“ท่านพระยา” อักษราภัคครางออกมาเสียงเบา รีบลอยกระทงไปกับแม่น้ำลุกขึ้นอย่างรวดเร็วออกปากให้บ่าวไพร่นำทางไปจากที่นั่น

       “แม่หญิงภัค แล้วฉันจักต้องไปรับขนมที่ไหนฤๅแม่?” พระยาพิชิตพลไชยชาญเดชะชาติรีบลอยกระทงเคียงคู่ไปตามสายน้ำเบื้องหน้า แต่เมื่อเห็นอักษราภัคลุกขึ้นก็รีบเอ่ยปากถาม ไม่อยากให้พลาดโอกาสสำคัญไปต้องชะเง้อมองหานางอีกหลายวันกว่าที่จะได้พบพาน

       “ดิฉันจักไปทำบุญที่วัดจงกลมต้นน้ำอีกสองวันข้างหน้าเจ้าค่ะ” อักษราภัคหันกลับมาตอบ ก้มศีรษะคารวะขอตัวแต่ก็ต้องชะงักช้อนตาขึ้นมามองท่านพระยาหนุ่มเมื่อได้ยินประโยคที่ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมา  

      “แม่หญิงภัคจำได้หรือไม่ เมื่อฉันเจอแม่เมื่อคราวก่อน เอ่ยปากชมว่าน้ำปรุงที่แม่เอามาอบร่ำผ้านั้นหอมชื่นใจเหลือกิน ถ้าแม่หญิงภัคมิรังเกียจ ฉันขอสูตรจะได้ไหม?”

       “ท่านพระยาชอบน้ำปรุงกลิ่นนี้หรือเจ้าคะ? ดิฉันจักทำมาให้พร้อมกับขนมเสน่ห์จันทร์จักดีไหม?”

       “แม่หญิงภัคช่างมีน้ำใจงามเสียนี่กระไร แม่คงไม่คิดว่าฉันตะกละตะกลามขอโน่นขอนี่ใช่ไหมแม่?” พระยาพิชิตพลไชยชาญเดชะชาติพยายามถ่วงเวลาให้มากที่สุดเพื่อสังเกตขบวนคนติดตามของอักษราภัคหวังใจว่าเขาอาจจะใช้เป็นข้อมูลเพื่อสืบเสาะว่านางเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ถ้าเป็นนางวังในมาจากสังกัดหรือกรมกองไหนต่อไปจะได้มิยากนักหากที่จะไปดักพบในวันหน้า

       “หามิได้เจ้าค่ะท่านพระยา บุญคุณที่ช่วยชีวิตมีมากตอบแทนอย่างไรก็คงจักไม่พอ” อักษราภัครีบส่ายหน้าปฏิเสธไม่อยากให้ชายหนุ่มเข้าใจผิด นางยินดีตอบแทนเขามากกว่านี้ เพียงแต่ว่าคงมิเป็นการดีนักถ้าให้บุคคลอื่นมาพบเห็นนางสนทนาวิสาสะกับชายหนุ่มเช่นนี้

       “ฉันต่างหากที่ต้องขอบน้ำใจแม่หญิงภัค”

       “ขอบน้ำใจดิฉัน?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความพิศวง เขาเป็นคนช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากริมคลองในวันนั้น จะมีเรื่องใดที่ทำให้เขาต้องขอบน้ำใจนาง 

      “ใช่แม่หญิงภัค ฉันต้องขอบน้ำใจแม่หญิงเพราะต้องถือว่าเป็นวาสนาที่ทำให้ได้มาพบประสบหน้า ถือว่าเป็นบุญของฉันที่ทำให้ได้มารู้จักกัน”

       “เอ่อ...” อักษราภัคก้มหน้างุดเพราะไม่ทราบว่าจะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาดี เกรงว่าพูดไปจะเป็นการต่อปากต่อคำและเข้าตัวไปมากกว่านี้จึงตัดสินใจที่จะนิ่งเฉย

       “แม่หญิงภัคนอนหลับดีหรือไม่ในแต่ละค่ำคืน?”

       “หลับดีเจ้าค่ะไปตามประสา” อักษราภัคตอบกลับไปด้วยความงุนงงเพราะไม่ทราบว่าทำไมพระยาหนุ่มถึงได้เปลี่ยนหัวข้อกะทันหันเยี่ยงนี้

       “ฉันนอนไม่ค่อยหลับ มิทราบว่าแม่หญิงภัคจักว่าไหมถ้าฉันขอถามว่าแม่ใช้ดอกไม้อะไรกล่อมให้หลับในยามค่ำ”

       “ดิฉันชอบดอกชมนาดเจ้าค่ะ”

       “ดอกชมนาดอย่างนั้นดอกหรือ ดอกนี้หอมเย็นชื่นใจดีฉันก็ชอบ เอาละฉันไม่ชวนแม่หญิงคุยแล้วดีกว่าถึงเวลากลับเรือนแล้วถ้าค่ำกว่านี้คงจักมิดีนัก ฉันจักรอทั้งขนมเสน่ห์จันทร์และน้ำปรุงของแม่หญิง แต่ฉันขออีกอย่างหนึ่งจักได้ฤๅไม่?”

       “กระไรหรือเจ้าคะ?” 

      “ฉันอยากได้ดอกชมนาดที่แม่หญิงภัคทัดทรวงยามค่ำเวลานอนเป็นส่วนผสมในน้ำปรุงด้วยหวังว่าแม่หญิงภัคจะไม่ปฏิเสธ ฉันจะได้มีวาสนานอนหลับฝันดีทุกคืนเหมือนอย่างแม่ภัคบ้าง”

       “ท่านพระยา”  

 

     “ขอสาบานผ่านฟ้า แดนสรวง

       ดลพี่มาพบผกาพวง เยี่ยงเจ้า

       จากบุญเก่าทั้งปวง สานต่อ

       ทอแต่งรักสรรสร้าง หลั่งล้นดวงสมร”

สายไหม

 

 

 

 

อักษราภัค (Reincarnation) อีบุ๊กพร้อมให้ดาวน์โหลดที่เมพแล้วนะคะ