"ก็วันนี้กะจะมาแต่เช้าแล้วรอเล่นงานอาจารย์ยู่หรอกแล้วไอนี่มันอะไรน่ะ"

 

หลังจบการทัศนศึกษาวันนี้เป็นวันแรกที่ต้องกลับมาเรียนฮารุโตะที่มาถึงก่อนใครมองกล่องสีดำด้านหลังห้องอย่างไม่เข้าใจ

 

"เอ...เท่าที่ดูเป็นเครื่องกลอะไรสักอย่างสินะ มีระบบอัตโนมัติด้วยเหรอ"

 

"อรุณสวัสดิ์ฮารุโตะ มาแต่เช้าจังเลยนะ แล้วนั้นคือ..."

 

นางิสะที่เพิ่งมาชี้ไปด้านหลังฮารุโตะที่มีกล่องสีดำวางอยู่

 

"ไม่รู้สิตอนผมมามันก็อยู่ตรงนี้แล้วคงต้องรอถามอาจารย์ล่ะมั้ง"

 

ฮารุโตะพูกจบก็เดินไปนั่งที่ตัวเองหลังจากนั้นไม่นานอาจารย์คาราสึมะก็เข้ามา

 

"อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเราจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนด้วย"

 

อาจารย์คาราสึมะพูดพลางเขียนชื่อบนกระดานดำจนช๊อคหักเป็นสองท่อน

 

"ปืนใหญ่อัตโนมัติ มาจากนอร์เวย์"

 

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะนักเรียนทุกคน"

 

พออาจารย์คาราสึมะพูดจบจอภาพสีดำก็ดปิดออกมาในนั้นมีรูปของเด็กสาวผมสีม่วงหน้าตาน่ารักแต่สีหน้าเรียบนิ่งโพล่ขึ้นมาพูดแล้วก็ดับไป

 

 

 

"เห~ เป็นเอไอด้านอาวุธที่พัตนาตัวเองได้ด้วยสินะ"

 

ฮารุโตะพูดชมออกมา จากนั้นการเรียนคาบแรกก็เริ่มขึ้น

 

"ดีล่ะ...ทีนี้ก็รอให้อาจารย์เดินไปเหยีบ...."

 

ฮารุโตะซ่อนมือช้างนึงไว้ใต้โต๊ะเตรียมกดสวิตซ์เพื่อให้กับดักที่วางเอาไว้ทำงานเพียงแค่รอให้อีกฝ่ายเข้าไปยืนในจุดที่กำหนดเอาไว้ทแต่แผนของฮารุโตะก็พังไม่เป็นท่ส

 

"ปึง!!"

 

อยู่ๆป้อมปืนอัตโนมัติก็เปิดกรอบด้านข้างเสียงดังแล้วมีแขนกลที่ถือปืนเอาไว้สี่กระบอกออกมา

 

"ลอบทำการสังหารเป้าหมาย อาจารย์โคโระ"

 

เสียงของเด็กสาวเอไอดังขึ้นแล้วกระหน่ำยิ่งปืนเข้าใส่อาจาย์โคโระทันทีแบบไม่หยุดแถมเพราะการยิงที่รุนแรงและเสียงดังเลยไม่สามารถเรียนต่อได้

 

"ทำการคำนวน โอกาศที่จะทำการฆ่าอาจารย์โคโระได้ในตอนนี้คือ0.0001% เริ่มการปรับปรุงใหม่อีกครั้ง"

 

สิ้นเสียงหน้าจอก็ดับลงไปอีกครั้ง

 

"ถึงจะน่าสนใจแต่มาทำแผนของผมพังรู้สึกไม่ชอบใจเลยแหะ"

 

ฮารุโตะมองพลางเก็บสวิตซ์ไปแล้วรอโอกาศใหม่ แต่ว่าตลอดทั้งวันกล่องเหล็กด้านหลังก็เอาแต่ยิงปืนไม่หยุดจนในที่สุดฮารุโตะก็ทนไม่ไหวจึงเดินไปหาในคาบพัก

 

"นี่"

 

"อะไรเหรอคะ"

 

ฮารุโตะลองเรียกดูจากนั้นเอไอเด็กผู้หญิงผมสีม่วงก็โผล่ออกมา

 

"ช่วยหยุดทำแบบนั้นทีได้ไหม มันไม่มีสมาธิน่ะ"

 

"ทำอะไรเหรอค่ะ ที่ฉันทำก็มีเพียงแค่การลอบสังหารอาจาย์โคโระเท่านั้น"

 

เสียงราบเรียบตอบกลับมา

 

"คุยกับเอไอที่มีข้อมูลแค่การลอบสังหารไปก็คงไม่ได้อะไร...."

 

ฮารุโตะพูดแล้วเดินไปด้านหลังเครื่อง

 

"คิดจะทำอะไรกันคะ"

 

"แค่จะทำให้เธอเอาปืนออกมาไม่ได้แค่นั้นเอง ตรงนี้สินะ"

 

ฮารุโตะพูดแล้วก็กดปุ่มที่ซ่อนอยู่เพื่อตัดระบบควบคุมอาวุธทิ้ง

 

"เรียบร้อย ไปสำนึกสิ่งที่ทำวันนี้ซะล่ะ แต่พูดไปก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีสินะ"

 

"ฮารุโตะโบกมือแล้วกลับไปนั่งที่เพื่อเตรียมเรียนคาบต่อไปและทำการลอบสังหารเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จสักครั้ง

..

..

..

..

..

..

..

..

-ช่วงกลางดึก ณ อาคารเรียนห้อง E

คลื่น......

 

เสียงเปิดประตูดังขึ้นจากนั้นก็มีเงาๆนึงเดินไปทางกล่องเหล็กสีดำด้านหลัง

 

"โทษทีที่ผมไปตัดระบบแบบนั้น เอไอแบบเธอน่าสนใจดีผมจะปรับให้ใหม่ก็แล้วกัน....ก็ว่าจะบอกอยู่นะแต่คงไม่ต้องสินะอาจาย์"

 

"เนี๊ยวรุฟุฟุฟุ~ นั้นสินะครับเรื่องพัฒนานักเรียนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอาจารย์ดีกว่า"

 

อาจารย์โคโระพูดแล้วออกมาจากเงา

 

"คุณป้อมปืนอัติโนมัติลองใช้เจ้านี้หน่อยเป็นไงครับ"

 

อาจารย์โคโระหยิบกล่องบางอย่างขนาดเล็ดออกมาให้ปืนอัตโนมัติ

 

"มันคืออะไรเหรอคะ"

 

"เป็นแอพพิเคชั่นจำลองช่วงเวลาเรียนกับเพื่อนร่วมชั้นน่ะครับอาจารย์รับรองว่าไม่มีไวรัสแน่นอน"

 

"สมกับมีความเร็ว20มัค สร้างแอพพิเคชั่นจำลองออกมาได้เร็วจังนะครับอาจารย์"

 

ฮารุโตะพูดพลางมองอาจาย์โคโระติดตั้งระบบให้แล้วก็เตรียมอัพเกรดให้ใหม่อีกด้วย

 

"ดูเหมือนผมจะไม่ต้องทำอะไรสินะ งั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับอาจาย์"

 

ฮารุโตะกลับหลังเตรียมเดินออกไปแต่ในช่วงจังหวะนั้นเลยลองแอบปามีดสั่นใส่อาจาย์โคโระแต่อีกฝ่ายก็หลบได้

 

"เนี๊ยวรุฟุฟ~คิดจะเล่นงานอาจารย์ทีเผลอมันไม่ง่ายหรอกนะครับ"

 

"นั้นสินะงั้นผมกลับจริงๆละกัน แล้วไว้เจอกันใหม่นะ"

 

"ครับ~"

 

ฮารุโตะโบกมือลาแล้วออกมาจากห้องแล้วกลับบ้านไปทันที

 

"ก็ว่าจะกลับอยู่หรอก แต่พวกคุณคือนักฆ่าสินะ"

 

ฮารุโตะที่เดินออกมาพูดขึ้นพลางมองเงารอบๆ

 

"สี่คนเหรอ นี่ๆช่วยออกมาหน่อยได้ไหมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป้าหมายเป็นอาจารย์หรือผมแต่ว่า......"

 

ฮารุโตะมองกลิ่นอายที่จับได้อย่างระวัง

 

"คงปล่อยให้ไปยุ่งตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ''

 

แล้วก็พุ่งตัวชักดาบคาตานะยาวออกมาฟันคอของอีกฝ่ายกระเด็น

 

"เสร็จไปหนึ่ง...."

 

ฮารุโตะพูดพลางมองเหยื่อรายต่อไปแล้วไล่จัดการทีละคน

 

"เห้อ....เลือดเต็มตัวอีกแล้วสิกลับไปต้องอาบน้ำอีกรอบแหง อ๊ะต้องทำลายศพนี่น่า"

 

ฮารุโตะบ่นออกมาแล้วดีดนิ้ว

 

"แป๊ะ!!"

 

สิ้นเสียงร่างของนักฆ่าทั้งสี่คนที่นอนจมกองเลือดอยู่ก็ค่อยๆละลายหายไปจากพื้น

 

"พลังที่ได้มาสะดวกดีแหะ ถึงจะทำได้แค่กำจัดอะไรทำนองนี้ก็เถอะ ห้าว~ง่วงชะมัด"

 

ฮารุโตะบิดขี้เกียจทีนึงแล้วเดินต่อ......

 

-เช้าวันต่อม

 

ป้อมปืนอัตโนมัติก็เปลี่ยนนิสัยจากหน้ามือเป็นหลังมือพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติเเถมยังเป็นมิตรทำให้เด็กๆทุกคนโดยเฉพาะพวกสาวๆพากันเข้ามาแล้วตั้งซื่อให้ว่า'ริทสุ'

 

"อาจารย์ก็รู้อยู่หรอกว่าจะอัพเกรดแต่แบบนี้ทางพ่อแม่ของริทสุจังจะไม่ว่าเอาเหรอ หึบ!''

 

ฮารุโตะพูดพลางใช้มีดฟันอีกฝ่ายแต่ก็หลบได้

 

"ไม่มีปัญหาหรอกครับเพราะอาจารย์ช่วยพัฒนานักเรียนไงล่ะ!!!!"

 

"ว่าแต่อาจารย์เคยเป็นมนุษย์สินะ...."

 

ระหว่างที่ฮารุโตะกำลังโจมตีก็ลองพูดออกไปประโยคนึงแบบเบาๆที่คนจะได้ยินคงมีแต่าจารย์โคโระเท่านั้นทแล้วก็เป็นไปตามขาดการตอบสนองของอีกฝ่ายชงักไปช่วงนึง

 

"ตอนนี้แหละ!"

 

ฮารุโตะอาศัยจังว่ที่อีกฝ่ายเผลอฟันเข้าใส่อีกครั้งถึงอีกฝ่ายจะหลบได้แต่ก็มีลอยว่าโตมตีโดนอยู่นิดหน่อย

 

"เฮ้ยๆ ไอ้เจ้าฮารุโตะมันโจมตีโดนด้วยว่ะ"

 

"จริงง่ะ ทั้งที่พวกเราโจมตีไม่โดนสักครั้งเนี่ยนะ"

 

"ไหนๆ"

 

เพื่อนร่วมชั้นที่เห็นว่สฮารุโตะสร้างรอยใส่อาจารย์ได้พากันวิ่งเข้ามาดูฮารุโตะเลยอาศัยช่วงเวลานั้นเดินออกมาแล้วไปนั่งที่

 

"ฮารุโตะคุง หลังจากหมดคาบอาจารย์มีเรื่องจะคุยด้วยช่วยไปที่หาที่ห้องพักครูด้วยครับ"

 

ฮารุโตะไม่ได้พูดอะไรพยักหน้าให้ทีนึงจากนั้นการเรียนก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

/////////////////////////////

-น้ำเน้นๆไม่เอาเนื้อเลยฮ่าๆ

-วันนี้คาดว่าจะลงได้อีกตอนชดเชยเมื่อวานไม่ได้ลง

-อย่างเพิ่งตกใจพลังที่ฮารุโตะใช้ไม่ใช่พลังพิเศษอะไรแค่เก็บกวาดสิ่งทีทำแค่นั้นแหละจะให้มาขุดดืนฝังก็ยังไงอยู่

-ไม่เม้นไม่เป็นไรกดไลค์ก็พอ♡○♡