"ก็วันนี้กะจะมาแต่เช้าแล้วรอเล่นงานอาจารย์ยู่หรอกแล้วไอนี่มันอะไรน่ะ"
หลังจบการทัศนศึกษาวันนี้เป็นวันแรกที่ต้องกลับมาเรียนฮารุโตะที่มาถึงก่อนใครมองกล่องสีดำด้านหลังห้องอย่างไม่เข้าใจ
"เอ...เท่าที่ดูเป็นเครื่องกลอะไรสักอย่างสินะ มีระบบอัตโนมัติด้วยเหรอ"
"อรุณสวัสดิ์ฮารุโตะ มาแต่เช้าจังเลยนะ แล้วนั้นคือ..."
นางิสะที่เพิ่งมาชี้ไปด้านหลังฮารุโตะที่มีกล่องสีดำวางอยู่
"ไม่รู้สิตอนผมมามันก็อยู่ตรงนี้แล้วคงต้องรอถามอาจารย์ล่ะมั้ง"
ฮารุโตะพูกจบก็เดินไปนั่งที่ตัวเองหลังจากนั้นไม่นานอาจารย์คาราสึมะก็เข้ามา
"อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเราจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนด้วย"
อาจารย์คาราสึมะพูดพลางเขียนชื่อบนกระดานดำจนช๊อคหักเป็นสองท่อน
"ปืนใหญ่อัตโนมัติ มาจากนอร์เวย์"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะนักเรียนทุกคน"
พออาจารย์คาราสึมะพูดจบจอภาพสีดำก็ดปิดออกมาในนั้นมีรูปของเด็กสาวผมสีม่วงหน้าตาน่ารักแต่สีหน้าเรียบนิ่งโพล่ขึ้นมาพูดแล้วก็ดับไป
"เห~ เป็นเอไอด้านอาวุธที่พัตนาตัวเองได้ด้วยสินะ"
ฮารุโตะพูดชมออกมา จากนั้นการเรียนคาบแรกก็เริ่มขึ้น
"ดีล่ะ...ทีนี้ก็รอให้อาจารย์เดินไปเหยีบ...."
ฮารุโตะซ่อนมือช้างนึงไว้ใต้โต๊ะเตรียมกดสวิตซ์เพื่อให้กับดักที่วางเอาไว้ทำงานเพียงแค่รอให้อีกฝ่ายเข้าไปยืนในจุดที่กำหนดเอาไว้ทแต่แผนของฮารุโตะก็พังไม่เป็นท่ส
"ปึง!!"
อยู่ๆป้อมปืนอัตโนมัติก็เปิดกรอบด้านข้างเสียงดังแล้วมีแขนกลที่ถือปืนเอาไว้สี่กระบอกออกมา
"ลอบทำการสังหารเป้าหมาย อาจารย์โคโระ"
เสียงของเด็กสาวเอไอดังขึ้นแล้วกระหน่ำยิ่งปืนเข้าใส่อาจาย์โคโระทันทีแบบไม่หยุดแถมเพราะการยิงที่รุนแรงและเสียงดังเลยไม่สามารถเรียนต่อได้
"ทำการคำนวน โอกาศที่จะทำการฆ่าอาจารย์โคโระได้ในตอนนี้คือ0.0001% เริ่มการปรับปรุงใหม่อีกครั้ง"
สิ้นเสียงหน้าจอก็ดับลงไปอีกครั้ง
"ถึงจะน่าสนใจแต่มาทำแผนของผมพังรู้สึกไม่ชอบใจเลยแหะ"
ฮารุโตะมองพลางเก็บสวิตซ์ไปแล้วรอโอกาศใหม่ แต่ว่าตลอดทั้งวันกล่องเหล็กด้านหลังก็เอาแต่ยิงปืนไม่หยุดจนในที่สุดฮารุโตะก็ทนไม่ไหวจึงเดินไปหาในคาบพัก
"นี่"
"อะไรเหรอคะ"
ฮารุโตะลองเรียกดูจากนั้นเอไอเด็กผู้หญิงผมสีม่วงก็โผล่ออกมา
"ช่วยหยุดทำแบบนั้นทีได้ไหม มันไม่มีสมาธิน่ะ"
"ทำอะไรเหรอค่ะ ที่ฉันทำก็มีเพียงแค่การลอบสังหารอาจาย์โคโระเท่านั้น"
เสียงราบเรียบตอบกลับมา
"คุยกับเอไอที่มีข้อมูลแค่การลอบสังหารไปก็คงไม่ได้อะไร...."
ฮารุโตะพูดแล้วเดินไปด้านหลังเครื่อง
"คิดจะทำอะไรกันคะ"
"แค่จะทำให้เธอเอาปืนออกมาไม่ได้แค่นั้นเอง ตรงนี้สินะ"
ฮารุโตะพูดแล้วก็กดปุ่มที่ซ่อนอยู่เพื่อตัดระบบควบคุมอาวุธทิ้ง
"เรียบร้อย ไปสำนึกสิ่งที่ทำวันนี้ซะล่ะ แต่พูดไปก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีสินะ"
"ฮารุโตะโบกมือแล้วกลับไปนั่งที่เพื่อเตรียมเรียนคาบต่อไปและทำการลอบสังหารเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จสักครั้ง
..
..
..
..
..
..
..
..
-ช่วงกลางดึก ณ อาคารเรียนห้อง E
คลื่น......
เสียงเปิดประตูดังขึ้นจากนั้นก็มีเงาๆนึงเดินไปทางกล่องเหล็กสีดำด้านหลัง
"โทษทีที่ผมไปตัดระบบแบบนั้น เอไอแบบเธอน่าสนใจดีผมจะปรับให้ใหม่ก็แล้วกัน....ก็ว่าจะบอกอยู่นะแต่คงไม่ต้องสินะอาจาย์"
"เนี๊ยวรุฟุฟุฟุ~ นั้นสินะครับเรื่องพัฒนานักเรียนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอาจารย์ดีกว่า"
อาจารย์โคโระพูดแล้วออกมาจากเงา
"คุณป้อมปืนอัติโนมัติลองใช้เจ้านี้หน่อยเป็นไงครับ"
อาจารย์โคโระหยิบกล่องบางอย่างขนาดเล็ดออกมาให้ปืนอัตโนมัติ
"มันคืออะไรเหรอคะ"
"เป็นแอพพิเคชั่นจำลองช่วงเวลาเรียนกับเพื่อนร่วมชั้นน่ะครับอาจารย์รับรองว่าไม่มีไวรัสแน่นอน"
"สมกับมีความเร็ว20มัค สร้างแอพพิเคชั่นจำลองออกมาได้เร็วจังนะครับอาจารย์"
ฮารุโตะพูดพลางมองอาจาย์โคโระติดตั้งระบบให้แล้วก็เตรียมอัพเกรดให้ใหม่อีกด้วย
"ดูเหมือนผมจะไม่ต้องทำอะไรสินะ งั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับอาจาย์"
ฮารุโตะกลับหลังเตรียมเดินออกไปแต่ในช่วงจังหวะนั้นเลยลองแอบปามีดสั่นใส่อาจาย์โคโระแต่อีกฝ่ายก็หลบได้
"เนี๊ยวรุฟุฟ~คิดจะเล่นงานอาจารย์ทีเผลอมันไม่ง่ายหรอกนะครับ"
"นั้นสินะงั้นผมกลับจริงๆละกัน แล้วไว้เจอกันใหม่นะ"
"ครับ~"
ฮารุโตะโบกมือลาแล้วออกมาจากห้องแล้วกลับบ้านไปทันที
"ก็ว่าจะกลับอยู่หรอก แต่พวกคุณคือนักฆ่าสินะ"
ฮารุโตะที่เดินออกมาพูดขึ้นพลางมองเงารอบๆ
"สี่คนเหรอ นี่ๆช่วยออกมาหน่อยได้ไหมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป้าหมายเป็นอาจารย์หรือผมแต่ว่า......"
ฮารุโตะมองกลิ่นอายที่จับได้อย่างระวัง
"คงปล่อยให้ไปยุ่งตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ''
แล้วก็พุ่งตัวชักดาบคาตานะยาวออกมาฟันคอของอีกฝ่ายกระเด็น
"เสร็จไปหนึ่ง...."
ฮารุโตะพูดพลางมองเหยื่อรายต่อไปแล้วไล่จัดการทีละคน
"เห้อ....เลือดเต็มตัวอีกแล้วสิกลับไปต้องอาบน้ำอีกรอบแหง อ๊ะต้องทำลายศพนี่น่า"
ฮารุโตะบ่นออกมาแล้วดีดนิ้ว
"แป๊ะ!!"
สิ้นเสียงร่างของนักฆ่าทั้งสี่คนที่นอนจมกองเลือดอยู่ก็ค่อยๆละลายหายไปจากพื้น
"พลังที่ได้มาสะดวกดีแหะ ถึงจะทำได้แค่กำจัดอะไรทำนองนี้ก็เถอะ ห้าว~ง่วงชะมัด"
ฮารุโตะบิดขี้เกียจทีนึงแล้วเดินต่อ......
-เช้าวันต่อม
ป้อมปืนอัตโนมัติก็เปลี่ยนนิสัยจากหน้ามือเป็นหลังมือพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติเเถมยังเป็นมิตรทำให้เด็กๆทุกคนโดยเฉพาะพวกสาวๆพากันเข้ามาแล้วตั้งซื่อให้ว่า'ริทสุ'
"อาจารย์ก็รู้อยู่หรอกว่าจะอัพเกรดแต่แบบนี้ทางพ่อแม่ของริทสุจังจะไม่ว่าเอาเหรอ หึบ!''
ฮารุโตะพูดพลางใช้มีดฟันอีกฝ่ายแต่ก็หลบได้
"ไม่มีปัญหาหรอกครับเพราะอาจารย์ช่วยพัฒนานักเรียนไงล่ะ!!!!"
"ว่าแต่อาจารย์เคยเป็นมนุษย์สินะ...."
ระหว่างที่ฮารุโตะกำลังโจมตีก็ลองพูดออกไปประโยคนึงแบบเบาๆที่คนจะได้ยินคงมีแต่าจารย์โคโระเท่านั้นทแล้วก็เป็นไปตามขาดการตอบสนองของอีกฝ่ายชงักไปช่วงนึง
"ตอนนี้แหละ!"
ฮารุโตะอาศัยจังว่ที่อีกฝ่ายเผลอฟันเข้าใส่อีกครั้งถึงอีกฝ่ายจะหลบได้แต่ก็มีลอยว่าโตมตีโดนอยู่นิดหน่อย
"เฮ้ยๆ ไอ้เจ้าฮารุโตะมันโจมตีโดนด้วยว่ะ"
"จริงง่ะ ทั้งที่พวกเราโจมตีไม่โดนสักครั้งเนี่ยนะ"
"ไหนๆ"
เพื่อนร่วมชั้นที่เห็นว่สฮารุโตะสร้างรอยใส่อาจารย์ได้พากันวิ่งเข้ามาดูฮารุโตะเลยอาศัยช่วงเวลานั้นเดินออกมาแล้วไปนั่งที่
"ฮารุโตะคุง หลังจากหมดคาบอาจารย์มีเรื่องจะคุยด้วยช่วยไปที่หาที่ห้องพักครูด้วยครับ"
ฮารุโตะไม่ได้พูดอะไรพยักหน้าให้ทีนึงจากนั้นการเรียนก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
/////////////////////////////
-น้ำเน้นๆไม่เอาเนื้อเลยฮ่าๆ
-วันนี้คาดว่าจะลงได้อีกตอนชดเชยเมื่อวานไม่ได้ลง
-อย่างเพิ่งตกใจพลังที่ฮารุโตะใช้ไม่ใช่พลังพิเศษอะไรแค่เก็บกวาดสิ่งทีทำแค่นั้นแหละจะให้มาขุดดืนฝังก็ยังไงอยู่
-ไม่เม้นไม่เป็นไรกดไลค์ก็พอ♡○♡