ลูกคุณหนู - ทำรอยNC
× 0
× 0
× 0
07.00 น.
หลังจากที่ติวหนังสือกันจนดึกดื่นเพราะวันนี้คนตัวเล็กมีสอบวิชาเเสนยากสำหรับเธอ
“สาธุขอให้เหมือนที่ติวไปนะ เพี้ยงง!”
เธอทั้งอ่านทั้งท่องจำทุกวิธีจนเหลือวิธีสุดท้ายก็ไหว้ขอพรซะเลย
หลังจากที่เเทบจะไม่เคยได้Aในวิชาเคมีเเล้วเธอยังได้มากสุดเเค่C+เท่านั้นเอง
“รถพร้อมเเล้วคับคุณหนู”
ร่่างสูงเดินเข้ามาตามเธอที่ยืนถือชีทหนาเตอะในอ้อมเเขนพร้อมกล่องเเซนวิชที่เขาทำไว้ให้
“ค่าาา”
ร่างบางรีบเดินขึ้นรถไปพร้อมท่องจำสูตรต่่างๆต่อ
@บนรถ
“เห้อ~ สมองตื้อเเล้ว”
เธอบ่นพึมพัมหลังจากที่อ่านไปเท่าไหร่ก็เริ่มจะไม่เข้าสมองเเล้ว
“สู้ๆนะครับ คุณหนูเก่งอยู่เเล้ว”
ร่างสูงในชุดนักศึกษาที่กำลังขับรถอยู่ก็คอยให้กำลังใจเธอ
“พี่เหนือเลิกเรียกหนูเเบบนั้นได้เเล้ว”
ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มทำหน้าบึ้งตึงทีี่เตือนกี่ครั้งเขาก็ไม่เคยจำสักที
“ขอโทษคับ อย่างอนนะ”
เขาดันเคยชินไปกับสรรพนามนี้ตั้งเเต่เด็กที่ได้ยินพ่อเรียกเธอเเบบนี้
“เกี้ยวก้อยสัญญาก่อนสิคะ”
ฝุ่นยื่นนิ้วก้อยให้เขาสัญญากับเธอเหมือนตอนเด็กๆที่ชอบเกี่ยวก้อยกัน
“เด็กน้อย”
ถึงจะยิ้มกับการกระทำที่ยังเหมือนเด็กเเม้กระทั่งอยู่ปี1เเล้ว
เเต่เขาเองก็ยอมเกี่ยวกับนิ้วเธออย่างว่าง่าย
“วันนี้มีงานดนตรีที่ม.หนิ”
“ไปดูด้วยกันไหมคะ”
ที่มหาลัยจัดงานดนตรีของชมรมดนตรีที่จะมีในทุกๆเทอมอยู่เเล้ว
“ได้สิคับ”
“เเต่ฝุ่นต้องตั้งใจทำข้อสอบก่อนนะ”
ทิศเหนือเอ่ยเสียงเข้มให้เธอตั้งใจทำข้อสอบวิชาที่เธอเกลียดนักหนา
“ทราบเเล้วค่าา”
คนตัวเล็กตอบรับปากหน้ายียวนเห็นเขาดุเหมือนป๊าตัวเองไม่ผิด
@มหาลัย
“เจอกันนะคะ”
ร่างน้อยโบกมือลาทิศเหนือที่พึ่งมาส่งเธอหน้าตึกเเล้วกำลังจะเอารถไปจอดที่คณะตน
“ครับ ตั้งใจสอบนะ”
เขาส่งยิ้มหวานเชื่อมให้ก่อนจะเเล่นรถออกไป
“เเหม ยิ้มระรื่นเชียวนะ”
ต้นว่านเเซวเพื่อนรักที่เห็นเธอยิ้มเเก้มปริมาเเต่ไกล
“อะไรยะๆ เเซวเเต่กู”
ฝุ่นตอบกลับพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่มให้เพื่อนรัก
“พี่เหนือโคตรเเสนดีเลยอ่ะเเก”
ฝุ่นเล่าทุกเรื่องกับต้นว่านเสมอมาอยู่เเล้วทั้งเรื่องความรู้สึกดีๆต่างๆก็เหมือนกัน
“ช่ายย ดีมากเลยง่า”
เเค่นึกไปถึงเรื่องชวนเขินเมื่อคืนสติเธอก็ลอยไปเเล้วล่ะ
“สติค่ะ! อย่าพร่ำเพ้อถึงผู้ชายตอนนี้”
ต้นว่านส่งชีทเล็กเชอร์ที่เธอจดเองให้กับเพื่อนรักที่ค่อยข้างอ่อนวิชานี้
“ขอบใจจ้า คุณเเม่ว่าน”
เวลาล่วงเลยไปถึงตอนสอบเสร็จเพียงเธอเปิดข้อสอบมาก็เเทบจะหลับ
โจทย์ยากอย่างกับไม่อยากให้คะเเนนอย่างนั้นเเหละ
“เเกไม่ไปดูงานดนตรีด้วยกันจริงหรอ”
ฝุ่นถามระหว่างที่ยังยืนรอพายุมารับไปตึกดนตรีพร้อมกัน
“กูนัดดูหนังกับพี่เตอร์ไว้เเล้วอ่ะมึง”
เพื่อนก็หนีไปดูหนังกับเเฟน เห้อชีวิต
“รำคาญคนมีคู่วุ้ย”
Rrr Rrr
“พี่เตอร์โทรมาเเล้วว่ะ”
“กูไปก่อนนะมึง”
ต้นว่านรีบเดินไปยังรถเตอร์ที่พึ่งเข้ามาจอดไม่นาน
“เเง~ใจร้าย”
ฝุ่นยืนบ่นพึมพัมอยู่หน้าตึกคนเดียวระหว่างรอทิศเหนือมารับ
“รอนานไหมคับ?”
ร่างสูงเดินเข้ามาทักเธอพร้อมกับเพื่อนรักอีกคนที่เธอคุ้นหน้าดี
“หวัดดีค่ะ พี่ปริม”
ฝุ่นยกมือไหว้ปริมที่อยู่เเก๊งเดียวกับเหนือเเล้วก็โซ่
“ดีจ้ะน้องฝุ่น”
ปริมหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักไม่เเพ้กันก็ยิ้มรับไหว้ด้วยความสนิทกับฝุ่นอยู่เเล้ว
“พี่โซ่ไม่มาหรอคะ”
ฝุ่นถามหาโซ่ที่ปกติจะต้องอยู่ด้วยกันครบ2คนตลอด
“มันไม่ว่างอ่ะ”
ปริมเป็นคนเอ่ยตอบคำถามของร่างน้อย
“ไปเลยป่ะเหนือ”
ปริมเดินนำทั้งคู่ไป
“ปะ เเล้วสอบเป็นไงบ้างครับ?”
ร่างสูงถามคนตัวเล็กที่เห็นเธอนิ่งเเปลกๆ
“ยากมากกก ก.ล้านตัวเลยค่ะ”
เธอตอบลากเสียงยาวเเล้วทำท่าทางบ่งบอกว่ามันยากเเค่ไหน
“พยายามขนาดนี้ก็เก่งเเล้วครับ”
เขาลูบเรือนผมนิ่มสลวยเพื่อให้กำลังใจ
“อื้อ”
@งานดนตรี
คนยืนหน้าเวทีรอฟังวงดนตรีของชมรมในมหาลัยที่กำลังเล่นอยู่
“เท่จังเเฮะ”
คนตัวเล็กชมรุ่นพี่นักดนตรีบนเวทีที่เล่นกีต้าร์ได้อย่างชำนาญมือ
“พี่ไม่เท่หรอ”
ทิศเหนือได้ยินก็เเอบน้อยใจก็เลยถามเธอกลับบ้าง
“พี่เหนือเท่กว่าเยอะเลย”
เธอชมเขาจากใจจริงพร้อมส่งยิ้มหวานให้
“หึ ปากหวานนะ”
ร่างสูงหันมาคุยกับเธอระหว่างฟังเพลงเเสนหวาน
“โอ้ย อ้ะ โทษๆมึง”
เเต่จู่ๆปริมเพื่อนรักก็ถูกคนเดินชนเข้าจนเซมาชนเหนือเเต่เขารับไว้ทัน
“เจ็บไหมมึง”
เขาดูเป็นห่วงเพื่อนผู้หญิงคนนี้เหมือนกันไม่ต่างจากเป็นห่วงเธอ
คงเป็นนิสัยอ่อนโยนกับทุกคนสินะ ไม่ใช่เพราะเธอพิเศษหรอกหรอ
“ไม่เจ็บ ขอบใจมาก”
ก็เหมาะสมกันดีนะ น่ารักทั้งคู่..
ฝุ่นมองเเล้วก็คิดในใจเเต่เธอเองก็เเอบนอยด์เงียบๆ
“...”
“อ่ะ ป๊อกกี้เเดกเข้าไป”
เหนือส่งกล่องป๊อกกี้สีชมพูหวานเเหววที่เพื่อนรักอย่างปริมชอบกินตลอดเวลาให้เธอ
“งุ้ยเพื่อนรัก ว่าเเต่มึงซื้อมาทำไมวะ?”
ปริมเลิกคิ้วเป็นปมถามเสียง งง
“เเดกๆละหุบปากไปเลย”
เหนือละสายตาจากเพื่อนรักเเล้วไปมองวงดนตรีเเทน
“...”
เขาไม่ทันได้สังเกตุว่าคนตัวเล็กหน้างอจนจะร้องไห้อยู่เเล้ว
เพื่อนกันเค้าต้องให้ขนมกันด้วยหรอ..
ทีเธอยังไม่ให้เลย..
ฝุ่นคิดทบทวนในใจเงียบๆเเต่สีหน้าก็บูดบึ้งไปเเล้ว
“น้องฝุ่นกินไหมจ้ะ?”
ปริมยื่นกล่องป๊อกกี้ที่ถูกเเกะเเล้วยื่นให้ฝุ่นกินด้วยกัน
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ร่างบางยิ้มตอบกลับไป
“ปกติชอบไม่ใช่หรอครับ? ไม่กินจริงอ่ะ”
ปกติเธอเองก็ชอบกินขนมพวกนี้อยู่เเล้วเเต่ครั้งนี้กับทำหน้าเฉยๆกับมัน
“ฝุ่นไม่อยากกิน”
เธอตอบกลับเขาเสียงห้วน
“เป็นอะไรรึเปล่าคับ”
ทิศเหนือถามอย่างเป็นห่วงตัวเล็กที่เธอทำตัวเเปลกๆไป
“ไม่หนิคะ”
ฝุ่นเบี่ยงไม่ตอบไปตรงๆว่าเธองอนที่เขาเอาใจพี่ปริม
วงดนตรียังคงดำเนินเสียงเพลงครึกครื้นที่ไม่เข้ากับอารมณ์เธอตอนนี้สักนิด
“ไอ้เหนือเพลงนี้มึงชอบกูรู้”
ปริมเรียกเพื่อนให้สนใจเพลงโปดเขาที่กำลังดำเนินดังด้องอยู่
รู้ใจกันจัง..
“ไอ้โซ่เเม่งป้ายยาเพลงนี้”
เหนือโทษไปถึงเพื่อนรักที่เป็นคนป้ายยาเปิดจนเขาชอบเพลงนี้
15.00 น.
“พี่เหนือฝุ่นขอกลับก่อนนะ”
ร่างบางทำท่าจะรีบเดินออกมาจากตรงนั้นเธอไม่อยากทนเห็นเขายืนกะหนุงกะหนิงกันสองคน
“เดี๋ยวสิ เป็นอะไรรึเปล่าคับ?”
ทิศเหนือรั้งเเขนเธอไว้เเล้วเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“พอดีหนูมีนัด เจอกันที่บ้านนะคะ”
เธอไม่ได้มีธุระหรอกเเค่ไม่อยากเห็นเขาสองคนก็เเค่นั้น
“กลับกี่โมงครับ?”
เหนือถามต่อลัวหลายคำถาม
“ยังไม่รู้ค่ะ”
“พี่ไปรับดีไหม? เผื่อมันค่ำ”
เขายังถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงไม่เลิก
“ไม่ต้องค่ะ”
เเต่เธอก็ยังคงปฏิเสธเสียงเเข็งเหมือนเดิม
Rrr Rrr
เสียงมีคนโทรเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ
[น้องฝุ่น ตอนนี้ว่างไหมครับ?]
หนุ่มปลายสายที่คุ้นเสียงดีถามขึ้นเเทรกก่อนเธอจะขานรับซะอีก
“พี่ธนา มีอะไรรึเปล่าคะ?”
รุ่นพี่ปี4 ที่ป๊าชอบพูดถึงให้ฟังอยู่บ่อยๆพี่เขาเป็นลูกชายเพื่อนสนิทป๊า
ที่ทำธุรกิจใหญ่พอๆกับบ้านเธอเองครอบครัวฝั่นนั้นเขาก็ชอบฝุ่นจนเรียกว่า
อวยให้ทั้งคู่ได้เจอได้คุยกันอยู่บ่อยๆเหมือนยัดเยียดให้กันนั่นเเหละ
เธอต้องฟังป๊าชมพี่ธนามาหลายเดือนจนถึงขั้นไปกินข้าวกับบ้านเขามาเเล้ว
“ไปหาอะไรทานกันไหมครับ”
สุดท้ายเธอก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เพราะถ้าป๊ารู้ต้องโดนดุอีกเเน่
“ก็ได้ค่ะ”
ร่างบางถอนหายใจพรวดเเต่ก็ตอบรับเขาไป
“น้องฝุ่นอยู่ไหนครับ”
“เดี๋ยวพี่ไปรับ”
คนปลายสายตามเสียงรีบกลัวเธอจะเปลี่ยนใจซะก่อน
“งานดนตรีค่ะ”
“พี่อยู่เเถวนี้พอดี รอเเปปนะ”
“ค่ะ”
เธอคนวางสายก่อนจะทำหน้าเบื่อเมื่อเจอเรื่องไม่ดีเป็นครั้งที่สอง
“คุณธนาจะมารับหรอ”
ทิศเหนือเจอเขาบ่อยเพราะพ่อของฝุ่นชอบพาเขามาทำความรู้จักกับเธอบ่อยๆ
“อื้อ”
วันนี้มันวันอะไรเนี่ย! สอบก็ทำไม่ได้พี่เหนือก็มาสวีทหวานคนอื่น ยังต้องเจอหน้าพี่ธนาอีก!
“ถ้าไม่อยากไป..”
เหนือยังพูดไม่ทันจบประโยคเเต่โดนเธอเเทรกขึ้นมาก่อน
“ฝุ่นอยากไปค่ะ”
เธอเเสร้งทำหน้าเหมือนดีใจที่ธนาจะมารับไป ทานข้าวเเต่จริงๆเเค่อยากประชดเขา
“...”
ร่างสูงถึงกับเงียบไม่พูดอะไรต่อ
“พี่ปริมฝุ่นไปก่อนนะคะ”
เธอยกมือสวัสดีรุ่นพี่อย่างปริมอีกหนก่อนจะปลีกตัวออกมา
“จ้ะๆไว้เจอกันนะ”
ร่่างสูงมองเธอเดินออกมาเงียบๆไม่อยากขัดที่เธอจะไปกับธนาถึงใจเขาจะไม่อยากให้ไปก็เถอะ
@หน้าตึก
“น้องฝุ่น เขิญครับ”
ธนาเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปเเล้วปิดให้เสร็จสรรพ
“ขอบคุณค่ะ”
“คุณอายังไม่กลับหรอครับ”
เขาถามไถ่ถึงพ่อของเธอที่ไปต่างจังหวัด
“ค่ะ”
“วันนี้ดูเงียบๆนะ เป็นอะไรรึป่าว?”
ร่างสูงถามเธอขณะที่กำลังขับรถอยู่
“ฝุ่นเเค่เพลียนิดหน่อยค่ะ”
“เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย”
เธออยากกลับบ้านเเทบใจจะขาดเเต่ดันต้องอดทนมากับเขาเเทน
“พักผ่อนบ้างนะ อย่าหักโหม”
ธนาเตือนด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นเธอดูเพลียจริงๆอย่างที่บอก
“ค่ะ”
@ร้านอาหาร
ธนาพาเธอมาร้านอาหารสัดหรูที่ชอบชวนเธอมาบ่อยๆ
“สั่งอะไรเพิ่มไหมครับ”
ร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามถามฝุ่น
“ไม่ค่ะ”
“เเล้วช่วงนี้เรียนเป็นยังไงบ้างครับ”
เขาพยายามหาเรื่องชวนคุยกับคนตัวเล็ก
“ยากจนติวข้ามคืนเลย หรือฝุ่นไม่ชอบเคมีก็ไม่รู้”
เธอปรับสีหน้าให้เลิกคิดเรื่องไร้สาระเเล้วทำตัวปกติให้เหมือนเดิม
“เเต่วิชาอื่นน้องฝุ่นก็ได้A+ เเค่นี้ก็เก่งจะเเย่เเล้ว”
ธนาเอ่ยชมเธอ
“พี่ธนา...”
ร่างบางเรียกชื่อเขาเสียงเรียบเเล้วก็เงียบลง
“ทำไมพี่ถึงทำตามคุณลุงสั่งที่ให้มาตามดูเเลฝุ่น”
“ไม่เบื่อหรอคะ?”
คำถามนี้ทำเขาถึงกับชะงักไปไม่คิดว่าเธอจะถาม เรื่องอะไรเเบบนี้
“ไม่รู้สิ บางทีทำตามที่เขาบอกมันทำให้พี่ไม่ต้องมาโดนตีกรอบเรื่องอื่นเพิ่มล่ะมั้ง”
เขาตอบตามความจริง
เเต่ลึกๆชายหนุ่มเองก็สบายใจเวลาได้เธอมาคอยให้คำปรึกษาบ่อยๆ
“ฝุ่นไม่ได้เบื่อพี่ธนานะคะ”
“เเค่อยากรู้ว่าทำไม”
เป็นคำถามที่จุกเหมือนกันนะ
“ยิ่งพวกเราขัดพ่อพี่กับพ่อฝุ่นมันจะยิ่งเเย่นะ”
“ค่ะ ฝุ่นเข้าใจ”
อย่างน้อยเธอก็ยังมีเขาที่คิดเหมือนกันเรื่องโดนบังคับ
เวลาล่วงเลยมาจนทั้งคู่ทานอาหารจนเสร็จ
@หน้าบ้านฝุ่น
18.45 น.
รถหรูจอดส่งเธอหน้าประตูรั้วบ้านหลังใหญ่โต
“ขอบคุณนะคะ”
ร่างน้อยปิดประตูรถพลางบอกลาพี่ธนา
“ครับ กลับเข้าไปก่อนสิ”
“ค่ะ ว๊ายย!”
ตุ่บ!
เชือกรองเท้าผ้าใบคู่เเพงที่พึ่งถอยมาไม่นานดันหลุดออกจนเธอเดินเหยียบจนล้ม
“เห้ย! น้องฝุ่น”
ร่างน้อยล้มผิดท่าลงอย่างจังจนข้อเท้าพลิกงออยู่
“อ้ะ”
เธอพยายามปัดๆเนื้อตัวเเล้วจะลุกขึ้นเเต่กลับเจ็บ เเปลบที่ข้อเท้าน้อย
“ไหนพี่ขอดูหน่อย”
ธนาจับข้อเท้าเล็กเบาๆเเล้วสำรวจที่ว่ามีเเผลตรงไหนอีกมั้ย
“อึก เจ็บอ่ะพี่ธนา”
เสียงเเผ่วสะอื้นเบาๆเเต่ยังกลั้นน้ำตาไว้อยู่
ลูกคุณหนูอย่างเธอมีคนคอยประคบประหงมอย่างดีมาตลอดไม่เคยต้องเจ็บตัว
“งั้นพี่ขออุ้มไปในบ้านนะ”
“ก็ได้..ค่ะ”
เธอไม่มีทางเลือกเพราะเเค่นี้ก็เดินไม่ไหวอยู่เเล้ว
ร่างสูงอุ้มเธอขึ้นเเล้วเดินเข้ามาในรั้วบ้านเเต่ก็ต้องชะงักเพราะเจอเหนือก่อน
“คุณฝุ่น! เป็นอะไรครับ!”
ทิศเหนือเห็นเขาอุ้มเธอเข้ามายังในบ้านก็ตกใจจนขาดสติ
“ฝุ่นล้มค่ะ”
เธอตอบสั้นๆ
ยิ่งเห็นหน้าเขาก็ยิ่งอยากหนีออกจากตรงนี้ไปเลย
“เจ็บมากไหม เดี๋ยวพี่พาไปรพ.นะ”
เขารีบเลิ่กลั่กหากุญเเจรถของบ้านนี้ที่ให้เขาขับ
“ไม่ต้องไปหรอกเเค่นิดนี้เอง”
เธอส่ายหน้าปฏิเสธ
“น้องฝุ่นไม่ไปให้หมอตรวจหน่อยหรอคับ”
พี่ธนาถามขึ้นมาพร้อมดูอาการเธออยู่
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทายาเอาก็ได้”
ฝุ่นตอบธนา
“เเต่ว่า..”
ธนากำลังจะเอ่ยต่อเเต่โดนเธอเเทรกขึ้นมาซะก่อน
“ขอบคุณนะคะพี่ธนา ขับรถกลับดีๆนะ”
“ครับ ไว้พี่จะโทรมาหานะ”
ร่างสูงลุกเเล้วบอกลาเธอก่อนจะหยิบกุญเเจรถไป
“ค่ะ”
เธอตอบสั้นๆพร้อมยิ้มบางให้
@ห้องนั่งเล่น
“เห้อ~ ซวยชะมัดเลย”
คนตัวเล็กบ่นพึมพัมระหว่างที่เหนือไปเอาของมาล้างเเผลถลอกให้เธอ
“เเสบมั้ยครับ”
มือหนาหยิบสำลีชุบเเอลกอฮอล์ล้างเเผลมาลูบๆที่รอยถลอก
“นิดหน่อยค่ะ”
ฝุ่นก้มหน้าตอบเสียงเรียบไม่มองหน้าเขาเเม้เเต่น้อย
“ฝุ่นคับ”
ทิศเหนือเอ่ยเรียกคนตัวเล็กเสียงนุ่มนวลกว่าที่เคย
“ทีหลังต้องระวังนะ”
“เจ็บตัวเเบบนี้พี่เป็นห่วงรู้ไหม”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานทำเอาคนฟังเผลอใจละลายไปด้วย
“ค่ะ ขอบคุณนะ”
เธอยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง
“เสร็จเเล้วคับ”
เขาเก็บของใส่กล่องไว้เหมือนเดิมเเล้วตั้งไว้ข้างๆโซฟา
“ฝุ่นจะไปข้างบน..เอ่อ”
เธอจะขอให้เขาช่วยพยุงเธอขึ้นไปหน่อยเเต่ก็ไม่กล้าภาพบาดตาบาดใจมันโผล่มาเมื่อเห็นหน้าเขา
“พี่ช่วยนะ”
เหนืออุ้มร่างน้อยด้วยท่าเจ้าสาวทำเอาเขาเเละเธอใจเต้นรัวอย่างเเรง
ตึกตึก ตึกตึก
ใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีเเดงระเรื่่อเหมือนลูกมะเขือเทศสุก
@ห้องนอน
เขาปล่อยคนตัวเล็กให้ลงที่เตียงนอนเเล้วก็เดินออกมาให้เธอไปอาบน้ำ
15 นาทีผ่านไป
ฝุ่นขอให้เขาไปซื้อยาที่ร้านขายยาเเถวๆปากซอยให้
สักพักร่างสูงก็กลับมาพร้อมกับยา
“คุณฝุ่นครับ พี่เอายาไว้ตรง...”
เหนือไม่ทันพูดจบประโยคร่างบางก็เดินกะเพกๆออกมาจากห้องน้ำพร้อมหูฟังบรูทูธที่เธอใส่อยู่
จนไม่ได้ยินเสียงทีีเขาพึ่งพูดเธอก็เลยไม่รู้ว่าเขาเข้ามา
ฝุ่นใส่เสื้อยืดสีขาวคอกว้างบางๆจนเผยให้เห็นยอดปทุมถันที่โผล่ผ่านเนื้อผ้า
เวลานอนปกติเธอก็โนบราอยู่เเล้วร่างสูงถึงกับตัวเกร็ง
“พี่เหนือ!”
เธอรีบเอามือมากอดรอบตัวเองไว้
“ยะ ยาครับ”
เขาละสายตาจากเรือนร่างสุดเซ็กซี่ที่พึ่งเดิน ออกมาเเล้วไปตั้งยาที่โต๊ะเธอเเทน
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เวลาเหมือนถูกหยุดหมุนเอาไว้ทั้งเขาเเละเธอทำตัวไม่ถูก
เธอทำท่าเดินจะไปกินยาเเล้วเข้านอน
“เดินไหวไหมคับ”
“อื้อ”
มือหนาไปช่วยจับเเขนฝุ่นเอาไว้เเต่มือหนาดันไปเผลอเสียดสีกับเต้าอวบที่โนบรา
“หึ่ม”
เหนือกระเเอมเตือนสติตัวเองไว้
“ว๊ายย”
จังหวะที่เธอเหยียบลงไปที่พื้นดันลื่นพรหมเช็ดเท้าจนเขาต้องโอบตัวเธอไว้
มือหนาคว้าตัวเธอไว้ทันเเต่..มือของไปโอบทำให้เเขนเเกร่งโดนเต้าอวบใหญ่เต็มๆ
“ขอโทษครับ”
“เเต่ว่าทีหลัง...”
“อย่าโนบราอีกนะ”
เขาปราบเธอเสียงเข้มทั้งที่ในใจมันสั่นรัวจนห้ามไว้ไม่อยู่
มือหนาเริ่มคลำไปที่หน้าอกอวบใหญ่ที่เม็ดปทุมถันโผล่ผ่านเนื้อผ้าบางๆ
“อ๊ะ พี่เหนือ”
เขาห้ามตัวเองไม่อยู่อีกต่อไปอารมณ์พิศวาสมันครอบงำทำให้มือเขาเผลอบดคลึงเต้าอวบ
“อื่มม”
หมับ
“ว๊ายยย!”
ร่างน้อยถูกอุ้มขึ้นไปวางที่เตียงนุ่มเบาๆพร้อมมีร่างสูงคร่อมบนตัวเธอ
“หอมไปทั้งตัวเลย”
เขาสูดกลิ่นเเชมพูอ่อนๆที่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ยังหอมติดตัวเธออยู่
“พี่เหนือจะทำไรอะไรคะ”
คนตัวเล็กเอ่ยเสียงสั่นระริกที่เห็นเขาจ้องมองเธอปานจะกลืนกินลงไป
“ขอชิมนมหนูหน่อยได้ไหม”
“หา!? พี่เหนือ”
เธอเองก็อยากปล่อยใจไปตามความรู้สึกที่ไม่รู้ไปรักเขาตอนไหน
เเต่เขาชอบพี่ปริมหนิ ไม่ใช่เธอ
“พี่เหนือชอบพี่ปริมไม่ใช่หรอคะ”
เธอเอ่ยถามเสียงน้อยใจ
“ชอบปริม? พี่ไม่ได้ชอบ”
เเต่ร่างสูงกลับตอบมาด้วยน้ำเสียงหนักเเน่น
“เเล้ว..”
เธออยากได่ความมั่นใจจากเขาอีกหน่อย
“ที่ฝุ่นเงียบไปเพราะเรื่องนี้เองหรอ”
เหนือถามกลับ
“ก็ป๊อกกี้..พี่เหนือดูใส่ใจ”
เธอถามหน้าเศร้าอีกครั้ง
“ของไอโซ่มันฝากให้ปริมเเต่ไม่ให้บอก”
โซ่กับปริมมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นนิดหน่อยระหว่างความเป็นเพื่อน
ที่เขาเองก็คอยให้คำปรึกษาทั้งคู่อยู่ห่างๆ
“พี่โซ่?”
“ช่วงนี้เหมือนมันจะสับสนกันนิดหน่อยเรื่องมันยาว”
“...อื้อ”
เธอใจฟูขึ้นมาไม่น้อยที่ได้ยินเขาพูดเเบบนี้
“พี่ชอบฝุ่นนะ ไม่เคยชอบคนอื่นเลย”
“!!”
ประโยคถัดมาทำเธอชะงักไป
“ฝุ่นล่ะ”
“ฝุ่นก็..ชอบพี่เหนือ”
เธอบอกไปตามความจริงที่รู้สึกทั้งหมด
“พี่รู้ว่าคุณท่านจะไม่อนุญาติที่พี่คิดเเบบนี้ก็เถอะ”
“ป๊าต้องเข้าใจสิ ฝุ่นเลือกเเล้ว”
เธออยากให้พ่อเข้าใจเเละยอมรับที่เธอเลือกคนที่เธอรักด้วยตัวเธอเอง
“พี่ชิมมันได้ใช่ไหม”
สายตาคมกริบมองไปที่เต้าอวบใหญ่ที่อยากชิมรสชาติของมันเต็มทน
“อื้อ ดะ ได้”
เธอเขินอายกับคำพูดที่พึ่งเปล่งออกไป
ไม่เคยมีชายใดได้ทำเเบบนี้กับเธอมาก่อนเขาเป็นคนเเรก
มือหนาเปิดเสื้อขึ้นช้าๆเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินหน้าเกินตา
“งื้ออ อย่าจ้องเเบบนั้นสิ”
เธอเขินจนอยากมุดเตียงหนีจะเเย่เเล้ว
“อื่มมม”
จุ๊ป จ๊วป จ๊วป
ลิ้นร้อนครอบงำเม็ดที่เเข็งเป็นไตจนน้ำลายเปื้อน
“อ๊ะ อิ๊”
เธอครางด้วยความเสียงเเบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“อื่มม”
เขาเองก็ครางในลำคอเบาๆ
จ๊วป เเผล็บๆ
มืออีกข้างบดคลึงเต้าอวบไปพลางเธอเองก็เเอ่นอกไปตามอารมณ์ร้อน
“อ๊า อ๊า”
เสียงครางเริ่มกระเส่ามากกว่าเดิมเมื่อเขาดูดมันเเรงขึ้นอีก
“โคตรดี”
เขาพูดออกมาเสียงอ่อน
“งื้อออ ฝุ่นเสียว”
ร่างน้อยเอ่ยบอกกับเขาที่กำลังฟัดนัวเนียอยู่กับเต้านมใหญ่
“ไหนขอดูหน่อยนะคับ”
เหนือเอ่ยบอกเสียงเเหมทุ้มเเล้วดึงกางเกงขาสั้นที่เธอใส่ไปสุดปลายเท้า
“ไม่ได้ใส่..”
เธอไม่ได้ใส่กางเกงในมันเลยเห็นใจกลางสาวขัดเจน
“ก็หนูจะนอนเเล้ว อิ๊”
“พี่ชิมนะ”
เขาขออนุญาติเธอก่อนจะลงมือ
“ค่ะ ทำสิ”
จ๊วบ จ๊วบ เเผล่บ
ลิ้นหนาห่อเเล้วสูดน้ำหวานที่ไหลเเฉะออกมาจากช่องทางรัก
ลิ้นร้อนกระดกเลียวนรอบเเคมอวบเเล้วบี้ติ่งเสียวไปพลาง
“อ๊า อ๊า อิ๊”
เธอเสียวมากที่สุดในชีวิตนี้เเล้ว
“อื่มม หวาน”
เขาครางเสียงนุ่ม
“อ๊ะ มัน อ๊า รู้สึกเเปลกๆ”
ร่างน้อยบิดเบือนร่างกายไปมาเมื่อเธอทรมาณจนเหมือนจะปวดฉี่
“จะเสร็จเเล้วหรอคับ อืมส์”
เขาเร่งลิ้นรัวเร็วขึ้นให้เธอเสร็จคาปากเขา
“หนูไม่รู้ อ๊า อ๊า”
เอวบางยกลอยขึ้นมือน้อยดันศีรษะเขาให้เข้ามาพลางขยุ้มเรือนผมดำเเก้เสียว
“อืม อื่มม”
เหนือห่อลิิ้นดูดเลียเเรงกว่าเดิมตามความปรารถนาของตัวน้อย
“อ๊า อ๊า อ๊ายยย”
น้ำหวานสีใสไหลทะลักออกมาตามช่องทางรักจนหมดสิ้น
เเผล็บๆ จ๊วบ
ร่างสูงสูดปากดูดน้ำหวานสีใส่เข้าปากตัวเองจนหมดเกลี้ยง
“งื้อออ”
คนตัวเล็กรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“หวานจัง”
เขาโผล่หน้าขึ้นมาจากใจกลางความเป็นสาว
“พี่เหนือง่า หนูเขินเป็นนะคะ”
“เเล้วเมื่อชอบไหมครับ”
เขาถามเสียงอ่อนเเล้วใส่เสื้อผ้าให้เธอเหมือนเดิม
“ชอบค่ะ”
เธอเขินอายที่ต้องบอกไปตามความจริงกับความสุขที่เขามอบให้
“ถ้าชอบพี่ทำให้บ่อยๆนะ”
เขายิ้มกริ่ม
“อะไรเล่า! ไม่รู้ด้วยเเล้ว”
เธอเอาผ้าห่มปิดหน้าเเล้วมุดหนี
“ฝันดีนะครับตัวเล็ก”
“ค่ะ ฝันดีนะ”
ทั้งคู่บอกฝันดีลากันเเล้วเหนือก็กลับไปที่บ้านเล็กของตัวเอง
.
.
เดี๋ยวเรื่องหน้าจะเป็นของ โซกับปริมนะงับ
เค้ากำลังเร่งเเต่งให้น้า รอก่อนเน้อ❤️
