เข็มหมอใหญ่ - วางยาNC+
× 0
× 0
× 0
@โรงพยาบาล
หลังจากที่กลับมาจากทานข้าวกลางวันเป้งก็รีบเข้าเวรไปทำงานต่อ
จนรู้ตัวอีกทีเวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบ3ทุ่มเขาเองก็พึ่งเห็นนาฬิกาหลังจากเจอเคสผ่าตัดใหญ่เข้ามาเมื่อเย็น
เเอ๊ดด
“Zzz”
เปิดประตูห้องพักเข้ามาก็เจอคนตัวเล็กนอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟาใหญ่ซะเเล้ว
“ตามมาดีนัก”
“เธอมันเเสบจริงๆ”
ก๊อกๆ
“อุ้ย ฉันเข้ามาผิดจังหวะรึป่าวคะ”
พยาบาลสาวขาประจำเข้ามาก็เห็นร่างสูงยืนมองร่างบางที่นอนหลับปุ๋ยอยู่อย่างเอ็นดู
“เปล่าครับ”
“ขอบคุณที่ช่วยดูเธอให้ผมนะ”
วันนี้หมอเป้งฝากพยาบาลผู้ช่วยเเอบมาส่องๆเธอให้
“ค่ะ น้องหลินน่ารักมากเลยนะคะ”
“ชวนบีมคุยเก่งมาก”
วันนี้เธอเเวะมาหาหลินอยู่หลายครั้งมาครั้งสุดท้ายก็เจอคนตัวเล็กรอหมอเป้งจนหลับไปเเล้ว
“หัวดื้อหัวรั้นสิไม่ว่า”
ร่างสูงนึกไปถึงวีรกรรมที่คนตัวเล็กก่อเอาไว้กับเขาก่อนออกไปทานข้าว
“คุณหมอปากเเข็งเเบบนี้ระวังจะปล่อยผู้หญิงน่ารักเเบบน้องหลินหลุดมือไปนะคะ”
“คิกๆ ดิฉันไปดีกว่า”
ปัง
บีมรีบเดินออกจากห้องไม่อยู่รอให้ร่างสูงปฏิเสธอะไรออกมาต่อ
“เด็กบ๊อง”
“งิื้ออ หือ? พี่เป้งเลิกเวรเเล้วหรอคะ”
ร่างบางบิดตัวไปมาสลัดความงัวเงียออกไปเเล้วเเต่ตายังปรืออยู่
“อืม กลับได้เเล้ว”
“ค่าาา”
เป้งเอ่ยสั้นๆเเล้วเดินนำออกมาโดยมีคนตัวเล็กเดินอยู่ไม่ห่าง
@บนรถ
ติิ้ง ติ้ง [2ข้อความ]
มือถือเครื่องหรูมีเสียงเเจ้งเตือนดังขึ้นจนเจ้าของต้องเปิดขึ้นมาอ่าน
Chat นังชะนี
[ยัยหลินมาที่ผับxxxด่วนจ้า]
[เพื่อนมึงร้องจะเป็นจะตายเเล้วเนี่ย]
ไม่ใช่ใครที่ไหนเเต่เป็นเพื่อนรักของเธอที่หลินพึ่งปฏิเสธการไปเที่ยวด้วยในค่ำคืนนี้
“มันเป็นอะไรอ่ะมึง?”
ร่่างบางพิมเเชทตอบกลับเพื่อนรักไปถามหาถึงคนที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่อยู่ในกลุ่มชื่อ โรส
[ไอรุ่นพี่ที่มันคุยเเม่งคุยซ้อน]
[ร้องจนกูปลอบไม่ไหวเเล้วเนี่ยมึง]
[มาช่วยหน่อยดิ]
ปกติเพื่อนโรสเป็นผู้หญิงอ่อนไหวอยู่เเล้วเธอจริงจังกับความรักตลอดจนเวลาเสียใจก็จะเสียใจไม่สนโลก
“เดี๋ยวจะลองขอให้เขาไปส่งนะ”
“มึงโอ๋มันไปก่อน”
[เคมึง มาให้ได้นะเว้ย]
คนตัวเล็กลังเลที่จะขอเเวะให้เขาไปส่งตอนดึกป่านนี้เขาคงได้บ่นเธอยาวยืดอีกเเน่
เเต่นี้ก็ใกล้จะผ่านทางผับที่เพื่อนรักทั้งสองคนอยู่หลินเลยยอมตัดสินใจพูดออกไป
“พี่เป้งส่งหนูที่ร้านDNAข้างหน้าได้ไหมคะ”
“ไปทำอะไร?”
ไม่ใช่ว่าเป้งจะไม่รู้จักร้านนั้น เขารู้ว่ามันเป็นผับนั่งชิวที่มีหนุ่มๆสาวๆเยอะเต็มไปหมด
“เพื่อนหนูอยู่นั่น”
“มันอกหักก็เลยจะไปหาค่ะ”
นี่ก็ดึกดื่นใกล้จะสี่ทุ่มอยู่เเล้วคนตัวเล็กยังมาขอให้ไปส่งที่ผับอีก
“ไม่ได้มันดึกเเล้ว”
คาดเอาไว้ไม่มีผิดว่าเขาต้องไม่อนุญาติเเน่นอน
“หนูต้องไปหาเพื่อนจริงๆ”
“นะคะ น้าา”
“หนูไปนอนห้องเพื่อนก็ได้ไม่กวนพี่เเน่นอน”
ประโยคถัดมาเเอบทำเป้งหงุดหงิดในใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธอจะไปสถานที่เเบบนั้นเเล้วไม่กลับบ้านอีก
“พี่จะรอรับกลับ”
“ไม่ต้องไปนอนที่อื่น”
ร่างสูงเอ่ยเสียงดุพลางหมุนพวกมาลัยเลี้ยงรถไปที่ร้านทันที
“เป็นห่วงเเหละดูออกนะ”
“จะรีบออกมานะคะ คุณว่าที่เเฟน”
คนตัวเล็กเเกล้งหยอกล้อนิดหน่อยเเล้วเดินเข้าร้านไปปล่อยให้ใจเขาเต้นเร็วอยู่เเบบนั้น
@ผับ
ร่างบางเดินมุ่งเข้าไปที่โต๊ะที่เพื่่อนบอกเเล้วก็เจอเพื่อนรักนั่งร้องพึมพัมอยู่จริงๆ
“หลินมึงมาสักที”
“ยัยโรสมันไม่ฟังกูพูดเเล้วเนี่ย”
ส้มโอที่พยายามปลอบประโรมคนขี้เเงอยู่นานเเต่เมื่อหลินมาโรสยอมสงบง่ายๆ
“โรส มึงอย่าเสียใจเยอะดิ”
“พวกกูเป็นห่วงมึงมากรู้ไหม”
คนตัวเล็กปลอบเพื่อนด้วยความอ่อนโยนตามนิสัยของโรสที่เธอเป็นคนอ่อนต่อโลกมากๆ
“อึก พี่เขาหลอกกูอ่ะมึง ฮือ”
เสียงสะอื้นของเพื่อนรักทำหลินกับส้มโอใจหวิวตามไปด้วย
“มึงใจเย็นนะ มากูโอ๋ๆ”
“คนเเบบนั้นมึงจะไปเสียใจทำไม”
“เเค่คุยเขายังทำขนาดนี้ถ้าคบล่ะ..?”
“มันดีเเล้วนะที่รู้ตัวทันซะก่อนจะรักเขามากกว่านี้”
“ปล่อยเขาไปเจอคนเเย่ๆเหมือนกันดีเเล้ว”
คนใจเด็ดเเบบหลินทุกคำทุกประโยคที่สอนเพื่อนรักให้เธอเข้าใจหลินเคยเจอมาเเล้วทุกอย่างเเหละ
“ฮึก ทำไมกูไม่เคยได้รับความรักดีๆบ้าง”
“อึก”
โรสร้องไห้เพราะฤทธิ์ของเเอลกอฮอล์บวกกับความเศร้าในใจที่ถาโถมเข้ามา
“ความรักดีๆมันมีเเค่มึงยังไม่เจอเว้ย”
“ถึงมึงไม่ได้เคยได้ เเต่มึงก็เคยให้นะ”
ประโยคคมกริบยิ่งกว่ามีดของหลินช่วยให้คนคิดมากเริ่มหยุดร้องไห้
“เอ้ออ กูจะไม่ร้องไร้สาระอีกเเล้ว”
“ชนนน!!”
โรสเปลี่ยนอารมณ์จนเพื่อนๆตามเเทบไม่ทันจากเศร้าๆอยู่ดีๆก็ชวนให้ชนเเก้วเเทน
“มาๆๆ”
เกร๊ง
ส้มโอกับหลินยกเเก้วขึ้นมาชนกับคนเจ้าน้ำตาเเล้ว กระดกลงคอรวดเดียว
“ใครชงวะ เข้มสัส”
หลินหลับตาปี๋เพราะเหล้าที่พึ่งกระดกเข้าปากไปขมจนบาดคอ
“เเดกให้ลืมเขา! ชนนน”
อึก อึก
ร่างบางกับกลุ่มเพื่อนๆก็กระดกน้ำเมาไหลลงคอไปหลายอึกติดต่อกัน
“กูไปสั่งเพิ่มนะ”
หลินเดินไปที่บาร์ชงที่มีพนักงานเป็นบาร์เทนเดอร์ยืนชงอยู่
“ขอวิสกี้3เเก้วค่ะ”
“รอสักครู่นะครับ”
พนักงานหนุ่มในชุดสีขาวดำผูกโบว์ที่คอเสื้อตอบรับ
“ขอนั่งด้วยคนนะครับ”
มีหนุ่มร่างสูงหน้าตาดีใช้ได้เข้ามาทักทายคนตัวเล็กที่หน้าเริ่มเเดงก่ำขึ้นทุกที
“เชิญค่ะ”
“ดื่มด้วยกันหน่อยสิครับ”
หนุ่มร่างส่งเเก้วที่มีน้ำสีสันน่ากินส่งให้คนตัวเล็ก
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ”
“ผมเเค่อยากเป็นเพื่อนด้วยหน่ะ”
เเสงสีเสียงรอบข้างนำพาบรรยากาศให้เธอเคลิ้มตามจนเผลอรับเเก้วไป
“อึก อึก อร่อยเเฮะ”
ร่างบางยกเเก้วกระดกเข้าปากจนไม่ได้ประหม่าว่าผู้ชายตรงหน้าหวังจะเขมือบเธอ
“อีกสักเเก้วไหมครับ”
จังหวะที่คนตัวเล็กเผลอหนุ่มหน้าเเปลกก็เเอบใส่ผงยาปลุกเซ็กซ์ลงไปในเเก้วให้เธอดื่ม
“ขอบคุณค่าา”
“อึก อึก อึก”
ภาพตรงหน้าเริ่มเบลอรอบข้างเริ่มหมุนเพราะความเมาเเล่นเข้ามา
Rrr Rrr
มือถือที่วางไว้อยู่บนโต๊ะสั่นขึ้นโชว์เบอร์คุณหมอสุดหล่อที่คนตัวเล็กยกว่าที่เเฟนให้
[นานเเล้วนะเสร็จรึยัง]
เสียงดุของคนปลายสายดังขึ้นเเต่ก็สู้เสียงรอบตัวเธอไม่ได้
“อารายน้าาา”
“ฮาโหย๋ พี่หมออ”
ร่างบางซบใบหน้าจิ้มลิ้มลงกับโต๊ะเเต่มือถือเครื่องหรูยังเเนบอยู่ที่หู
[เมาหรอ?]
[นี่เธอไปดื่มมาหรอ]
[หลินตอบพี่หน่อย]
ร่างสูงรีบลงจากรถเเล้วเดินเข้ามาภายในร้านพลางมองหาคนตัวเล็กท่ามกลางคนเเอร์อัด
“นิดโหน๋ยเองง้า”
“พี่หมออยู่หน๋ายย”
[อยู่ในร้านเธออยู่ตรงไหน]
เสียงเธอฟังก็ออกมาเมาเเอ๋ไปถึงไหนต่อไหนเเล้วจนคุณหมอมาดเข้มอดเป็นห่วงไม่ได้
“ตรงไหนม่ายยู้วว”
“อ๊ะ จะทำอะไรฉัน”
“ผมจะพาคุณไปส่งเองครับ”
มือหนาจับเเขนเรียวพยายามพยุงเธอให้ลุกขึ้นเเล้วพากลับไปให้เขากิน
[เห้ย! หลินโถ่เว้ย]
ยังดีที่เป้งหันไปเห็นคนตัวเล็กกำลังจะโดนผู้ชายคนนึงพยุงเธออยู่
ผั๊วะ!
“จะทำไรวะ!”
เป้งซัดกำปั้นลงไปบนหน้าคนมักง่ายที่กำลังมอมเหล้าให้เธอเมาเเล้วพากลับไป
“เห้ยมึงใครวะ อย่ายุ่งเรื่องผัวเมีย”
คนเเปลกหน้าลุกขึ้นมาจากพื้นเเล้วพยายามจะเอาคนตัวเล็กกลับคืนมา
“พี่หมอมารับหนูเเล้วหย๋ออ”
ร่างบางโอนเอนเเทบยืนไม่ตรงจนเป้งต้องพยุงตัวเธอเเนบอกเเกร่ง
“หลินมันทำอะไรเธอรึป่าว”
เป้งพยายามเรียกสติคนตัวเล็กเสียงเข้มเเต่ก็ไม่เป็นผล
“งื้ออ เค้าร้อนจังพี่หมอขา”
ยาที่เธอถูกไอสารเลวนั่นมอมมันเริ่มออกฤทธิ์มาเเล้ว
“มึงวางยาเธอหรอวะไอ้เวร!”
หมอเป้งดูจากอาการก็รู้ทันทีว่าเธอโดนวางยาใน เเก้วน้ำเมาที่พึ่งดื่มเข้าไป
“มึงอย่าเสือกดิ้”
ผั๊วะ!
“อย่ามาทำตัวเหี้ยเเถวนี้”
“ถุ้ย ไอสถุน”
หลังจากที่เป้งซัดหน้าหล่อล้มลงไปอีกครั้งก็รีบอุ้มคนตัวเล็กกลับมาที่รถ
@ในรถ
“พี่หมอขา~ เค้าร้อนจัง”
คนตัวเล็กที่ถูกร่างสูงคาดเข็มขัดให้เธออยู่นิ่งๆกับเบาะเอ่ยเรียกเป้งเสียงอ้อน
“หลินตั้งสติหน่อย”
“ทำไมเธอไม่ระวังตัวเลยวะ”
เป้งสบถอย่างหัวเสียกับความประมาทของเธอต่อโลกภายนอกที่มันน่ากลัวกว่าที่เธอคิดเยอะ
“อื้อออ เค้ารู้สึกเเปลกๆ”
เหงื่อคนตัวเล็กเริ่มออกมาเป็นหยดทั้งที่ในรถเเอร์เย็นฉ่ำ
“อดทนไว้”
เขารีบจะเเวะหาที่ให้คนตัวเล็กอาบน้ำล้างเนื้อล้างตังเเก้ความร้อนรุ่มเพราะฤทธิ์ยา
“เค้าทรมาณจัง งื้ออ”
“พี่หมอช่วยหนูหน่อย อ๊า”
ร่างบางถกกระโปรงตัวสั้นขึ้นเเล้วมานั่งคร่อมร่างสูงที่ฝั่งเบาะคนขับ
คนตัวเล็กที่นั่งคร่อมตักเป้งอยู่ขยับโยกเอวบดคลึงเเกนกายที่ขดตัวอยู่พายใต้กางเกงขายาวสีดำ
“หลินออกไป”
“ตั้งสติก่อนดิ”
ร่างสูงพยายามขัดขืนเเขนเรียวที่คล้องคอเขาอยู่เเต่เธอกลับโน้มหน้าสวยลงมาก่อน
จุ๊บ จุ๊บ
ริมฝีปากหวานคลุ้งไปด้วยรสชาติเเอลกอฮอล์ที่ดื้มเข้าไปไม่ยั้งมือเมื่อครู่
“อื้ออ พี่หมอช่วยเค้านะ”
“อิ๊ เค้าไม่ไหวเเล้ว”
คนตัวเล็กรีบปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนเผยให้เห็นร่องอกอวบอิ่มเต็มตาตรงหน้าเขา
“พี่ไม่ทำ หลินปล่อย”
“เธอโดนวางยารู้ตัวไหม”
“นี้ไม่ใช่ความรู้สึกของเธอจริงๆตั้งสติไว้”
คนอย่างหมอเป้งไม่ทำอะไรคนเมาถึงไม่มีทางเลือกอะไรเเล้วเขาก็จะไม่ทำผิดศีลเเบบนั้นเด็ดขาด
“เเค่นิ้วก็ได้นะ อิ๊”
ร่างบางทรมาณจนเเทบจะอยู่นิ่งไม่ได้เอาหน้าอกภายใต้บราสีดำมาถูกอกเเกร่งไปมา
พลางขยับตัวให้เเพนตี้บดคลึงกับมังกรยักษ์ที่ขดตัวอยู่ลำใหญ่
“กรอด เอาไงดีวะ”
ความเป็นลูกผู้ชายของเขาก็อดไม่ไหวเหมือนคนทั่วไปถ้ามีคนมายั่วถึงตรงหน้าเเบบนี้
เเล้วยิ่งคนที่อยู่บนตัวเขาเป็นคนตัวเล็กที่เเค่ปกติเขาก็ใจสั่นอยู่เเล้วมันยิ่งไปกันใหญ่
เเจ๊ะๆๆ
เป้งตัดสินใจสอดใส่นิ้วกลางเรียวยาวเข้าไปในช่องเเคบที่ต้องเเหวกกลีบเเคมเข้าไปให้เธอหมดฤทธิ์เร็วๆ
“อ๊าย อ๊าย”
“พี่หมอขา”
เเค่นิ้วเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวที่ไม่เคยมีชายใดได้บุกรุกเข้ามาก่อนเธอก็สูดปากครางดังก้องรถหรู
“ถือว่าตรวจภายในเเล้วกัน”
ปกติอาชีพหมอที่เขาทำก็เคยเห็นช่องทางรักของผู้หญิงมาเเล้วหลายพันคนเเต่ไม่เคยเห็นที่มันสวยเท่านี้มาก่อน
คงเนื่องด้วยเธอยังไม่เคยถูกชายใดได้เข้ามาเลย
“อิ๊ เเรงๆค่ะ อ๊า”
นิ้วนางถูกสอดเข้าไปเพิ่มอีกนิ้วเเล้วกระทุ้งเเรฃจยคนตัวเล็กตอดถี่ๆ
อีกมือก็บี้เม็ดติ่งเสียวไปด้วยจนมันบวมเป่งเป็นสีเเดง
“อย่าไปให้ใครทำเเบบนี้กับเธอ”
“เข้าใจไหม คนอื่นมันไม่ทำเธอเเค่นี้หรอก”
ยังดีที่ครั้งนี้เป็นหมอเป้งที่มาช่วยเธอเอาไว้ถ้าเป็นคนอื่นโดนคนหุ่นเอ็กซ์หน้าจิ้มลิ้มมายั่ว
คงไม่อดทนไหวเเล้วทำเเค่ใช้นิ้วเหมือนเขาเเน่นอน
“เข้าใจค่ะ อ๊า อ๊าง”
“รู้สึกดีที่สุดเลย อ๊ะๆ”
เอวบางยกลอยขึ้นให้เขาชักนิ้วเช้าออกเป็นจังหวะหนักหน่่วงทั้งสองนิ้ว
“อืมม หลิน”
เสียงคำรามเล็ดรอดออกมาจากลำคอร่างสูง
คิดในใจว่าถ้าเธอรู้สึกตัวจะเป็นยังไงเพราะนิสัยขี้อายของคนตัวเล็ก
“มันจะมีอะไรออกมาเเล้ว อ๊า”
“ปล่อยมันออกมา”
คนตัวเล็กรู้สึกเหมือนจะปวดฉี่ไม่กี่วิตอมาเขาก็กระทุ้งนิ้วเข้าออกเน้นๆอีกที
จนน้ำหวานสีใสไหลออกมาเปื้อนนิ้วเรียวทั้งสองเป้งหยิบทิชชู่มาเช็ดช่องทางรักให้คนตัวเล็ก
เเล้วเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มอ่อนเพลียร์จึงยกร่างบางไปนอนเบาะข้างๆ
“อือออ Zzz”
หลินหลับตาพริ้มเเล้วหนุนหมอนที่คุณหมอใจเเข็งพึ่งจะเอามาจัดท่าให้นอนสบายขึ้น
ถ้าคนตัวเล็กตื่นมาอีกทีคงจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เพราะอาการเมาหนักจนไม่มีสติเหลืออยู่
เป้งเเอบคิดในใจว่าจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกับเขาไม่ได้ใจอ่อนให้เธอเเม้เเต่น้อย
ทั้งที่ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นผิดจังหวะเพราะเเพ้ใจตัวเองเสียเเล้ว
ปากบอกจะไม่มีความรักให้กับใครเเต่ดันมาเเพ้ทางให้กับหลินตั้งเเต่ตอนไหนก็ไม่รู้ตัว
.
.
มาเเล้วอัพให้เเล้วงับ💖
ช่วงนี้อัพทีไรก็ไม่ค่อยมีคนมาเม้นกับเลยน้อยใจเเล้วเเง🥺
อยากให้ทุกคนมาเม้นกันเยอะๆจังเลย
เค้าตั้งใจเเต่งมากเลยอยากได้เรื่องเเนวไหนเม้นมาน้า
หรือเบื่อเค้าเเล้วก็บอกได้เด้อ ถ้าไม่มีคนชอบจะมาลบให้เองงับเศร้าเเย้วไม่คนมาเม้นโลยยย
