พ่อ.. แม่..สอนรัก
× 0
× 0
× 0
.....
,มนัสพา ลูกเมียคุกเข่ากราบเท้าพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่
"แกนี่นะ..! เจ้านัสไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ แม่เคยบอกแล้วใช่ไหม? ลูกใคร ใครก็รักไปล่อลวงหนูช่อ จนได้เรื่องดีนะที่หลานย่าโตมาอย่างดี"
คุณย่าจับไหล่โสรยาลุกขึ้น คุณปู่จับไหล่เกดถวาลุกขึ้นนั่งข้างๆบนโซฟา
"ต่อไปนี้แกอย่าเข้าใกล้หนูช่อจนกว่าจะแต่งงานเจ้านัส"
" โถ่! พ่อครับ ไม่ทันแล้วครับไม่แน่ตอนนี้น้องของลูกหวา อาจจะอยู่ในท้องก็ได้นะครับใครจะรู้ ตอนลูกหวาก็แค่ครั้งเดียวเอง"
" เจ้านัส! พูดอะไร! ลูกก็อยู่ตรงนี้"
"ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วนะครับแม่ "
"แล้วจะยังไงต่อ แถลงข่าวเปิดตัวลูกเลยมั้ย? "
" หวาอยากให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนค่ะ อีกไม่กี่วันละครก็ออนแอร์แล้ว "
" แม่ตามใจหวาลูก"
" เอาหล่ะๆปู่ดีใจนะที่มีหลาน แล้วปู่จะหาเวลาขึ้นไปเชียงใหม่ตกลงเรื่องแต่งานให้ถูกต้องเราเสียเวลามาเกินไปแล้ว"
" ขอบคุณครับพ่อ"
เกดถวาหันไปมองโสรยาที่แอบมีน้ำตาเอ่อ ถ้าแม่กับพ่อไม่มีหัวใจรักที่แน่วแน่มั่นคง วันนี้ก็คงไม่มีภาพแบบนี้สินะ....
....
คืนนี้ละครจะออนแอร์ตอนแรก เกดถวาต้องไปโปรโมตละคร ราวมกับคริสและอามตามรายการทีวีของช่อง และก็ไม่พ้นคำถามเรื่องความรัก
" นี่ถ้าชีวิตจริงมีคนตามรักถึงสองคนนี่น้องหวาจำเป็นต้องเลือกคนไดคนหนึ่ง น้องหวาจะใช้อะไรตัดสินคะนี่หล่อดีทั้งคู่แบบนี้ "
"ถ้าต้องเลือกจริงๆก็ต้องมีคนเสียใจสิคะ หวาไม่รู้จะตอบอย่างไรดีค่ะไม่อยากให้ใครเสียใจ"
ไม่ได้เตรียมใจกับคำถาม เกดถวาเผลอมองไปหาทั้งสองที่ยืนขนาบอยู่ข้างๆ
" น้องยังเด็กครับ! "
คริสกับอามพูดประโยคเดียวกันพร้อมกัน
" ยังไงคะ? .. หนุ่มๆปกป้องน้องเท่านี้พี่ก็ฟินแล้วนะคะเนี่ย"
" ยังไม่ถึงเวลานะครับ "
" ครับ ผมกับน้องรู้จักกันมาจะสิบปีแล้ว น้องมุ่งมั่นเรื่องเรียนเป็นหลักครับส่วนเรื่องงานมาอันดับสองครับ ส่วนเรื่องความรักเท่าที่ถามๆกันยังไม่มีครับ"
"ดูพี่ๆเป็นห่วงน้องมากเลยนะคะนี่"
" ครับก็ดูแลกัน อีกอย่างเรามีพี่ที่ดูแลคนเดียวกันครับ"
กว่าจะรอดพ้นพิธีกรฝีปากกล้า ก็เล่นเอาเกดถวาแทบหายใจไม่ออก
...
หลังจบโปรโมตของวันนี้ คริสแยกไปบริษัท อามไปถ่ายละคร หนิงจึงพาเกดถวากลับบ้าน
" ถามอะไรก็ไม่รู้ กว่าจะให้ฝากละคร เล่นเอาหวาไปไม่ถูกเลยดีมีพี่ทั้งสองช่วย "
" รายการสด จะเป็นแบบนี้แหละหวาต้องมีสติให้มากๆคิดก่อนแล้วค่อยตอบ ถ้าตอบไม่ได้ก็โยนให้อามกับคริสไปเลย"
" ค่ะพี่หนิง"
"หวา คบกับคริสอยู่ใช่ไหม? แล้วอามก็ชอบหวาใช่ไหม?"
จู่ๆพี่หนิงก็ถามขึ้น ตาก็มองถนนขับรถไป
" พี่หนิงรู้? "
" รู้สิ! เรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ได้เกลียดคริสหรอกเหรอ? ก็นะว่าเวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยน อย่าลืมความตั้งใจแรกล่ะ"
"ค่ะพี่หนิง หวาเห็นแม่กับพ่อแล้วหวารู้ว่าควรจัดการเรื่องคบกับพี่คริสอย่างไร ถ้าพี่คริสรอหวาไม่ได้หวาก็พร้อมให้พี่คริสไปค่ะ พี่หนิงไม่ต้องกังวลนะ หวายังถือ พรหมจรรย์ค่ะ"
" พี่ได้ยินแบบนี้ก็ค่อยสบายใจ"
" แต่หวากับพี่คริสตกลงกันว่าจะปิดไว้ก่อน หวายังไม่พร้อม"
" ก็ดี เราไม่รู้อนาคตถ้าละครดังหวากับอามก็จะเป็นที่จับตามอง ส่วนคริสคงไม่รับงานแล้วเพราะต้องทำงานต่อจากพ่อมั้งเห็นบอกพี่เมื่อวันรับโฆษณารถยนต์"
" ค่ะพี่คริสบอกแล้วเหมือนกันค่ะ"
มีรถจอดอยู่หน้าบ้านเป็นโสรยากับมนัสที่มารออยู่
" คุณหนิงเราอยากพาลูกหวาไปทานข้าว แล้วจะมาส่งค่ำๆนะคะ"
" ไปเถอะหวา คืนนี้เรามาดูละครด้วยกัน "
...
ร้านอาหารฝรั่งเศส... ที่มนัสเลือกร้านระดับนี้เพราะไม่ต้องกังวลกับสายตาคนอื่น และค่อนข้างเป็นส่วนตัวและรับจองเท่านั้น
" พี่นัส คะตอนที่พบพี่โสรยาครั้งแรกก็ปิ้งเลยเหรอคะ? "
" ใช่รักแรกพบ แม่ไว้ผมบ๊อบสั้นเวลาเขินๆอายๆชอบเอามือจับผมทัดหู พ่อเลยช่วยทัดให้ แม่งี้หน้าแดงใหญ่เลย พูดอะไรไม่รู้งุ้งงิ้งๆพ่อฟังไม่รู้เรื่องเลยเข้าไปฟังใกล้ๆ แม่ก็ตกใจยิ่งเขินไปใหญ่"
""หวาอย่าไปเชื่อพ่อทั้งหมด พ่อชอบแกล้งแม่ไปหลอกครูว่าพี่ชายมาหาให้ไปพบที่ห้องฝ่ายปกครอง สุดท้ายแม่ก็ถูกจับได้ส่วนพ่อก็ลอยนวลไป"
" จริงเหรอ? ทำไม่ช่อไม่บอกพี่ว่าถูกจับได้"
" คุณครูป้าของพี่ขอไว้ นะสิ พี่ก็กำลังแสดงหนังด้วย ช่อเลยแค่ถูกทันบน ไม่ต้องเรียกผู้ปกครอง"
" ฟินจังเลยนะคะ พี่นัสก็แสบ ทำไมถึงปล่อยให้มีหวาละคะ "
" เอ่อ... แม่ขอโทษถ้าจะบอกว่าพลาดไม่ตั้งใจนะลูก แต่แม่รักลูกนะ"
" ผิดที่พ่อที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ แต่พ่อรักแม่ของลูกนะ ถึงไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมา แต่ลูกหวาก็เกิดจากความรักของพ่อที่มีให้แม่อย่าคิดมากล่ะ"
" โรแมนติกนะคะนี่แต่กลับปล่อยให้เวลาล่วงเลยตั้งยี่สิบปี"
" รักแท้ถ้าจะให้มีจริง ต้องเกิดขึ้นทั้งสองคน วันไหนถ้าลูกเพบเจอลูกก็จะรู้แต่อย่าเอาความรักของคนอื่นเป็นบรรทัดฐาน แม้แต่ของพ่อกับแม่ รู้ไหม? อย่าใช่อารมณ์เป็นตัวนำพาตัวอย่างพ่อกับแม่ก็มีให้เห็น"
" ความรักเป็นเรื่องธรรมชาติ มีได้แม่ไม่ว่าแต่ต้องรักตัวเองให้มากรักด้วยสมอง คิดให้มากบางคนเห็นไหม? ลูกสามคนก็สามพ่อ ผู้หญิงนะลูกไม่มีคนไหนที่อยากมีสามีหลายคนหรอก แต่เมื่อมันไม่เป็นอย่างที่คิดที่หวัง ก็เลิกพอเจอน้ำคำหวานก็เอาใหม่ไม่ใช่สมองมองแค่สิ่งที่เห็นแต่ไม่มองถึงแก่นแท้ของเนื้อใน สุดท้ายก็เลิก มันก็จะเป็นวังวนไม่จบสิ้น "
" ขอบคุณนะคะหวาจะคิดให้มาก รักได้แต่อย่าหลง วันนี้รักไม่รู้วันหน้าจะเกลียดกันหรือเปล่านนะคะ"
" เป็นเพื่อนนะลูกไม่มีวันเลิกแต่ถ้าเป็นแฟนเลิกกันง่ายกว่าเพื่อนนะลูก"
" ค่ะหวาจะจำไว้"
..
พลันสายตาของเกดถวาเห็นคนคุ้นเคย ต่อให้ไกลแค่ไหนเธอก็จำได้.. ร่างสุงโปร่งควงคู่มากับเพื่อนรุ่นพี่ต้องตาเจ้าของห้องเสื้อชื่อดัง...
