เเฝดนรก(Y) - ง้อเมียNC+
× 0
× 0
× 0
18.45 น.
ทั้งคู่รีบกลับมาบ้านเข้ามาก็เห็นบ้านเงียบเเละมืดสนิทไม่มีเสียงของคนตัวเล็ก
เดลนอนคิดมากอยู่ในห้องมืดสนิทของตัวเอง
ก๊อกๆ
“กินอะไรรึยังครับ พี่ยุนะ”
“เดลไม่หิวครับ เดลทำอาหารไว้ให้เเล้ว”
“มากินด้วยกันสิ”
เสียงพายุยืนถามอยู่เพียงหน้าประตูโดยมีร่างสูงอย่างสายฟ้ายืนฟังอยู่ข้างๆ
“พี่สายฟ้า...อยู่มั้ยฮะ”
เดลหลีกเลี่ยงที่จะเจอหน้าเขาตอนนี้
“เอ่ออ มันเข้าห้องไปเเล้ว”
สายฟ้าขอช่วยให้พายุเรียกเดลให้เปิดประตูออกเขาจะได้เข้าไปในห้องเเล้วคุยกับน้อง
“ก็ได้ฮะ”
เดลเปิดประตูออกมาเเต่คนที่เจอกลับเป็นสายฟ้าไม่ใช่พายุ
พายุปล่อยให้ทั้งคู่ได้เคลียร์กันส่วนตัวเองก็ไปอาบน้ำที่ห้อง
“พะ พี่สาย ออกไปนะฮะ!”
เดลไล่คนใจร้ายอย่างสายฟ้าออกไปจากห้องนอนร่างน้อย
เขาไม่เห็นค่าของชีวิตคนอื่นไล่พนักงานคนนั้นออกไปเเบบไม่คิด ไม่รู้เลยว่าเงินเเต่ละบาทมันมีคุณค่า
“เดลฟังพี่ก่อนนะคับ”
“พี่พายุ!! ฮึก พี่พายุ! เดลไม่อยากคุยกับพี่สาย”
เดลพยายามร้องเรียกให้พายุมาช่วยเขาเเต่หารู้ไม่ว่าพายุเองก็อยากให้เขาได้ดีกัน
“อย่าร้องสิเดล เดี๋ยวตาบวมนะ”
“อึก คนใจร้าย”
ร่างสูงเดินเข้าใกล้เท่าไหร่เดลก็ถอยหลังหนีเท่านั้นเขาไม่ยอมสบตาร่างสูงเเม้เเต่น้อย
“เดล...เกลียดพี่เเล้วงั้นหรอ”
“พี่ใจร้ายกับคนนั้นไปไล่เขาออก อึก ใจร้าย”
“พี่เเค่หวงเรามากเกินไป ให้อภัยพี่นะ”
ร่างสูงเริ่มน้ำตาคลอเเล้วเหมือนกันที่เห็นเดลร้องไห้เพราะเขาเเบบนี้
“ฮึก พี่รู้มั้ยว่าพี่อาจจะทำลายชีวิตคนๆนึงไปเลย”
“เพราะเเค่ อึก เรื่องไร้สาระเเบบนี้”
เดลไม่ฟังคำเเก้ตัวของคนที่เอาชีวิตคนอื่นมาเล่นเเบบเขา เดลจะสอนให้เขารู้จักชีวิตมากกว่านี้
“...”
สายฟ้าไม่รู้จะพูดยังไงให้น้องให้อภัยเขาได้
เขาคิดเเค่ว่าพายุมันคงเป็นคนที่ใจเย็นเเละไม่ทำให้เดลเสียใจเหมือนที่เขาทำ
เขาเองก็จะยอมไม่ต้องให้เดลลำบากใจโดยการหนีหน้าเดลเหมือนกัน
ปัง
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างสูงที่เดินออกจากห้องไปเงียบๆ
เวลาผ่านไปสักพัก
เดลออกจากห้องเเล้วลงไปข้างล่าง
“พี่ยุ”
“ยังไม่หายโกรธมันหรอ?”
พายุเห็นพี่ชายขับรถออกไปตั้งเเต่ตอนที่ออกมาจากห้องเดลเขาไม่พูดไม่จาจู่ๆก็ออกไปเลย
“...”
“ไอ้สายออกไปไหนก็ไม่รู้ มันไม่ได้บอก”
“อื้อ พี่ทานข้าวรึยังฮะ”
“เดล”
“...”
พายุใช้น้ำเสียงที่เบาลงมา
“มันไม่ได้ไล่พนง.คนนั้นออกเเล้วนะ”
“....”
“พี่ว่า มันคงเสียใจจริงๆนะ”
เขา..ก็คิดมากเหมือนกันงั้นหรอ
“อื้อ ฮะ”
เดลฟังพายุพูดเงียบๆก่อนจะตอบไป
.
.
23.00 น.
“หาววว~ มันคงกลับดึกละมั้ง”
“เเต่ว่า..”
อย่างน้อยถ้ากลับดึกก็ควรรับโทรศัพท์กันหน่อยสิทักไปก็ไม่อ่านโทรไปก็ไม่รับ
ปกติเขาเเทบจะรายงานเดลทุกฝี่ก้าวของชีวิตว่าทำอะไรอยู่กลับกี่โมง
“เมื่อไหร่จะกลับนะ”
เดลเองก็เริ่มรู้สึกผิดที่พูดเเรงๆไล่เขาเเบบนั้น
ฟอดด
ร่างสูงหอมเเก้มเดลพลางจับเดลมานอนรอบนตักเขา
02.05 น.
เดลเผลองีบไปเเต่ก็สะดุ้งขึ้นมารอเสียงรถหรูเข้าบ้านเหมือนเดิม
ด้านสายฟ้า
“ไม่กลับบ้านหรอครับเฮีย”
ลูกน้องคนสนิทอย่างภูมิถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเอาเเต่ดื่มเหล้าหนักเเล้วก็นั่งซึม
“อืม จะอยู่ร้านสักพัก”
“ครับ งั้นผมกลับก่อนนะเฮีย”
“อือ”
เรื่องมันหนักเข้าไปเรื่อยๆหลังจากที่สายฟ้าเองก็ตัดสินใจจะหนีหน้าเดลเขาปิดเครื่องหนีหมด
เเละไม่กลับไปบ้านจนเช้าวันต่อมา
@บ้านสายฟ้าพายุ
“ฮึก อึก พี่สาย อึก ไม่กลับมา”
ร่างน้อยยังนอนรอในห้องโถงรับเเขกรอสายฟ้ากลับมาเเต่เดลตื่นมากลับเจอเเค่พายุที่นอนรอเป็นเพื่อน
“อืออ เดล”
พายุสะลึมสะลือตื่นเเต่เช้าเพราะเเฟนตัวน้อยร้องไห้จนเขาได้ยินเสียง
“ขะ ขอโทษครับ พี่ยุนอนต่อเถอะ อึก”
“ชู่วว~ ไม่ร้องนะครับเด็กดี”
ร่างสูงกอดปลอบเดลเเละโอ๋ให้ตัวน้อยรู้สึกดีขึ้นน้องเสียใจมาทั้งคืนเพราะไอพี่ชายตัวดีของเขาเอง
ตั้งเเต่เมื่อคืนมันไม่ยอมกลับบ้านทักไปก็ไม่ตอบเเถมวันนี้มีงานถ่ายเเบบมันก็ไม่ตอบผจก.
“พี่สายจะกลับมามั้ยคับ”
“เดี๋ยวพี่ไปหามันให้ โอเคมั้ยครับ”
“เดลอยากไปด้วย ฮึก”
เขาให้เดลไปด้วยไม่ได้วันนี้มีงานใหญ่
“เดลรออยู่บ้านนะคนดี พี่ต้องไปถ่ายงานเเล้วเดี๋ยวพี่จะพาไอยุกลับมานะ โอเคนะครับ”
“ฮะ อึก”
“ไม่ร้องเเล้วนะ ตาบวมหมดเเล้วครับเด็กดี”
“คับ”
หลายชม.ต่อมา
“พี่โม สวัสดีครับ”
พายุยกมือไหว้ผู้จัดการที่นั่งอยู่ในห้องเเต่งหน้าทำผมของงานถ่ายเเบบ
“จ้ะๆเเล้วสายฟ้าล่ะลูก”
ผจก.ถามขึ้นหลังจากที่ไม่เห็นสายฟ้าเข้ามาพร้อมกับร่างสูงด้วย
“ไอสายยังไม่มาหรอคับ?”
“งานจะเริ่มเเล้วนะ ตายเเล้วๆๆ”
“เดี๋ยวผมโทรตามให้ครับ”
ผู้จัดการกับพายุต้องรีบโทรตามสายฟ้าเพราะงานนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่เลทไม่ได้ซะด้วย
ตู้ด ตู้ดตู้ด
“ทำไมไม่รับวะ”
พายุหัวเสียที่พี่ชายตัวเองทำตัวเหมือนเด็กงานการก็ทิ้งไป บ้านก็ไม่ยอมกลับ
เเกร๊ก
“พี่โมตกใจหมดเลยน้องสายฟ้า เห้ออ~”
โมถึงกับต้องถอนหายใจโล่งอกที่ร่างสูงมาเเล้ว
“มึงไปนอนไหนมา?”
“ที่ร้าน”
ถ้ามันรู้ว่าเดลรอมันทั้งคืนมันจะไม่ทำตัวเเบบนี้ทำตัวเป็นเด็กหนีหน้าเดลทั้งๆที่มันก็รู้
ว่าที่น้องโกรธมันเพราะน้องไม่ชอบที่มันทำเเต่นี่มันกลับหนีปัญหาไป
“มาเเต่งตัวเเล้วรีบไปเข้างานกันเถอะลูก”
“ครับ”
ทั้งคู่ก็รีบไปเข้างานวันนี้มีนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ก็เลยเสร็จงานเกือบเย็นเลยทีเดียว
@ลานจอดรถ
“เดี๋ยวไอสาย!”
สายฟ้ารีบเดินไปลานจอดรถที่เขาจอดรถไว้โดยที่ไม่ได้พูดคุยเรื่องอื่นกับพายุเลยสักนิด
เขารู้ว่าเดี๋ยวพายุต้องมาถามอะไรเเน่เขาเลยจะรีบกลับร้าน
“มีไร”
สายฟ้าตอบเสียงนิ่ง
“มึงจะไม่กลับไปหาเดลหน่อยหรอวะ?”
พายุเดินเข้ามาถามร่างสูงที่กำลังจะขึ้นรถ
“น้องไม่อยากเจอหน้ากู”
สายฟ้าหันมาตอบน้องชายเสียงเรียบ
“น้องรอมึงทั้งคืน ไม่ยอมนอน ร้องทั้งวันจนตาบวมหมดเเล้วไอสัส มึงเเม่ง!”
“น้องบอกว่าเกลียดกูมึงจะให้กูทำไงวะ”
เดลบอกว่าเกลียดเขาจะให้เขาเสนอหน้าไปให้เดลอึดอัดอีกหรอ
“ถ้าน้องเกลียดจริง น้องนั่งร้องเพราะมึงหายไปหรอกไอห่าสาย”
“...”
“เรื่องนี้มึงเป็นคนผิดนะเว้ย มึงจะหนีเเบบนี้ไม่ได้สงสารเดลหน่อยดิวะ”
“มึงดูเเลน้องดีกว่ากูอยู่เเล้ว ฝากเดลด้วย”
“ไอสาย! เห้ยเดี๋ยว”
รถคันหรูของสายฟ้าขับเเล่นออกไปจากลานจอดรถ
@บ้าน
“ตายุ ตาสาย!”
เสียงผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นกลางบ้านหลังใหญ่ของลูกชายทั้งคู่ที่เธอซื้อไว้ให้
“ไม่อยู่บ้านเเล้วทำไมบ้านเปิดอยู่ล่ะเนี่ย”
นี่ก็6โมงเย็นปกติเวลานี้ลูกๆของเขายังไม่ออกไปไหน
“สายฟ้า พายุลูก!”
เดลตกใจเสียงเรียกจนสะดุ้งตื่นเดินลงมาชั้นล่างพร้อมเจลลดไข้ที่เเปะอยู่บนหน้าผาก
กับตาบวมเเดงทั้งใบหน้าจิ้มลิ้ม
“สวัสดีฮะ คุณน้ามาหาพี่สายพี่ยุหรอคับ”
“ใช่จ๊ะหนู ฉันเป็นเเม่สองคนนั้นเองจ้ะ”
“คะ คุณเเม่พี่สายพี่ยุ”
เดลตกใจตาเบิกโพลงที่อยู่ดีๆเเม่ของเเฟนเขาทั้งสองคนโผล่มาเเบบไม่ทันตั้งตัว
เเถมพวกเขาเองก็ไม่อยู่ด้วยสิ
“สองเเสบไม่อยู่หรอจ้ะลูก”
“กำลังกลับมาเเล้วคับ พี่เขาไปทำงานฮะ”
เดลตอบพลางรีบเดินไปรินน้ำให้เเม่ของพวกเขาที่การเเต่งตัวดูรวยมาก
“ขอบใจจ้ะ หนู?”
“ผมเดลฮะ ผมมาทำงานที่บ้านนี้ครับ”
“หน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิงเลยนะหนูเดล”
“ฮะ คุณน้าทานอะไรเพิ่มมั้ยครับ”
“ไม่จ้ะ ขอบใจนะ”
เพล้ง!
ตุ่บ!
ร่างน้อยทำเเก้วในมือตกลงพื้นเเล้วล้มลงไปเพราะเขายังไม่ได้กินอะไรลงท้องตั้งเเต่เมื่อคืน
เเล้ววันนี้ก็ป่วยซึมทั้งวันจนหมดเเรงเเล้วล้มลงไป
“ว๊ายยยย!”
เธอรีบไปพยุงตัวเดลไปนอนที่โซฟาเเล้วรีบเอาผ้ามาเช็ดเนื้อตัวให้อย่างไว
[ฮะโหลม๊า มีอะไรหรอคับ?]
สายฟ้ารับสายเเล้วเอ่ยถามเเม่ของตัวเองที่โทรมา
“สายลูก หนูเดลเขาป่วยจนวูบลูกจะกลับมารึยัง”
[ห๊ะ!! ดะ เดล ม๊ามาหรอ]
“ลูกรีบกลับมาหน่อยนะ ม๊าไม่มีรถพาน้องไปรพ.”
[คะ ครับ!]
ไม่กี่นาทีต่อมา
เสียงรถพายุก็เข้ามาจอดร่างสูงเดินเข้ามาภายในบ้านก็เห็นเเม่ตัวเองนั่งเช็คตัวให้เดลอยู่
“ม๊า! เดลเป็นอะไรคับ!”
พายุรีบวิ่งเข้ามาดูอาการคนตัวเล็กที่นอนไม่ได้สติอยู่
“เหมือนจะไข้ขึ้นนะลูก ไข้ไม่ลดเลยน้องล้มไป”
“ผมจะพาน้องไปรพ.โถ่เว้ย!น้องไม่ได้กินอะไรเเน่ๆ”
เสียงรถสายฟ้าเข้ามาจอดเเล้วร่างสูงก็รีบวิ่งเข้าบ้านมาเหมือนกัน
“เดล เดลครับ เดล”
สายฟ้าโมโหตัวเองที่เขาเป็นต้นเหตุให้น้องซึมจนป่วยเเบบนี้
“ไอเชี่ยสาย! มึงเเม่ง”
พายุสบถอย่่างเสียอารมณ์กับพี่ชายต่อหน้าเเม่ของเขาที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร
“อะไรกันลูก ทะเลาะกันทำไม”
เพ็ญศรีดุลูกๆทั้งสองคนที่ยังมัวทะเลาะกันอยู่อีก
“เเค่กๆ อืออ”
ร่างน้อยที่กำลังถูกเช็ดตัวก็ไอเสียงเเห้งเเล้วได้สติขึ้นมาเอง
“เดล!”
ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
“เดลเวียนหัว อื่ออ ร้อนจัง”
เดลบ่นพึมพัมเหงื่อออกตามเนื้อตัวไปหมด
“ไหวมั้ยครับ ไปรพ.มั้ย”
พายุเป็นคนเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นอนซมอยู่
“ไม่ไปฮะ เดลไหว”
ร่างน้อยมองไปทางสายฟ้าที่เขาเองก็มาดูเดลอยู่เหมือนกัน
“พี่สาย อึก กลับมาเเล้วหรอฮะ ฮึก”
“พี่ขอโทษ เราดีกันนะ”
“อื้อ ห้ามไปไหนเเล้วนะคับ สัญญานะ”
“ครับเดล สัญญา”
ทั้งคู่ดีกันเเล้วหลังจากที่สายฟ้าหายไป2วัันเพื่อหลบหน้าเเฟนตัวเองเพราะรู้สึกผิด
ส่วนเดลก็ให้อภัยเเละขอโทษที่ตัวเองก็พูดเเรงกับสายฟ้าเหมือนกัน
“ม๊าว่าพาน้องไปนอนบนห้องดีกว่าลูก”
“ครับม๊า”
พายุถือกาลามังขึ้นไปบนห้องเเล้วปล่อยให้สายฟ้าอุ้มตัวน้อยขึ้นตามมา
@ห้องเดล
“ดีขึ้นมั้ยครับเดล”
ทั้งคู่ดูเเลเดลอยู่ไม่ห่างตลอดหลายนาทีที่ผ่านมา โดยมีเเม่ยืนดูอยู่ด้วย
“อื้อ หึ้”
เดลพยักหน้าตอบรับ
“เดลนอนพักผ่อนไปก่อนนะเดี๋ยวพี่มา”
พายุชวนสายฟ้าออกไปคุยกับเเม่ข้างนอกเขารู้ว่าเดี๋ยวจะโดนถามชุดใหญ่เเน่ๆ
“ฮะ”
“ม๊า ยุกับสายมีอะไรจะบอกม๊า”
พายุเป็นคนเกิ่นนำขึ้นมาก่อนโดนมีสายฟ้าตามอยู่ข้างๆ
“อะไรล่ะ ไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีก”
“เดลไม่ใช่เเค่พ่อบ้านที่นี้ครับ”
สายฟ้าเริ่มอธิบายให้เเม่ฟัง
“หมายความว่ายังไง? ที่ลูกพูด”
“คือเดลเป็นเเฟน...”
พายุกับสายฟ้าพูดพร้อมกันเเค่คำว่าเเฟนเเม่ก็ตกใจขึ้นมานิดหน่อย
“เเฟนเเกหรอตาสาย! ม๊าก็ไม่ได้ว่าเรื่องเพศหรอกนะเเต่ป๊าเเกม๊าไม่รู้”
“ครับ เเต่ก็ไม่เชิงอย่างนั้นอ่ะม๊า”
สายฟ้าปฏิเสธที่ม๊าพูดมาเป็นความจริงเเค่ครึ่งเดียวอีกครึ่งนึงคือไอยุก็เป็นเเฟนเดล
“เดลก็เป็นเเฟนยุด้วยครับ”
“เป็นเเฟนยุด้วย!! ห๊ะ!!”
“ก่อนหน้านี้เราสองคนรักน้องครับ เเล้วน้องเองก็รักพวกเรา”
“ใช่คับ ผมก็เลยตกลงกันว่าเราจะไม่ต้องมีใครเสียใจโดยการคบน้องทั้งคู่เลย”
“ลูกใช้เเฟนคนเดียวกันเนี่ยนะ!”
“คะ ครับ”
ตั้งเเต่เลี้ยงทั้งคู่มาสองคนนี้ก็มีเเฟนมีความรักเป็นปกติเเต่ครั้งนี้ใช้เเฟนคนเดียวกันเเล้วดูจะรักมากซะด้วย
“เรื่องคบเพศอะไรมันไม่เเปลกหรอกนะลูก”
“เเต่เรื่องนี้ม๊าจะทำยังไง ลูกสองคนมีเเฟนคนเดียวกันเนี่ย”
“สายรักน้องมากนะม๊า”
“ยุก็รักน้องมากเหมือนกันครับ”
ทั้งคู่พูดด้วยสีหน้าจริงจังเสียงเข้ม
“โอ้ย ม๊าจะเป็นลม ตายๆๆๆ”
“เราไม่สนใจสายตาคนอื่นหรอกนะครับม๊า”
“ยุกับสายรักน้องจริงๆคับ เเล้วถ้าป๊าหรือม๊าจะขัดเราคงไม่ยอมเหมือนกัน”
“ไว้ม๊าจะช่วยคุยกับป๊าให้เเล้วกัน”
“จริงหรอครับ ขอบคุณคับม๊าา”
“เห้อออ พวกลูกนี่นะ”
.
.
เช้าวันต่อมา
เดลหายดีเเล้วมีพายุกับสายฟ้านอนเฝ้าบนเตียงทั้งคืนจนไข้ลดเป็นปกติเเล้ว
“งื้อออ พี่ยุ พี่สาย”
ทั้งคู่นอนอยู่ข้างเดลทั้งสองฝั่ง
ฟอดด/จุ้ป
ร่างสูงทั้งสองเข้ามาจุ้บกับหอมเเก้มเนียนของเเฟนตัวน้อย
“เรียกเฮียน่ารักกว่านะ”
“เฮียสาย เฮียยุ เเบบนี้หรอฮะ”
“เเฟนใครน่ารักจังครับ”
สายฟ้าหมั่นเขี้ยวคนตัวเล็กที่ออดอ้อนพวกเขาตลอด
“เอ๊ะ อันนี้เจลอะไรหรอฮะ”
มือเล็กคว้าไปที่หัวนอนของตัวเองก็เจอหลอดเจลเเปลกๆตั้งอยู่
“ไอเชี่ยสาย มึงเอามาด้วยหรอ”
“มันติดมือมา”
เจลหล่อลื่นที่ใช้ตอน...เออนั่นเเหละไม่ต้องบรรยายเยอะเนอะ
“คืออะไรหรอครับ เจล..หล่อลื่น?”
“อะ เอ่อ ไอเชี่ยสายมึงอ่ะ”
“มะ มันเอาไว้ทำให้เข้าง่ายๆครับเดล”
เดลไม่เคยเห็นเจลเเบบนี้มาก่อนเขาดูเป็นเด็กน้อยใสซื่อมาตลอด
“พะ พี่สาย! ทะลึ่ง”
ฝนตกทำให้บรรยากาศมืดคลึ้มกำลังดี
ห้องเงียบๆทำเอาเดลก็เขินจนหน้าจิ้มลิ้มเเดงไปหมด
“เดลอยากเป็นของพวกพี่เต็มตัวรึยังล่ะ”
สายฟ้ายิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันทีพายุเองก็ไม่น้อยหน้ามือเริ่มเป็นปลาหมึก
“อ๊ะ เดลไม่รู้ งื้ออ”
“เชี่ยสายน้องจะเจ็บมั้ยวะ?”
“ก็ทำเบาๆดิ”
เพียงไม่นานนักทั้งสามคนก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
“อ๊าา เฮียยุ เฮียสาย อย่าลูบเเบบนั้น”
เดลร้องเสียวเมื่อร่างสูงเริ่มคลอเคลียกะบเรือนร่างน้อยเเล้ว
“กูใส่ก่อน เเล้วมึงต่อ ตกลงมั้ย”
ครั้งก่อนพายุก็ให้เดลปรนเปรอก่อนสายฟ้าไปเเล้วครั้งนี้เขาต้องได้ก่อน
“เออๆ อื่มม รีบๆ”
สายฟ้าชะโลมเจมไปทั่วเเก่นกายลำโต
เเล้วค่อยๆสอดใส่มันเข้ามาที่รูช้าๆโดยยกร่างน้อยลงมาทับเอ็น
“อ่าาส์ เดล”
สวบ สวบ ตั่บ
“อ๊ะ อ๊า เฮียสาย มันจุกฮะ”
“เฮียขยับนะคนดี”
ตั่บ ตั่บ เเจ๊ะ
“ครับ งื้อ อ๊า อิ๊ เฮียสาย เฮียยุ เดลเสียว”
พายุก็ปรนเปรอเขาจูบดูดดื่มกับร่างน้อยไม่หยุดจนเปื้อนคราบน้ำลาย
“ซี๊ดดดส์ อ่าส์ๆ เเน่นชิบ”
“ไอเชี่ยสายเร็วๆดิ้”
ปั่ก ปั่ก ปั่ก
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า ลึกไปเเล้วฮะ”
จุ๊ป จ๊วป เเผล่บ
ร่างสูงอัดกระเเทกเเกนกายเข้าสุดออกสุดจนน้ำสีขาวขุ่นพุ่งทะลักเต็มรูน้อย
เขาคว้านน้ำรักออกมาพายุไม่รอช้าใส่เเก่นกายของตัวเองเข้าไปอย่างไว
“อ๊า อ๊า เฮียยุ เบาหน่อยฮะ งื้อ”
“เบาสุดเเล้วครับ อ่าส์ อื่มม”
สายฟ้สย้ายไปดูดซอกคอขาวระหงส์เเทน
ตั้บ ตั้บ ตั้บ
จังหวะรังเริ่มร้อนเเรงจนเเทบหยุดไม่อยู่
ร่างสูงทั้งสองสลับกันสอดใส่จนรูน้อยบวมเเดง
“อิ๊ อิ๊ อ๊า เฮีย~”
“อ๊า ครางเเบบนั้น เด็กดี”
“งื้อออ เฮียสาย ดูดเเรงไปเเล้วคับ”
“อ่าส์ๆๆๆ”
จ๊วบ จ๊วบ เเผล่บ
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
เสียงผสมผสานตีกันไปลั่นห้องนอน
“อ๊าาาา อ๊า เดลจะไม่ไหวเเล้ว งื้อออ เฮีย”
“อืมส์//อ่าส์”
ทั้งสามคนไปเเตะขอบสวรรค์พร้อมกันร่่างน้อยหอบเหนื่อยจากบทรักที่ถูกเเฟนเเฝดของเขาเล่นงาน
.
.
.
มาอัพเเล้วน้า❤️
