สร้างระยะห่าง....
× 0
× 0
× 0
...
เกดถวานอนคิดทั้งคืน ทั้งเรื่องของคริสที่โกหกเธอและเรื่องของอามที่ตีกันให้วุ่นวายใจทั้งคืน ในที่สุดก็เอาความคิดเดิม คือ.. ถอย.. สร้างระยะห่างให้กับคริสและตัวเอง...
เกดถวามาเรียนพร้อมอาม พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เพราะเผลอปล่อยหัวใจให้เต้นแรงไปชั่วขณะเมื่อคืนที่ผ่านมา.. ..
"หวามื้อเที่ยงกินข้าวด้วยกันนะ"
"เอาสิ"
เกดถวาไม่คิดว่าจะมีคนจำได้ มีเพื่อนๆถามเรื่องละครเมื่อคืนอย่างต่อเนื่อง เริ่มรู้สึกว่าความเป็นส่วนเริ่มมีน้อยลงเมื่อมานั่งกินข้าวกับอาม มีคนมองและขอถ่ายรูปกว่าข้าวจะหมดจาน ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว
"เป็นไงรู้สึกว่าดังหรือยังหวา"
" มันแปลกๆทำตัวไม่ถูก"
"ถ้าละครได้ผลตอบรับทีดีขึ้นเรื่อยๆจะยิ่งกว่านี้อีกนะ เตรียมมีแฟนคลับได้เลย"
"ฟังดูน่าตื่นเต้นนะพี่อาม"
"เย็นนี้กลับด้วยกันนะ"
"แล้วไม่ต้องไปกองถ่ายเหรอ?"
"ไปสิแต่อยากไปส่งหวาก่อน"
หัวใจคนมันจะเปลี่ยนไปตามสถานการณ์.. จริงหรือ? เขาจะทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน
" ก็ได้กลับด้วยกันก็ได้"
...
แยกจากอามครู่เดียวก่อนเข้าคลาสสำคัญ มือถือก็ดังขึ้น
" ฮัลโหล.. พี่คริส"
" วันนี้มีเรียนใช่ไหม?เลิกเรียนพี่ไปรับนะ"
" หวานัดพี่อามไว้แล้วค่ะ เท่านี้นะคะต้องเข้าเรียนแล้ว"
เกดถวาเก็บมือถือแล้วเข้าคลาสสำคัญเก็บเรื่องยุ่งว้าวุ่นใจพักไว้ก่อน โดยไม่รู้ว่าปลายสายรู้สึกถึงความผิดปกติ
ละครออกอากาศไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง ยอดวิวคนดูเป็นล้าน คนดูจิ้นน้องหวากับภานุ ยิ่งมีภาพทั้งคู่ไปมหาวิทยาลัยด้วยกัน และกินข้าวด้วยกัน ยิ่งเพิ่มความฟินให้คนได้ลุ้นโดยไม่รู้ตัว
คริสดูแล้วก็รู้สึกถึงความหงุดหงิด หึงหวงเป็นครั้งแรก เขาคือตัวจริง! เพียงแค่เปิดตัวละครให้ตัวละครทั้งสองรักกัน ใฝ่ฝันสร้างอนาคตร่วมกัน รักที่ไม่มีสิ่งไดหรือใครเข้ามาแทรกกลางได้ ก็เท่านั้น,! แต่เขาคือตัวจริง! ดูเวลาแล้วใกล้เวลาเลิกเรียน คว้ากุญแจรถได้รีบออกจากบริษัททันทีทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน
เกดถวานั่งรถมากับอามยังไม่ออกจากมหาวิทยาลัยก็เปิดข้อความอ่าน
". หวาพี่กำลังถึงมหาวิทยาลัยหวานะรอพี่ที่คณะนะไปกินข้าวกัน"
ส่งข้อความกลับไปในทันที ในเมื่อถอยก็ต้องใจแข็ง...
"พี่หนิงเหรอ?"
"พี่คริสหน่ะ ไม่มีอะไร ชวนไปกินข้าวเย็นนี้ แต่หวานัดกับคุณปู่คุณย่าแล้วว่าจะแกงแคไก่กัน จะตักมาเผื่อนะ"
"งั้นพี่ไปส่งที่บ้านคุณย่านะ"
"ดีเลยขี้เกียจนั่งแทกซี่ เสียดายตังค์"
อามยิ้มอย่างน้อยก็ได้เข้าไปสวัสดีผู้ใหญ่
...
"เป็นอะไร คริสลูก? กลับแต่หัววันดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนี่? "
มาลีวรรณเห็นลูกชายวันนี้เข้ามาแล้วนอนลงบนโซฟา ซึ่งปกติแค่เข้ามากอดทักทายแล้วก็ไปบ้านของตัวเอง
" ป่าวครับแค่เซ็งๆ"
" เออ... แม่ซื้อน้ำหอมมาฝากหนูหวาด้วยนะยังอยู่ในกระเป๋าแหน่ะ"
"วันนี้ก็ว่าจะชวนมากินข้าวที่บ้านครับ แต่หวาไม่ว่าง"
" เราก็เลยหงุดหงิดสิ"
"ป่าวครับ แค่ปกติหวาจะไม่เคยปฎิเสธชวนก็มาได้ตลอด แต่วันนี้เห็นคนอื่นสำคัญ กว่า"
"แสดงว่าที่ผ่านมาเราเห็นหนูหวาเป็นของตายละสิ แม่เคยบอกแล้วนะหนูหวาแม่ขอ อย่าได้ทำอะไรแม่เสียดายเด็กดีๆหายากในสมัยนี้ ถ้าจะคบต้องจริงใจไม่ใช่เล่นๆเหมือนคนอื่นๆ "
" รู้แล้วครับ แม่คริสเอาน้ำหอมไปนะพรุ่งนี้จะเอาไปให้"
" เปิดดูในกระเป๋าใบเล็กนั่น"
คริสเด้งตัวลุกขึ้นไปเปิดกระเป๋าเดินทางทันที
..
ในมหาวิทยาลัยเกดถวากับคริสนั่งคุยกับเพื่อนๆเรื่องงานคลาสของอาจารย์ที่อามไม่ได้เข้าเรียน
" ขอบใจนะเพื่อน"
" ไม่เป็นไร จะได้จบพร้อมกัน แล้วน้องหวาละเรียนทันหรือเปล่า? "
" ทันค่ะหวารับงานแค่เสาร์อาทิตย์ค่ะ ถ้าวันไหนมาเรียนไม่ได้จริงๆก็ได้เพื่อนๆช่วยเหมือนกันค่ะ"
"หวาวันนี้กลับคนเดียวได้นะ พี่ต้องเข้ากองช่วงบ่ายเดี๋ยวพี่ต้องไปแล้ว"
"ไปเถอะหวากลับได้ วันนี้หวามีเรียนบ่ายอีกวิชาเดียวก็กลับแล้วสบายมาก"
อามไปกองถ่ายแล้วสักพักเกดถวากับเพื่อนๆก็แยกย้ายไปเรียน จนลงมาเห็นคริสอยู่ใต้ตึกคณะเลยเดินเข้าไปหา
" สวัสดีค่ะพี่คริส"
" พี่มารับแวะกินอะไรกันก่อนไหม? "
" ก็ได้ค่ะ เริ่มหิวแล้วสิ"
" แม่พี่กลับจากฝรั่งเศสเอาน้ำหอมมาฝากอยู่ในรถแหนะ"
" คุณป้าใจดีจัง"
เดินไปยังไม่ถึงรถเสียงมือถือของคริสก็ดังขึ้น ไม่อยากรับเลยกดวาง และแค่อึดใจก็ดังขึ้นอีก
"รับเถอะค่ะพี่คริสอาจมีธุระจำเป็นนะคะ"
เกดถวาเหลือบไปเห็นชื่อที่โชว์อยู่หน้ามือถือเป็นภาษาอังกฤษว่า.. ต้องตา..
" ฮัลโหล! "
" คริส! มาหาต้องหน่อยนะรถต้องเกิดอุบัติเหตุ"
"อยู่ที่ไหนส่งโลเกชั่นมา"
คริสหันมาหาเกดถวาที่ยิ้มให้อยู่ก่อนแล้ว
"ไปเถอะค่ะ หวากลับเองได้ "
" ต้องตารถเขาเกิดอุบัติเหตุ เสร็จแล้วพี่จะไปหาที่บ้านนะแล้วเราไปกินข้าวเย็นกัน"
"พี่คริสไปเถอะค่ะ"
" พี่ไปนะ"
" ค่ะ"
เกดถวามองรถของคริสจนลับตา ถอนหายใจเซ็งๆ รอรถรับส่งฟรีในมหาวิทยาลัยอย่างโดดเดี่ยว
คริสขับรถมาถึงที่หมายเห็นรถเก๋งสีแดงสดจอดอยู่ข้างทาง ต้องตายืนอยู่ข้างรถ จอดรถเดินไปหาไม่มีแม้คู่กรณี
" ต้อง! นี่มันอะไรกัน? ไหนว่ามีอุบัติเหตุ?"
" ก็นี่ไงต้องหักหลบรถคันอื่นเลยโดนใส่ฟุตบาท รถเป็นรอยถลอกตั้งเยอะ"
"ต้อง! คุณต้องเรียกประกันไม่ใช่ผม!"
"ก็ต้องตกใจนี่ ตอนนั้นคิดถึงแต่คริส"
นี่เขาปล่อยให้เกดถวากลับบ้านเองแล้วมาหัวเสียกับเรื่องบ้าๆนี่! จัดการโทรหาประกันให้และมาส่งต้องตาที่คอนโด
"คริสขึ้นห้องก่อนนะ"
" ไม่เราคุยกันเข้าใจแล้วนะผมมีธุระต้องทำเสียเวลามามากแล้ว"
" คริส! คุณมีคนใหม่แล้วใช่ไหม? "
" คุณก็รู้นี่ตลอดเวลาที่ผมมีคุณผมก็มีคนอื่นๆทำไมถึงถามแบบนี้? และคุณก็มีคนอื่นอีกหลายคนผมก็ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณนะต้องตา ล้ำเส้นมากความเป็นเพื่อนผมก็จะไม่มีให้คุณ ขึ้นห้องเถอะผมมีงานต้องทำ"
" คริสคุณใจร้ายมาก"
ต้องตาปิดประตูรถมองรถเก๋งคันหรูอย่างเคียดแค้น....
