความคิดของตัวเองมันเบลอไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจากัวร์อาบน้ำเป่าผมให้จนแห้งตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่โดนบีบแก้มและปมผ้าขนหนูกำลังจะถูกปลดออกจากตัวแต่จับไว้ได้ทัน

“ไหวหรอ?” คนตรงหน้าที่อยู่ในเสื้อยืดสีดำกับกางเกงสามส่วนสีเดียวกันถาม จากัวร์ดูสดใสขึ้นต่างกับฉันที่ง่วงงึนเต็มที ฉันพยักน้ารับจากัวร์แค่ยีผมจนยุ่งก่อนจะเดินไปหยิบชุดฉันในตู้เสื้อผ้าส่งให้

มันไม่ใช่ชุดนอนแต่เป็นเสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นสีดำ ทำไมต้องหยิบชุดนี้มาด้วย

“จากัวร์ไม่ไปไหนแล้ว”ฉันงอแง แค่นี้ก็ง่วงมากพอจะหลับได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว คนตรงหน้านั่งยองๆตรงเขาหยิบแพนตี้ไปและจับขาฉันสอดเข้าไปทั้งสองข้างและรูดขึ้นมาจนถึงขาอ่อน

ฉันอ้าปากค้าง มันไม่ชินใจเต้นแรงยังไงไม่รู้

“ใส่เอง ออกไปรอข้างนอก”ฉันบอกเสียงเบา ก้มหน้างุดและปัดมือจากัวร์ออกจากต้นขา คนตรงหน้าหัวเราะก่อนจะยืดตัวขึ้นและก้มลงมาจูบผมแล้วเดินออกไปรอนอกห้องตามที่บอก

เหมือนจะเป็นโรคหัวใจเลยให้ตายเถอะ

________________________________

      NC++ กลุ่มลับหาได้ในเพจจ้า

เพจคลิกตรงนี้ --->  เพจคลิก!

TALK ...

เม้นบอกฟีดแบคด้วยน้า

เดือนใหม่แล้วโหวตจากัวร์ของเราด้วยน้า

ปล.เนื่องจากมีปัญหาเรื่องก็อปปี้บ้างอะไรบ้าง ขอสงวนNC ไว้ในเพจนะค่ะ คนที่มีปัญหาเปิดอ่านไม่ได้จะแก้ไขให้ค่ะ คนที่อยากอ่านจริงๆเข้าไปเจอกันในนั้นเนอะ  ตามนี้ค่ะ

เพจคลิกตรงนี้ --->  เพจคลิก!

แถลงการณ์เรื่องนิยายโดนก็อปปี้บางสำนวน และพล็อตคล้ายถึงคล้ายหนักมาก

#นิยายเรื่องนี้จะดีไม่ดีก็ไม่อนุญาติให้ก็อปปี้ ดัดแปลง ทำซ้ำหรือแก้ไขค่ะ หากพบเห็นจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ก่อนก็อปไปอ่านเรื่องลิขสิทธิให้เข้าใจนะจะได้ไม่บอกว่าให้ไปจดลิขสิทธิก่อน  [อันนี้นักอ่านไม่เกี่ยวน้าไรท์แค่พูดไว้เผื่อมีคนคิดจะทำโดนมาสองเรื่องเลยยอมใจ คนที่เขียนเองกับมือย่อมรู้ว่าอันไหนก็อปไม่ก็อปจริงมั้ย? นักอ่านเองก็รู้อยู่แก่ใจใช่ป่าว? รู้แหละไม่รู้คงไม่แจ้งไรท์ได้ อิอิ นิ่งมามากแล้วค่ะทีนี้จะสวนคืนแล้วนะผลงานใครใครก็รักค่ะ]