กมลมองคนใจร้ายที่กอดเธอแน่นทั้งคืนด้วยน้ำตานองหน้า บอกความรู้สึกไม่ถูกว่าเสียใจไหมที่ตกเป็นของเขา รู้แต่ว่าน้อยใจที่ถูกเขาจับปล้ำ

" เสียใจขนาดนั้นเลยที่ตกเป็นของพี่ " มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง ไม่พูดไม่ตอบ ดันตัวเขาออกจะลุกหนี

" จะไปไหน " มือหนาดึงตัวเธอเข้ามากอดไว้ตามเดิม พาดขาแกร่งบนตัวเธอ กอดเกี่ยวเอาไว้เมื่อเธอเริ่มดิ้นหนี

" ปล่อย! หนูไม่อยากจะคุยกับโจรราคะอย่างพี่! "

" แต่พี่มีเรื่องจะคุย และโจรราคะอย่างพี่ก็คือผัวของกมล รับได้หรือไม่ได้ก็ต้องรับเพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปกมลต้องอยู่กับพี่ "

" ไอ้..ไอ้โรคจิต ไอ้โจรห้าร้อย ไอ้หน้าปลาบล็อบ! " อีธานยกยิ้มเหี้ยมใส่เธอแล้วก้มลงขบกัดที่อกนิ่ม ลงโทษคนปากร้าย

" โอ๊ย! หนูเจ็บ! ..ตุ๊บๆๆ คนบ้า คนเลว! " เธอทุบตีเขาไม่ยั้งแต่เขาก็ยังไม่สะดุ้งสะเทือน

" พี่เลวครบสูตรแบบนี้ เราโชคดีมากรู้ไหมที่ได้พี่เป็นผัว "

" กรี๊ด..ไอ้..อื้อ! " ไม่ปล่อยให้เธอได้ด่าต่อปากหยักก็โฉบลงบดขยี้จูบรุนแรงอย่างป่าเถื่อนให้สมกับความเลวที่เธอกล่าวหา

" โอ๊ย! " อีธานรีบถอนจูบเมื่อร่างบางฮึดสู้กัดเข้าที่ปากของเขาจนเลือดซึม มือหนายกขึ้นเช็ดเลือดออกจากปากพร้อมกับส่งยิ้มเย็นให้เธอ

" โอ้...เมียพี่ชอบความรุนแรงแบบนี้นี่เอง... ได้! เดี๋ยวพี่จัดให้! " มือหนาจับมือเธอรวบไว้ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงด้วยความกลัว หลับตาแน่นรอรับบทลงโทษจากเขา

" อุ๊ย.." กมลขนลุกซู่ จากที่คิดว่าเขาจะทำป่าเถื่อนด้วย แต่เขากลับมอบจูบนุ่มนวลอ่อนโยนให้บนซอกคอพร้อมกับลิ้นหนาลากเลียเลื้อยไล่ต่ำไปจนถึงเต้าฐาน

" พะ...พี่อีธาน...อย่า...อ๊ะ " ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาลากเลื่อนไปบนกลีบนุ่ม ก่อนจะส่งเข้าไปกลางช่ออย่างช่ำชอง

" อย่าอะไรครับ อย่าหยุดใช่ไหม " เขาถามเสียงพร่าอยู่บนสองเต้า จูบเม้มสองเต้าสลับกันไปมาก่อนจะส่งยอดถันเข้าปาก ส่วนมือก็ขยับเข้าออก ปลุกเร้าร่างบางไม่ให้ได้หายใจหายคอ

" อ้า..พี่อีธาน…พอแล้ว หนูรู้สึกแปลกๆ " เธอเรียกเขาเสียงสั่น รุ่มร้อนวาบหวามจนแทบเผาไหม้

" รู้สึกยังไงครับ " อีธานยกยิ้มมุมปาก ขยับมือเข้าออกเร็วขึ้นพร้อมกับดูดดึงยอดถัน

" หนูไม่รู้ " อกนุ่มแอ่นขึ้นสู้ลิ้น รุ่มร้อนไปทุกอณูรูขุมขนจนสองขาวโพลน

อีธานดึงมือออกจากกุหลาบช่องาม จับขาเรียวแยกออก เลื่อนตัวขึ้นเสมอแล้วมอบจูบเร่าร้อนให้คนอ่อนหัด พร้อมกับส่งแกนกายเข้าไปแทนมือ ฝังลึกอยู่ในบ่อน้ำหวานให้เนื้อแนบเนื้อ เชื่อมต่อเขากับเธอ

" อ้าห์..." เนื้อนุ่มบีบรัดจนแกนกายปวดหนึบแต่เขาก็ต้องยับยั้งชั่งใจไม่ขยับเขยื้อนเพราะยังอยากแกล้งคนปากแข็งต่อ

" อื้อ...หนูไม่ไหวแล้ว พี่ขยับเถอะ หนูอึดอัด " ร่างบางหายใจรุนแรง ไฟสวาทลุกท่วมจนแทบจะมอดไหม้ ยกมือยกขาขึ้นกอดเกี่ยวเขาไว้

" จ๊วบๆ ...กมลรับปากพี่ก่อนว่าจะคบกับพี่ " กรามหนาขบเข้าหากันแน่น กดความต้องการไว้เพื่อที่จะต่อรองกับเธอก่อน

" มะ..ไม่ " อีธานยกยิ้มเหี้ยมเมื่อพบกับคำตอบไม่ถูกใจ ถอนแกนกายออกก่อนจะเข้าไปใหม่ทีเดียวมิดลำจนร่างบางสะดุ้ง ทั้งเสียวทั้งจุก

" พี่ให้พูดใหม่ " เธอเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบ สะโพกหนาขยับออกอีกครั้งก่อนจะส่งแกนกายเข้าไปใหม่ทีเดียวมิดลำ แล้วขยับเข้าออกช้าๆ พร้อมกับจูบเล้าโลมจนร่างบางครางหวานไม่เป็นสรรพ

" อื้อ..อ้า "

" พี่ให้กมลตอบใหม่อีกครั้ง...คิดให้ดีๆ ก่อนตอบ " กมลมองเขาตาหวานฉ่ำ ในเวลาแบบนี้จะยังให้เธอคิดอะไรได้อีก สติสัมปชัญญะของเธอเตลิดไปไกลจนยากจะใช้การได้ รู้เพียงแต่ว่าต้องการเขาและอยากจะหายจากอาการรุ่มร้อนนี้เท่านั้น

สะโพกหนาขยับเข้าออกรัวเร็วหนักหน่วงเมื่อเธอไม่ยอมตอบรับ พอเธอใกล้จะถึงฝั่งฝันเขาก็หยุดขยับทันที

" อื้อ! " ร่างบางครางประท้วงเมื่อถูกปล่อยให้ค้างเติ่งอยู่บนปลายฟ้า

" จะคบ ไม่คบ! " เขาถามเสียงพร่าเข้ม เจ็บปวดรวดร้าวแกนกายจนแทบจะปริแตก หากเธอยังไม่ยอมตกลงเขาได้ตายแน่ๆ!

" มะ…" เพียงแค่คิดว่าจะได้ยินคำตอบที่ไม่ถูกใจปากอุ่นก็กดปิดปากเธอทันที บดขยี้จูบเร่าร้อนหนักหน่วงไม่ให้เธอได้หายใจหายคอ จนร่างบางต้องผลักเขาออกเพราะหายใจไม่ออก

" เฮือก! ...พอแล้ว! คบก็คบ! " เธอหอบหายใจตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ อีธานยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจ กดจมูกโด่งบนแก้มนวลฟอดใหญ่ ถึงจะได้มาด้วยเล่ห์ แต่หัวใจดวงนี้ไม่เคยมีเล่ห์กลกับเธอ รักแท้รักจริงอย่างที่ไม่เคยรักใคร

# เห็นรีดถามเรื่องของอีธานกับกมลไรท์ก็เลยเขียนมาต่อให้อีกตอนค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกการติดตาม เจอกันในนิยายจีนเรื่อง ลิขิตรักลวงใจนะคะ ❤